Mag-log inShare
2 ชายในจินตนาการ
Huling Na-update:
2025-06-21 12:39:29“อ่อ... ฮะ”
คิระรับคีย์การ์ดมาถืออย่างงงๆ แล้วถ้าจู่ๆ เขาเปิดประตูเข้าไป คุณภามม์จะตกใจหรือไม่ เกิดคิดว่าเขาเป็นโจรขโมยขึ้นมาจะว่ายังไง
“แต่ลุงฮะ... ถ้าเกิดว่าเขาคิดว่าผมเป็น...”
“เอาน่า... ไม่เป็นไรหรอก” ตฤณพยักเพยิดให้ก่อนสำทับ “เอาไปเผื่อไว้ รอเจ้านายเซ็นเอกสารแล้วเอาลงมาให้ลุงเลยนะ งานรีบด่วน” ตฤณพูดจบก็รีบเดิมแกมวิ่งออกไปทันที
“เดี๋ยวฮะ! ลุง!” คิระร้องเรียกแต่ไม่ทันจึงได้แต่ก้มดูซองในมือแล้วบ่นพึมพำ “แล้วให้เอาไปให้เจ้านายที่ห้องไหนล่ะเนี่ย.”
คิระถอนหายใจหนักหน่วงก่อนจะเดินตรงไปที่ลิฟต์ วันนี้โรงแรมคนน้อยกว่าปกติเพราะเป็นวันทำงานกลางสัปดาห์ ในลิฟต์จึงมีแต่เขาที่จ้องหน้าซีดๆ ของตัวเองในกระจกลิฟต์เพียงลำพัง
เขาเคยได้ยินกิตติศัพท์มาว่าเจ้านายของลุงเป็นคนเจ้าชู้ชนิดหาตัวจับยาก
จะเป็นคนน่ากลัวไหมนะ...
คิระได้แต่ครุ่นคิดถึงคนที่อยู่ชั้นยี่สิบ เขาลืมนึกไปว่าชั้นบนสุดของดีพบลูซีบาร์เป็นที่พำนักหลักของภามม์ พสวัฒน์ ที่ลุงตฤณเคยเล่าให้ฟัง แสดงว่าอาจจะเป็นที่พักสำหรับเจ้านายทั้งชั้นไม่มีคนนอก
งั้นคงไม่ยาก...
คิระครุ่นคิดพลางกดลิฟท์ขึ้นไปยังชั้นยี่สิบที่เป็นชั้นบนสุดของโรงแรม
เอาเถอะ...
คุณภามม์คงเป็นคนแก่ใจดีถึงได้อนุญาตให้เขาที่ยังไม่เคยมีประสบการณ์ด้านการร้องเพลงมาก่อน ได้ลองมาเทสเสียงเพื่อทำงานพิเศษแทนแจ่มจันทร์ที่ขอลาออกตามสามีไปอยู่ต่างประเทศได้
แต่คิระก็ไม่มั่นใจเลย...
เขาหวังว่าหากงานดี เงินดี ทิปเยอะ คงเก็บเงินได้สักก้อนจะได้ลงเรียนต่อให้จบๆ เสียที
แต่ทุกอย่างไม่ใช่แบบที่คิระคิดสักนิด!
เพราะทันทีที่ประตูเปิดออก แฟ้มเอกสารสีดำก็หล่นลงพื้นโดยไม่ได้ตั้งใจ คิระถึงกับตะลึงอกใจสั่นระรัวกับภาพที่ปรากฏตรงหน้ากลับเป็นภาพลีลาเริงรักของหญิงและชายภายใต้แสงไฟสลัวเผยให้เห็นเรือนร่างเกือบเปลือยเปล่า
แม้แสงส่องสว่างไม่มากแต่ก็แสดงให้เห็นว่าคนทั้งสองกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างดุเดือดเอาเป็นเอาตาย ทั้งสุ้มเสียงและลีลา ไม่สนแม้แต่เสียงเคาะประตูของคิระที่เคาะเรียกอยู่นานจนต้องถือวิสาสะเปิดเข้ามาเอง
ภาพที่เห็นตอนนี้ทำให้คิระถึงกับหน้าชา...
นี่น่ะเหรอ...
คุณภามม์…
เขาเหมือนคนหื่นกามมากกว่าจะเป็นคุณภามม์คนใจดีอย่างที่ลุงตฤณเคารพนักหนานั่นอีก...
นี่น่ะเหรอ คุณภามม์ ชายแก่ในจินตนาการของเขา...
คิระกลืนน้ำลายฝืดเฝือ เพราะภาพฉากเด็ดของคนที่ร่ำลือว่าเป็นเสือยิ้มยากอย่างเจ้านายของลุงตฤณ ที่แท้แล้วเขาน่าจะเป็นเสือผู้หญิงมากกว่าเสือยิ้มยากมากนักเพราะภาพที่เห็นยังคงติดตา
ขนาดกลางวันแสกๆ ก็ยังไม่เว้น...
คิระก้าวถอยหลังพยายามให้เสียงเงียบที่สุดเท่าที่จะเงียบได้ แต่ทว่าเสียงพูดคุยหรือต้องเรียกว่าเสียงแห่งความสุขของคนทั้งสองทำให้เขาอดอยากรู้อยากเห็นไม่ได้ คิระแอบลอบมองทั้งสองอยู่หลังประตูอย่างเงียบๆ
“หยุดทำไมล่ะคะ ภามม์”
“คุณแน่ใจเหรอที่จะทำมัน”
“แน่ใจสิคะ” เธออ้อนวอนเสียงหวานแล้วโน้มคอชายหนุ่มลงมาจูบพลางเอ่ยเสียงกระเส่า “เร็วๆ สิคะ ภามม์ ลินีอยากเป็นของคุณอีกแล้วนะคะ”
“ทำไมอยากเป็นของผมอีก”
“ก็ลินีรักคุณ”
“โกหก” ภามม์เอ่ยเสียงเรียบ
แต่นั่นไม่ทำให้หญิงสาวยอมแพ้แต่อย่างใด เธอกระโจนเข้าจู่โจมระดมจูบภามม์อย่างลืมตาย ทำให้ชายหนุ่มเริ่มมีอารมณ์ร่วมนิดๆ จนได้
“เห็นไหมคะ ว่าคุณก็ชอบลินี” เธอว่าเท่านั้นก็ซบหน้าลงกับไหล่ภามม์เอาใจ “คุณยังไม่ต้องรักลินีตอนนี้ก็ได้ แต่แค่เรียกลินีมาหาบ่อยๆ เราจะได้แนบแน่นกันมากกว่านี้ไงคะ...”
“คิดว่าเป็นไปได้เหรอ”
“ยิ่งกว่าได้อีกค่ะ ภามม์ขา” เธอว่าพลางออดอ้อนเอาใจด้วยการลูบไล้ไปมากับหน้าอกแกร่งของภามม์ที่ตอนนี้เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อจากการโอ้โลมของสาวเจนจัด
“งั้นเตรียมตัวให้ดีล่ะ” ภามม์ตัดบท
ไม่พูดพล่ามทำเพลง ชายหนุ่มทำเสียงฟึดฟัดในลำคอก่อนจะผลักหญิงสาวลงนอนราบกับเตียงแล้วโน้มหน้าเข้าหา ทั้งสองกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่ครู่
ไม่นานชายหนุ่มก็ผละออก...
“เอ๊ะ! หยุดทำไมอีกคะภามม์”
“โทษทีนะ... “
“อะไรนะคะ?”
“ผมไม่มีอารมณ์แล้ว”
“ห๊ะ! อะไรนะคะ”
“ผมบอกว่าไมมีอารมณ์ไง คุณออกไปได้แล้ว”
“โธ่ ภามม์คะ!”
“ไม่ต้องห่วงว่าไมได้เงินนะ’
“ลินีไม่ได้ต้องการเงินนะคะภามม์” หญิงสาวโวยลั่น
แต่ทว่า...
“ออกไปจากห้องผม... ชาลินี” ภามม์สั่งเสียงเด็ดขาด ไม่เพียงเสียง แต่สีหน้ายังดุดันต่างจากเมื่อครู่ลิบลับ
“ไม่นะ! ลินีไม่ยอม! คุณจะมาทิ้งให้ลินีค้างเติ่งอย่างนี้ไม่ได้นะคะ มาเถอะค่ะ มาต่อให้จบๆ ดีกว่า”
“พูดไม่รู้เรื่องสินะ” ภามม์บ่นพลางพ่นลมหายใจอึดอัด
หญิงสาวสวยเฉี่ยวเห็นท่าทีรำคาญของชายหนุ่มก็รับไม่ได้ เธอสะบัดหน้าพรืดไม่พอยังโน้มตัวเข้าใส่ร่างสูงใหญ่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ที่แม้จะเห็นเพียงเลือนรางท่ามกลางแสงสลัวของไฟนวลตรงระเบียงห้อง
ยามนั้นไม่รู้อะไรดลใจให้คิระยังคงจ้องทั้งสองไม่วางตา
ท่าทางของเจ้านายของลุง...
ลีลาเผ็ดร้อนเกินบรรยายนั่น...
ถ้าเป็นเขาล่ะ...
คิระสะบัดหน้าพรืดกับความคิดบ้าบอที่ก่อตัวขึ้นในหัว ตัวชาไปทั้งร่างเมื่อรู้ถึงความคิดบ้าๆ ที่กลั่นออกมาพร่างพรูอยู่ในหัว เขารีบผละออกจากประตูค่อยๆ ถอยหลังให้เสียงฝีเท้าเบาที่สุดเท่าที่จะเบาได้
แต่...
Pinakabagong kabanata
Bad Love คู่ร้าย 96 โกรธ
“พี่ไปเทคคอร์สสั้นๆ แล้วก็มีข่าวเรื่องเรียนมาบอกนายด้วยนะ”“อ๋อ ฮะ” ผมแบ่งรับแบ่งสู้ขณะสบตาเขาด้วยรอยยิ้มไม่เต็มหน้า “แล้วนี่พี่ฟ้าไม่มาด้วยเหรอฮะ”“พี่เลิกกับฟ้าแล้ว”ผมงันไปกับสิ่งที่พี่จุลบอก สีหน้าพี่จุลไม่ได้ดูเศร้ามากมายไม่เหมือนคนที่เลิกกับแฟน หรือที่จริงพวกเขาอาจจะเลิกกันนานแล้วเพราะเวลาก็ผ่านมานานกว่าครึ่งปีแล้วนี่นาผมไม่มีคำถามอีกแต่ปลอบเขาด้วยรอยยิ้มเช่นเคย “เสียใจด้วยนะฮะ พี่จุล”“ไม่เป็นไร” เขาตอบพลางถามผมกลับ “แล้วคีกับแฟนล่ะ”“แฟนผมเหรอฮะ”“อืม... ยังรักกันดีไหม” พี่จุลเข้าใจว่าผมกับนายตรีคชาเป็นแฟนกันจริงๆ เพราะเขาประกาศลั่นกลางงานซะขนาดนั้น แต่ผมกับหมอนั่นก็แค่คนผ่านมาผ่านไป เรื่องระหว่างเราไม่มีอะไรจริงเลย“ผม...”“นายไม่อยากพูดถึงก็ไม่เป็นไร”“ฮะ”ผมกับพี่จุลได้แต่อ้ำอึ้งเหมือนไม่รู้จะคุยอะไรกันต่อ ทั้งที่เมื่อก่อนเราสองคนมีเรื่องคุยกันมากมาย ผมจึงผายมือไปที่ร้านตัดสินใจกลับเข้าไปด้านใน“ผมไปนะ”“นายเปลี่ยนเบอร์เหรอ”ผมนิ่งไป ผมไมได้เปลี่ยนหรอก ก็แค่บล็อกเขาไว้ ทั้งโทรศัพท์ ไลน์ ไอจี เฟซบุ๊ค ทวิตเตอร์ ไม่เหลือสักช่องทาง ทั้งพี่จุลกับนายตรีคชา ผมไม่ติดต่อใค
Bad Love คู่ร้าย 95 คนฉวยโอกาส
ผมเจอมันบนโต๊ะทำงานของเขา มันวางอยู่อย่างไร้ค่าทั้งที่เป็นสมบัติหวงแหนหนึ่งเดียวของพ่อที่ผมเก็บไว้หลงเหลือเป็นความทรงจำ ผมหามันแทบพลิกแผ่นดินหลังจากเกิดเรื่องคืนนั้น คิดว่ามันคงหายไปในช่วงชุลมุนไม่น่าจะหาเจอแล้ว แต่ผมกลับเจอของแทนใจของพ่อที่คอนโดของคนที่ผมนอนด้วยถึงสองครั้งสองคราที่แท้เขาคือคนเมื่อสามเดือนก่อนที่ทิ้งผมไว้ในห้องจนมีคนมาพบเข้า ผมอับอายกับคำดูถูกจากใครไม่รู้และไม่รู้เลยว่าคนที่ผมนอนด้วยเป็นใครด้วยซ้ำ คนฉวยโอกาสที่แสร้งมาทำดีให้ผมตายใจแล้วตักตวงความสุขจากเรือนร่างผมหมุนปากกาในมือไปมา จู่ๆ น้ำตาก็ร่วง...“เป็นอะไรรึเปล่าจ๊ะ”ผมเงยหน้ามองเจ้าของเสียงอ่อนโยนที่นั่งข้าง เธอเป็นหญิงชราวัยเจ็ดสิบเศษท่าทางงกๆ เงิ่นๆ มานั่งข้างผมที่ป้ายรถเมล์นี้ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ เธอยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน ผมจึงตอบเธออย่างเสียไม่ได้“ผมไม่เป็นไรฮะ”“แต่ดูหน้าไม่ดีเลยนะ”“ไม่มีอะไรจริงๆ ฮะ”ผมส่ายหน้า พยายามทำตัวให้เป็นปกติ ไม่ร้องไห้ฟูมฟายเหมือนคนโง่ แต่คำพูดของเธอทำให้ผมพูดไม่ออก“หรือว่าถูกสาวทิ้งสิท่า”“โอ๊ย! เปล่าฮะ” ผมรีบตอบ “ไม่มีเรื่องแบบนั้นหรอกฮะ”“งั้นถูกหนุ่มทิ้ง”“โอ๊ย! ยิ่งไม่ใช่ให
Bad Love คู่ร้าย 94 บอสบนเตียง
“ผมรู้ แต่ว่า...” เขาตอบเสียงแผ่วเบาราวกับเป็นเสียงกระซิบจากสายลมผมรู้ว่าเขาลังเล อาจเพราะเขาไม่ได้มีความรู้สึกดีๆ กับผมมาก่อน แต่ผมไม่แคร์ ไม่ใช่ไม่รู้แต่ยุคสมัยที่มันเปลี่ยนไปอะไรก็เกิดขึ้นได้ ไม่มีใครสนใจใครนอกจากปากท้องของตนเองนักหรอกแต่ผมก็เข้าใจเขา...“งั้นมาเป็นคนติดตามฉัน ทำงานกับฉันไหม”“ทำงานกับคุณเนี่ยนะ” “อืม... เป็นเลขาฉัน ให้ฉันเป็นบอสนาย”ผมนึกอะไรได้ก็ยกแม่น้ำทั้งห้ามาหมด ในเมื่อเขาเกรงสายตาคน ผมก็จะหาตำแหน่งที่สมควรให้พอที่เราจะอยู่ด้วยกันได้และเขาอยู่ในสายตาของผมอันที่จริงผมไม่จำเป็นต้องบอกใครเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำเพราะถึงอย่างไรคีตาก็ถือว่าเป็นลูกบุญธรรมของพ่อผมแล้ว เขากับผมเปรียบไปก็เป็นคนในตระกูลเดียวกัน“คุณจะเป็นบอส แล้วจะให้ผมเป็นเบ๊คุณเนี่ยนะ” คีตาถามไม่พอยังหัวเราะจนตาหยี “ผมเป็นแค่เด็กจบมัธยม ไม่ได้เรียนหนังสือต่อ ความรู้เฉพาะทางอะไรก็ไม่มีนะฮะ”“ของแบบนี้เรียนรู้ได้ไม่ยาก”“แต่ผมไม่ชอบงานแบบคุณ” “ฉันไม่สน ฉันต้องการนาย”คีตาเงียบไป เขาซุกหน้าเข้ากับอกผมจนรู้สึกถึงลมหายใจเข้าบอก ครู่หนึ่งเขาก็พ่นลมหายใจแรงๆ ออกมาก่อนจะเงยหน้าถาม “แล้วน้องน
Bad Love คู่ร้าย 93 สุขสมชั่วคืน nc
คีตาพยักหน้า คราวนี้ผมไม่รอช้าจับแก่นกายแข็งขึงเสียดสีกับช่องทางรักอุ่นร้อนของเขา ค่อยๆ กดมันเข้าไปอา...มันแน่นมาก...ผมจับมันกดลึกออกแรงทีเดียวมันก็ผลุบหายเข้าไปในช่องทางรักสีสวย คีตาสะดุ้งเฮือกโอบหลังผมไม่พอยังจิกเล็บจนผมรู้สึกเจ็บ แต่เขาย่อมเจ็บกว่า“อา... ผม... เจ็บ”“พักก่อนไหม”ผมบอกเขาทั้งที่กายเราเชื่อมกัน ผมยกขานวลเนียนของคีตาพาดบ่า จูบโลมเล้าที่ต้นขาด้านในมาจนถึงปลีน่องขาวไร้ริ้วรอย จากนั้นผมจึงกดลึกเข้าไปอีกนิดแล้วดึงออก คีตาเกาะแขนผมแน่นบิดตัวเร่า“อย่าฮะ”“หือ...” ผมงง เกิดอะไรขึ้นเขาถึงห้าม “นายอย่าบอกว่าให้ฉันค้างเติ่งแบบนี้นะ”“ผมแค่บอกว่า... อย่าเอาออกต่างหากฮะ ผมทนได้”ผมหัวเราะเบาๆ กับคำพูดของเขาก่อนจะกดกายตอกย้ำลงไปตามที่เขาต้องการ คราวนี้มันลึกสุดหยั่งจนคีตาร้องลั่น“อ๊า... ผมเจ็บ!”“ขอโทษ ฉันจะทำเบาๆ”ผมผ่อนแรงลงเพราะสงสาร เห็นเขาน้ำตาไหลก็ยิ่งสงสาร แต่คีตาตอดรัดดีเหลือเกิน ดีจนผมลืมตัวกระแทกเขาสุดแรง คีตาสะบัดหน้าเร่าๆ แต่ตอดรัดผมหนักยิ่งกว่าเดิม ผมกระแทกเข้าออกจนหมดแรง เขาจึงพลิกผมลงนอนทั้งที่กายเรายังเชื่อมกัน แต่พอผมนอนรอ เขากลับลุกขึ้นนั่งคุกเข
Bad Love คู่ร้าย 92 เป็นของฉันเถอะนะ nc
คีตาของผมยังเซ็กซี่เหมือนเดิม...อันที่จริงผมไม่คิดว่าคีตาจะยอมผมง่ายๆ ผมอยากรื้อฟื้นความหลังกับเขาก็จริง แต่หากเขาไม่ยินยอมผมคงทำอะไรไม่ได้ แต่คีตาก็ยังเป็นคนที่ผมคาดเดาไม่ได้เราสองคนอยู่ในสภาพหมิ่นเหม่ เขาค่อยๆ เอื้อมมือเล็กๆ มาปลดกระดุมเสื้อของผม ล้วงมือเข้ามาลูบลอนกล้ามท้องของผมจากกึ่งกลางอกไล่ลงมาทีละนิดจนผมรู้สึกวูบวาบประหลาดก่อนมือซุกซนจะค่อยๆ ปลดกระดุมกางเกงแล้วรูดซิปกางเกงสแล็คของผมจนมันหล่นลงกับพื้นผมเฝ้ามองการกระทำของเขาไปพลางรู้สึกหลงใหลแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกของเขาเป่ามนต์สะกดเข้าให้ผมชอบคีตา...ชอบตั้งแต่แรกเห็น เป็นความรู้สึกที่ไม่เกิดกับใครก็คงไม่มีวันรู้ว่าเป็นเช่นไร…ผมระดมจูบไปทั่วใบหน้านวลเนียนที่ตอนนี้หลับตาพริ้มรับสัมผัสจากผมด้วยความเต็มใจ ทั้งริมฝีปาก พวงแก้มนุ่ม เปลือกตากระทั่งถึงใบหูไม่มีส่วนไหนของเขาที่ริมฝีปากผมไม่ได้สัมผัส ราวกับว่าผมโหยหามันมานานเต็มทีและในที่สุดผมก็ได้ครอบครองมันอีกครั้งหวาน...หวานจนใจเจ็บ...จากทีแรกคีตายังขัดขืนเล็กน้อยแต่ต่อมาเมื่อผมคลุกวงในหนักเข้า มือของคีตาก็กลับโอบรอบคอผมแนบแน่นโดยไม่รู้ตัว คงเพราะเขามีอารมณ์ร่วมกับผมเหมื
Bad Love คู่ร้าย 91 ช่วยปลดปล่อยฉันทีเถอะนะ
ทันทีที่คีตาเปิดประตูพาผมเข้ามา ผมก็หันไปปิดล็อคลูกบิดประตูแล้วหันกลับมามองด้วยแววตาหื่นกระหายจนเขาถอยหลังกรูด“คุณ! คุณล็อกประตูทำไมฮะ”“เพื่อความปลอดภัย”ผมตอบไปงั้นเพราะที่จริงตั้งใจทำมากกว่านั้น อย่างว่าล่ะ ผมกับเขาเปรียบไปก็วัวเคยขาม้าเคยขี่...“แต่ผมรู้สึกไม่ปลอดภัย”คีตาบอกพลางเหลียวซ้ายแลขวาแล้วหันหลังกลับไปที่ประตู แต่ไม่ทันผมที่คว้าเอวเขาดึงเขาหาตัวแล้วล่ะ“คุณจะทำอะไรฮะ!”“ฉันอยากทำอย่างว่า...”“อะไรนะฮะ!” คีตาร้องเสียงหลง“ฉันอยากทำอย่างว่ากับนาย” ผมบอกเจตจำนงโดยไม่ปิดบัง ผมคงต้องรื้อฟื้นความทรงจำที่มีร่วมกับเขาในคืนนั้น เพื่อทุกอย่างจะได้ง่ายเข้า “ฉันอยากนอนกับนาย”“คุณจะนอนกับผมได้ไง!”“ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ นายทำให้ฉันคิดถึงนายตลอดเวลาได้ยังไง หือ... คีตา”“ผมไม่ได้ทำอะไรให้คุณเลย คุณจะมาคิดถึงผมทำไม”“นายทำ นาย... ทำ” ผมเน้นเสียงพลางชี้นิ้วมาที่อกซ้ายของตัวเอง กดย้ำๆ หนักๆ ที่หัวใจ “เพราะนาย ที่ตรงนี้ของฉันมันถึงเต้นแรงแบบนี้”“โอ๊ย! คุณพูดไม่รู้เรื่อง คงเพราะเมาแล้วแน่ๆ ผมว่าผมกลับดีกว่า”เขาตัดบทแล้วหันหลังเดินแกมวิ่งไปที่ประตู แต่ผมไม่ปล่อยให้คีตาหลุดมือจึงวิ่งเข้าหาแล
Maaari mong magustuhan
องครักษ์ส่วนตัวของคุณครูนาฏศิลป์
นักเขียนเจ้าตอง(JaoTong)832 viewsปิ๊งรักคุณนักออกแบบ
Coffee Lemonade / Gemini Leo894 viewsWorkout Challenge ออกกำลังอย่างได้(ผัว)
BiBiBuulee308 viewsSecret Love Friend แอบรักเพื่อน
มินิซ่าส์645 viewsอาเฟย
รวิวร, จุฑารัตน์492 viewsเกิดใหม่อีกครา บรรพบุรุษสั่งให้ข้าหาสามี
White Cab6age1.4K viewsนักเขียนตัวร้ายกับนายมาเฟีย
One of สายหมอก455 viewsอาณาเขตแห่งความสดใสของนายโฮป (Territory of Brightness)
ฟุซาเอะ99 views
