บรรเลงคาถา

สมรภูมิโรงเรียนริโอะเอนยังคงร้อนระอุ การต่อสู้ระหว่างเหล่าผู้พิทักษ์แห่งแสงและปีศาจเงาแห่งความมืดดำเนินไปอย่างไม่ลดละ เสียงดาบมีดลงอาคมฟาดฟันกับร่างเงาของปีศาจดังสนั่นหวั่นไหวสลับกับเสียงกรีดร้องโหยหวนของพวกมัน แสงสีเงินเรืองรองจากมีดสะท้อนกับดวงตาแดงก่ำของปีศาจ สร้างภาพที่น่าสะพรึงกลัวแต่ก็เปี่ยมด้วยความหวัง

ภายในวงกลมแห่งการป้องกันที่เหล่าผู้ปกครองยังคงตรึงกำลังเอาไว้อย่างแข็งขัน เหล่านักเรียนทั้ง 20 คนยืนเบียดเสียดกันแน่น ความหวาดกลัวยังคงเกาะกินใจพวกเขา แต่ก็ถูกแทนที่ด้วยความมุ่งมั่นและแรงกดดันที่ว่าชะตากรรมของทุกคนขึ้นอยู่กับพวกเขาแล้วในตอนนี้

เก็น กำหนังสือคาถาอาคมโบราณในมือแน่น หัวใจของเขาเต้นรัวระส่ำ แรงกดดันมหาศาลถาโถมเข้ามา แต่เขาก็พยายามรวบรวมสติทั้งหมดไว้ในมือที่กำลังสั่นเทา

ลุงภารโรง ซึ่งยังคงต่อสู้อย่างดุดันอยู่แนวหน้า ฟันมีดลงอาคมใส่ปีศาจตนหนึ่งจนแตกสลาย ก่อนจะหันกลับมามองเหล่านักเรียนด้วยแววตาที่จริงจัง "พวกเธอตั้งจิตทำสมาธิให้ดีแล้วส่งพลังให้เก็น!" ท่านตะโกนเสียงดังท่ามกลางเสียงการต่อสู้ "ตอนที่เก็นเริ่มท่องคาถา... พวกเธอต้องส่งพลังทั้งหมดไปที่เขา! เข้าใจไหม?!"

"ครับ!"

"ค่ะ!"

เสียงขานรับจากเหล่านักเรียนดังขึ้นพร้อมเพรียงกัน แม้จะเต็มไปด้วยความประหม่าและความไม่แน่ใจในพลังที่พวกตนมี แต่ทุกคนก็เชื่อมั่นในคำพูดของลุงภารโรง พวกเขาเชื่อมั่นในพลังที่หลับใหลในสายเลือด

ไอโกะ กำมือ เก็น ไว้แน่นอีกครั้ง "นายทำได้แน่เก็น! พวกเราจะช่วยนาย!"

โช, เคนตะ, ฟูมิโกะ, ยูเมะ, ฮารุ, โอกิ, โกฮัน, อิจิ, ไดชิ, เทนชิ, เร็น, คิชิโระ, มายู, คาซิมิ, บาระ, ดาอิ, ฮารุกะ และนักเรียนคนอื่นๆ ต่างก็จับมือกันแน่นกว่าเดิม พวกเขาหลับตาลงช้าๆ พยายามตั้งจิตทำสมาธิให้แน่วแน่ที่สุดเท่าที่จะทำได้ พลังงานบางอย่างเริ่มไหลเวียนผ่านมือที่ประสานกัน ความอบอุ่นเล็กๆ ก่อตัวขึ้นในหัวใจของแต่ละคน

เก็น สูดหายใจลึก เขาหลับตาลงชั่วครู่เพื่อรวบรวมสมาธิ ก่อนจะลืมตาขึ้นอีกครั้งด้วยแววตาที่มุ่งมั่น

และทันทีที่ เก็นเริ่มเปิดหนังสือคาถาอาคม!

วูบบบบบบบบบ!

ลมพายุที่เคยโหมกระหน่ำอยู่แล้ว ก็ พัดแรงขึ้นอย่างบ้าคลั่ง! เสียงลมหวีดหวิวราวกับเสียงคำรามของสัตว์ร้ายจากนรก เศษหินและใบไม้ปลิวว่อนไปทั่วบริเวณ เสียงฟ้าผ่า ดังสนั่นกึกก้องไปทั่วทั้งท้องฟ้าที่มืดมิด

พร้อมกันนั้นเอง... เหล่าเงาปีศาจที่อยู่รอบนอกก็เริ่มเพิ่มจำนวนมากขึ้นอย่างน่าตกใจ! พวกมันผุดขึ้นมาจากเงามืดของต้นไม้และเงาของอาคารเรียนราวกับไม่มีที่สิ้นสุด ร่างกายของพวกมันขยายใหญ่ขึ้น ดวงตาแดงก่ำเปล่งประกายเจิดจ้า ราวกับถูกดึงดูดด้วยพลังบางอย่างที่กำลังจะตื่นขึ้น

เสียงกรีดร้องโหยหวนของพวกมันดังขึ้นอย่างบ้าคลั่ง! เสียงนั้นไม่ได้เป็นเพียงเสียงคำรามอีกต่อไป แต่มันคือเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น ความเกลียดชัง และความกระหายที่จะทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้

ปีศาจเงาที่เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลเริ่มพุ่งตรงเข้าใส่กลุ่มนักเรียนอย่างไม่คิดชีวิต ดวงตาของพวกมันจ้องมองไปที่หนังสือคาถาอาคมในมือของเก็นอย่างกระหาย ราวกับรู้ว่าหนังสือเล่มนั้นคือสิ่งที่จะหยุดยั้งพวกมันได้

"พวกมันกำลังจะแย่งชิงหนังสือ! กันไว้ให้ได้!" พ่อของเก็น ตะโกนสั่ง เสียงของเขาเต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยว

เหล่าผู้ปกครองที่กำลังต่อสู้อย่างดุเดือดอยู่แล้ว ก็ยิ่งเพิ่มความรุนแรงในการโจมตีมากขึ้นไปอีก พวกเขาพุ่งเข้าใส่ปีศาจเงาที่ดาหน้าเข้ามาอย่างไม่เกรงกลัว

แม่ของไอโกะ ใช้มีดลงอาคมปัดป้องการโจมตีของปีศาจตนหนึ่งอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกระโดดเข้าไปขวางทางปีศาจอีกตนที่พยายามจะพุ่งตรงมายังนักเรียน

พ่อของโช กวัดแกว่งมีดอย่างบ้าคลั่ง สร้างปราการป้องกันรอบตัวเขาและเพื่อนผู้ปกครองคนอื่นๆ เขาและอีก 4 คนที่ยังคงยืนล้อมป้องกันเหล่านักเรียน ได้พุ่งเข้าปะทะกับคลื่นของปีศาจที่ถาโถมเข้ามาอย่างดุดัน แสงจากมีดลงอาคมของพวกเขาตัดกับความมืดมิดของปีศาจ สร้างภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจแต่ก็แฝงด้วยอันตรายถึงชีวิต

ลุงภารโรง พลิ้วไหวราวกับเงา ท่านเข้าถึงตัวปีศาจได้อย่างรวดเร็วและแม่นยำ มีดของท่านทะลวงร่างของปีศาจเงาที่พุ่งเข้ามาอย่างไม่หยุดยั้ง ทุกครั้งที่คมมีดสับลงไป ปีศาจก็จะแตกสลายหายไป ท่านเป็นเหมือนนักรบผู้ไร้เทียมทาน ที่ยืนหยัดอยู่ท่ามกลางสมรภูมิแห่งความมืดมิด

เก็น เริ่มต้นท่องคาถา บทสวดโบราณที่เขาไม่เคยรู้จัก แต่กลับรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด เสียงของเขาสั่นเล็กน้อยในตอนแรก แต่เมื่อเขามองไปยังเพื่อนๆ ที่กำลังตั้งจิตส่งพลังให้เขา และมองไปยังพ่อแม่และผู้ปกครองที่กำลังต่อสู้อย่างกล้าหาญเพื่อปกป้องพวกเขา เสียงของเขาก็เริ่มมั่นคงขึ้นเรื่อยๆ

ขณะที่เก็นท่องคาถา ตัวอักษรโบราณบนหนังสือคาถาอาคมก็เริ่ม เปล่งแสงสีทองเรืองรอง! แสงนั้นค่อยๆ ส่องสว่างขึ้นเรื่อยๆ ราวกับตอบรับกับพลังที่กำลังถูกปลุก

พลังงานบางอย่างที่มองไม่เห็น เริ่มไหลผ่านมือของเหล่านักเรียนที่จับกันแน่น มันอบอุ่นและแข็งแกร่ง พลังนั้นไหลรวมเข้าสู่ร่างของเก็น ราวกับกระแสไฟฟ้าที่กำลังรวบรวมพลังงานมหาศาลไว้ในตัวเขา

ปีศาจเงาที่พยายามจะเข้าใกล้พวกเขา ถูกขับไล่ด้วยปราการของผู้ปกครอง แต่จำนวนของพวกมันก็ยังคงมหาศาล และแรงกดดันของพวกมันก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

"เก็น! เร็วเข้าลูก!" พ่อของเก็นตะโกนบอกด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหวัง แม้ตัวเขาเองก็กำลังต่อสู้อย่างหนัก

เก็นหลับตาลงอีกครั้ง คาถาบทสุดท้ายกำลังจะถูกร่ายออกไป เสียงของเขาดังกังวานขึ้นเรื่อยๆ เมื่อพลังงานจากเพื่อนๆ ไหลหลั่งเข้ามาในตัวเขา แสงสีทองจากหนังสือคาถาอาคมก็สว่างเจิดจ้าขึ้นจนกลืนกินแสงของมีดลงอาคมของเหล่าผู้ปกครองไปชั่วขณะ