EP6วันที่แสนน่าเบื่อ

09 : 20 AM

หญิงสาวตื่นขึ้นมาในช่วงสายๆของวันใหม่เพราะอาการเพลียจากเมื่อคืนก่อนทำให้เธอตื่นสายก็ตื่นไม่ทันผู้ที่นอนร่วมเตียงเมื่อคืนเสียเเล้ว แต่พอไล่สายตาดูกลับแปลกไปเพราะตอนนี้ไม่ใช่เพนเฮาส์แต่เป็นบ้านใหญ่ติดทะเลสาบบ้านของเขาเอง!!! 

ที่ห่างจากตัวเมืองไม่มากเท่าไหร่

'เห้อ ไม่ทันอีกตามเคย" เธอถอยหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะวิ่งไปอาบน้ำแต่งตัวลงไปข้างล่างเพราะเธอได้ออกจากห้องนี้แล้ว

"คุณหนูจะรับอะไรดีคะ" สาวใช้วัยกลางคนเดินออกมาด้วยท่าทางเคารพ

"เอ่อ ตอนนี้มุกยังไม่หิวเลยค่ะ งั้นมุกเดินออกไปเล่นชายหาดก่อนนะคะพี่แตง" แต๋งคือคนรับใช้ของมาดามส่งมาดูแลและเป็นเพื่อนเธอ

"คุณมุกจะไปไหนครับ" เคอาร์เอ่ยถามเมื่อเห็นผู้เป็นนายทำท่าเหมือนยะออกจากบ้าน

"มุกอยากไปเดินเล่นแถวชายหาด"  เธอพูดด้วยเว้นระยะห่างไปด้วย

"เกรงว่าจะไม่ได้ครับนายสั่งห้ามคุยมุกออกจากบ้าน" บอดี้การ์ดหนุ่มพูดพรางก้มหน้า

"เห้อ ไปเรียนก็ไม่ได้ มุกเบื่อๆๆๆๆ" เธอพูดอย่างเอาแต่ใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"มือถือ ใช่" เธอต้องไปหามือถืออย่างน้อยดูฆ่าเวลาก็ยังดี

พูดจบก็เดินเข้าไปในบ้านเพื่อที่จะขึ้นห้องไปเอามือถือ แต่สุดท้ายก็ต้องหยุดเพราะเขาเอาไป

"พี่เคอาร์คะ ตอนไหนคุณอองเดรจะกลับมา" เธอเริ่มที่จะงอแงเลยถามถึงเขาด้วยสีหน้าบูดบึ้ง

"คืนนี้นายกลับดึกครับ นายสั่งให้คุณมุกนอนเลยไม่ต้องรอ" เมื่อสิ้นคำพูดทำให้เธอแทบอยากจะระเบิดอารมณ์ออกมาไปทำงานไม่พอยังทิ้งเธอไว้คนเดียวอีก

"ถ้างั้น... มุกขอมือถือได้มั้ยคะ มุกอยากดูซีรีส์ มุกเบื่อ" ถ้าเขายึดไปเธอให้เคอาร์หามาให้ใหม่ก็ได้ในเมื่อเคอาร์มาดูเเลเธอโดยเฉพาะนิ

"แต่นาย..."

"คุณอองเดรสั่งให้พี่มาดูแลมุกโดยเฉพาะนี่คะ เพราะฉะนั้นพี่นั่นแหละต้องหามาให้มุก"

"ผม...เอ่อ.."

"งั้นมุกไม่เอาแล้วก็ได้ค่ะ แต่มุกจะฟ้องคุณอองเดรว่าพี่ไม่ดูแลมุก" เธอใช้ไม้ตายพูดถึงชื่อคนหน้ายักษ์

"ค่ะ งั้นมุกขอมือถือกับแม็คบุ๊คนะคะ" เธอยิ้มตาหยีก่อนจะเดินเข้าไปบ้านท่าทางอารมณ์ดีต่างจากก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง

ด้านมาเฟียหนุ่มที่ทำงานหน้าเคร่งเครียด

"เป็นนายอดิศักดิ์จริงๆ ครับนาย มันยักยอกเงินในบริษัทไปเล่นการพนันในคาสิโนของเสี่ยกำจร"

"มันคงอยากจะตายแล้วสินะ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความดุดัน

"ทำยังไงก็ได้ให้ไอ้กำจรจัดการมันแทนกู กูไม่อยากให้มือกูเปื้อนเลือดตอนนี้" เขายังไม่อยากฆ่าใครท่ามันไม่ทำให้เขาโกรธจริงๆ ตอนนี้จึงใช้มือไอ้เสี่ยนั่นฆ่ามันแทน

"ครับนาย อีกหนึ่งวันหัวของมันจะต้องมาอยู่ตรงหน้านาย" เจอาร์พูดเหมือนเรื่องปกติ

"ไม่ต้องเอาศพมันไปโยนให้จระเข้กินซะ" ใช่เขาเลี้ยงจระเข้ไว้กำจัดคนที่คิดไม่ซื่อกับเขา

'รับทราบครับนาย" เจอาร์ก้มหัวรับคำก่อนจะเดินออกไปทำตามคำสั่งของผู้เป็นนาย

ด้านหญิงสาวที่ใช้โอกาสนี้แอบหนีเข้ามาสำรวจบริเวณบ้านริมทะเลหลังนี้เพราะเธอมาที่นี่เพียงแค่สองครั้งเท่านั้น

"กว่าจะหลบสายตาการ์ดได้แทบแย่แนะ" เธอพึมพำเบาๆ ก่อนจะเดินเลี่ยงมาอีกทางจนเจอประตูเหล็กบานหนึ่งที่อยู่อีกฟากนึงของบ้านใหญ่ซึ่งเป็นฝั่งต้องห้ามของบ้านหลังนี้ ไม่สิต้องเรียกว่าคฤหาสน์ริมทะเลสาบ

"ประตูอะไรกันทำไมน่ากลัวแบบนี้" เธอลังเลว่าจะเปิดดีมั้ย แต่พอรู้สึกตัวเธอก็เผลอไปกดโดนอะไรไม่รู้ทำให้ประตูเเง้มออกมา

ภายในแน่นหนาและปลอดภัยมาก พอเดินเข้ามาสำรวจชัดมันเป็นกำแพงที่สูงแบบมากๆ และมีลูกกรงปิดเอาไว้ และที่พีคกว่านั้นคือ ปืน!!! เธอลนลานแทบทำอะไรไม่ถูก

สายตาเหลือบมองไปเห็นว่ามีเนื้อสดจำนวนมากและที่ตรงนี้เหมือนเป็นที่เลี้ยงสัตว์ดุร้ายบางอย่าง

โฮก~~~ เสียงคำรามที่คุ้นเคยค่อยๆ ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนเธอหวาดกลัวน้ำตาไหลออกมาช้าๆ เพราะเสียงนี้เป็นเสียงของสิงโต!! สิงโตจัวใหญ่มีแผงคอน่าเกรงขามนามว่า ลีอาร์ ตัวสีขาวเผือกเพศผู้กำลังทำหน้าดุเดินมาจากชั้นใต้ดิ้นเดินเข้ามาใกล้ๆเธอมากเรื่อยๆอย่างน่าเกรงขามก่อนจะกระโจนเข้าจู่โจมเธอจนเธอตกใจถอยหลังสะดุดล้มลงตรงนั้น

"ฮรึกก อย่าเข้ามานะมุกกลัว กรี๊ดด~~" เธอกรีดร้องดังลั่นไปทั่วและอีกไม่นานลูกน้องของมาเฟียหนุ่มต้องตามมาแน่

"ฮรึก" เธอสะอึ้นไห้ ใช้มือป้องกันจัวเอาไว้พรางเอียงใบหน้าหนีหลับตาพริ้มไม่อยากมองสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่ตรงหน้า

"อย่า กรี๊ด~~" แต่แล้วเสียงกรีดร้องของเธอก็หยุดไปเมื่อสิงโตหนุ่มใช้ลิ้นอันฝืดเคืองเลียที่ฝ่ามือเล็กของเธอ

"ฮรึก" เธอสะอื้นเบาๆ ค่อยๆ ผละใบหน้าออกมามองเมื่อพบว่าตอนนี้สิงโตหนุ่มนั่งลงตรงหน้าเธอพรางเอียงใบหน้ามองเธออย่างสงสัยและทำตัวเหมือนตัวเองเป็นแมวน้อยอย่างนั้น

เมื่อสิงโตหนุ่มค่อยๆ ลุกขึ้นก่อนใช้จมูกฟุดฟิดสูดดมสำรวจร่างกายเธอเมื่อได้รับรู้ถึงกลิ่นอันคุ้นเคยถึงกลับต้องแสดงอาการดีใจออกมากระโจนเข้าไปหยอกเธออย่างไม่แรงนัก

เพราะรับรู้ได้ว่าเด็กสาวตรงหน้านี้คงสำคัญกับเจ้านายตัวเองมากและก็จะไม่ทำอันตรายเธอและเคารพเธอเฉกเช่นเจ้านายอีกคน

อึก เธอกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ก่อนจะรวบรวมความกล้าใช้มือเล็กลูบหัวสิงโตตัวโตเบาๆ จนสิงโตนั้นดีใจออกมาก่อนจะกระโจนใส่เธอจนเธอตกใจล้มตวนอนหงายหลัง

"อ๊ะ ฮ่าๆ พอแล้ว" เธอเริ่มยิ้มออกมาเมื่อสิงโตขาวใช้ลิ้นสากเลียใบหน้าของเธอราวกับเป็นสัตว์เลี้ยงตัวเล็กๆ อย่างงั้น

"คุณมุก!!" เคอาร์เเละบอดี้การ์ดอีกสิบกว่าคนกุลีกุจอวิ่งตามเสียงกรีดร้องของเธอมาพร้อมอาวุธยิงยาสลบและโชคดีว่าเธอยังไม่เป็นอะไรแต่ก็ต้องตกใจเมื่อตอนนี้ลีอาร์กำลังหยอกล้อหญิงสาวตัวเล็กราวกับเป็นแมวน้อยอย่างงั้น

"คุณมุก" ทุกคนต่างอุทานออกมาอย่างตกใจเพราะคิดว่าเธอจะเป็นอันตรายเพราะถ้าเธอเป็นอะไรไปพวกเขาทั้งหมดต้องตายแน่ๆ

"คุณลีอาร์!! ทำไมถึง" เมื่อสิงโตตัวใหญ่เห็นคนมาใหม่ก็คำรามทำท่าดุร้ายเพราะเห็นอาวุธปืนยิงยาสลบเพราะคิดว่าจะเข้ามาทำร้ายลูกเมียตน

โฮกกก~~ 

"ลีอาร์!! อย่านะ!!" หญิงสาวร้องขึ้นอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ สิงโตหนุ่มกำลังจะวิ่งกระโจมใส่เหล่าบอดี้การ์ดตรงหน้า

ถ้าพวกเขาเป็นอะไรไปเธอรู้สึกผิดไปชั่วชีวิตแน่ๆ

"อันตรายห้ามเข้าไปเด็ดขาด" ปังง!!! เสียงประตูปิดอัตโนมัติดังสนั่นหวั่นไหวเหล่าบอดี้การ์ดหนุ่มต่างอกสั่นขวัญแขวนเพราะรู้ดีว่าคุณลีอาร์จะเชื่อฟังแค่เจ้านายตนเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น!

"ฟูว เกือบไปแล้วมั้ยหล่ะ"