เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 8 บอกเลิกผู้หญิงแพศยา
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-09-11 22:45:28ตอนที่ 8 บอกเลิกผู้หญิงแพศยา
ประเทศไทย กัปตันพิพัฒน์ทำหน้าที่นำเครื่องบินลงจอดยังสนามบิน ในช่วงเช้าตรู่ ร่างสูงในชุดเครื่องแบบกัปตัน เดินลากกระเป๋าเดินทางออกมาขึ้นรถที่จอดรออยู่ด้านหน้า “คุณพัฒน์จะกลับบ้านหรือไปคอนโดครับ” คนขับรถของเขาเอ่ยถามทันที “กลับบ้าน วันนี้ฉันจะพาลูกสาวไปดูหนังตอนเย็น” “ครับ” (ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง) เสียงแจ้งเตือนจากแอพพลิเคชั่นไลน์ดังขึ้นต่อเนื่อง พิพัฒน์นำโทรศัพท์ขึ้นมากดปลดล็อคหน้าจอ แล้วเข้าไปอ่านข้อความทันที “หึ ผู้หญิงแพศยา” เขาสบถคำหยาบในลำคอ เมื่อเห็นคลิปวีดีโอที่คนของเขาส่งเข้ามา มันเป็นเหตุการณ์ขณะที่แอนนี่กำลังเต้นยั่วยวน และกอดจูบกับชายหนุ่มเศรษฐีบ่อน้ำมัน ซึ่งเป็นคนที่พิพัฒน์เคยสงสัยความสัมพันธ์ของทั้งคู่มาก่อนหน้านั้น ทั้งสองกำลังกอดจูบกันอย่างดูดดื่ม ก่อนที่ชายต่างชาติผู้นั้นจะช้อนอุ้มแอนนี่เดินออกจากผับ แล้วไปขย่มกันต่อในรถหรู พิพัฒน์ไม่ได้รู้สึกโกรธหรือโมโหแต่อย่างใด ที่ผ่านมาเขาไม่ได้คิดจะลงหลักปักฐานกับผู้หญิงคนนี้อยู่แล้ว แต่ความสัมพันธ์ของเขาและเธอ มันคือความใกล้ชิด พิพัฒน์เบื่อกับความสัมพันธ์ชั่วคราวที่เขาเคยผ่านมา เขาจึงเลือกที่จะคบกับแอนนี่ เพราะไม่อยากเปลี่ยนคู่นอนบ่อยๆ แต่ยิ่งนานวัน หญิงสาวยิ่งแสดงนิสัยที่แท้จริงของเธอให้เขาได้เห็น พิพัฒน์จึงเกิดความเบื่อหน่าย จนไม่รู้สึกเสียใจกับภาพและคลิปวีดีโอที่คนของเขาส่งมาให้ดู “ฮัลโหล ว่าไงเฮีย” พิพัฒน์ต่อสายหาน้องชายทันทีที่ดูคลิปวิดีโอจบ “จัดการย้ายแอนนี่ให้บินคนละไฟล์ทกับฉัน ทุกเที่ยวบินเลยนะ เอาแบบไม่ต้องได้เจอกันไปตลอดเลยก็ได้” พิพัฒน์สั่งน้องชายของเขา ซึ่งมีอำนาจและหน้าที่จัดการด้านนี้โดยตรง “มีอะไรหรือเปล่า เฮียทะเลาะกับแอนนี่เหรอครับ” ปลายสายเอ่ยถามทันที “ไม่ ฉันต้องการหยุดความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนี้ จัดการให้ด้วย” “ได้ครับเฮีย” สองวันต่อมา (ครืด ครืด ครืด) เสียงโทรศัพท์มือถือของพิพัฒน์ดังต่อเนื่อง เขากดตัดสายทิ้งซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขายังไม่พร้อมที่จะคุยกับปลายสายในเวลานี้ (ติ๊งติ๊งติ๊ง) Anny : ทำไมตารางเที่ยวบินของแอนนี่ถึงไม่ตรงกับคุณพัฒน์ล่ะ คุณพิภพสั่งย้ายแอนนี่เหรอคะ แอนนี่ส่งข้อความถามพิพัฒน์ทางไลน์ เธอหมายถึงน้องชายของเขา Pphat : ใช่ ผมเป็นคนบอกให้พิภพจัดการเอง Anny : ทำไมคะ คุณพัฒน์รับสายแอนนี่เดี๋ยวนี้ค่ะ Pphat : ผมไม่สะดวกที่จะคุยกับคุณ ถ้าคุณไม่พอใจเกี่ยวกับตารางบิน คุณลาออกก็ได้นะแอนนี่ ระหว่างคุณกับผม เราจบกันตั้งแต่วันนี้ เขาพิมพ์ข้อความส่งให้แอนนี่ พร้อมกับส่งคลิปวีดีโอทั้งหมด ไปในไลน์ของเธอ “กรี๊ดดดดดด!” หญิงสาวหวีดร้องออกมาเหมือนคนบ้า เมื่อเห็นคลิปตัวเองกำลังนัวเนียอยู่กับชายต่างชาติผู้นั้น และชายคนนั้นกำลังนอนอยู่ข้างๆเธอตอนนี้ “เป็นอะไรครับที่รัก” ชายหนุ่มเศรษฐีบ่อน้ำมันเอ่ยถามแอนนี่ ทั้งสองกำลังนอนอยู่บนเตียงด้วยกัน โดยไร้เสื้อผ้าห่อหุ้มกาย “เอ่อ...แอนนี่คงจะตกงานแล้วค่ะ เจ้านายของแอนนี่ไล่แอนนี่ออก” เธอแต่งเรื่องโกหกชายคนนั้น “ก็ดีนี่ครับ คุณจะได้ย้ายมาอยู่กับผม รับรองว่าผมจะให้คุณได้ทุกอย่าง ชีวิตของคุณจะสุขสบายกว่าอยู่เมืองไทยเสียอีก” “คุณพูดจริงๆเหรอคะ คุณซาลิม” “จริงสิครับ ขอแค่คุณทำให้ผมมีความสุข ผมก็จะทำให้คุณมีความสุขที่สุดเลยล่ะ” “ค่ะ ที่รัก” หญิงสาวแสยะยิ้มด้วยความพอใจ แม้พิพัฒน์จะหลุดมือไป แต่อย่างน้อย เธอยังมีมหาเศรษฐีคนนี้ให้ได้เกาะต่อไป “เรามามีความสุขกันต่อนะคะที่รัก” (จ๊วบ) “อ๊าสสส” สองเดือนต่อมา “ซาร่า ลูกอยู่คนเดียวได้ใช่ไหม” มาดามริสาถามลูกสาวด้วยความรู้สึกเป็นห่วง นางและสามีเดินทางมาส่งลูกสาวที่ประเทศไทย และวันนี้เป็นวันที่ลลิสาต้องย้ายเข้าไปอยู่ในคอนโดกลางกรุง “อยู่ได้สิคะคุณแม่ คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงซาร่านะคะ พี่บีมกับพี่แบมก็พักที่คอนโดนี้ ซาร่าไม่เหงาหรอกค่ะ” เธอหมายถึงพี่น้องฝาแฝด ซึ่งเป็นลูกสาวคุณป้าของเธอ “อีกสองเดือน ซาร่าอายุครบสิบเก้าปี ไว้วันเกิดลูก พ่อจะเดินทางมาฉลองวันเกิดลูกนะ ตั้งใจเรียนนะลูกพ่อ” มิสเตอร์ฟรังโก้ยื่นมือไปลูบศีรษะลูกสาวอย่างอ่อนโยน (พรึ่บ) “ซาร่ารักคุณพ่อคุณแม่ที่สุดในโลกเลยค่ะ” เธอสวมกอดบิดาและมารดาไว้แนบแน่น ก่อนที่ทั้งสองจะออกเดินทางไปสนามบิน เพื่อขึ้นเครื่องกลับอิตาลี ร่างสูง 170 เซนติเมตร สวมชุดนักศึกษาแบบกระโปรงพลีทเดินเข้าไปในมหาวิทยาลัยชื่อดัง ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบๆมหาวิทยาลัย มันเป็นการเริ่มต้นใหม่ของลลิสา เพื่อนที่เรียนมัธยมด้วยกันต่างแยกย้ายกันไปเรียนที่อื่น เธอจึงไม่มีเพื่อนในที่นี้แม้แต่คนเดียว ร่างสูงเดินเข้าไปในลิฟต์ เพื่อที่จะขึ้นไปยังห้องเรียนของเธอ ภายในลิฟต์มีนักศึกษาอยู่ในนั้นสามคน ลลิสาเดินเข้าไปทีหลัง เธอส่งยิ้มให้นักศึกษาทั้งสามสาว พวกเขาส่งยิ้มกลับมา เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้น4 ทุกคนต่างเดินเข้าไปในห้องเรียนเดียวกัน ลลิสาจึงได้รู้ว่า นักศึกษาทั้งสามสาวคือเพื่อนร่วมคลาสเรียนเดียวกันกับเธอ “ขอนั่งด้วยคนนะ” ลลิสาพูดกับหญิงสาวร่างเล็ก ส่วนสูงของเธอราวๆ 160 เซนติเมตร “นั่งสิ” นักศึกษาสาวคนนั้นตอบกลับ พร้อมกับส่งยิ้มให้ลลิสา “ฉันชื่อซาร่านะ เธอชื่ออะไร” “ฉันชื่อแพรพลอย เรียกพลอยเฉยๆก็ได้ ส่วนคนนี้ดรีม คนนั้นเอิร์น พวกเราสามคนเรียนด้วยกันตั้งแต่มอปลายน่ะ” แพรพลอยบอกลลิสา ทั้งสามสาวส่งยิ้มให้ลลิสาอย่างเป็นมิตร ในที่สุดเธอก็ได้เข้าไปอยู่ในกลุ่มเดียวกันกับนักศึกษาทั้งสามสาว เวลาเลยผ่านไปหลายเดือน ลลิสาและเพื่อนๆทั้งสามสาวสนิทกันมากขึ้น เธอกลายเป็นความสุขของเพื่อนๆ เนื่องจากลลิสาเป็นคนร่าเริง สดใส ซึ่งเข้ากับนิสัยของแพรพลอย ดรีม และเอิร์นเป็นอย่างดี ไม่เพียงแค่สี่สาวเท่านั้น กลุ่มของพวกเธอยังมีนักศึกษาชายแท้และชายเทียมอีกสองคนที่เป็นเพื่อนสนิทกัน “มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ วันนี้เธอมาเรียนเช้ากว่าปกตินะ” แพรพลอยถามลลิสา ที่กำลังนั่งก้มหน้าก้มตาวาดรูปอยู่บนโต๊ะหินอ่อน หน้าคณะมนุษยศาสตร์ “วันนี้ฉันตื่นเช้าน่ะ ก็เลยมาเร็ว” ลลิสาตอบกลับเพื่อนรัก ขณะที่เธอยังคงก้มหน้าก้มตาวาดรูปด้วยความตั้งใจ “อุ๊ย! วาดรูปสวยอ่ะ เธอวาดรูปใครอ่ะซาร่า” “วาดรูปผู้ชายคนหนึ่งน่ะ เขาเคยช่วยชีวิตฉันไว้ ฉันคงไม่มีโอกาสได้เจอเขาอีก ฉันก็เลยนั่งวาดรูปเขาเพลินๆน่ะ” “ไหน ขอดูหน่อย” แพรพลอยหยิบสมุดวาดรูปของลลิสาขึ้นมาดู เธอค่อยๆเปิดดูทีละหน้า ลลิสาวาดรูปเดิมๆซ้ำไปซ้ำมา มันเป็นรูปภาพของชายคนหนึ่ง เขาสวมชุดกัปตันของสายการบินหนึ่ง “หล่อจังเลย เธอนี่วาดรูปเก่งจังเลยนะ” แพรพลอยเอ่ยชมลลิสา “ฉันฝึกวาดทุกวันน่ะ” “นั่งทำอะไรกันอยู่จ๊ะ สองสาว” ดรีมเดินเข้ามาทักทายสองเพื่อนรัก “อ้าวดรีม แล้วเอิร์นมายัง” แพรพลอยถาม “โน่นไง เอิร์นกำลังเดินมากับแบงค์กับกอล์ฟ” ดรีมตอบ พร้อมกับพยักพเยิดหน้าไปยังทิศทางที่เพื่อนๆกำลังเดินมา “รอพวกฉันอยู่เหรอ” เอิร์นถาม ทันทีที่เดินเข้ามาหาสามสาว “ใช่ พวกฉันกำลังรอพวกเธอนั่นแหละ เดือนหน้าก็สอบแล้ว ปิดเทอมพวกเราไปเที่ยวกันดีไหม” แพรพลอยพูดกับเพื่อนๆ “เที่ยวไหนกันดี” แบงค์ถามกลับ “เที่ยวภาคเหนือ หรือไม่ก็ภาคใต้” “แหมๆๆ เธอจะไปเที่ยวเหนือหรือใต้ ก่อนอื่น เธอต้องขออนุญาตคุณพ่อของเธอก่อนนะยัยพลอย คุณพ่อหวงยิ่งกว่าไข่ในหิน” ดรีมเอ่ยแซวแพรพลอย “ก็ไปแบบไม่บอกคุณพ่อไง คุณพ่อฉันทำงาน ไม่ค่อยมีเวลามาตามฉันหรอก คริคริ” แพรพลอยหัวเราะเริงร่า เพื่อนๆของเธอรู้สรรพคุณดี ว่าคุณพ่อของเธอหวงและห่วงมากขนาดไหน “ป่านนี้คุณกัปตันจะเป็นยังไงบ้างนะ สบายดีหรือเปล่า เคยนึกถึงเด็กน้อยคนนี้บ้างไหมน๊า หนูคิดถึงคุณกัปตันตลอด ผู้ชายใจดีของหนู หวังว่าสักวันหนูจะมีโอกาสได้เจอคุณกัปตันอีกนะคะ” ลลิสาพูดพึมพำ ขณะที่เธอกำลังนำกระดาษวาดภาพมาติดตรงผนังห้องนอน ซึ่งมันเป็นภาพที่เธอวาดกัปตันพิพัฒน์ขึ้นมานั่นเอง ------------------------------------- กัปตันพัฒน์เลิกกับยัยแอนนี่แล้วน๊า เมื่อไหร่น้องซาร่าจะได้เจอคุณกัปตันอีก ฝากติดตามตอนต่อไป กไลค์ คอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ด้วยน๊า
บทล่าสุด
เมียเด็กของคุณกัปตัน คุณกัปตันของหนู(จบบริบูรณ์)
สามปีต่อมาพิพัฒน์ในวัย 48 ปี แต่ใบหน้ายังคงหล่อเหลาราวกับหนุ่มในวัยสามสิบปลายๆ ร่างกายของเขายังคงแข็งแรงจากการออกกำลังกายสม่ำเสมอ เขาใช้เวลาทุกๆวันดูแลลูกๆและภรรยา แม้จะไม่ได้ทำงานเหมือนแต่ก่อน แต่พิพัฒน์ก็ยังเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ในสายการบินของครอบครัว และแพรพลอยขึ้นรับตำแหน่งรองประธาน ในขณะที่ภาคินเองก็เพิ่งจะขึ้นรับตำแหน่งประธานไปหมาดๆ พิพัฒน์และลลิสาแต่งงานกันในโบสถ์แห่งหนึ่ง กลางเมืองมิลาน ครอบครัวทั้งสองฝ่ายต่างร่วมยินดีและเป็นสักขีพยานรักให้กับคนทั้งสอง“มาค่ะ ใครจะนั่งกับคุณยายคุณตาบ้างคะ”คุณยายริสาถามหลานๆ พวกเขากำลังเดินทางไปเที่ยวที่เทือกเขาโดโลไมต์ในช่วงปิดเทอม“ผมจะนั่งกับคุณตาคุณยายครับ”เด็กชายภูผาในวัย4 ขวบ เดินขึ้นรถบ้านไปนั่งตรงกลางระหว่างคุณตาคุณยาย “น้องพราวจะนั่งกับคุณตาคุณยาย หรือจะนั่งกับพี่พลอยคะ”แพรพลอยถามน้องสาว เด็กหญิงแพรวพราวในวัยสองขวบ เด็กน้อยน่ารักเหมือนตุ๊กตาบาบี้ พี่สาวอย่างแพรพลอยหวงนักหนา“นั่งกับพลอยๆ พี่พลอยฉวยๆ”เด็กหญิงตัวน้อยยื่นมือให้พี่สาวโอบอุ้มขึ้นรถ(พรึ่บ)(ฟอดดดด)“น่ารักที่สุดค่ะ น้องสาวพี่”แพรพลอยหอมหน้าผากน้องสาวและอุ้มขึ้นรถบ้าน
เมียเด็กของคุณกัปตัน ตอนพิเศษNC20
ตอนพิเศษNC20+“เฮียไม่ต้องไปตามลูกหรอกค่ะ ปล่อยให้เขานอนกับพี่สาว เฮียก็รู้ยัยพลอยกับน้องภูตัวติดกันขนาดนั้น เรามาหาความสุขกันเถอะนะคะ ผลิตลูกเพิ่มดีไหม”เธอพูดพร้อมกับยื่นมือไปดึงขอบเอวกางเกงวอร์ม แล้วรูดลงไปกองอยู่ที่ข้อเท้าของพิพัฒน์“ดีครับ งั้นเฮียจะผลิตลูกเพิ่มอีกสักสองคน หนูโอเคใช้ไหม”เขาก้มหน้าลงไปจับที่คางภรรยาสาว เธอช้อนตาขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลา ขณะที่มือเล็กกำลังรวบรัดแก่นกายลำใหญ่“ดีค่ะที่รัก คืนนี้จัดทั้งคืนเลยดีไหมคะ”(จ๊วบ)“อ่าส์...สะ...เสียว”พิพัฒน์ถึงกับซู้ดปาก เมื่ิอภรรยาคนสวยใช้ริมฝีปากจดจูบที่ปล่ายหัวเห็ดบาน เธอมองจ้องมันอยู่ชั่วครู่ จากนั้นจึงอ้าปากครอบกลืนแท่งเอ็นใหญ่ และผงกศีรษะขึ้นลงเรื่อยๆ(บ๊วบบ๊วบบ๊วบ)“อ่าส์...ซี้ด...เสียว...โอ้ว”เขายืนเต็มความสูงและโยกเอวเบาๆเข้าไปในโพรงปากนุ่มนิ่ม ลลิสานั่งอยู่ปลายเตียง เธอช้อนตามองสามีอย่างยั่งยวน มือหนายื่นไปเกี่ยวสายเดี่ยวให้หลุดลงจากไหล่บาง จากนั้นจึงยื่นมือไปบีบคลึงเต้านมอวบใหญ่ ลลิสายังคงเร่งผงกหัวเข้าออกรัวๆ “อ๊าส์...อ่า...สุดยอด...โอย...ซี้ด เร็วอีกครับ”หลังจากที่ภรรยาคนสวยใช้ปากรูดดูดแท่งเอ็นใหญ่หลายนาที พิ
เมียเด็กของคุณกัปตัน ตอนพิเศษ
ตอนพิเศษหลายเดือนต่อมา“แว้แว้แว้!”เสียงเด็กทารกเพศชายร้องไห้ในยามเช้า พิพัฒน์ในวัย 45 ปี รีบเดินเข้าไปโอบอุ้มลูกชายวัยสามเดือนขึ้นมาอยู่ในอ้อมกอดของเขา“โอ๊ะโอ๋ ลูกชายของคุณพ่อ ตื่นแล้วเหรอครับ ไม่ต้องร้องนะคนเก่ง วันนี้คุณพ่อกับคุณแม่จะพาน้องภูกลับประเทศไทย เรากลับไปอยู่บ้านของเรากันนะครับ ให้ลูกโตขึ้นกว่านี้ คุณพ่อจะพากลับมาเยี่ยมคุณตาคุณยาย โอเคไหมครับ”“แอ้”พิพัฒน์พูดราวกับว่าเจ้าตัวเล็กฟังรู้เรื่อง เด็กชายภูผาหยุดร้องไห้ทันที เจ้าตัวกำลังมองดูบิดาที่กำลังทำท่าหยอกล้อและพูดคุยด้วย“ลูกตื่นแล้วเหรอคะเฮีย”ร่างระหง ผิวพรรณเปล่งปลั่งดูมีน้ำมีนวล กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ เธอใช้ผ้าเช็ดตัวนุ่งกระโจมอก พิพัฒน์จ้องมองภรรยาสาวด้วยความหลงใหลเหมือนเช่นทุกวันที่ผ่านมา“ลูกตื่นแล้วครับ น่าจะหิวนมด้วย”“แป๊บนะคะ”เธอตอบสามี ขณะที่กำลังนำเสื้อเชิ๊ตมาสวมใส่“ครับ ที่รัก”“มองทำไมขนาดนั้นคะ”ลลิสาถามถามพิพัฒน์ เขาเอาแต่จ้องมองเธอด้วยแววตาที่บ่งบอกถึงความรู้สึกหลากหลาย“มองคุณแม่คนสวยไงครับ ทั้งสวย ทั้งมีน้ำมีนวล ทั้งน่ารัก น่าขย้ำสุดๆ”น้ำเสียงทุ้มเอ่ยออกมา ก่อนที่เขาจะหันไปหยอกล้อลูกชาย“อดทน
เมียเด็กของคุณกัปตัน ตอนที่ 43 ตามหาหัวใจ
ตอนที่ 43 ตามหาหัวใจพิพัฒน์และแพรพลอยเดินทางมาถึงประเทศอิตาลีในช่วงเช้าของวันเสาร์ แพรพลอยค่อนข้างตื่นเต้น เพราะเป็นการเดินทางในต่างประเทศครั้งแรกของเธอ เธอมองซ้ายมองขวาด้วยท่าทางเหมือนเด็ก“เดินเร็วๆสิพลอย พ่อรีบนะ”พิพัฒน์เองก็ตื่นเต้นไม่แพ้ลูกสาว เขาคิดถึงเมียรักจนสุดหัวใจ และหวังว่าลลิสาจะไม่โกรธเขา สองพ่อลูกนั่งรถแท็กซี่ไปตามเส้นทางที่เขาจำได้ดี“ตื่นเช้าจังเลยนะลูก หรือว่านอนไม่หลับอีก”มาดามริสาถามลูกสาวที่กำลังนั่งอยู่ในสวนดอกไม้“เจ้าตัวเล็กดิ้นแต่เช้าเลยค่ะคุณแม่”เธอยิ้มให้กับมารดาพร้อมกับใช้มือลูบหน้าท้องกลมโตนับตั้งแต่วันที่ลลิสากลับมาอยู่กับบิดามารดา เธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย ลึกๆในใจเธอเฝ้าแต่คิดถึงคนที่เป็นพ่อของลูกอยู่ตลอด เธอไม่ได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้บิดามารดาฟัง เธอบอกแค่ว่าพิพัฒน์ประสบอุบัติเหตุเครื่องบินตก จนความจำเสื่อม และเขาต้องรักษาตัวที่โรงพยาบาลอีกนาน เธอจึงต้องกลับมาอยู่กับท่านทั้งสอง มิสเตอร์ฟรังโก้และมาดามริสาเข้าใจลูกสาวและลูกเขยเป็นอย่างดี “หลานชายของแม่คงจะแข็งแรงน่าดูเลย คริคริ ดีใจจังเลย จะได้เป็นคุณยายแล้ว”มาดามริสาทั้งตื่นเต้นและมีความสุข“
เมียเด็กของคุณกัปตัน ตอนที่ 42 สำนึกผิด
ตอนที่ 42 สำนึกผิด“ซาร่า! อย่าไป ซาร่ากลับมาก่อน!”(พรึ่บ)พิพัฒน์เอาแต่นอนละเมอ เรียกหาเมียรัก และสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก“อื๊อ...คุณอาละเมอหรือครับ”ภาคินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงงัวเงีย เพราะเขาเองก็เพิ่งหลับไป และต้องตื่นตอนที่ได้ยินเสียงของพิพัฒน์“ซาร่า ซาร่าไปไหนแล้ว เมียของอาหายไปไหน ไปตามซาร่ามาหาอาหน่อยสิภีม”พิพัฒน์พยายามมองหาเมียรักของเขา ภาคินรีบลุกจากโซฟาเดินเข้ามาหาคุณอาของเขา“อาพัฒน์ว่าไงนะครับ”“ซาร่าไปไหน ทำไมไม่กลับมาหาอา เมียของอาไปไหน”“ใจเย็นๆนะครับคุณอา คุณอาจำผมได้แล้วใช่ไหมครับ”พิพัฒน์จ้องหน้าภาคินทันที“แกพูดอะไรของแกวะไอ้ภีม ทำไมอาจะจำไม่ได้ แกมันก็เป็นหลานชายของอาไง เมื่อก่อนแกก็ตามจีบเมียอา หมั่นไส้ ไอ้หลานบ้านี่”“ฮ่าๆๆ คนแก่จำได้แล้วโว้ย!”ภาคินหัวเราะดังลั่นห้อง“ว่าใครแก่วะ อายังไม่แก่นะเว้ย”“นั่งอยู่ตรงนี้นะครับ ผมจะไปตามคุณหมอ”ภาคินรีบเดินออกจากห้อง เพื่อไปตามแพทย์เจ้าของไข้แพทย์หนุ่มพูดคุยและตรวจอาการพิพัฒน์โดยละเอียด พิพัฒน์ตอบคำถามได้ทุกอย่าง แต่เขาก็ไม่ลืมที่จะถามหาเมียรักของเขาอยู่แบบนั้น“คนไข้หายเป็นปกติแล้วนะครับ แต่เรื่องของแขนด้านซ้าย อย่าเ
เมียเด็กของคุณกัปตัน ตอนที่ 41 ซาร่าจากไปแล้ว
ตอนที่ 41 ซาร่าจากไปพร้อมกับลูกในท้องพิพัฒน์เอาแต่นอนซึม เมื่อรู้ว่าลลิสาไปจากเขาแล้ว ทุกๆครั้งที่ตื่นมา เขาจะเจอเธออยู่ข้างๆตลอด แต่ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว ผู้หญิงที่คอยดูแลเขา ผู้หญิงที่คอยป้อนข้าว คอยเช็ดตัว และคอยเอายาให้เขาทานทุกวัน “คุณพ่อเป็นยังไงบ้างคะพี่ภีม พลอยไม่ได้มาเยี่ยมสองวัน คุณพ่อดีขึ้นหรือเปล่า ”แพรพลอยเดินทางมาเยี่ยมบิดาของเธอในเช้าวันเสาร์ และก็เป็นเหมือนทุกครั้ง แอนนี่คอยติดตามเธอมาตลอด“ก็ตามที่เห็น ดูเอาสิ”ภาคินตอบกลับ แพรพลอยมองดูบิดาที่กำลังนอนหน้าเศร้าไม่สนใจใคร“คุณพ่อไม่สบายหรือเปล่าคะ ทำไมดูซึมๆ”เธอเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วยื่นมือไปแตะที่หน้าผากของบิดา“ตัวก็ไม่ร้อนนี่ แต่ทำไมถึงดูเหมือนคนเป็นไข้ล่ะ คุณหมอมาตรวจหรือยัง หมอบอกหรือเปล่าว่าคุณพ่อเป็นอะไร”เธอหันไปถามภาคินที่กำลังนั่งก้มหน้าเล่นมือถือ ที่ภาคินต้องทำแบบนั้น เพราะเขาไม่อยากจะใส่ใจแพรพลอยอีกแล้ว“หมอก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรนี่ สงสัยจะเป็นไข้ใจละมั้ง”“ไข้ใจอะไรกัน”“ก็ตั้งแต่ซาร่าไปจากที่นี่ คุณอาก็ไม่ยอมทานข้าว เอาแต่นอนซึมเหมือนที่เห็นนั่นแหละ”“ฮะ ยัยซาร่าไปแล้วเหรอ ไปไหน”แพรพลอยทำหน้าฉงน“ไปอิตาลีไ
บางทีคุณอาจจะชอบ
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี
กู่หลิงเฟย303.2K viewsบอสฮั่ว พี่ชายทั้งสิบของคุณผู้หญิงเร่งให้หย่าอีกแล้วนะ
เจียงซือซัน51.5K viewsราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน303.8K viewsเกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน
แมลงผลไม้245.8K viewsสายใยร้ายรัก[นิยายชุดร้ายรัก]
มณีภัทรสร1.7K viewsบ่วงเล่ห์บำเรอรัก
วรดร/กัญนิชา/วิรัญชนา629 viewsCEOทวงแค้น
จินต์พิชา704 viewsรักหมดใจยัยเด็กดื้อ
monsita94 views
