EP.9

EP.9

หลังจากดูหนังเสร็จเพื่อนสาวทั้งสองก็พากันมาส่งที่คอนโดเพราะตอนนี้เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้ว

พอมาถึงห้องก็พบว่าเฮียเต้ปักหลักอยู่ที่เดิมแต่ยังอยู่ในชุดเสื้อช็อปวิศวะที่ฉันอยากเห็น เพราะตอนเช้าออกห้องก่อนเลยเพิ่งรู้ว่าเขาใส่ชุดนี้ไปเรียน

"..." ฉันแอบย่องผ่านทางด้านหลังเพื่อไม่ให้เขาหันมาสนใจ เพราะทั้งสีผมทั้งหน้าที่แต่งมาแบบนี้ถ้าเฮียเห็นคงตกใจแล้วคิดว่าฉันเป็นบ้าอยู่แน่

"ไปไหนมา"

เฮือก! เสียงของเฮียดังขึ้นมาจากด้านหลัง ทุกวันก็ไม่เคยจะสนใจทำไมวันนี้ถึงต้องมาถามด้วยล่ะ 

"ดูหนังกับเพื่อน" พอตอบคำถามนั้นแล้วฉันก็รีบจ้ำอ้าวไปทางประตูห้องนอน แต่เฮียกลับเรียกไว้อีกรอบ

"เดี๋ยว" ผีเข้าเฮียหรือไงวะ จะมาสนใจอะไรกันวันนี้! "ไปทำอะไรมา เปิดเทอมได้สองวันทำตัวซ่าแล้วเหรอ"

"ซ่าอะไรชาไม่ได้ทำสักหน่อย ก็แค่ทำสีผมเอง"

"หันหน้ามา" 

"..." ฉันหันหน้าไปหาเฮียช้าๆพร้อมกับรอยยิ้มจนตาหยี "มีไรเหรอเฮีย"

"..." ใบหน้าคมคายมองมานิ่งๆ แล้วก็หันหน้ากลับไปมองจอโทรทัศน์แบบเดิม "แม่เธอโทรมาหาเฮียบอกโทรไปแล้วไม่รับ"

"ออ ชาปิดเสียงน่ะ เดี๋ยวโทรกลับเอง" ว่าแล้วฉันก็กระโดดโลดเต้นเข้ามาในห้องแล้วกระโดดลงเตียงกดโทรหาแม่ทันที

นึกว่าเฮียจะว่าซะอีก ถ้าไม่ว่าก็แปลว่าที่ทำมาก็ไม่น่าเกลียด

วันต่อมา

Bai-cha : มารอแล้วนะอย่าเบี้ยวเด็ดขาด!!

ฉันส่งข้อความนั้นไปหารุ่นพี่หลังจากแยกย้ายกับเพื่อนเพื่อมาเอาหนังสือสยองขวัญที่แย่งกับเขาเมื่อวาน 

ดูจากชื่อไลน์แล้วพี่เขาน่าจะชื่อเล่นว่า 'นอร์ธ' ล่ะมั้ง

มารออยู่ที่ห้อง 109 อย่างที่เขาบอกไว้ ไม่นานก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนเดินมาใกล้ๆ คงเป็นใครไม่ได้นอกจากรุ่นพี่เพราะตอนนี้มันเย็นมากแล้ว ส่วนใหญ่คนจะนั่งหน้าตึกกันมากกว่าแต่ก็มีนักศึกษานั่งอยู่ตรงซุ้มใกล้ๆบ้างประปราย

"ไหนล่ะหนังสือ" พอคนร่างสูงเดินเลี้ยวเข้ามาฉันก็ทวงสิ่งที่ต้องการทันทีเพราะในมือของเขามันว่างเปล่า และไม่มีกระเป๋าเลยแม้แต่ใบเดียว

"ทำไมพูดกับรุ่นพี่ไม่เพราะเลยเรา"

"ขอโทษค่ะ แล้วหนังสือที่รุ่นพี่บอกจะให้อ่านต่ออยู่ไหนคะ" พูดเพราะๆก็ได้ กลัวไม่ได้ของหรอก

"ลืมเอามา"

"ว่าไงนะ!" นี่มันแกล้งกันชัดๆเลย ไอ้รุ่นพี่ใจเสือ เห็นหน้าหล่อดูจิตใจดีแต่ร้ายจริงๆ

"ไปดิจะพาไปเอาที่คอนโด" เขาพูดพร้อมกับรอยยิ้มกวนๆ ที่พูดมามันฟังดูน่ากลัวนะ

"มะ...ไม่เอาหรอก พรุ่งนี้ค่อยเอามาให้หนูก็ได้"

"คิดอะไรอยู่ ฉันหมายถึงขึ้นรถไปกับฉันแล้วจะขึ้นไปเอาหนังสือให้"

"ออ" นึกว่าหมายถึงอย่างอื่นซะอีก คนอย่างใบชาชอบคิดไปไกลด้วยสิมาพูดแบบนี้แย่เลย "ก็ได้ค่ะ"

แล้วรุ่นพี่ก็พาฉันไปที่คอนโดให้ฉันนั่งรออยู่ด้านล่างส่วนเขาก็ขึ้นไปเอาหนังสือประมาณห้านาทีก็ลงมา 

"เธออ่านเร็วไหม" ถามแบบนี้จะตุกติกไม่ให้ยืมสินะ ทำเป็นหวงไปได้ฉันไม่คิดจะชิ่งหนีหรอกน่า 

"เร็วสิคะ แป๊บเดียวก็จบ พรุ่งนี้เอามาคืนนะ"

"ออ งั้นก็นั่งอ่านตรงนี้สิ ฉันยังอ่านไม่จบเดี๋ยวจะเอากลับไปอ่านต่อ" 

"หา!"

"อ่านเลยเดี๋ยวนั่งรอ" ว่าแล้วเขาก็นั่งลงตรงข้ามกับฉันเอามือเท้าคางมองมาด้วยรอยยิ้ม

ไอ้รุ่นพี่ใจโฉด! ไม่คิดเลยว่าจะเป็นคนขี้หวงแบบนี้ใครได้เป็นแฟนคงไม่ได้กินข้าวฟรีสักมื้อ ขอแช่งให้ไม่ได้เมีย ไม่มีคนเอาไปทำผัว!

"คือว่า..."

"แช่งฉันอยู่เหรอ ฉันแค่ล้อเล่นเอง" 

"เปล่านี่คะ หนูไม่ได้แช่งเลย" 

เขาหัวเราะชอบใจก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้นแล้วหันมามองฉันอีกรอบ "ไปสิฉันจะไปส่งกลับ"

"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูกลับเองก็ได้" ว่าแล้วฉันก็รีบหยิบหนังสือการ์ตูนไว้ในแนบอก กดมือถือเข้าแอพพลิเคชันเพื่อเรียกรถ

"วันก่อนมีคนเรียกรถไปส่งแล้วคนขับพาเข้าป่า ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไง" อยู่ ๆ คนที่นั่งอยู่ก็พูดขึ้นเหมือนอยากจะเล่าเรื่อง

"..." แล้วมันจริงเหรอ ทำไมฉันไม่รู้เลย หรือว่าฉันไม่ค่อยสนใจเรื่องแบบนี้เพราะมัวแต่สนใจเรื่องเฮีย

"ไม่เชื่อก็ลองดู ยิ่งใส่ชุดนักศึกษาแบบนี้นะคนแก่มันชอบ"

"งะ...งั้นไปส่งหนูหน่อยดิ" ถึงใบชาจะไม่กลัวอะไรในโลกหล้าแต่เรื่องแบบนี้ยังไงก็ต้องระวังไว้ถึงจะดี ยังไงก็สู้ผู้ชายไม่ได้แน่ถ้ามันจะทำร้ายเรา 

"ฮึ" แล้วรุ่นพี่ก็เดินนำไปที่ลานจอดรถพาฉันไปส่งคอนโด "ชื่ออะไร"

"ใบชาค่ะ" ฉันเปิดการ์ตูนอ่านไประหว่างนั่งอยู่ในรถ เพราะจากที่นี่ไปต้องใช้เวลาประมาณยี่สิบนาทีกว่าตะถึง "แล้วพี่ล่ะ"

"นอร์ธ" เดาไว้ไม่มีผิดเลยจริงๆ ก็แหงสิเพราะชื่อไลน์ตรงตัวขนาดนั้นจะเดาผิดได้ยังไงกัน

"พี่อยู่ปีอะไรอะ"

"สาม" พี่นอร์ธตอบสั้นแล้วหันมาถามต่อพร้อมกับมองสำรวจใบหน้าสีผมของฉันไปด้วยระหว่างรอรถติด "คิดยังไงไปทำผมสีนี้"

"ไม่ได้คิด" 

"ทำไมเราชอบกวนประสาท" 

อะไรของเขาเนี่ย ก็ฉันไม่ได้คิดจริงๆนี่ เพราะเพื่อนคิดให้หมดทั้งทรงผมและสีผมเลย "มันน่าเกลียดเหรอคะ"

"..." รุ่นพี่หันมามองอีกรอบแล้วก็ยกยิ้มมุมปาก เขาคิดอะไรอยู่นะอยากรู้จริงๆเลย กำลังนินทาฉันอยู่ในใจหรือเปล่า "ไม่น่าเกลียด ก็น่ารักดีเหมือนตุ๊กตา BJD ที่น้องฉันชอบเล่นเลย"

"แหม รุ่นพี่ชมเหรอ ขอบคุณค่ะ" แอบเขินนะเนี่ยเกิดมาเฮียยังไม่เคยชมเลยแถมเมื่อเช้ายังบอกว่าผมฉันเหมือนเส้นสปาเก็ตตี้อีกต่างหาก เกลียดที่สุด!

"..." เขาไม่ได้พูดอะไรต่อแค่หัวเราะในลำคอแล้วมาส่งฉันจนถึงคอนโดอย่างปลอดภัยถ้าไม่รักเฮียอยู่ล่ะก็รุ่นพี่คงเป็นตัวเลือกหนึ่งที่ฉันอยากจะมองเลยล่ะ

ใบชาชอบคนหล่อ... 

"ขอบคุณนะคะ" ฉันเก็บกระเป๋าขึ้นมากอดไว้แล้วหันไปไหว้พี่นอร์ธอย่างมีมารยาท "พรุ่งนี้หนูเอาไปคืนนะ"

"ครับ" โอ้โห พูดเพราะเป็นด้วย อยากได้ยินคำนี้จากปากเฮียเต้บ้างแต่คงไม่มีทางเป็นไปได้หรอก แค่คุยกันก็จะกัดหัวกันอยู่แล้ว

ฉันรีบลงจากรถเพราะไม่อยากรบกวนรุ่นพี่นานเกินไป พอลงมาก็จ๊ะเอ๋กับเฮียที่กำลังจะออกไปข้างนอกพอดี เขามองฉันแล้วจึงมองรถของคนที่มาส่งนิ่งๆแล้วพี่นอร์ธก็ขับรถออกไป

"รุ่นพี่ที่คณะมาส่งค่ะ พอดีชาไปยืมหนังสือเขา"

"ไม่ได้อยากรู้" เฮียเต้พูดสั้นๆแล้วกำลังจะเดินผ่านไปอย่างไม่สนใจแต่ก็หันมาอีกรอบ "ผู้ชาย?"

ไหนบอกว่าไม่อยากรู้ไง เอ...หรือว่าเฮียจะหึง แบบนี้ต้องลองแกล้งดูสักหน่อย

"อือ ผู้ชายหล่อด้วย"

"..." คนร่างสูงไม่ตอบอะไรเดินหนีออกไปเงียบๆ ไม่คิดจะหึงกันหน่อยหรือไงนะ โกรธเฮียแล้ว!

"แล้วเฮียจะไปไหน เที่ยวเหรอ"

"ไม่ต้องอยากรู้" 

ไม่อยากรู้ก็ได้วะ ชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ ทำไมต้องเมินกันขนาดนี้ด้วยไม่คิดจะเหลียวแลกันบ้างหรือไง

"เออ ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก ทีหลังชาจะไปไหนกับใครก็ไม่บอกเฮียหรอก!" ฉันตะโกนไล่หลังเฮียเต้ที่กำลังเดินห่างออกไปไม่ไกลก่อนจะหยิบเอาก้อนหินเล็กๆขึ้นมาปาใส่แผ่นหลังกว้างอย่างโมโห

"อ๊าก! ไอ้กัญชา!!" 

เฮ้ย! โดนจริงๆเหรอแค่แกล้งปาใส่เท่านั้นเองอะ แต่ลืมไปว่าฉันแม่นมาก เมื่อก่อนยิงหนังสติ๊กบ่อยด้วยสิ

แล้วจะอยู่ต่อทำไมล่ะ เผ่นสิคะ!