เข้าสู่ระบบแชร์
2 - เธอต้องไปอยู่กับฉัน
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-09-12 08:54:131-2
-หลายสัปดาห์ต่อมา- Jirawat ได้เพิ่มคุณเป็นเพื่อนจากหมายเลขโทรศัพท์ “หืม?” เพราะอยู่ๆ ก็มีชื่อที่ไม่รู้จักเพิ่มเข้ามาในแอพพิเคชั่นแชต กำลังจะกดบล็อกเพราะไม่รู้จักชื่อที่แสดง แต่ช้ากว่าเจ้าของชื่อนั้นที่ส่งข้อความรัวเข้ามา Jirawat : เก็บของที่คิดว่าจำเป็น Jirawat : แล้วลงมารอด้านล่าง เปิดอ่านแม้งุนงงแต่ไม่ได้ถามกลับ นิ้วเรียวรีบกดเข้าไปดูตรงรูปโปรไฟล์ของเจ้าของข้อความปริศนาแล้วก็หายสงสัยในทันที แม้เขาจะเงียบหายไปนานกว่าสามสัปดาห์หลังจากที่ยังคุยกันไม่รู้เรื่องวันนั้นจนเธอเกือบจะลืมชื่อเขาไปแล้ว แต่เธอกลับจดจำเจ้าของใบหน้าเรียบนิ่งและสายตาดุดันนั้นได้ดี Khongkwan : คุณจิรวัฒน์? Jirawat : รีบเก็บของให้เรียบร้อย Jirawat : อีก 2 ชั่วโมง Jirawat : ฉันจะเข้าไปรับ Khongkwan : รับ? Khongkwan : รับไปไหนเหรอคะ Jirawat : หน้าที่ของเธอคือทำตามที่ฉันสั่ง เหมือนตัวหนังสือส่งผ่านความรู้สึก แค่อ่านข้อความของเขาขวัญบูชาก็รู้สึกได้ถึงน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์ คำพูดดูแคลนของเขาในวันนั้นยังอยู่ในความคิด Khongkwan : ค่ะ นิ้วเรียวพิมพ์ข้อความตอบกลับไปแม้จะไม่เข้าใจสิ่งที่เขาออกคำสั่งมากนัก ไว้เขามาแล้วค่อยถาม เธอคิดอย่างนั้น เด็กสาวไม่ได้สนใจอะไรอีกวางมือถือลงบนที่นอนก็เดินไปยังห้องน้ำเพื่ออาบน้ำออกไปหาข้าวด้านล่างที่พักทานอย่างที่ตั้งใจไว้ เสียงจากสมาร์ทโฟนที่บ่งบอกว่ามีข้อความเข้าดังขึ้นอีกครั้งขณะที่ขวัญบูชากำลังนั่งหวีผมอยู่หน้ากระจกหลังจากที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย คนตัวเล็กลุกขึ้นเดินไปยังเตียงนอนหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาดู เป็นข้อความจากคนคนเดียวกันที่ส่งมาหาเธอเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว Jirawat : ลงมา Jirawat : ฉันรออยู่ด้านล่างแล้ว เปิดอ่านแล้วคิ้วเล็กก็ขมวดเข้าหากันทันที ไหนตอนแรกเขาบอกว่าสองชั่วโมง... Khongkwan : ค่ะ แต่ถึงอย่างนั้นก็ตอบกลับไปสั้นๆ ติดใจเรื่องเวลาแต่ก็ไม่ได้ถามกลับ มันคงไม่ดีถ้าปล่อยให้เขารอเธอนานนัก ขวัญบูชารีบออกจากห้องเดินลงไปด้านล่างที่พัก สอดสายตามองหาก็เห็นว่าเขายืนรออยู่ข้างรถยนต์สีดำยี่ห้อหรู รีบเร่งฝีเท้าเดินออกไปหา ไม่ได้สงสัยเรื่องที่เขามาหาเธอถึงที่พักได้อย่างไรโดยไม่ได้ถาม เข้าใจว่าคงเอามาจากโปร์ไฟล์ที่เธอส่งไปที่ปิ่นโตผูกรัก ไลน์ส่วนตัวของเธอเขาก็คงได้มาจากที่นั่น “สวัสดีค่ะ คุณบอกหนูว่าสองชั่วโมงไม่ใช่เหรอ นี่เพิ่งจะชั่วโมงนึงเอง” ยกมือไหว้ทำความเคารพอย่างเด็กมีสัมมาคารวะแล้วถามในสิ่งที่ติดใจ คนถูกเด็กไหว้ยกมือขึ้นรับไหว้ จิริวัฒน์ไม่ได้ตอบคำถาม สายตาคมไล่มองตั้งแต่ศรีษะเล็กจรดปลายเท้าคนตรงหน้า “ไหนของเธอล่ะ?” ถามเมื่อไม่เห็นสิ่งที่เขาสั่งไว้ติดตัวเธอมาด้วย “ไม่ได้เอาลงมาค่ะ” เสียงเล็กตอบกลับทันควัน “เก็บไม่ทันหรือไง” “เปล่าค่ะ หนูไม่ได้เก็บ ก็หนูไม่รู้ว่าต้องเก็บไปทำไม ถ้าแค่คุณมารับออกไป...ทำงาน เสร็จ...งานหนูก็คงกลับห้อง ของใช้จำเป็นหนูคงไม่ต้องเอาไปหรอกค่ะ” ตอบไปแบบนั้นเพราะคิดว่าจิรวัฒน์มารับไปทำงาน ตอนเจอกันครั้งแรกเขาบอกเธอว่าอาทิตย์ถัดไปจะเริ่มงาน แต่เขาหายไปเลยตั้งหลายสัปดาห์จนวันนี้ที่เขาติดต่อเธอมา คงถึงเวลาที่เธอต้องทำงานแบบนั้นแล้วจริงๆ เขาให้เวลาเธอทำใจยอมรับมามากพอแล้ว “ใครบอกว่าฉันจะให้เธอกลับ” “ไม่ให้หนูกลับแล้วจะให้หนูไปนอนที่ไหน” “นอนกับฉัน” “คุณ...หมายความว่ายังไงคะ?” “เธอต้องไปอยู่กับฉัน” “ทะ..ทำไมหนูต้องไปอยู่กับคุณด้วย” ถามกลับด้วยน้ำเสียงหวาดระแวง ตอนบอกว่าเธอต้องนอนกับเขาทำเธอตกใจมาก แต่ยังไม่มากเท่าที่บอกให้เธอย้ายไปอยู่กับเขา เท้าเล็กก้าวถอยหลังออกมาจากตำแหน่งเดิมหนึ่งก้าว สายตาจ้องมองผู้ชายตรงหน้าอย่างไม่ไว้วางใจ “หนูจะอยู่ที่นี่ ไม่ไปไหนทั้งนั้น” “ฉันซื้อเธอมาแล้ว” “แต่ในสัญญาไม่เห็นมีข้อไหนบอกว่าหนูต้องย้ายไปอยู่กับคุณ งานของหนูก็แค่รอเวลาที่คุณ...ต้องการแล้วมาหาไม่ใช่เหรอคะ ก็ไหนว่าเดือนล่ะสี่ถึงห้าวันเอง” แบบนี้ไม่เหมือนที่ตกลงกันไว้สักนิด ขวัญบูชาไม่มีวันยอมตั้งแต่แรกหรอกถ้ารู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ “สี่ห้าวันมันน้อยไป ฉันต้องการมากกว่านั้น” “ก็ไปสลับสับเปลี่ยนกับเด็กคนอื่นๆ ของคุณสิ” คนระดับเขาคงไม่ได้เลี้ยงดูเธอแค่คนเดียว ขวัญบูชาเข้าใจแบบนั้นเพราะจำที่พี่เอเจนซี่บอกได้ หลายสัปดาห์ที่ไม่ได้ติดต่อเธอกลับมาตามที่บอกไว้ก็คงไปใช้บริการเด็กคนอื่นอยู่ “อย่ามาทำเป็นรู้ดี เธอมีหน้าที่ทำตามที่ฉันสั่ง ฉันบอกให้เธอไปอยู่กับฉันเธอก็ต้องไป” จิรวัฒน์พูดเสียงแข็งยื่นคำขาด ไม่รู้ว่าไม่พอใจคำพูดของเธอหรือไม่พอใจที่เธอไม่อยากไปอยู่กับเขากันแน่ “จะโกงหนูเหรอ ทำแบบนี้ก็เท่ากับว่าคุณหลอกให้หนูเซ็นยอมรับข้อตกลงบ้านั่น” “ฉันไม่เคยหลอกใคร” “ไม่ได้หลอกหนูงั้นก็ทำตามที่ตกลงกันไว้สิ คุณจะมาหาหนูหรือให้หนูไปหาคุณก็ได้” “ทำไมพูดไม่รู้เรื่อง” “คุณหรือเปล่าที่พูดไม่รู้เรื่อง หนูยินดีทำตามข้อตกในสัญญานั่นทุกข้อ ถ้านอกเหนือจากนั้นหนูไม่ทำ และคุณก็ไม่มีสิทธิ์มาบังคับหนูด้วย” “เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันจะเพิ่มเข้าไปให้ก็แล้วกันไอ้ข้อที่ว่าเธอต้องย้ายออกไปอยู่กับฉัน” “คนขี้โกง!” เพิ่มข้อตกลงลงไปภายหลังจากที่อีกฝ่ายเซ็นชื่อยอมรับแบบนี้ไม่มีใครเขาทำกันนอกจากพวกขี้โกงไม่จริงใจ “ถ้าคุณเปลี่ยนแปลงข้อตกลงหนูก็จะขอยุติการเป็นเด็กเลี้ยงของคุณเหมือนกัน หนูจะยกเลิกทั้งหมด หนูไม่อยากทำงานนี้แล้ว” “ฉันไม่ให้เธอยกเลิก” “ทะ...ทำไมหนูจะยกเลิกไม่ได้” “เพราะฉันไม่ยอม ถ้าเธอจะยกเลิกทุกอย่างเธอก็ต้องจ่ายเงินคืนฉัน” “แต่...หนูยังไม่ได้เงินจากคุณเลยนะ” เขาบอกจะจ่ายก้อนแรกในวันที่เธอเริ่มงาน ซึ่งก็ยังไม่ได้เริ่ม “เธอลืมไปหรือเปล่าว่าฉันซื้อเธอผ่านเอเจนซี่” ขวัญบูชาเพิ่งนึกขึ้นได้ก็ตอนที่เขาบอก เธอลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิทเลย “คุณ...จ่ายเขาไปเท่าไหร่เหรอ หนู...จะใช้คืนให้” “สามแสน” คำตอบที่ทำขวัญบูชาแน่นิ่งไป คิดไม่ถึงว่าค่าตัวของเธอจะสูงลิ่วเพียงนี้ จิรวัฒน์ยกยิ้มมุมปากคล้ายเย้ยหยัน “ไง มีใช้ฉันหรือเปล่า” “หนู...หนูไม่มีเงินมากขนาดนั้นหรอกค่ะ” ถ้ามีเงินมากมายขนาดนั้นเธอคงไม่พาตัวเองมาอยู่ตรงนี้ “หนู...ไม่ยกเลิกก็ได้ แต่...หนูไม่ย้ายไปอยู่ที่อื่นได้ไหมคะ ถ้าสี่หรือห้าวันมันไม่พอหนูเพิ่มให้คุณก็ได้ คุณมาหาหนูหรือเรียกให้หนูไปหาคุณกี่วันก็ได้...หนูแล้วแต่คุณ” “เสียเวลา” เสียงทุ้มว่ากลับ “ถ้าไม่มีเงินจ่ายคืนเธอก็ต้องย้ายไปอยู่กับฉันขวัญบูชา” “แต่หนู...” “ฉันจ่ายเงินซื้อตัวเธอมา ตอนนี้ฉันเป็นเจ้าของเธอ ฉันสั่งให้เธอทำอะไรเธอก็ต้องทำ” “ก็ให้หนูไปหาก็ได้” “อย่าทำเหมือนตัวเองเป็นผู้หญิงขายตัวที่พอลูกค้าโทรเรียกก็รีบเอาตัวไปให้เขาสนอง” “คุณ...” เขาพูดดูแคลนเธออีกแล้ว “ว่ะ..ว่าหนูเกินไปรึเปล่า พูดดีๆ ก็ได้ไหมคะ หนูไม่ได้ขาย...” “แล้วฉันพูดไม่ดีตรงไหน หรือตอนนี้ที่เธอเป็นอยู่ไม่ได้เรียกว่าขายตัว?” ยังพูดไม่ทันจะจบจิรวัฒน์ก็สวนกลับด้วยคำพูดที่ทำเอาหยดน้ำใสไหลลงบนแก้มเนียน เพิ่งจะเข้าใจว่าจุดต่ำสุดในชีวิตมันเป็นแบบนี้นี่เอง จุดที่ต่ำที่สุดที่พร้อมถูกดูหมิ่นดูแคลนได้ทุกเมื่อ มือบางยกขึ้นปาดน้ำตาบนแก้มป้อยๆ “ไปกันได้แล้ว” คนยืนมองเดินเข้ามาจับข้อมือเล็กพาไปที่รถ เปิดประตูแล้วกดศรีษะเล็กให้เข้าไปนั่งก่อนที่ตัวเองจะเดินอ้อมไปขึ้นยังฝั่งคนขับ “หนูยังไม่ได้เก็บเสื้อผ้า” เจ้าของรถเปิดประตูเข้ามานั่งเสียงเล็กก็พูดขึ้นอย่างเง้างอนโดยไม่ได้หันไปมอง “ก็ไม่ต้องเอาไป” “แล้วหนูจะเอาเสื้อผ้าที่ไหนเปลี่ยน หนูไม่มีเงินซื้อใหม่หรอกนะ” ทั้งเนื้อทั้งตัวตอนนี้ก็มีแค่เสื้อผ้าและรองเท้าที่ใส่ติดตัวแล้วก็สมาร์ทโฟนที่ถือติดมือมาเท่านั้น “ลืมไปแล้วหรือไง แค่เธอเริ่มงาน เธอก็จะได้เงิน” จิรวัฒน์ตอบคนข้างๆ ขวัญบูชาหันไปมองเสี้ยวหน้าของคนที่กำลังมองท้องถนน คืนนี้เธอก็คงจะถูกเรียกว่าเป็นผู้หญิงขายตัวได้เต็มปาก เธอกำลังเป็นผู้หญิงในแบบที่เขาพูดไว้ไม่ผิดเพี้ยน ความน้อยเนื้อต่ำใจในตัวเองทำให้ไม่อยากพูดอะไรอีก เลือกที่จะนั่งเงียบเพราะไม่อยากต่อปากต่อคำอีกฝ่าย “กินอะไรมาหรือยัง?” เสียงทุ้มเป็นฝ่ายถามขึ้นก่อนเมื่อรถเคลื่อนออกมาได้สักพักใหญ่ดึงสายตาคนถูกถามให้หันไปมองเสี้ยวหน้าเขาได้อีกครั้ง “ยังค่ะ” ตอบแล้วหันหน้ากลับมายังตำแหน่งเดิม “ตั้งแต่เมื่อเช้ายังไม่ได้กินอะไรเลยหรือไง?” ยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกาที่บอกเวลาบ่ายสองโมงสิบนาที “ยังไม่ได้กินตั้งแต่ตอนเย็นของเมื่อวานค่ะ” คำตอบที่ทำคิ้วหนาขมวดเข้าหากัน ละสายตาจากท้องถนนหันมามองเสี้ยวหน้านวลของคนข้างๆ “แล้วทำไมไม่กิน?” “กำลังจะกิน แต่คุณมาหาหนูซะก่อน” อาบน้ำเสร็จว่าจะลงไปหาข้าวกินคิดว่าคงทันกับเวลาสองชั่วโมงที่เขาบอกไว้ แต่เขามาก่อนเวลา “ฉันหมายถึงเมื่อวานทำไมไม่กิน” “ก็หนูไม่หิว” “ไม่หิวหรือดื้อ”
บทล่าสุด
เมียของขวัญ 10 - ของขวัญของฉันคนเดียว
ร่างเล็กมีทีท่าบิดพลิ้วเพราะเขินอายที่ถูกจ้องมองแต่ก็ไม่ได้ขัดขืนไปมากกว่านั้น เสียงทุ้มเอ่ยจบลงขวัญบูชาก็รับรู้ได้ถึงสัมผัสด้านสากของลิ้นร้อนที่ลากลงกลางกาย ริมฝีปากหนากดจูบก่อนลากไล้โลมเลียดูดกลืนน้ำหวานที่ไหลออก ปลายลิ้นร้อนตวัดเร็วระรัว เร่งจังหวะ ทำร่างบางบิดพลิ้ว ดิ้นพล่าน เสียงหวานร้องหลงอื้ออึงฟังไม่เป็นภาษา เธอถึงปลายทางอย่างรวดเร็วเพราะสัมผัสที่เพิ่งจะได้รับเป็นครั้งแรก ร่างทั้งร่างกระตุกเกร็ง สั่นสะท้านไปทั่วตัว เรี่ยวแรงที่มีหดหาย แต่อีกคนกลับไม่หยุดหย่น ลิ้นร้อนยังคงทำหน้าที่ต่อไป ไม่เว้นผ่อนปรนให้เธอได้พักหอบหายใจแม้แต่นาทีเดียว “พะ..พอแล้ว อื้อ~” เสียงเล็กร้องบอกตอนที่สะโพกเนียนถูกยกแอ่นขึ้นไม่ติดที่นอน มือหนารองรับอยู่ใต้ร่าง ส่งลิ้นสากตวัดเลียเร็วถี่ก่อนครอบริมฝีปากดูดกลืนน้ำหวานที่ไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ร่างบางกระตุกเกร็งถี่ยิบซ้ำแล้วซ้ำเล่า ช่องทางคับแคบขึ้นสีระเรื่อขมิบตอดระรัวบ่งบอกว่าเขาส่งเธอถึงปลายทางได้อีกครั้ง ร่างบางทุกส่วนนาบแนบลงบนที่นอนอีกครั้งเมื่อสะโพกเล็กถูกวางลงอย่างเดิม ลิ้นด้านสากตวัดเร็วระรัวก่อนที่ริมฝีปากหนาจะครอบดูดกลืนน้ำหวานอีกครั้งเป็นการ
เมียของขวัญ 9 - หนูไม่ให้คุณทำแล้ว NC+
ร่างเล็กมีทีท่าบิดพลิ้วเพราะเขินอายที่ถูกจ้องมองแต่ก็ไม่ได้ขัดขืนไปมากกว่านั้น เสียงทุ้มเอ่ยจบลงขวัญบูชาก็รับรู้ได้ถึงสัมผัสด้านสากของลิ้นร้อนที่ลากลงกลางกาย ริมฝีปากหนากดจูบก่อนลากไล้โลมเลียดูดกลืนน้ำหวานที่ไหลออก ปลายลิ้นร้อนตวัดเร็วระรัว เร่งจังหวะ ทำร่างบางบิดพลิ้ว ดิ้นพล่าน เสียงหวานร้องหลงอื้ออึงฟังไม่เป็นภาษา เธอถึงปลายทางอย่างรวดเร็วเพราะสัมผัสที่เพิ่งจะได้รับเป็นครั้งแรก ร่างทั้งร่างกระตุกเกร็ง สั่นสะท้านไปทั่วตัว เรี่ยวแรงที่มีหดหาย แต่อีกคนกลับไม่หยุดหย่น ลิ้นร้อนยังคงทำหน้าที่ต่อไป ไม่เว้นผ่อนปรนให้เธอได้พักหอบหายใจแม้แต่นาทีเดียว “พะ..พอแล้ว อื้อ~” เสียงเล็กร้องบอกตอนที่สะโพกเนียนถูกยกแอ่นขึ้นไม่ติดที่นอน มือหนารองรับอยู่ใต้ร่าง ส่งลิ้นสากตวัดเลียเร็วถี่ก่อนครอบริมฝีปากดูดกลืนน้ำหวานที่ไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ร่างบางกระตุกเกร็งถี่ยิบซ้ำแล้วซ้ำเล่า ช่องทางคับแคบขึ้นสีระเรื่อขมิบตอดระรัวบ่งบอกว่าเขาส่งเธอถึงปลายทางได้อีกครั้ง ร่างบางทุกส่วนนาบแนบลงบนที่นอนอีกครั้งเมื่อสะโพกเล็กถูกวางลงอย่างเดิม ลิ้นด้านสากตวัดเร็วระรัวก่อนที่ริมฝีปากหนาจะครอบดูดกลืนน้ำหวานอีกครั้งเป็นการ
เมียของขวัญ 8 - ถ้าหนูจะบอกว่าหนูไม่เคย NC+
ขวัญบูชาค่อยๆ ลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกได้ว่าคนบนร่างนิ่งไป ใบหน้าเล็กค่อยๆ หันกลับมามองเขา แววตาหวาดหวั่นมองสบสายตาคมของคนบนร่าง ไร้ซึ่งคำพูด ข้อมือเล็กที่ถูกจับกดไว้กับที่นอนถูกปลดปล่อย จิรวัฒน์ลุกกลับขึ้นมานั่ง คนเป็นอิสระอีกครั้งรีบกอดปมผ้าเช็ดตัวไว้แน่นก่อนลุกขึ้นนั่งตามอย่างรุกรน “ทะ..ทำไมคะ?” เสียงติดสั่นยามเอ่ยถาม ไม่เข้าใจทำไมเขาจึงหยุดการกระทำ หรือเธอทำอะไรผิดไป ทำให้เขาไม่พอใจหรือเปล่า “ฉันไม่ชอบฝืนใจใคร” เสียงทุ้มตอบคำถามนั้นโดยที่ไม่ได้หันไปมองคนด้านหลัง กลัวว่ามองแล้วจะอดกลั้นใจไว้ไม่ไหว “คุณไม่ได้...ฝืนใจหนู” พูดได้แค่นั้นริมฝีปากเล็กก็เม้มเข้าหากันอีกครั้ง “หนูเต็มใจ...ขายตัวให้คุณ” คำพูดที่เรียกให้จิรวัฒน์หันกลับไปมองจนได้ “เธอไม่ได้เต็มใจที่จะนอนกับฉันขวัญบูชา” ปากบอกว่าเต็มใจ แต่ท่าทีที่แสดงออกต่างกันโดยสิ้นเชิง ดูหวาดระแวง ไว้ตัวเมื่อเขาเข้าใกล้ ผูกปิ่นโตมาไม่รู้กี่คนต่อกี่คนไม่เคยมีเด็กคนไหนเล่นตัว สร้างข้อแม้กับเขาแบบนี้ เขาไม่ชอบผู้หญิงเล่นแง่ ร้อยเล่ห์สารพัดมารยา และเขา...ไม่เคยบังคับฝืนใจให้ผู้หญิงคนไหนต้องนอนด้วย แม้จะจ่ายเงินซื้อมา เขาก็จะไม่ทำ ถ้าอีกฝ่ายไม่เ
เมียของขวัญ 7 - ปกติเธอคุมแบบไหน
เสียงเล็กที่ตะคอกถามก่อนเบี่ยงตัวหลบแล้วก็หลับตาปี๋ สายตาราบเรียบจ้องมอง มุมปากหนากระตุกยิ้มคล้ายเย้ยหยัน ใบหน้าคมคร้ามค่อยๆ โน้มลงไปหาซอกคอขาวแม้มือเล็กจะดันหน้าอกของเขาไว้ แต่เพียงปลายจมูกโด่งสัมผัสลงบนเนื้อผิวนวลเนียน เขาก็ถูกเธอออกแรงต้านดันยื้ิอเอาไว้ “หนู..หนูไม่ทำในนี้ ถ้าจะทำก็ไปทำในห้อง” ในห้องน้ำและท่วงท่าที่นั่งอยู่มันวาบหวิวเกินไปสำหรับเด็กไร้ประสบการณ์อย่างขวัญบูชา แม้จะทำใจมาแล้วว่ายังไงคืนนี้ก็ต้องมาถึงและเธอคงจะเลี่ยงไม่ได้อีก แต่แบบนี้มันเกินกว่าที่เธอคิดเอาไว้มาก “ทำไม? หรือไม่เคยทำกับใครในห้องน้ำ?” “ก็ไม่เคยน่ะสิคะ! ปล่อยหนูเลย” กำปั้นเล็กทุบหน้าอกเขาไปหนึ่งทีเบาๆ ปากบางเม้มเข้าหากัน พยายามดันตัวของเขาออก ทว่ากลับถูกเขาคร่อมกักตัวเธอเอาไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง “ลูกค้าคนอื่นของเธอไม่เคยทำกับเธอในนี้เลยหรือไง” “ไม่มีใครเขาลามกเหมือนคุณหรอก” “ลามก?” จิรวัฒน์เลิกคิ้วถาม “ถ้าไม่ใช่...บนเตียงหนูไม่ทำ” ขวัญบูชาตอบด้วยใบหน้าแสนบูดบึ้ง “ไม่ทำก็ไม่ทำ” เสียงทุ้มกระซิบบอก คำพูดที่ทำให้ใจชื้น แต่ก็ยังยิ้มไม่ออกเพราะเขายังไม่ยอมถอยตัวออกไป “คุณรีบไปอาบน้ำสิคะ หนู..หนูจะออ
เมียของขวัญ 6 - ฉันก็ดูแลแบบนี้ทุกคน
ขวัญบูชากลับขึ้นมาบนห้องก็เข้าไปเตรียมน้ำอุ่นในทันที ได้ความร้อนที่อุ่นกำลังดีครึ่งค่อนอ่างอาบน้ำก็คิดว่าจะลงไปตามคนตัวโตที่นั่งรออยู่ด้านล่าง แต่ยังไม่ทันที่จะได้เปิดประตูออกไปจากห้อง บานประตูห้องที่ไม่ได้ถูกล็อกไว้ตั้งแต่ตอนที่กลับเข้ามาก็ถูกเปิดออกเสียก่อน “คุณ...” มองคนตัวสูงที่อยู่ๆ ก็เปิดประตูเดินเข้ามาด้วยความตกใจ “ฉันเข้ามาแช่น้ำ” เสียงทุ้มบอกพร้อมกับเดินเอาสูทสีเข้มที่ถือพาดแขนแกร่งขึ้นมาด้วยไปวางบนเตียงนอน คนตัวเล็กหมุนตัวมองตาม “หนูว่าจะลงไปตามคุณอยู่พอดีเลยค่ะ” มือหนากำลังปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตเม็ดที่เหลือออกจากรังกระดุม ขวัญบูชาหันหน้าหนีไปอีกทาง “เอ่อ...งั้นคุณตามสบายเลยนะคะ หนูจะลงไปด้านล่าง” “ขวัญบูชา” เท้าเล็กกำลังจะก้าวออกไปจากห้องแต่ต้องหยุดชะงักเพราะเสียงทุ้มที่ดังขึ้นเรียกชื่อเธอเอาไว้ “คะ?” คนตัวเล็กหันกลับมามอง “มานี่สิ” จิรวัฒน์เรียกให้เดินเข้าไปหา “คะ? เอ่อ...ค่ะ” เหมือนจะมีทีท่าลังเลละล้าละลังแต่สุดท้ายเธอก็ยอมเดินเข้าไปหาเขาอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว ถามเสียงติดสั่นเมื่อเดินเข้าไปยืนตรงหน้าคนที่ตัวโตกว่า “มะ..มีอะไรเหรอคะ?” “ปลดกระดุมเม็ดนี้ให้หน่อย ไม่ร
เมียของขวัญ 5 - หนูไม่เห็นรู้เรื่อง
ขวัญบูชามองยอดเงินจำนวนห้าหมื่นบาทถ้วนที่ถูกโอนเข้ามาในบัญชีที่ผูกไว้กับแอปพิเคชั่นของธนาคาร เวลากลางดึกที่เธอหลับสนิทไปแล้วเลยทำให้เธอไม่รู้สึกตัวตอนที่มีแจ้งเตือนเข้ามา คนตัวเล็กที่เพิ่งตื่นนอนรีบลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปด้านล่าง นั่งรออีกคนจนกระทั่งสายแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเขาจะเดินลงมาสักที “ก็เก้าโมงแล้วนะ” หันมองนาฬิกาที่บอกเวลาปากเล็กก็บ่นพึมพำแต่ทำอะไรมากไปกว่านั้นไม่ได้ เธอไม่กล้าขึ้นไปหาเขาที่ห้องเพราะเขาที่เคยสั่งห้ามเอาไว้ เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้นขวัญบูชาหันไปมองก่อนหันกลับมามองไปที่บันไดสำหรับขึ้นไปชั้นสอง คนตัวเล็กค่อยๆ ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปที่หน้าประตู ดูอินเตอร์คอมเห็นเป็นผู้ชายแปลกหน้าก็ไม่กล้าที่จะเปิดประตูออกไป กำลังจะเดินกลับออกมาแต่ฉุกคิดขึ้นได้ว่าคอนโดมิเนียมหรูระดับนี้ไม่น่าจะปล่อยให้บุคคลภายนอกที่เป็นอันตรายขึ้นมาได้ง่ายๆ ก็เลยตัดสินใจหันกลับไปเปิดประตู เผื่อว่าผู้ชายแปลกหน้าที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องจะเป็นแขกของเจ้าของห้องนี้ อาจมีธุระสำคัญที่ต้องคุยกับเขา “เอ่อ...มาหาคุณจิรวัฒน์หรือเปล่าคะ?” “ผมแค่นำอาหารที่สั่งไว้มาส่งให้ครับ” ผู้ชายแปลกหน้ายิ้มให้แล้ว
