บทที่ 6 ชินอ๋องคือ ‘ตัวซวย’ (2/6)

           “ขออภัยคุณหนูหลี่ เป็นข้าเอง” เสียงทุ้มคุ้นหูของบุรุษที่นางปรารถนาจะอยู่ห่างให้มากที่สุดดังขึ้นที่ข้างหู

            “อื้อ ๆ” เนื่องจากถูกมือใหญ่ปิดปากอยู่นางจึงได้แต่ส่งเสียงร้องอู้อี้ไม่เป็นภาษา

            “หากไม่อยากตายไปด้วยกัน ก็จงเงียบเสียงเสีย มีคนร้ายกำลังตามเปิ่นหวางมา” สิ้นเสียงกระซิบที่ข้างหู ร่างบอบบางของสตรีก็ดิ้นเล็กน้อยพร้อมกับพยายามแกะมือที่พันธนาการเอวของนางออก

            ‘เจ้ามั่นใจหรือว่าเห็นมันเข้ามาหลบซ่อนตัวในจวนแห่งนี้’ เสียงนั้นทำให้หลี่เย่หรงชะงักไปก่อนที่ดวงตาจะเบิกกว้างเมื่อเขาดึงรั้งตัวนางลงใต้น้ำ

            ‘เช่นนั้นเราค้นที่เรือนนี้ก่อนหากไม่เจอค่อยไปค้นหาที่อื่น’

            ‘ขอรับ’ หลังจากนั้นนา