Share

บทที่ 7

Author: อี้ซัวเยียนอวี่
คืนนี้ถูกลิขิตไว้แล้วว่านางต้องถูกเอาเปรียบซักครั้ง เฟิ่งจิ่วเหยียนคาดการณ์เรื่องนี้ไว้ก่อนแล้ว

ที่จริงเมื่อเทียบกับโดนฮ่องเต้ทรราชนี่พรากคืนแรกไป ให้ทำเองยังนับว่าดีกว่ามากนัก

อย่างน้อยก็ไม่ต้องทนถูกคนกดไว้ข้างล่าง

เฟิ่งจิ่วเหยียนฉีกผ้าจากชายกระโปรงออกมาชิ้นหนึ่ง นำมาปูรองไว้เป็นผ้าพรหมจรรย์[1]

หลังจากนั้นก็ใช้มือหนึ่งถลกกระโปรงขึ้นมา อีกข้างพลิกมือจับกริชนั้น

ถึงแม้นางตัดสินใจแล้วว่าจะทำ แต่ร่างกายยังคงต่อต้านโดยสัญชาตญาณ

นางปลอบใจตัวเอง คิดเสียว่าโดนแทงหนึ่งทีแล้วกัน

ตั้งแต่เล็กจนโตนางบาดเจ็บมาน้อยหรือไร?

จากนั้นนางก็เริ่มออกแรง...

เพียงชั่วพริบตานั้นเองพละกำลังสายหนึ่งพุ่งเข้ามาจับข้อมือนางเอาไว้แน่น

เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้ว

เซียวอวี้แย่งกริชในมือนางไปอีกครั้ง ครั้งนี้น้ำเสียงของเขาเย็นยะเยือกยิ่งกว่าก่อนหน้านี้เสียอีก

“ช่างเป็นสตรีที่โง่เสียจริง”

เคร้ง!

กริชถูกโยนออกไปนอกม่านเตียงอักษรมงคล

“เจ้าจะบริสุทธิ์หรือไม่ เราไม่แยแสแม้แต่น้อย”

“ในเมื่อเจ้ากล้าแลกทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อเป็นฮองเฮาให้ได้ เช่นนั้นก็อย่าแกล้งโง่ไปเลย”

“ดังเช่นที่เจ้ารู้อยู่แก่ใจว่าเราอยู่ที่ตำหนักหลิงเซียว ยังจะกล้าบุกไปหาเรา”

เฟิ่งจิ่วเหยียนกัดฟันกรอด

ที่แท้ยามนั้นเขาก็คิดว่านางทำเพื่อแย่งชิงความโปรดปราน ด้วยเหตุนี้จึงตั้งใจมาสั่งสอนเพื่อให้นางจดจำกฎระเบียบนี้ให้ดี

ดูท่าทีที่ยามนั้นบอกให้นางเตรียมร่วมบรรทม ก็เพื่อหลอกให้นางรอไปทั้งคืน

ช่างเป็นวิธีฆ่าคนไม่เห็นเลือดเสียจริง

แต่วิธีนี้จะได้ผลก็ต่อเมื่อใช้กับผู้ที่คิดอยากได้ความรักความโปรดปรานจากเขาเท่านั้น

เขาไม่คิดที่จะโปรดปรานนาง เรื่องนี้ตรงกับความต้องการของนางพอดี

เฟิ่งจิ่วเหยียนผูกสายรัดเอวกลับอย่างรวดเร็ว แล้วคุกเข่านั่งลงบนเตียง

สองมือรวบไว้ด้านหน้าลำตัว ก้มคำนับด้วยลักษณะท่าทางเคารพนบนอบตามแบบแผนของพระราชวัง

“ฝ่าบาท หม่อมฉันสำนึกผิดแล้วเพคะ”

“หม่อมฉันจะไม่วางแผนเพื่อแย่งชิงความโปรดปรานจากฝ่าบาทอีกแล้วเพคะ”

“หวงกุ้ยเฟยคือคนในดวงใจของฝ่าบาท หม่อมฉันจะปฏิบัติต่อนางราวกับเป็นพี่น้องแท้ ๆ รักถนอมนางดังเช่นฝ่าบาทเพคะ”

เมื่อนางกล่าวจบ เขาก็ไม่ตั้งแง่กับนางต่อจริง ๆ

เขามองมาที่นางด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก “สกุลเฟิ่งช่างอบรมสั่งสอนฮองเฮามาดีเสียจริง”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงเนิบนาบยากที่จะคาดเดาอารมณ์ จากนั้นเขาก็พลันลุกขึ้นเปิดม่านแล้วจากไป

หลังจากนั้นเหลียนซวงก็ถือโคมไฟวิ่งเข้ามาในตำหนักทันที

เมื่อมีแสงสว่างแล้ว สภาพภายในม่านก็กระจ่างชัดขึ้น

พระแท่นบรรทมยุ่งเหยิง เสื้อผ้าของฮองเฮาก็หลุดลุ่ยอยู่บ้าง บนพระศอยังมีรอยแดงจาง ๆ ......

นี่คือรูปการณ์หลังจากได้รับความโปรดปรานอย่างนั้นหรือ?

เหลียนซวงฉงนอยู่ในใจ แต่ก็ไม่กล้าที่จะสงสัย เหตุใดฮ่องเต้ทรราชจึงเสร็จกิจเร็วเช่นนี้ ในหนังสือที่ฮูหยินให้นางดูก่อนที่จะเข้าวังมาไม่ได้เขียนเช่นนี้นี่

“ฮองเฮา ให้ข้าน้อยปรนนิบัติท่านชำระกาย...”

“ไม่จำเป็น ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น” เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา เท้าเปลือยเปล่าก้าวลงพื้น เก็บกริชบนพื้นเล่มนั้นขึ้นมา

เหลียนซวงตกตะลึง

ด้านหนึ่งตกตะลึงที่ฮ่องเต้และฮองเฮาไม่ได้เข้าหอร่วมกัน

อีกด้านหนึ่ง......

ฮองเฮาซ่อนกริชไว้ตั้งแต่เมื่อใดกัน? เอาไว้ลอบสังหารหวงกุ้ยเฟยหรือ?

ฮ่องเต้ทรราชรู้เรื่องนี้หรือไม่?

การลอบสังหารที่นางคิดวางแผนอย่างรัดกุม ซ่อนเจตนามิดชิด หลอกให้ศัตรูตายใจ

การลอบสังหารที่นางเห็นจริง ออกไปตรวจสอบสถานการณ์ของศัตรูอย่างเปิดเผย แสดงกริชต่อหน้าฮ่องเต้......

ณ ห้องเครื่อง[2]

หมัวมัว[3] ผู้ดูแลแสดงสีหน้าไม่พอใจ

“เหตุใดยังไม่เรียกให้ยกน้ำไป? ฝ่าบาทเสด็จมาแล้วไม่ใช่หรือ!”

นางอดหลับอดนอนเสียเปล่าจริง ๆ พอรู้ว่าฮ่องเต้เสด็จมา นางก็รีบลุกจากเตียงขึ้นมาต้มน้ำด้วยตัวเอง เฝ้ารออยู่ที่ประตูห้องเครื่อง รมควันจนหน้าดำไปหมด

แล้วตอนนี้กลับมาบอกนางว่า โอกาสดีหลุดจากมือไปแล้ว?!

ในขณะเดียวกันนั้นเอง

ณ ตำหนักหลิงเซียว

หลิงเยี่ยนเอ๋อร์พลิกกายไปมาอย่างไม่อาจหลับตาลง

ตั้งแต่ฝ่าบาทออกไปจากตำหนักนาง ใจของนางก็ราวกับถูกแขวนเอาไว้ไม่อาจสงบใจลงได้

ในที่สุดสาวใช้ก็วิ่งเข้ามาบอกข่าวนาง

“พระสนม ทางฝั่งฮองเฮาไม่ได้เรียกให้ยกน้ำเข้าไปเพคะ!”

หลิงเยี่ยนเอ๋อร์ได้ยินดังนั้นก็แย้มยิ้ม ดวงตาที่งดงามหยาดเยิ้มเปล่งประกาย

“เปิ่นกง[4] รู้อยู่แล้วว่าฝ่าบาทไม่มีทางไปโปรดสตรีนางอื่นหรอก”

สาวใช้รู้สึกยินดีในโชคร้ายของฮองเฮา

“ฮองเฮาช่างน่าสงสารเสียจริง ได้ยินมาว่ารอฝ่าบาทอยู่นานเลยเพคะ คงคิดว่าคืนนี้จะได้ร่วมบรรทมเป็นแน่ ให้คนรีบเตรียมน้ำร้อนไว้ล่วงหน้า แต่สุดท้ายกลับไม่ได้ใช้เสียนี่”

ไม่เพียงแค่ตำหนักหลิงเซียวเท่านั้น สนมนางในแทบทุกคนล้วนรอดูเรื่องสนุกด้วยกันทั้งนั้น

เหล่าสนมนางในต่างก็ถอนหายใจ

......

วันต่อมา

ณ ตำหนักฉือหนิง

เมื่อไทเฮาได้ยินเรื่องเมื่อคืนวาน ร่องรอยที่หางตาและคิ้วก็ปรากฎ

“เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้? ฝ่าบาทไปถึงที่แล้วฮองเฮากลับคว้าโอกาสไว้ไม่ได้?”

กุ้ยหมัวมัวทอดถอนใจ

“บางทีอาจจะเป็นที่เฟิ่งฮูหยินอบรมสอนสั่งมาไม่เพียงพอ ฮองเฮาไม่เข้าใจเรื่องราวในห้องหอไม่อาจรั้งฝ่าบาทเอาไว้ได้”

แววตาของไทเฮาหม่นลง

“เอาเถิด ไม่ต้องไปคิดแทนฝ่าบาท”

“เรื่องที่เขาเมินเฉยต่อสตรีอื่นในวังหลังเพื่อหลิงเยี่ยนเอ๋อร์ ไม่ใช่เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเสียหน่อย”

“เฟิ่งเวยเฉียงไม่มีสิ่งใดเหมือนหรงเฟยแม้แต่ครึ่งส่วน ย่อมไม่อยู่ในสายตาของเขา ข้าคาดเดาได้แต่แรกแล้ว”

ในวันที่สองของพิธีอภิเษกสมรส ฮ่องเต้และฮองเฮาจะต้องมาคารวะไทเฮา

แต่กลับมีเพียงฮองเฮาเท่านั้นที่มาถึงก่อน

ทุกคนในตำหนักฉือหนิงล้วนกระจ่างแจ้งอยู่ในใจ

หลายปีมานี้คนที่สามารถเชิญให้ฝ่าบาทเสด็จมาเป็นเพื่อนได้ ก็มีเพียงหวงกุ้ยเฟยแล้ว

เมื่อยามนั้นหลังจากที่หวงกุ้ยเฟยได้รับความโปรดปรานครั้งแรก ฝ่าบาทก็เป็นฝ่ายพานางมาคารวะไทเฮาเอง ความรักความโปรดปราน การสนับสนุนเชิดชูนี้ สามารถเห็นได้อย่างชัดเจน

ในความคิดของพวกเขา วันนี้ฮองเฮาจะต้องพ่ายแพ้สิ้นหวัง หมดสิ้นเกียรติยศเป็นแน่

แต่ทว่าหลังจากเฟิ่งจิ่วเหยียนมา ผู้คนในวังก็ล้วนตกตะลึง อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้าง......

----------------------------------------------

[1] ผ้าที่ใช้รองเลือดในคืนแรกของหญิงพรหมจรรย์ เนื่องจากชาวจีนโบราณมีความเชื่อว่าคืนแรกของหญิงพรหมจรรย์จะมีเลือดไหลออกมา

[2] ห้องเครื่องในที่นี้ดูแลทั้งเรื่องอาหารและน้ำอาบ

[3] คำที่ใช้เรียกนางกำนัลอาวุโส มักเป็นผู้ดูแลหรือแม่นม

[4] สรรพนามแทนตนเองของเชื้อพระวงศ์ชั้นสูงที่มีตำหนักหรือที่พำนักเป็นของตนเอง เช่น ฮองเฮา หวงกุ้ยเฟย
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (6)
goodnovel comment avatar
Joom
This novel reflects the king and his women.
goodnovel comment avatar
Suchart Damthong
ฮ่องเต้ทรราชนี่เหี้ยจริงๆ อยากให้มันโดนนางเอกฆ่าซะจริงๆ
goodnovel comment avatar
29 เมษา Mesa
พระเอกเหี้ยมาก หรือไม่ใช่พระเอก ก็ดีนะ
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1482

    นอกคุกเทียนเหลาฮูหยินนั่วมือหนึ่งถือสมุด อีกมือหนึ่งถือคบเพลิงนางตะโกนเสียงดัง“มหาเสนาบดีเหิง! สิ่งที่ท่านต้องการอยู่ที่ข้า!“ท่านพ่อ! บุตรสาวอกตัญญู ยังต้องให้ท่านลำบากมารับผิดแทนลูก!”เมื่อเซียวเหิงออกมา ก็เห็นสมุดในมือของฮูหยินนั่ว ดูจากปกของสมุดแล้ว ดูเหมือนกับสมุดเล่มนั้นของเขาที่หายไปจริง ๆหรือว่า ท่านผู้เฒ่าจะถูกปรักปรำจริง ๆ ?เซียวเหิงพยายามแสดงความอ่อนโยน ค่อย ๆ เอ่ยชักจูงนาง“ฮูหยิน นั่นมิใช่ของส่วนตัวของข้า แต่เป็นสิ่งที่ฝ่าบาทมอบให้ข้าดูแล เจ้ารีบคืนให้ข้าเถิด ทำเช่นนี้แล้ว ท่านพ่อตาก็จะไม่มีปัญหาใด ๆ ...”ในดวงตาของฮูหยินนั่วฉายแววความเกลียดชังหากมิใช่เพราะน้องสามบอกกับนาง เรื่องตัวตนที่แท้จริงของมหาเสนาบดีเหิง รวมถึงเรื่องที่เขาเลี้ยงดูสตรีไว้นอกจวน นางก็ยังคงจะถูกเขาหลอกไปตลอด คิดว่าตัวเองมีสามีที่ดีอย่างยิ่งที่แท้แล้ว เขาก็เหมือนบุรุษส่วนใหญ่ ล้วนเป็นคนไร้หัวใจและไม่ซื่อสัตย์เพื่อเป้าหมายของตัวเอง เขายอมสละทุกคนได้!แต่เหตุใดแม้แต่บุตรชายแท้ ๆ เขาก็ยังไม่ยอมปล่อย!ฮูหยินนั่วด่าทอด้วยความโกรธ: “มหาเสนาบดีเหิง! เจ้าสัตว์นรก! ข้ารู้ว่าสมุดเล่มนี้สำคัญ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1481

    “ในตอนนั้น เดิมทีคนที่ต้องถูกส่งไปหนานฉี ก็คือเจ้า”ฮูหยินนั่วสีหน้าเปลี่ยนไปทันทีนางลุกขึ้นพรวดพราด และจ้องมองหยวนสุยด้วยความโกรธ“เจ้าจะพูดว่า คนที่ควรตายในตอนนั้นคือข้าใช่หรือไม่! น้องสาม เจ้าใจร้ายเหลือเกิน! ไม่แปลกใจที่หลายปีมานี้ เจ้ากับท่านพ่อเหมือนกัน คือต่างก็เย็นชากับข้า ที่แท้เพราะคิดว่าข้าทำให้พี่หญิงใหญ่ต้องตาย!“ทำไม ข้ามิใช่ลูกแท้ ๆ ของท่านพ่อหรอกหรือ? ข้ามิใช่พี่สาวแท้ ๆ ของเจ้าหรอกหรือ? เหตุใดเรื่องเลวร้ายทั้งหมดต้องตกมาอยู่ที่ข้าคนเดียว!“พี่หญิงใหญ่ยินดีที่จะไปเป็นสายลับที่หนานฉีแทนข้า ข้ามิได้บังคับนาง!”หยวนสุยมองนางด้วยความผิดหวัง“ข้าพูดเรื่องนี้ มิใช่กำลังตำหนิท่าน ข้าอยากบอกท่านว่า มหาเสนาบดีเหิงหาใช่ว่าจริงใจกับท่าน คนเช่นเขา สามารถหลอกใช้ได้ทุกคน!“หยวนตั๋วก็ตายเพราะถูกเขาหลอกใช้!“หากเขาไม่มีความคิดที่หลงผิด หยวนตั๋วจะเหมือนเด็กทั่วไป ที่เติบโตขึ้นมาโดยไม่มีความกังวลใด ๆ ...”“พอแล้ว!” ความเจ็บปวดจากการสูญเสียบุตรชายที่ฮูหยินนั่วข่มเอาไว้ ตอนนี้กลับลุกโชนขึ้นมาอีกครั้งบุตรชายคือชีวิตของนาง!เขาตายอย่างน่าอนาถ นางไม่มีวันใดที่ไม่คิดแก้แค้นให้เขา

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1480

    เรือนหลัก ภายในห้องปีกข้าง“เหตุใดท่านถึง...” หยวนจั้นมองเฟิ่งจิ่วเหยียนอย่างงุนงงที่นี่คือเรือนหลักของจวนตระกูลหยวน เป็นเรือนของท่านปู่เขาเฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยอย่างกระชับได้ใจความ“เรื่องของท่านปู่เจ้า เกี่ยวข้องกับสมุดเล่มนั้นใช่หรือไม่?”หยวนจั้นพยักหน้า“จากข่าวที่พวกเราสืบทราบในตอนนี้ เป็นเช่นนั้นจริง“แต่ว่า สมุดเล่มนั้นคืออะไร?”เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยด้วยเสียงเบา“มันบันทึกแหล่งที่มาของพิษมนุษย์โอสถ บางทีเขาอาจจะไปขโมยมาจากเซียวเหิง”“เป็นเช่นนั้นจริงหรือ!” หยวนจั้นรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้างจากนั้นเขามองไปที่เฟิ่งจิ่วเหยียน และถาม: “เหตุใดท่านถึงมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ และมาหาข้าเพื่ออะไร?”แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ว่า นางสามารถสั่งบ่าวคนสนิทของท่านปู่ได้ มิใช่ว่า เป็นท่านปู่ที่จัดการให้นางมาที่นี่หรือ?หยวนจั้นมีข้อสงสัยมากมายในใจไม่ทันรอให้เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยปาก เขาพลันนึกถึงเรื่องสำคัญอีกเรื่องหนึ่ง“องค์รัชทายาทเล่า? เขาอยู่กับพวกท่านหรือไม่?”เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้ว“เจ้าถามมาทีเดียวตั้งมากมาย ข้าควรจะตอบเจ้าข้อไหนก่อนดี?”ในตอนนี้หยวนจั้นก็สับสนอย่างมากเช่นกันเรื่อง

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1479

    ในขณะที่เสียวอู่ร้อนใจอยู่นั้น จู่ ๆ ก็นึกขึ้นมาได้วิธีหนึ่ง“เหตุใดพวกเราจึงไม่รีบคัดลอกไว้ แล้วนำสมุดเล่มนี้ส่งคืนกลับไป? ทำเช่นนี้ท่านผู้เฒ่าก็จะไร้ความผิดแล้ว!”เฟิ่งจิ่วเหยียนส่ายศีรษะ“ไม่ได้“ท่านผู้เฒ่าต้องเคยคิดแบบนี้เช่นกัน แต่เพราะเซียวเหิงทำสมุดเล่มนี้หายไป เมื่อค้นพบแล้ว จะต้องสร้างการป้องกันอย่างแน่นหนามากขึ้น การส่งคืนกลับไป? นั่นจะเป็นหนทางที่ไม่อาจไปต่อได้เลย“อีกอย่าง หากเป็นเพียงการคัดลอกตัวหนังสือก็คงพอไหว แต่สมุดเล่มนี้ ข้าได้ดูเมื่อครู่แล้ว ไม่ใช่สิ่งที่จะคัดลอกได้ง่าย ๆ“ในนั้นยังเอ่ยถึงสมุนไพร อย่างน้อยก็มีหลายร้อยชนิด ซ้ำยังมีหลายชนิดที่เป็นพืชหายาก เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับยาถอนพิษ จะให้ผิดพลาดแม้แต่น้อยไม่ได้ การจะคัดลอกภาพให้เหมือนเดิมทุกประการ ถือว่ายากมาก อีกทั้งยังต้องทำในเวลาอันสั้นด้วย”เสียวอู่รู้สึกกังวลใจขึ้นมา: “เช่นนั้นควรทำอย่างไร? หรือจะนั่งดูท่านผู้เฒ่าถูกพวกเขาบีบคั้นจนตายหรือ?”เซี่ยหวั่นเฉินเอ่ยด้วยท่าทีสงบนิ่ง“ก็มิใช่ว่าจะไม่มีวิธีเลย”“วิธีใด?” เสียวอู่กลับมามีความหวังอีกครั้งจากนั้นก็ได้ยินเซี่ยหวั่นเฉินเอ่ยว่า“หากเสด็จพ่อจับเข

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1478

    กลุ่มหมอเทวดารวมตัวกันอยู่จุดหนึ่ง และถกเถียงกันอย่างดุเดือด ยังเกือบจะลงไม้ลงมือกันพวกเขาพูดว่าอย่างไร เซียวอวี้อยู่ด้านนี้ได้ยินไม่ชัดเจน และฟังไม่ค่อยเข้าใจเช่นกันเขาถามเสียวอู่“สมุดเล่มนั้นคืออะไรกันแน่?”เสียวอู่ตอบ: “ท่านผู้เฒ่าบอกว่า ในนั้นอาจจะบันทึกต้นตอของพิษมนุษย์โอสถ”“อะไรนะ!!!” เซียวอวี้แสดงสีหน้าตกใจตอนนี้ แม้แต่เซี่ยหวั่นเฉินก็ตกใจจนลุกขึ้นยืน และรีบเดินไปทางกลุ่มหมอเทวดาที่อยู่ด้านนั้น“ท่านทั้งหลาย สมุดเล่มนี้อาจช่วยให้พวกท่านปรุงยาถอนพิษได้เร็วขึ้นหรือไม่?”ทว่า เหล่าหมอเทวดาพากันง่วนอยู่กับการหารือ จนไม่มีเวลามาสนใจเซี่ยหวั่นเฉินพวกเขาเบียดเสียดกัน จนผลักเซี่ยหวั่นเฉินออกไปอยู่ด้านนอกเขาพูดว่าอย่างไร เหล่าหมอเทวดาย่อมไม่ได้ยินเป็นธรรมดาเซี่ยหวั่นเฉิน: ?อย่างน้อยเขาก็เป็นถึงรัชทายาท?เหตุใดพวกเขาแต่ละคนถึงได้เมินเฉยต่อเขา?เสียวอู่ยิ้มกับเซียวอวี้ด้วยความภาคภูมิใจในผลงาน“ศิษย์พี่ คราวนี้ข้าช่วยเหลือได้อย่างมาก ใช่หรือไม่?”เซียวอวี้พยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจมากนัก“อืม ก็จริง รอจนกลับไปหนานฉี จะพิจารณาให้รางวัลตามผลงาน”เสียวอู่ใช้นิ้วชี้สองนิ้ว

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1477

    กลุ่มองครักษ์วิ่งเข้าไปในห้อง ล้อมผู้เฒ่าหยวนไว้ ผู้นำกลุ่มยกมือคารวะท่านผู้เฒ่า “ท่านผู้เฒ่า เราปฏิบัติตามพระราชโองการ ขออภัยที่ล่วงเกิน!” ท่านผู้เฒ่ามีท่าทางสงบเยือกเย็น “จับข้า ไม่ต้องทำใหญ่โตขนาดนี้” “ท่านผู้เฒ่า!” บ่าวคนสนิทมีเรื่องที่อยากจะพูดแต่ไม่กล้าพูด ท่านผู้เฒ่าส่งสายตาออกไปให้เขาทันที บ่าวเข้าใจโดยไม่ต้องเอ่ย——นี่เป็นการสั่งให้เขาดูแลเรื่องในจวนให้ดี โดยเฉพาะคุณชายเสียวอู่ หลังจากนั้น กลุ่มองครักษ์ก็พาผู้เฒ่าหยวนออกไป เขาให้ความร่วมมืออย่างดี ไม่ขัดขืน ไม่ถามมากความ ที่นอกลานบ้าน มีพวกบุตรหลานของเขายืนอยู่ หยวนสุยมีสีหน้าเคร่งขรึม “ท่านพ่อ! ท่านทำผิดอะไร?” ท่านพ่อตรากตรำทำงานมีแต่ความดีความชอบ ฝ่าบาทจะไม่จับกุมท่านพ่อโดยไร้สาเหตุ ถึงแม้ฮูหยินนั่วจะไม่พอใจกับการปฏิบัติอย่างเย็นชาของบิดา ก็ยังมาด้วย นางซักถามองครักษ์เหล่านั้น “พวกเจ้าจับท่านพ่อข้าด้วยเหตุใด!” หัวหน้ากลุ่มองครักษ์กล่าวเสียงเข้ม “เราเพียงปฏิบัติตามพระราชโองการ” นี่เป็นคำพูดที่ไม่เปิดเผยอะไรเลย ผู้เฒ่าหยวนยังคงเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status