เฮียนักเลง

เฮียนักเลง

last updateLast Updated : 2025-07-12
Language: Thai
goodnovel12goodnovel
Not enough ratings
38Chapters
637views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

นักเลงอย่างเขาเคยกลัวใครที่ไหน แต่กลับยัยหมากระเป๋านี่ถึงได้ยอมนัก แตะต้องสีกายังไม่เคยแต่ทำไมกับเธอถึงชอบอยากเข้าใกล้ตลอด "ไต้ฝุ่น เรียกเฮียไต้ก็ได้" "คุณไม่ใช่พี่เราค่ะ" รันรานาแม่งไทป์เขาเลยว่ะ เขาจะทำอย่างไรดี ผู้หญิงคนเดียวที่รู้สึกว่าใช่ขนาดนี้ เขายากที่จะปล่อยเธอไปแต่เขาก็ไม่สามารถมีเมียทั้งๆ ที่เป็นนักเลงแบบนี้ได้เหมือนกัน ยังไม่พร้อมที่จะรับผิดชอบชีวิตใครด้วยซ้ำ ลำพังตัวเขาเองยังเอาตัวไม่รอด “เรารู้สึกดีบางครั้ง แต่ไม่รู้ว่ามันเป็นความชอบแบบไหน อาจจะแบบพี่ชาย” “ไม่เป็นไรเลยว่ะเธอ” -- เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน เตตะวันเคยอยู่ตรงนี้ตลอด คอยตามเธอไปทุกที่ คอยนั่งเฝ้าเวลาเธออ่านหนังสือ แต่ตอนนี้ไม่มีเขาแล้ว และมันทำให้เธอรู้แล้วว่า เธอไม่ได้อยากให้เขาเป็นแค่ พี่ชาย อย่างที่เธอเคยพูดออกไป เธอชอบเขา และเธออาจจะพลาดอะไรบางอย่างไปแล้วก็ได้ “ออกไปเถอะ… อย่าให้ฉันพูดซ้ำอีก” “ถ้าเฮียอยากให้เรากลับไป เราก็จะกลับ… แต่พรุ่งนี้เราจะมาอีกค่ะ” เขาทำเหมือนเธอไม่มีค่า บางทีความรู้สึกของเตตะวันอาจจะเป็นเพียงพายุเหมือนกับชื่อเขา

View More

Chapter 1

บทที่1

“Nay, lo mau ke mana sih buru-buru banget?” tanya Mia, sahabat dekat Naya sejak mereka duduk di bangku SD.

“Gue disuruh buru-buru pulang. Nggak tahu mau ngapain,” ucap Naya. “Lo ‘kan tahu sendiri kalau Bunda lagi ngomel, udah kayak petasan mercon.” Naya bangun dari duduknya sambil menjilati es krim coklat kesukaannya. Kemudian ia pergi meninggalkan sahabatnya di kedai es krim.

“Ya udah lo hati-hati!” Mia melambaikan tangannya pada sang sahabat yang sudah berjalan menjauh darinya.

“Sampai jumpa besok!” teriak Naya sembari menoleh ke belakang membalas lambaian tangan sahabatnya. Hingga tanpa sengaja ia menabrak pemuda yang sedang berjalan berlawanan arah dengannya.

“Kalau jalan tuh pakai mata!” Hardik sang pemuda yang memakai kemeja berwarna putih, dan karena kecerobohan Naya, baju pemuda itu menjadi kotor akibat bersentuhan dengan es krim Naya.

“Yah, es krim gue.” Naya tidak memedulikan pemuda yang ditabraknya, tapi ia malah menatap es krimnya yang terjatuh.

“Heh anak kecil! Kamu harus tanggung jawab!” bentak Gilang sambil membersihkan bajunya yang kotor karena es krim pakai tisu. ‘Nggak mungkin ‘kan aku pulang dulu buat ganti baju,’ batin Gilang.

“Maaf, Om, saya lagi buru-buru,” ucap Naya sambil menjilati sisa es krim yang masih menempel di stik kayu itu.

“Kalau udah rabun, pakai kacamata!” bentak Gilang sambil mengayunkan langkah kakinya menjauhi Naya.

Ia sangat kesal pada gadis yang menabraknya. Sudah mengotori kemeja, menyebutnya dengan sebutan Om, membuat Gilang tambah kesal. Selama ini belum pernah ada wanita yang menolak pesonanya. Baru kali ini ada seorang gadis yang tidak tertarik dengan pesonanya, bahkan memanggilnya dengan sebutan Om kepada sang pecinta wanita itu.

“Yeh gitu aja sewot. Tuh cowok kasar banget sih,” ucap Naya sambil terus menatap punggung pemuda itu yang semakin menjauh. “Jangan sampai gue punya suami kayak gitu. Amit-amit dah.” Naya mengetuk keningnya dengan jari telunjuk yang ditekuk. Kemudian ia segera berlari ke parkiran.

“Gara-gara dia nih gue jadi telat gini.” Naya melihat jam di ponselnya. Lalu dengan cepat ia memasukan kembali ponsel itu ke dalam tas. Setelah memakai helm, Naya segera menancapkan gas motor matiknya.

Setengah jam kemudian Naya sampai di rumah yang sederhana. Sudah ada dua mobil mewah terparkir di halaman rumahnya.

Ia turun dan membuka helmnya, kemudian menyangkutkannya di spion motor. Naya melangkahkan kakinya masuk ke dalam rumah sambil terus menatap mobil mewah yang terparkir di depan rumahnya.

“Nih, mobil bangus bener ya,” ucap Naya sambil mengusap-usap kendaraan mewah berwarna hitam mengilat itu.

“Bun, aku pulang!” teriak Naya. Sudah menjadi kebiasaannya saat pulang ke rumah pasti teriak-teriak memanggil sang bunda.

“Nay, jangan teriak kayak gitu, malu ada tamu,” sahut sang bunda saat anak gadisnya hendak menghampirinya di ruang tamu.

“Maaf, Bun. Udah kebiasaan soalnya,” ucap Naya sambil mencium tangan sang bunda.

“Kenalin nih, Tante Tyas sama Om Rizky dan juga anaknya.” Bunda Maya memperkenalkan tamunya pada Naya.

“Naya, tante.” Naya menyalami Tante Tyas. “Naya, Om.” Kini ia menyalami Om Rizky.

Saat Naya menatap Gilang, ia berusaha mengingat-ingat wajah laki-laki tampan yang penuh pesona berdiri di hadapannya sambil menatapnya tajam.

“Kamu! Anak kecil yang mengotori kemejaku ‘kan.” Gilang mengarahkan jari telujuknya pada Naya sembari menatapnya tidak suka.

“Eh, Om yang tadi ya,” ucap Naya sambil menyeringai. “Maaf, Om, tadi aku buru-buru karena Bunda mendadak nyuruh pulang.” Naya menundukkan kepalanya. Ia merasa tidak enak hati, ternyata orang yang ditabraknya adalah tamu sang bunda.

“Lang, sudahlah, Naya juga nggak sengaja,” ucap Mami Tyas.

Gilang adalah laki-laki dengan sejuta pesona, ia sangat memerhatikan pakaian untuk mendukung penampilannya.

“Naya juga udah minta maaf ‘kan.” Kini Papi Rizky menimpali. “Kayaknya kamu yang kayak anak kecil. Naya udah berbesar hati meminta maaf sama kamu,” lanjut Papi Rizky sambil tertawa pelan.

Naya mengulurkan tangannya pada Gilang. “Maafin Naya, Om.” Naya tulus meminta maaf pada laki-laki gagah itu.

Gilang mengembuskan napasnya dengan kasar. “Jangan panggil Om!” Gilang menerima uluran tangan Naya. “Panggil Gilang!” ucapnya sambil melepas tangan Naya.

“Iya, Mas Gilang, maaf,” ucap Naya. Lalu kembali duduk di samping sang bunda.

“Maksud kami datang ke sini, untuk memperkenalkan calon suamimu, Nay,” ucap Mami Tyas sambil tersenyum pada Naya.

“Calon suami?” Naya terlihat kebingungan. Ia menatap Ayah dan bundanya, mereka hanya tersenyum sambil menganggukkan kepala.

 'Seriusan gue dijodohin sama om-om?!' batin Naya.

“Ayah sama Om Rizky udah sepakat menjodohkan kamu dengan Nak Gilang.” Kini Ayah Naya yang berkomentar.

“Kok Ayah nggak bilang-bilang sih!” protes Naya pada ayahnya.

“Emangnya Naya udah punya pacar?” tanya Mami Tyas dengan lembut pada calon menantunya.

“Belum sih, Tante,” jawab Naya pelan. Kini Naya menoleh pada bundanya. “Pacaran aja belum pernah ngerasain, masa udah nikah aja sih, Bun. Aku ‘kan mau ngerasain pacaran sama laki-laki yang Naya suka,” rengek gadis tomboy itu pada wanita yang sudah melahirkannya.

‘Ya ampun, masa gue harus pacaran sama tuh orang. Cakep sih cakep, tapi kasar gitu. Bisa sawan gue dibentakin dia terus kalau sampai pacaran sama cowok angkuh itu,’ ucap Naya dalam hatinya.

“Ya udah kalian pacaran dulu aja! Biar kalian tambah deket. Nikahnya juga masih beberapa bulan lagi ‘kan,” usul Mami Tyas yang disetujui semuanya. Kecuali, Naya dan Gilang.

“Gimana, Lang?” tanya sang mami pada putra semata wayangnya.

‘Nggak bisa nolak juga ‘kan,' batin Gilang. “Gilang setuju, Mi,” ucapnya sambil tersenyum. Walaupun merasa sangat terpaksa.

‘Gue iyain aja deh. Nanti ‘kan gue bisa menolak perjodohan ini kalau tuh orang bersikap kasar sama gue.’ Naya memantapkan hati untuk menjadi pacar dari laki-laki yang baru dikenalnuya.

“Gimana, Nay? Kamu juga ‘kan pengin cepet-cepet punya pacar.” Kini sang bunda yang bertanya.

‘Emang sih gue pengin punya pacar, kayak orang-orang yang berkencan saat malam minggu, tapi gue penginnya berpacaran dengan laki-laki yang gue cintai,’ batin Naya.

Naya menarik napas dalam-dalam, lalu mengembuskannya secara perlahan. “Iya deh, Naya mau pacaran dulu sama Mas Gilang.

“Nah sekarang kalian resmi pacaran,” ucap Mami Tyas sembari menyunggingkan sudut bibirnya membentuk lengkungan indah di wajahnya.

‘Kayaknya baru gue doang deh, pacaran diresmikan sama calon mertua,’ ucap Naya dalam hatinya. ‘Kalau gue nikah sama dia, terus gue hamil dan punya anak. Gue nggak jadi kuliah dong, masa iya baru delapan belas tahun udah bunting. Temen-temen gue asyik belajar, kencan dengan orang yang dicintai, jalan-jalan ke mana pun yang kita sukai. Sementara gue lagi duduk selonjoran sambil mengusap-usap perut yang membesar seperti badut.’ Naya tenggelam dalam lamunannya.

“Nay, kenapa melamun?” Sang bunda menepuk bahu gadis tomboy itu.

“Eh nggak, Bun, Naya cuma lagi bayangin kencan pertama Naya dengan Mas Gilang.” Naya berbohong pada kedua orang tuanya dan sang calon mertua.

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
38 Chapters
บทที่1
Chapter 1(บทที่ ๑ )ท้องฟ้ามืดครึ้มเริ่มมีฝนตกปรอยๆ ท่ามกลางเมืองที่เงียบสงบไร้ผู้คน มีใครบางคนกำลังเดินโซซัดโซเซไปตามริมถนน ตามเนื้อตัวเปื้อนเลือดเหตุเกิดจากบาดแผลของเขา แต่ที่เลือดมันเริ่มไหลอาบเต็มตัวเป็นเพราะว่าสายฝนที่กำลังตกใส่ตัวเขาจนเปียกไปหมด“เจ็บสัตว์” ไต้ฝุ่น หรือ เตตะวัน สบถออกมา เขากุมไหล่ขวาแน่นเพราะรู้สึกเจ็บมาก ตอนนี้ร่างกายเขาอ่อนล้าเต็มทน ทั้งแสบแผลและจะเป็นลมเพราะเสียเลือด“โชยุ!แม่บอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ให้แอบออกมาด้านนอก” เขาได้ยินเสียงเล็กๆ แว่วมาจากข้างหน้าก่อนสติจะดับวูบ..“…”ตุบ!“กรี๊ด…!”ห้องเงียบสงบจนได้ยินแม้กระทั่งเสียงการทำงานของเครื่องปรับอากาศ เปลือกตาหนาค่อยๆ ลืมขึ้น เขาหรี่ตามองแสงไฟที่ให้ความรู้สึกไม่คุ้นเคยแต่รู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมา โชคดีที่ยังไม่ตาย..“เมี๊ยว!”“เฮ้ย! โอ๊ย!”“ฟื้นแล้วเหรอคะคุณ อย่าพึ่งรีบลุกสิ” เขามัวแต่ตกใจแมวตัวสีดำตาฟ้านี่ แล้วเกิดความสับสนมึนงงไปหมดจนไม่ทันได้เห็นว่ามีใครอยู่ในห้องด้วย“…” เตตะวันไม่ได้พูดอะไรออกไป เขาพยายามคิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้น“อ๋อ..คือเราออกไปตามแมวอยู่ด้านล่างคอนโด แล้วจู่ๆ คุณก็เป็นลมล้มตึงตรงหน้าเราค่ะ เลย
last updateLast Updated : 2025-07-07
Read more
บทที่2
Chapter 2(บทที่๒ )สี่ล้อรถยนต์เลื่อนมาจอดเทียบฟุตบาทแห่งหนึ่ง โดยมีผู้โดยสารดูแล้วเหมือนโจรลักพาตัวผู้หญิงมาแล้วเรียกรถมาส่ง แต่ดีที่รันรานาไม่ได้ทำมือหรือแสดงการขอความช่วยเหลือใดๆ คนขับจึงเบาใจได้“เธอ ขอบใจว่ะที่มาส่ง” เตตะวันเอ่ยขอบคุณรันรานาจากใจจริง เธอทั้งช่วยเขาไว้และยังอาสามาส่งเขาที่ร้าน“ไม่เป็นไรค่ะ เราแค่นั่งรถมาเป็นเพื่อนเอง” เพราะเธอไม่มีรถยนต์และขับไม่เป็นด้วย เหตุเกิดจากที่บ้านเลี้ยงมาแบบประคบประหงมเกินไป ไม่ยอมให้เธอทำอะไรเองสักอย่าง“เออนี่ ค่ารถกับค่าน้ำใจ” เตตะวันใช้มือข้างเดียวควานหากระเป๋าเงินใบเก่าโทรมของเขาลวกๆ แล้วหยิบธนบัตรสีม่วงยื่นให้เธอหนึ่งใบ“ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ” เธอไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน แต่เธอได้ช่วยใครซักคนแล้วก็ต้องช่วยให้สุด ช่วยแล้วรู้สึกสบายใจดี ถามว่าตอนเจอเขากลัวไหม ก็แอบกลัว แต่จิตสำนึกก็ต้องช่วยไว้ก่อน“สักฟรีเอาปะ” ในความคิดของเตตะวันเขาไม่ได้รับคิวสักให้ใครง่ายๆ ความหมายของเขาคือเขาอยากสักให้เธอฟรีแทนคำขอบคุณ เขาไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใครทั้งนั้น“คะ” เป็นการอึ้งรอบที่เท่าไหร่ของวัน รันรานาก็ไม่สามารถนับได้ตั้งแต่เจอเตตะวัน“สักฟรีไง ขอบคุ
last updateLast Updated : 2025-07-07
Read more
บทที่3
Chapter 3(บทที่ ๓ )เตตะวันขับรถกลับมาที่ร้านสักอีกครั้ง แต่พอขับมาถึงทำเอาปวดแผลอยู่มากเหมือนกัน เพราะต้องเกร็งแขนในการขับรถและแผลโดนลมแรงจนแสบไปหมด"ไอ้สัตว์ไต้ เลือดอาบแขนมึงละนั่น" เขมทัตที่เข้ามาเห็นเพื่อนนั่งอยู่ห้องสักด้วยภาพที่เลือดซึมอาบแขนก็ได้แต่กุมขมับ"เบาๆ ไอ้เจนมันแทงกู" เวลาที่มีเรื่องกันเขามักจะได้บาดแผลกลับมาแบบนี้เสมอจนชิน บางทีก็เป็นแผลเป็นจนต้องสักทับ"แต่ครั้งนี้มันแรงจนมึงหมดสติไปใช่เปล่ากูได้ข่าว" เขาลากเก้าอี้มานั่งใกล้ๆ เพื่อนเพื่อทำแผลให้"ข่าวไวจากไหนอีกสัตว์ กูแค่เสียเลือดเยอะเลยวูบ" ข่าวนี้จากไอ้เจมส์แน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์ ในกลุ่มเขามีเขมทัตนี่แหละที่พอทำแผลให้เพื่อนได้ตลอดเพราะเขาเรียนหมอ"ฮ่าๆ สมน้ำหน้า ได้ข่าวว่าสาวช่วยไว้" รู้แม่งหมดทุกอย่างจริงๆ ไอ้พวกนี้ เจมส์รู้โลกรู้"เออน่า สาวเหี้ยไรช่างมัน" เขาไม่สนใจเรื่องพรรคนี้อยู่แล้วล่ะ"แล้วเด็กวิลัยฯมึงเป็นไง โดนล่อยับเลยดิ" หลังจากที่พวกคู่อริรอบกัดพวกเขาก็ได้ยกพวกไปต่อยตีกับเด็กที่วิลัยฯเขาต่อ อาศัยจังหวะที่เขาและเพื่อนเจ็บก็โจมตีโดยไม่ทันตั้งตัว"ยับจัดๆ กูว่าจะไปดูอาการมันอยู่" แต่ตอนนี้เขาก็ขอรักษาต
last updateLast Updated : 2025-07-07
Read more
บทที่4
Chapter 4(บทที่ ๔ )รันรานานั่งรอเขาที่หน้าคณะทั้งๆ ที่เพื่อนกลับกันหมดแล้ว เขาเลทมารับเธอยี่สิบนาทีกว่าเธอควรรอต่อไหม ช่างเป็นคนที่ผิดคำพูดจริงๆ เธอไม่น่าเชื่อคนแบบเขาเลย แค่ตรงเวลายังทำไม่ได้เลยคนๆ นี้"นามาแล้ว ขอโทษว่ะ" สภาพเตตะวันที่ขับมารับเธอคือมุมปากแตกช้ำมีเลือดไหล และแผลที่คิ้วหนากำลังจะหายดีก็กลับเป็นแผลใหญ่ยิ่งกว่าเดิม"เอาอีกแล้วเหรอ ไปมีเรื่องมาเหมือนวันนั้นใช่ไหม” นี่เขาจะมีเรื่องบ่อยขนาดนี้เลยเหรอ แล้วแต่ละครั้งก็เจ็บตัวไม่ใช่น้อยๆ อึดถึกทนขนาดนี้ร่างกายยังเป็นคนอยู่ไหม"ไม่ใช่แบบนั้น ขอโทษว่ะที่มาช้า" เขาคิดว่าจะแวะไปถามข่าวคราวรุ่นน้องแป๊บเดียวกลับกลายเป็นมีเรื่องต่อยตีกับคู่อริต่อ“ไม่ได้ตั้งใจ”"เฮ้อ.. ช่างมันเถอะ ไปโรงพยาบาลไหมคะ" ถึงไม่หนักเท่าวันนั้นแต่เขาควรไปเช็คร่างกายบ้าง เธอไม่ได้สนเวลาว่าจะมาช้าหรือไม่แล้ว สนแค่แผลบนใบหน้าเขาตอนนี้"เฮ้ยนา ไกลหัวใจว่ะเอาจริง" แผลแค่นี้เขาชินแล้ว ตอนนั้นมันแค่พลาดที่ปล่อยให้พวกมันมารอบกัดเฉยๆ"..." รันรานาไม่รู้จะพูดอะไรต่อจึงรับหมวกกันน็อคของเขามาสวมแล้วก้าวขาขึ้นนั่งซ้อนท้ายรถ"คลุมเหอะ" เตตะวันถอดเสื้อช็อปเปื้อนฝุ่นที่น
last updateLast Updated : 2025-07-07
Read more
บทที่5
Chapter 5( บทที่ ๕)เตตะวันถือวิสาสะหยิบกีตาร์ของเธอมาเล่นเพลงที่มันแล่นเข้ามาในหัวของเขาตอนที่เจอเธอ ณ ตอนนี้ เป็นเพลงที่เหมาะกับเธอดี เป็นเพลงที่เจอเธอแล้วต้องนึกถึงเพลงนี้ เธออย่างกับหลุดออกมาจากความฝันของเขา ปล่อยไปก็ไม่ได้แต่จะเอามาครอบครองก็คงเป็นไปได้ยาก"เพลงเพราะดีนะ ชื่อเพลงอะไรเหรอ" รันรานาแอบใจเต้นแรงกับเนื้อเพลงที่เขาร้องแต่ก็ต้องเก็บอาการไว้ เธอเป็นคนที่ชอบซึมซับความหมายเนื้อเพลงและรู้ว่าเพลงนั้นๆ หมายถึงอะไร แต่เธอก็ไม่อยากคิดไปเอง เตะตะวันอาจจะเล่นเพลงนี้ให้ทุกคนทั่วไปฟัง"เสียดายรักเธอ" บทจะนิ่งเขาก็นิ่งมาก ท่าทางที่นั่งจับคอร์ดกีตาร์อย่างตั้งใจไม่พูดไม่จา ตอบแค่ที่ถาม มันมีเสน่ห์จัง บ้าจริง“แล้วจะสอนเราเล่น..”ครืด..ครืด.."ว่า" จู่ๆ ก็มีสายเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือของเขาดังเข้ามา'แดกเหล้าปะ' เขาเปิดสปีกเกอร์ดังให้รันรานาได้ยินเพราะแอบเห็นสายตาเธอที่มองตั้งแต่มือถือดังจนเขากดรับ"ไม่ว่าง" เขาไม่อยากเสียเวลาที่อยู่กับรันรานาไป ไม่ใช่โอกาสที่ใช้เวลาด้วยกันจะมีถมไป กว่าจะขึ้นมาห้องเธอได้ต้องมีข้ออ้างเจ็บตัวใช่เล่น'อะไรเข้าสิงมึงสัตว์ กูหูฝาดไปหรือไรวะ''พลาดได้ไงเส
last updateLast Updated : 2025-07-07
Read more
บทที่6
Chapter 6(บทที่ ๖ )สุดท้ายเตตะวันก็ลากรันรานามาร้านเหล้าด้วยจริงๆ กว่าเธอจะยอมมาก็ปาไปเป็นเวลาสามทุ่มแล้ว เธออิดออดว่าพรุ่งนี้มีเรียนแถมใกล้สอบต้องอ่านหนังสืออะไรไม่รู้ ป่านนี้เพื่อนเขาเรื้อนละมั้ง"ช้าสัตว์ๆ" มาถึงเจมส์ก็เอ่ยปากบ่นคนแรกเลย"รอนา""ว้าว นั่นมองน้องแว่นคนนั้นนิ" เจมส์เซอร์ไพรส์มากที่สุดเพราะตั้งแต่คบกันมาก็ไม่เคยเห็นเตตะวันจะหิ้วหญิงติดสอยห้อยตามมาด้วยซักที อย่าว่าแต่หิ้วมาเลย จีบยังไม่เคยเห็น"สวัสดีค่ะ" รันรานาเมื่อเห็นเจมส์เป็นรอบที่สองเธอจึงเริ่มคุ้นชินมากขึ้น แต่พวกเขาก็แอบน่ากลัวอยู่ไม่น้อย สักลายกันทุกคนเลย หน้าโหดสุดๆ เธอเลยใจดีสู้เสือเลือกที่จะสวัสดีทุกคน"สวัสดีครับ ว่าแต่ทำไมแต่งตัวแบบนี้มา" เสื้อฮู้ดกางเกงวอร์มขายาว หน้าก็ไม่แต่ง แต่เธอเป็นคนที่น่ารักแถมสวยมากๆ จึงทำให้ดูแล้วน่าเอ็นดูแทน"พี่ไต้ฝุ่นบอกว่ารีบค่ะ" เธอเลือกที่จะแทนไต้ฝุ่นว่าพี่ เพราะเขาก็คงเป็นรุ่นพี่เธอจริงๆ เห็นบ่นปรายๆ ว่าอ่านหนังสือสอบไปทำไมในเมื่อเขาจะเรียนจบแล้ว"พี่ไต้ฝุ่น? ฮ่าๆๆ ไอ้เหี้ยกูจะรั่ว" โชนเพื่อนอีกคนในกลุ่มของเตตะวันไม่เคยได้ยินคำนี้ออกมาจากปากผู้หญิงคนไหนเลย แทบไม่มีสิทธิ
last updateLast Updated : 2025-07-11
Read more
บทที่7
Chapter 7(บทที่ ๗ )"เฮียอย่านะ!""..." เขาหยุดชะงักมือค้างกลางอากาศ รวมถึงผู้คนรอบข้างที่เริ่มหันมาสนใจเพราะพวกเขาเริ่มทะเลาะกันเสียงดัง มันเป็นร้านนั่งชิวมากกว่าจึงทำให้เสียงทะเลาะดังกว่าเพลง"เรียกว่าไรนะ""ฮะ..เฮียค่ะ" รันรานาหลับตาปี๋ กลัวก็กลัวแต่ไม่อยากให้ทั้งสองคนมีเรื่องกัน แค่ในแต่ละวันเตตะวันก็มีเรื่องชกต่อยตลอด ถ้าหากว่าเขาทะเลาะกับลุงรหัสเธออีกคนจะไม่มีเพื่อนคบแล้วนะ"โทษทีเพื่อน อารมณ์ร้อนไปหน่อย ชนแก้วเหอะว่ะ""ห๊า.." เจมส์และโชนตกใจอึ้งไปอีกครา หัวใจพวกเขาจะวายหรือเปล่าวันนี้ ส่วนเขมทัตก็อึ้งยิ่งกว่าใครๆ ตั้งแต่เป็นเพื่อนกับเตตะวันมาไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่เตตะวันยอมถอย หากไม่เลือดตกยางออกกัน"นี่มึง ขอโทษกูก่อนเหรอวะไต้" เขมทัตทั้งอึ้งและมองหลานรหัสกับเพื่อนสนิทสลับกันไปมา มันต้องมีอะไรในกอไผ่แน่ๆ"อะ..เอ่อคือว่า อึกๆๆ" รันรานารีบปล่อยมือจากเอวเตตะวัน เธอลุกลี้ลุกลนทำตัวไม่ถูกเลยหยิบแก้วมั่วๆ ขึ้นมาดื่มแก้เขิน"เฮ้ยนา ของเฮีย" คนที่ถูกเรียกเฮียเพียงครั้งเดียวเมื่อกี้ก็ได้สถาปนาแทนตัวเองว่าเฮียเรียบร้อย"อร่อยดีนะคะ อันนี้อะไรเหรอ" รันรานาไม่ได้ฟังที่เตตะวันพูดเพราะมัวต
last updateLast Updated : 2025-07-12
Read more
บทที่9
Chapter 9( บทที่ ๙ )เตตะวันกลับมาที่ห้องของเขาที่อยู่บนชั้นสองของร้านสัก ร้านสักนี้เขารวมหุ้นกับกลุ่มเพื่อนเพื่อเปิดกันเอง ไม่ใช่ร้านเขาคนเดียว เขาไม่ได้มีเงินมากมายขนาดนั้น เขาขอออกค่าเช่าเพิ่มเพื่ออยู่ห้องด้านบนชั้นสองของตึก มันประหยัดดีและสะดวกด้วย” … “ร่างสูงยืนเหม่อลอยไม่รู้จะเอาอย่างไรต่อ พูดขนาดนี้แล้วเขายังจะกล้ายุ่งกับเธออีกเหรอ เขาคงทำชีวิตเธอแย่ลงกว่าเดิมจริงๆ"หึ" เขาหยิบเสื้อช็อปสีกรมเปื้อนๆ ขึ้นมาดู เสื้อตัวนี้รันรานาใช้คลุมขาเธอตอนที่กำลังซ้อนรถเขา เขาควรซักมันดีไหม?"ไว้ก่อนละกัน" เขาโยนเสื้อช็อปขึ้นบนเตียงและทิ้งตัวลงนอน เตตะวันคิดทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้น เขาเจอเธอโดยบังเอิญ และเธอก็ช่วยเขาโดยบังเอิญ ตอนนี้จะจากกันโดยตั้งใจใช่ไหมวะ?เขาไม่คิดจะมีเมียก็ใช่ว่าเขาไม่หวั่นไหวกับเธอเลย รันรานาเป็นคนที่ใช่ในเวลาที่ไม่เหมาะสม เขาจะทำอย่างไรดี ยิ่งเจออาจจะยิ่งถลำลึกเข้าไปใหญ่ หากคู่อริเขารู้เข้ารันรานาจะซวยไปด้วย เขารักเธอไม่ได้ และเธอก็ไม่ได้อนุญาตให้รัก แถมผลักไสเสียด้วยซ้ำเตตะวันหยิบกีตาร์ตัวโปรดของเขามาบรรเลงเพลงเศร้าเพลงนึงตามอารมณ์ของเขาตอนนี้ เขาไม่รู้จะทำอย่างไรนอ
last updateLast Updated : 2025-07-12
Read more
บทที่8
Chapter 8(บทที่ ๘ )พอเริ่มเมากรึ่มๆ ก็นั่งคุยสัพเพเหระไปเรื่อยตามประสาผู้ชาย แลกเปลี่ยนความคิด ถามข่าวคราว คุยเรื่องไร้สาระ งาน อนาคต พวกเขามักจะนัดกันแบบนี้ทุกอาทิตย์เพื่อจะได้รับรู้ข่าวสารของกันและกัน"เออเดี๋ยวกูกลับละ" เตตะวันคุยเพลินดูนาฬิกาอีกทีก็เกือบจะเที่ยงคืน พอหันกลับมามองรันรานาก็ฟุบหลับไปแล้ว"เอาไงล่ะนั่น" เจมส์ถามด้วยความเป็นห่วงเพราะเตตะวันไม่มีรถยนต์จะกลับอย่างไรรันรานาเมาไม่มีสติ"สบาย" รันรานาตัวเล็กนิดเดียวเขาเอามือจับไว้คงไม่ตกแล้ว“มึงอะสบาย แต่มึงคิดไหมว่าพาเขามาลำบาก”“ก็จริง..” เพราะเขาเคยชินกับแบบนี้ แต่รันรานาอาจจะไม่ชิน เหมือนเอาเธอมาขี่รถมอเตอร์ไซค์ลำบาก เผื่อตกรถไปจะทำไง"เอารถกูไปละกัน เดี๋ยวกูเอาของมึงกลับ" เขมทัตเสนอ เขาไม่เคยหวงของกับเพื่อนอยู่แล้ว โดยเฉพาะเพื่อนที่สนิทกันมานาน อีกอย่างรันรานาก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลแต่เป็นหลานรหัสเขาเอง"งั้นเดี๋ยวทิ้งรถกูไว้ให้มึง ขอบใจมาก" เตตะวันนิ่งคิดไปสักพัก เขาไม่ได้ปฏิเสธเพราะในนี้มีรันรานาเป็นผู้หญิงแค่คนเดียวและเมา หากนั่งรถยนต์กลับจะสบายมากกว่า"เคเพื่อน"พวกเขาแยกย้ายกันกลับ โชนกับเจมส์น่าจะกลับไปนอนร้านสัก
last updateLast Updated : 2025-07-12
Read more
บทที่10
Chapter 10(บทที่ ๑๐ )‘เป็นแฟนกับเจ๊สิ’“เอ่อ..”“ไอ้ไต้”“นา ไอ้เขม” ร่างสูงเบิกตาโต คาดไม่ถึงว่ารันรานาจะมายืนอยู่ตรงนี้รันรานาจ้องมองเตตะวันกับผู้หญิงร่างบางที่ยืนอยู่ข้างเตียงผู้ป่วย ใบหน้าคมเข้มผมสีน้ำตาลอ่อน ผู้หญิงคนนี้เธอไม่คุ้นหน้า แต่มองเธอไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย“จิ๊”“เจ๊ชา มาทำไม” เขมทัตไม่คิดว่าจะเจอชาล็อตที่นี่ ชาล็อตคือรุ่นพี่ในกลุ่มที่เคยสนิทกัน ก่อนที่กลุ่มนั้นจะแตกไป ซึ่งทุกคนรู้ดีว่าชาล็อตนั้นชอบเตตะวันมาตลอด“เรื่องของฉัน” ร่างระหงหยิบกระเป๋าแล้วรีบเดินออกไปจากห้อง“เธอมาได้ไง “” จะกลับแล้วค่ะ “เธอได้ยินบทสนทนาเมื่อครู่ชัดเจน ไม่เห็นเขาจะอาการหนักอย่างที่เขมทัตพูด“เดี๋ยวก่อนนา อึก” คนป่วยรีบลุกขึ้นแต่ก็ต้องกุมท้องด้วยความเจ็บ“คุณ!”“เดี๋ยวกูลงไปซื้อน้ำก่อน กูลืมซื้อน้ำ” เขมทัตรีบปลีกตัวออกไป เขารู้ดีว่าเพื่อนต้องการเจอรันรานาแค่ไหน“เจ็บตัวแล้วยังจะซ่าอีก”“ก็เรากลัวนาไป” เขายิ้มเมื่อร่างบางเข้าใกล้ ดูก็รู้ว่าเป็นห่วงเขาแน่“เราก็แค่ผ่านมาเฉยๆ พี่เขมบอกว่าคุณอยู่ที่นี่เลยแวะมา” รันรานาเฉไฉ“สบายดีไหม ทำไมดูผอมลง “” เราสบายดีค่ะ ห่วงตัวเองก่อนเถอะ “คนที่นอนใส่ส
last updateLast Updated : 2025-07-12
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status