แชร์

ตอนที่3.ดาริกา

ผู้เขียน: มณีภัทรสร
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-08-23 17:13:28

"อื้ม...พอแล้วโอมพี่จะไม่ไหวแล้วนะ"เสียงหอบกระเส่าร้องห้ามไม่จริงจังนัก เมื่อคนที่อยู่ด้านหลังเอื้อมมือมาบีบขยำหน้าอกอวบใหญ่ ที่ผ่านมือหมอมาจนนับครั้งไม่ถ้วน ใบหน้าสวยเชิดขึ้นริมฝีปากห่อเข้าหากัน เมื่อถูกปนเปรอรสสวาทให้อย่างถึงใจ ยิ่งตอนที่ลำรักอวบใหญ่อัดกระแทกเข้ามาจนสุดโคน ยิ่งสร้างความเสียวกระสันให้หญิงหม้ายจนแทบขาดใจ ภิภพมองคนที่ร้องครวญครางด้วยสายตาที่ไร้ความรู้สึก นึกสมเพชกับการกระทำของหม้ายสาว ปากร้องห้ามแต่ก็ตอบโต้เขาอย่างถึงพริกถึงขิง ไม่รู้ว่าอดอยากปากแห้งมาจากไหน ตั้งแต่เข้ามาในห้องนี้ เธอยังไม่ยอมให้เขาได้พักเลยสักนิด ถ้าไม่ติดคำว่าผลประโยชน์เขาก็คงไม่ทน ใครจะอยากมีอะไรกับผู้หญิงอายุคราวแม่ ต่อให้รูปร่างหน้าตายังสะสวยก็เถอะ ไม่รู้ว่าหมอนั่นทนอยู่ได้ยังไง นี่ถ้ามันรู้ว่าเมียของมันกำลังถ่างขาให้เขาอยู่คงอกแตกตาย นึกแล้วก็ยังแค้นไม่หาย ถ้าวันนั้นมันไม่โผล่เข้ามาขวาง ดารินทร์ก็เสร็จเขาไปแล้ว โชคดีที่ดารินทร์เชื่อคำพูดของเขา แต่ถึงอย่างนั้นก็อดระแวงไม่ได้ เขาเป็นแฟนกับดารินทร์ แต่แอบมากินกับแม่ของเธอ เป็นอะไรที่ตื่นเต้นไม่น้อย ใครจะไปคิดว่าว่าที่แม่ยายของเขาจะร่านขนาดนี้

"อู้ย...โอมจ๋าแรงอีกๆ พี่ไม่ไหวแล้วจ้ะ"ดาริการ้องขอ เมื่อคนด้านหลังอัดลำรักเข้ามาถี่ๆ จนเธอสั่นคลอนไปทั้งตัว ถึงแม้

ภิภพจะหน้าตาหล่อไม่เท่านดล แต่เรื่องบนเตียงก็ไม่แพ้กัน หลังๆมานี้เธอกับนดลก็ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกันมานาน เพราะกว่าจะกลับถึงบ้าน เธอก็หมดแรงทุกวัน พักนี้ภิภพมาหาเธอบ่อยขึ้น ใครจะคิดว่าว่าที่ลูกเขยจะหลงเธอหัวปักหัวปำขนาดนี้ ถ้าดารินทร์รู้ว่าคนรักแอบนอกใจเธอจะเสียใจไหมนะ ช่วยไม่ได้ในเมื่อผู้ชายเป็นฝ่ายมาหาเธอเอง บางเรื่องแม่อย่างเธอก็เสียสละให้ลูกไม่ได้ เพราะเธอเองก็ยังต้องการความสุข ไว้รอให้สองคนนี้แต่งงานกัน เธอค่อยตัดสินใจอีกทีว่าจะไปต่อหรือพอแค่นี้ 

"พี่ดาวครับผมจะไม่ไหวแล้วนะ"ภิภพร้องบอก แล้วอัดลำรักเข้ามาในจังหวะถี่ๆ ร่างสูงกระตุกเกร็งเมื่อเสร็จสม ดาริกาเองก็เช่นกันหม้ายสาวฟุบหน้าลงกับหมอนใบใหญ่ เมื่อเขาส่งเธอไปจนสุดทาง

"โอมจ๋าพี่มีความสุขที่สุดเลยจ้ะ"ริมฝีปากอวบอิ่มร้องบอก เมื่อภิภพทิ้งน้ำหนักลงมาบนตัวเธอ ท่อนเนื้อยังคาอยู่ในร่องสวาท สร้างความสุขสมให้เธอไม่น้อย ภิภพเก่งทั้งเรื่องบนเตียง และเรื่องเอาใจ 

"ผมมีความสุขที่สุด ที่เห็นพี่ดาวมีความสุข อย่าทิ้งผมนะครับ"ชายหนุ่มประจบ จมูกและปากคลอเคลียอยู่ใกล้ๆใบหูบาง

"ไม่ต้องมาประจบพี่หรอกค่ะ ลืมแล้วเหรอว่าเราคบกับใครอยู่"

"แค่พี่ดาวพูดมาคำเดียว ผมก็พร้อมจะเลิกกับน้องเดียร์นะครับ พี่ดาวต่างหากที่มีคนของใจอยู่แล้ว แบบนี้จะให้ผมคิดยังไงครับ ผมเป็นได้แค่คนคั่นเวลา"ภิภพออดอ้อนและตัดพ้อ และมันก็ได้ผล ดาริกายังแคร์นดลอยู่ เธอจะจบเรื่องนี้ด้วยเงินเสมอ 

"ไม่พูดแบบนี้สิคะ พี่ไม่เคยวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวของโอม โอมก็อย่ามาวุ่นวายกับกายสิคะ กายก็อยู่ส่วนกาย"

"อิจฉานายกายจังที่พี่ดาวรักมากขนาดนี้ บางครั้งผมก็อยากมีตัวตนนะครับ"

"พี่ยังไม่เคยหึงโอมเลยนะ"

"ผมกับน้องเดียร์ไม่มีอะไรเกินเลยกันนี่ครับ ผมรักพี่ดาวนะครับ"

"ปากหวาน อ้อนเก่งไหนบอกมาสิว่าอยากได้อะไร"

"ไม่ครับ เท่าที่พี่ดาวให้มาก็มากพอแล้ว ผมแค่อยากบอกให้รู้ว่าผมรักพี่ดาวที่สุด"

"ถ้ายายเดียร์ได้ยินจะเป็นยังไงนะ"

"ผมไม่สนครับ เพราะคนที่ผมรักอยู่ตรงนี้"พูดพร้อมกับซุกไซ้จมูกไปตามลาดไหล่และบ่าเนียน

"พอแล้วค่ะ พี่ต้องกลับแล้ว"

"ผมยังไม่อิ่มเลยครับ"

"แน้แบบนี้พี่ก็แย่สิคะ"

"ผมรู้ว่าพี่ดาวรับไหว พี่ดาวเก่งที่สุด"พูดพร้อมกับพลิกร่างหม้ายสาวขึ้นด้านบน มือหนาจับเอวของเธอ ออกแรงยกให้ขยับไปตามจังหวะ สะโพกสอบอัดกระทุ้งเมื่อกลีบเนื้ออ่อนนุ่ม ขย่มลงมาบนหน้าท้องของเขา เกมรักในครั้งนี้อีกยาวนาน เมื่อทั้งสองไม่มีใครยอมใคร

.............................................................................................

นดลเช็ดตัวให้คนหมดสติ แล้วนั่งลงบนเตียง ตาคู่คมมองดวงหน้าหวาน ก่อนจะมองนาฬิกาที่ผนังห้อง ป่านนี้คุณดาริกายังไม่กลับบ้าน เขาไม่ได้เป็นห่วงเธอเพราะรู้ว่าพักนี้เธอยุ่งหลายเรื่อง ทั้งงานที่บริษัทและงานบนเตียง เกือบปีแล้วที่เขาไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับเธอ แต่ที่ยังอยู่ที่นี่ก็เพื่อต้องการขวางใครบางคน ถ้าเขาออกไปคุณดาริกาก็ต้องพาคนใหม่เข้ามา ผู้ชายที่ดาริกาคบ ไม่มีใครคิดดีกับดารินทร์เลยสักคน แม้กระทั่งคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟน เสียแรงที่ดารินทร์รักและไว้ใจมัน นี่ถ้าเขาไม่มีความเป็นลูกผู้ชาย คนที่อยู่บนเตียงก็คงแหลกลาญไปแล้ว เขาอยากได้เธอมากก็จริง แต่เขาไม่อยากให้เธอถูกตราหน้าว่ามีสามีคนเดียวกับแม่ คำพูดนี้เขาเอาไว้พูดเพื่อให้เธออับอาย และเขามีสิทธิ์พูดคนเดียวเท่านั้น ใครหน้าไหนที่ว่าเธอให้เขาได้ยิน เขาจะฆ่ามัน 

"อย่าใจร้ายกับพี่นักได้ไหม"มือแกร่งลูบลงไปบนกลุ่มผมนุ่มสลวย ก่อนจะฝังจมูกลงบนหน้าผากมน ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน ที่เขาจะได้อยู่ปกป้องเธอ เธอมีชีวิตของเธอ เขาก็มีชีวิตของเขา แต่ถ้าเธอต้องตกอยู่ในอันตราย เขาก็จะทำบางอย่างเช่นกัน ในเมื่อเธอไม่เคยเห็นความดีของเขา งั้นเขาก็จะเลวให้สุดๆไปเลย

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • เพลิงร้ายใต้เงารัก   ตอนที่25.พี่ชายที่แสนดี

    "ไหวไหมเดียร์"ภิภพถามด้วยน้ำเสียงเอื้ออาทร แต่สายตาแฝงไว้ด้วยความสะใจ เมื่อเห็นดารินทร์เดินเซไปที่รถ"แค่นี้สบายมากค่ะเดียร์โอเค"ดารินทร์หันมาตอบ ก่อนจะสะบัดหัวไปมาเพื่อไล่ความมึนงง เธอดื่มไปแค่ไม่กี่แก้วทำไมถึงได้รู้สึกมึนขนาดนี้"ให้พี่ไปส่งดีกว่า พี่จะได้ไปดูคุณดาวด้วย"ภิภพอาสาอย่างคนใจดีเอาดาริกามาอ้างเพื่อดารินทร์จะได้ไม่สงสัย"ไม่เป็นไรค่ะ พี่โอมขับรถตามมานะคะ"ดารินทร์ปฏิเสธเพราะไม่อยากนั่งรถไปกับเขา "มาเถอะน่าให้พี่ไปส่งดีกว่า"ภิภพไม่ฟังเสียงห้ามตรงเข้าไปประชิดตัวหญิงสาวทันที"ปล่อยค่ะ เดียร์ไหว"ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้ ดารินทร์พยายามตั้งสติ เธอรู้ทุกอย่างแต่ทำไมถึงช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ อยู่ๆก็รู้สึกหมดแรงจนแทบจะยืนไม่ไหว"มาเถอะอย่าเล่นตัวเลย สวรรค์ชั้นเจ็ดกำลังรอเราอยู่นะ"ภิภพกระซิบชิดใบหูบางเมื่อรวบหญิงสาวเข้ามาในอ้อมแขน "อย่า...ปล่อยนะ"ดารินทร์ส่งเสียงห้าม แต่กลับเบาเหมือนเสียงกระซิบ เธอเป็นอะไรกันแน่ ภิภพใช้จังหวะนี้ลากหญิงสาวไปที่รถของตัวเอง"ปะ...ปล่อยนะ"ดารินทร์พยายามขัดขืน นาทีนี้เธอรู้แล้วว่าภิภพน่าจะเล่นไม่ซื่อกับเธอ ร่างบางดิ้นหนีเมื่อเขาพามาที่รถ ใครๆก็เตือนว

  • เพลิงร้ายใต้เงารัก   ตอนที่24.ขอให้เป็นความลับตลอดไป

    ร้านอาหารที่ภิภพพามาเป็นร้านโปรดของดารินทร์ ตอนที่เป็นแฟนกันใหม่ๆดารินทร์เคยนัดเจอกับภิภพที่นี่สองสามครั้ง แต่เพราะราคาอาหารที่แพงเกินกำลังแฟนหนุ่ม ดารินทร์จึงไม่มาที่นี่อีก เธอจะเลือกร้านที่ทำให้แฟนสบายใจเสมอ"พี่จำได้ว่าเดียร์ชอบทานสเต็กที่นี่ที่สุด เมื่อก่อนพี่ต้องเก็บค่าขนมทั้งอาทิตย์เลยนะครับ ถึงจะพาเดียร์มาที่นี่ได้"ภิภพพูดถึงความหลังเมื่อครั้งที่เริ่มคบกับเธอ หญิงสาวยิ้มให้เขา แต่ก็ไม่พูดอะไรตากลมโตมองไปรอบๆบรรยากาศในร้านก็ยังเหมือนเดิม"คุณแม่ละคะ"ถามหาคุณดาริกาเพราะคิดว่าภิภพจะชวนมาด้วย"คุณดาวบ่นว่าไม่สบายเลยขอกลับก่อน นี่คุณดาวไม่ได้บอกน้องเดียร์เหรอครับ""เหรอคะ คุณแม่เป็นอะไรมากไหมคะ""บ่นว่าปวดหัวครับ ไม่น่าเป็นอะไรมาก""เดียร์โทรหาคุณแม่ดีกว่า"พูดพร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมา"ไม่ต้องโทรหรอก!""คะ"ดารินทร์มองหน้าภิภพเมื่อถูกห้าม"เออ...คือพี่จะบอกว่าพี่โทรไปแล้วคุณดาวปิดเครื่องน่ะครับ คงหลับอยู่พักนี้คุณดาวมีเรื่องเครียดหลายอย่าง ก็อย่างที่เรารู้กันหุ้นส่วนขายหุ้นของเราจนหมด ไม่รู้ว่าใครจะเข้ามาบริหารที่นั่น พี่ไม่ดีเองครับที่คิดการใหญ่เกินตัว จนทำให้เราแย่ไปตามๆกัน"ภิภพพู

  • เพลิงร้ายใต้เงารัก   ตอนที่23.คนที่โง่ที่สุด

    ดารินทร์ไม่ปล่อยเรื่องนี้เอาไว้นาน หลังจากกลับมาจากระยอง เธอก็นำรูปใบนี้ไปให้ป้าแก้วดูทันที ป้าแก้วตกใจในตอนแรก แต่ก็พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ จากที่ตั้งใจจะเล่าความจริงให้ดารินทร์ฟัง แต่เมื่อเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของดาริกาที่มีต่อหญิงสาว ป้าแก้วก็เปลี่ยนไจ"ป้าแก้วเคยไปที่นั่นไหมคะ ทำไมเดียร์ถึงมีรูปถ่ายที่นั่น แล้วทำไมเดียร์ถึงแต่งตัวแบบนี้ แล้วใครเป็นคนถ่าย นายกายเอารูปเดียร์ไปไว้ที่บ้านทำไม เดียร์งงไปหมดแล้วค่ะป้า โดยเฉพาะต้นชมพู่นั่น ทำไมเดียร์ถึงคุ้นเคยกับมัน เดียร์จำได้กระทั่งกลิ่นดอกที่ลอยมากับลม ป้าแก้วช่วยเดียร์คิดหน่อยสิคะ"ดารินทร์พูดออกมาเป็นชุด ก่อนจะถามแม่บ้านที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่เด็ก ป้าแก้วกลืนน้ำลายลงคอเพราะไม่รู้จะตอบคำถามไหนก่อนดี "ป้าว่าตอนนี้คุณเดียร์ทานข้าวก่อนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวไปทำงานสายนะคะ""ป้าแก้ว...ป้าแก้วบอกเดียร์มาก่อนสิคะ""ป้าก็จำไม่ได้แล้วค่ะ เมื่อก่อนคุณเดียร์ไปเที่ยวกับครอบครัว ป้าไปด้วยที่ไหนกันล่ะคะ""เดียร์แค่สงสัยทำไมเดียร์ถึงไปอยู่ที่นั่น คุณแม่ลงมาหรือยังคะ ต้องถามคุณแม่แล้ว""คุณแม่ไม่สบายค่ะ อย่าเพิ่งไปกวนใจท่านเลยนะคะ คุณเดียร์ทานอาหารเช้าดี

  • เพลิงร้ายใต้เงารัก   ตอนที่22.หลักฐานชิ้นสำคัญ

    "คุณเดียร์นั่นเอง เชิญเข้ามาข้างในก่อนค่ะ"ป้าฝนเดินออกมาเปิดประตูบ้านเมื่อได้ยินเสียงกริ่ง"เออ...คือ...คุณกายอยู่ไหมคะ"ดารินทร์ยังไม่เข้าไปตามคำเชิญ หญิงสาวเลือกที่จะถามหาเจ้าของบ้านก่อน"ตั้งแต่ที่กลับไปพร้อมกับคุณ คุณกายก็ไม่ได้มาที่นี่อีกเลยค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ""คือ...เปล่าค่ะ เดียร์แค่ผ่านมาแถวนี้เลยแวะมาหาเขา""ออ...ค่ะ เข้ามาข้างในก่อนสิคะ"ดารินทร์ไม่พูดอะไร หญิงสาวเดินตามป้าฝนเข้าบ้านมาเงียบๆ ตากลมโตมองไปยังชมพู่ต้นเดิม เมื่ออยู่ๆก็รู้สึกคุ้นเคยกับมัน ภาพเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆซ้อนเข้ามาในหัว เธอเห็นเด็กคนนั้นวิ่งเล่นที่นี่อย่างสนุกสนาน'แน่จริงพี่กายก็จับเดียร์ให้ได้สิ''แอบมาขโมยชมพู่อีกแล้ว''เราหิว เราแค่มาขอกิน''กายชวนน้องเข้ามาทานขนมในบ้านสิลูก'ความทรงจำเหล่านี้ตีวนเข้ามาในหัวเหมือนภาพซ้อนทับ พี่กายกับเดียร์ ทำไมเธอคุ้นเคยเหลือเกิน"คุณเดียร์คะ เป็นอะไรหรือเปล่า"ป้าฝนถามเมื่อเห็นดารินทร์ยืนนิ่งอยู่กับที่ ตากลมโตยังจับจ้องอยู่ที่ต้นชมพู่"ป้าอยู่ที่นี่มานานหรือยังคะ""ป้าเป็นคนที่อื่นค่ะ แต่ก็ย้ายมาอยู่ที่นี่ได้หลายปีแล้ว มาก่อนที่คุณกายจะมาสร้างบ้านนะคะ""เขามาซื้อที่นี่

  • เพลิงร้ายใต้เงารัก   ตอนที่21.กรรมตามสนอง

    ดาริกาตั้งใจนำเรื่องที่หุ้นส่วนเทขายหุ้นบริษัททิ้งมาปรึกษากับภิภพ เพราะตอนนี้ภิภพอยู่ในตำแหน่งรองประธานบริษัท หุ้นส่วนที่ร่วมก่อตั้งบริษัทมาพร้อมกับคุณกมลชัย ไม่พอใจที่เธอแต่งตั้งภิภพขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งที่สูงเกินไป นับวันดาริกาก็หลงภิภพมากขึ้น เพราะภิภพเอาใจเก่งและรู้ใจเธอทุกอย่าง เวลาที่เหลือต่อจากนี้ดาริกาตั้งใจเอาไว้ว่าจะส่งต่อบริษัทนี้ให้ดารินทร์ แล้วจะใช้ชีวิตบั้นปลายกับภิภพ ฝากผีฝากไข้ไว้กับเขายกย่องภิภพขึ้นมาเป็นสามี ถึงแม้ศรุตจะเป็นตัวเลือกที่น่าสนใจ แต่ดาริกาก็เลือกที่จะหยุดที่ภิภพ จากที่เคยอิจฉาดารินทร์ที่ได้ทุกอย่าง แต่เมื่อดารินทร์พิสูจน์ให้รู้ว่าเธอไม่เคยอยากได้อะไรเลยนอกจากความรักจากแม่ ก็ทำให้ดาริกาเปลี่ยนใจ นดลไม่ได้มายุ่งเกี่ยวกับดารินทร์อย่างที่นางหวาดระแวง จึงทำให้ความรู้สึกที่มีกับลูกกลับมาเป็นเหมือนเดิม ตอนนี้ดารินทร์เรียนจบแล้วและพร้อมเข้ามาทำงาน แต่ก็มาเกิดปัญหากับบริษัทเสียก่อน นางไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะนางก็ตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ ไม่น่าจะมีการทุจริตอย่างที่หุ้นส่วนกล่าวอ้าง ดาริกาแตะคีย์การ์ดลงกับบานประตูเมื่อมาถึงคอนโดของภิภพ เธอมาที่นี่บ่อยครั้งแต่ท

  • เพลิงร้ายใต้เงารัก   ตอนที่20.ความลับไม่มีในโลก

    หลายเดือนแล้วที่นดลหันหลังออกมาจากบ้านหลังนั้น เขายังคงรับรู้เรื่องราวของดารินทร์ผ่านคำรายงานของป้าแก้ว และเพื่อนสนิทที่ทำงานอยู่ในบริษัท เพื่อนเล่าให้ฟังว่าดารินทร์เข้าไปเรียนรู้งานในบริษัทมาสักพักหนึ่งแล้ว โดยมีภิภพเป็นคนสอนงานให้ดาริกายังคงทำตัวเหมือนเดิมคั่วทั้งภิภพและศรุตในเวลาเดียวกัน น่าแปลกที่ดารินทร์กลับไม่รู้เรื่องนี้ มุมปากหยักยกยิ้ม เมื่อคิดถึงดารินทร์เธอจะรู้อะไร วันๆก็เอาแต่เรียนหนังสือ และกลับไปปรนนิบัติคุณย่าที่ป่วยมาสักพักหนึ่งแล้ว นี่เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้คุณย่าเอ็นดูเธอ ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นสายเลือดเดียวกัน พักหลังๆเพลินพิศก็หันมาคุยกับเธอเหมือนเดิม เมื่อคุณวินัยรับปากว่าจะไม่ยุ่งกับดารินทร์อีก เภาพิลาสจะพาคุณย่าไปพักผ่อนที่เชียงใหม่ นดลคิดว่าดารินทร์คงจะตามไปด้วย นี่น่าจะเป็นเหตุผลที่เธอจะยกทุกอย่างให้เป็นกรรมสิทธิ์ของดาริกา เขาเคยได้ยินเธอคุยเรื่องนี้กับดาริกามาแล้ว สิ่งที่นดลกังวลที่สุดก็คือความปลอดภัยของเธอ เขากลัวดาริกาจะรอไม่ไหวแล้วลงมือก่อน ตอนนี้ธุรกิจของบริษัทตกต่ำ หุ้นส่วนเริ่มขายหุ้นทิ้ง เขากลัวดารินทร์จะไม่เหลืออะไรเลย เธอไม่ใช่ลูกหลานที่แท้จริงของคุณย่า นดล

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status