ตอนที่ 2 รอฤกษ์มงคลอยู่เหรอ

‘เอามันไปปล่อยไว้ในกรงของซีซ่าร์ กลิ่นเลือดของคนทรยศ ซีซ่าร์ชอบมากที่สุด ถ้ารอดไปได้ ก็ปล่อยมันไป แต่ถ้าไม่รอด... เย็นนี้ก็ต้องเป็นอาหารเย็นให้มันแล้ว’

 น้ำเสียงเย็นที่แฝงไปด้วยความโหดเหี้ยมในครั้งนั้น ไอริสยังคงจำติดหูอยู่ถึงวันนี้ เธอนั่งอยู่อีกห้องหนึ่งถัดจากเขา แม้จะได้ยินเสียงโหยหวน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ จำได้แต่เสียงโหยหวนร้องขอชีวิต กลิ่นคาวเลือดและเสียงหัวเราะเย็นของเขา

ซีซ่าร์ คือหมาป่าที่เขาเลี้ยงเอาไว้ เพื่อจัดการกับเหยื่อที่เขาไม่ต้องการให้หลุดออกไปจากพื้นที่ของเขา และทุกอย่างที่พูดมา เธอเห็นด้วยตาตัวเองทั้งหมด

กลับมาที่ห้องส่วนตัว

“ว่ายังไงไอริส จำอะไรขึ้นมาได้บ้างหรือยัง”

คนอย่างราเชนทร์ มีหรือที่จะยอมให้ใครหลอกใช้เขาแบบนี้ เธอเคยทำให้เขาหลงใหล จนเกือบจะคิดว่า มันคือความรัก แต่สุดท้ายเขากลับพบว่า ทุกอย่างที่เธอทำ เพียงแค่ใช้เขาเป็นเครื่องมือ ในการแก้แค้นเท่านั้น ในเมื่อกล้าทำร้ายเขา แค้นนี้ราเชนทร์สาบานว่า ไม่มีทางยกโทษให้ผู้หญิงอย่างเธออีก แต่การที่จะฆ่าเธอ มันง่ายเกินไปหน่อย เขาต้องทรมานเธอให้มากกว่านี้ ถึงจะสาสมกับสิ่งที่เธอกล้าทำกับเขา

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ฆ่าฉันเลยสิคะ รอฤกษ์มงคลอยู่เหรอ”

เธอหลับตาให้เขาอย่างท้าทาย ไอริสอยู่กับราเชนทร์มาครึ่งปี เธอรู้ว่าจุดอ่อนเขาอยู่ตรงไหน แต่เธอก็ไม่รู้เลยว่า เขาเองก็รู้จุดอ่อนของเธอเช่นกัน เขากระชับข้อมือเข้าไปอีกนิดเพื่อให้เธอตกใจ หญิงสาวลืมตาขึ้นมามองเขา แววตาเธอทำให้เขาหวั่นไหวได้เล็กน้อย แต่ก็แค่นั้น

“หึ เอาสิไอริส ถ้าคิดว่าลำพังตัวคุณคนเดียว จะสามารถทำลายงานหมั้นในวันนี้ได้ ผมก็อยากจะเห็นว่า คุณสามารถจะทำอะไรได้บ้าง”

ราเชนทร์หันมาแสยะยิ้มเหยียดด้วยความดูถูก ไอริสเป็นฝ่ายโกรธแต่เธอยังนิ่งอยู่ เธอสบตาเขา และยิ้มออกมา

“ราล์ฟที่รัก… ถ้าคุณลืมฉันไปแล้วจริง ๆ คงไม่ลากฉันเข้ามาในห้องส่วนตัวแบบนี้หรอก ใช่มั้ยคะ”

ว่าแล้วไอริสก็ยื่นหน้าเข้าไป พรางกระซิบด้วยเสียงแผ่วเบาที่เขาแพ้มาโดยตลอด แต่วันนี้เขาจะใจอ่อนไม่ได้อีกแล้ว เธอเป็นเหมือนกุหลาบอาบยาพิษ หากวันนี้เขาพลาดไปเพียงนิดเดียว ก็จะกลับไปเป็นทาสรักของเธอในทันที ซึ่งก่อนหน้านั้น มันเคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่ว่าตอนนี้ เขาไม่ทางหลงกลเธออีก

หมับ!

เฮือก!!!

“อย่ามาท้าทายความอดทนของผม การจะฆ่าคุณไม่ได้ยากเลยสำหรับผม ฟังให้ดีนะ ผมยังมีวิธีทรมานคุณอีกมาก ไม่มีทางหลงกลมารยาต่ำทรามของคุณอีก คิดเหรอว่าคุณจะได้สิ่งที่หวังเอาไว้ วันนี้ผมจะหมั้นกับนิศา คู่หมั้นของผม”

แววตาของไอริส วูบไหวไปเล็กน้อยเมื่อเขาพูดออกมาอย่างเยือกเย็น แม้คำพูดนั้นจะเหมือนหนามที่แหลมคม ที่ค่อย ๆ ทิ่มและกรีดลึกลงไปทีละนิดที่หัวใจ แต่ไอริสก็พยายามจะไม่แสดงความอ่อนแอนั้นออกมา

“คุณมันก็แค่ไอ้ขี้แพ้ ที่ไม่กล้ายอมรับความจริง สุดท้ายก็ใช้ผู้หญิงคนอื่นมาประชดฉัน เพราะรับความจริงไม่ได้”

“หุบปากนะ!”

“อ๊อก!”

เธอหลับตาเพราะแรงบีบที่เขาเพิ่มมาที่ลำคอ ทำให้ไอริสหายใจไม่ทัน จังหวะนั้นเองที่ราเชนทร์คลายข้อมือออก เพราะตกใจที่เห็นสีหน้าของเธอ 

‘หึ! ราเชนทร์ คุณแพ้แล้ว….’

“คุณไม่มีทางลืมฉันได้หรอกราล์ฟ ต่อให้วันนี้คุณหมั้นกับเธอ ในหัวใจของคุณ ก็ยังเป็นฉันที่อยู่ในนั้น คุณหลอกคนอื่นได้ แต่หลอกตัวเองไม่ได้หรอกค่ะ”

“นี่ใช่มั้ย จุดประสงค์ที่คุณมาที่นี่ในวันนี้ ต้องการให้ผมแพ้ ทำลายงานหมั้นเพื่อแก้แค้น คุณคิดง่ายเกินไปแล้วไอริส คนอย่างผมไม่มีทางแพ้ให้กับมารยาต่ำ ๆ ที่คุณใช้อีกแล้ว เอาสิ! ในเมื่อคุณอยากมาร่วมงานนี้ ผมก็จะต้อนรับคุณอย่างดี เรวิน!”

เมื่อเขาตะดกนสั่ง ประตูหน้าห้องก็เปิดออกมาทันที ราเชนทร์เก็บปืนเอาไว้ในเสื้อสูทแล้ว เมื่อคนที่เขาเรียกเดินมาถึง

“ครับบอส”

"เรวิน" บอร์ดี้การ์ส่วนตัวของเขา เดินเข้ามาตามคำสั่ง ทั้งคู่ยังคงสบตากันอยู่ ฝ่ามือของราเชนทร์ ยังคงคาอยู่ที่ลำคอของไอริส แม้แต่เรวินก็ยังตกใจ แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมามากนัก

“เอ่อ.... บอสครับ ใกล้จะได้เวลาแล้ว”

ไอริสพยายามยกมือขึ้นมาจับฝ่ามือหนาของเขาออกจากลำคอของเธอ ทันใดนั้นเองที่ราเชนทร์เหลือบไปเห็น แหวนเพชรที่นิ้วนางของเธอ ซึ่งมันทำให้เขาคิดอะไรบางอย่างออก และนี่จะเป็นอีกก้าว ที่จะทำให้ไอริสเจ็บปวด เพราะเธอให้ความสำคัญกับแหวนวงนี้มาก 

“ได้ยินมั้ยไอริส ใกล้จะถึงเวลาแล้ว เรวิน… ฉันมีอีกอย่างที่ต้องทำ”

"ครับบอส"

 ตอนนี้ราเชนทร์ปล่อยมืออีกข้างจากลำคอเธอแล้วแต่เขากลับดึงมือขวาของไอริสขึ้นมา เธอตกใจและรีบกำมือแน่น เพราะรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร สายตาเลือดเย็นและโหดเหี้ยมนั่น จ้อมไปที่แหวนนิ้วนางข้างขวาของเธอ ไอริสพยายามจะดึงมือกลับมา แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ไหว 

“คุณจะทำอะไร อย่านะ!”