“แม่บอกว่าไม่ให้ไปไหนกับคนแปลกหน้า”
“แปลกหน้าที่ไหนล่ะ เรารู้จักกันแล้วนะ”
“แต่ก็เพิ่งรู้จัก ฉันไม่ไว้ใจคุณหรอกค่ะ ผู้ชายมันก็เหมือนกันทุกคนไว้ใจไม่ได้ ชอบฉวยโอกาสเห็นผู้หญิงเป็นของเล่น ไอ้ผู้ชายเจ้าชู้ ไอ้ผู้ชายเอ็งซวย” เสียงอ้อเอ้ของคนเมาตัดพ้อ
“อ้าวคุณ มาว่าผมแบบนี้ได้ยังไงเนี่ย”
“ผมว่าเธอเมามากแล้วแหละ คุณรีบพาเธอกลับดีกว่านะครับ” ผู้จัดการร้านบอกเพราะหญิงสาวโวยวายจนคนอื่นเริ่มหันมามอง และเธอก็สวยสะดุดตาเกินกว่าจะปล่อยให้เมาแล้วถูกคนใครสักคนหิ้วไป
“เอาล่ะ คุณผิงตั้งสติหน่อย คุณเมาแล้วนะ คุณพักที่ไหนเดี๋ยวผมไปส่ง”
“นั้นสิ ฉันพักที่ไหนน้า...จำไม่ได้เลย อ้อ ในกระเป๋ามีกุญแจ” หญิงสาวเปิดกระเป๋าแล้วหยิบกุญแจขึ้นมาพอพีราวัชรเห็นก็รู้ทันทีว่าเธอพักที่ไหน
“ฝากด้วยนะครับคุณพีร์ขอให้มีความสุขนะ”
“มีความสุขบ้าอะไรล่ะ ผมกลัวคุกมากกว่าดูท่าทางยังไม่ยี่สิบด้วยซ้ำ”
“สบายใจได้ครับเธอยี่สิบสี่แล้ว” ผู้จัดการร้านรีบบอกเพราะตอนเธอมาสั่งเครื่องดื่มเขาเห็นว่าเธอหน้าเด็กมากก็เลยขอดูบัตรประชาชน
กว่าชายหนุ่มจะประคองคนเมาซึ่งโวยวายมาตลอดทางถึงบ้านพักเธอก็แทบแย่ เขาไม่รู้ว่าเธอไปโมโหหรือโกรธใครที่ไหนถึงเอาพูดคำเดิมๆ ผู้ชายเลว ผู้ชายเจ้าชู้พูดวนไปวนมาอยู่อย่างเดิม
“ถึงห้องแล้ว อยู่คนเดียวได้นะ” ชายหนุ่มพยุงเธอมาถึงห้องนอนแล้ววางเธอลงบนเตียง
“ทำไม ถ้าผิงบอกว่าไม่ได้คุณจะอยู่เป็นเพื่อนเหรอ”
“คุณอยากให้ผมอยู่ไหมล่ะ”
“ไม่ล่ะ ฉันไม่อยากมีเพื่อน เพื่อนอะไรมาหักหลังกันได้”
“งั้นผมกลับนะ”
“เดี๋ยวสิ ผิงขอถามหน่อย”
“ว่ามาสิ”
“ทำไม่คนเราถึงชอบมีเซ็กซ์”
“เพราะมันมีความสุขไงล่ะ”
“ทำอย่างอื่นก็มีความสุข กินของอร่อยดูหนังฟังเพลงมันก็มีความสุขนะ”
“แต่มันต่างกันนะ”
“เหรอคะ”
“อยากรู้ไหมล่ะว่าต่างกันยังไง”
“ยังไง” คนเมาเงยหน้าขึ้นมอง เธออยากรู้จริงว่ามันต่างกันมากแค่ไหน คนรักและเพื่อนรักถึงเลือกที่จะหักหลังเธอด้วยการไปมีเซ็กซ์ด้วยกัน
พีราวัชรเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงเพื่อตรวจว่าเขาติดของสำคัญมาด้วยหรือเปล่า พอคำเจอกล่องสี่เหลี่ยมขนาดเล็กชายหนุ่มก็ยิ้มตาเป็นประกาย
“ผมจะทำให้คุณรู้เองว่ามันต่างกันมากแค่ไหน” ชายหนุ่มก้มลงกระซิบที่ข้างหู เพียงแต่ได้กลิ่นกายหอมๆ เขาก็รู้สึกว่าเลือดในกายพลุ่งพล่าน
เสียงของเขาทำให้พิจิการู้สึกริมฝีปากตนเองนั้นแห้งผากจนต้องแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากของตัวเองอย่างไม่รู้ตัวแต่นั่นก็เท่ากับเปิดโอกาสให้พีราวัชรส่งปลายลิ้นร้อนเข้าโลมเลียริมฝีปากของเธอได้อย่างพอดี พิจิกาหัวใจเต้นแรงจนกลัวว่ามันจะทะลุออกมาจากอก ยิ่งเขาบดจูบลงมาอย่างหนักหน่วงเธอก็มึนงงไปหมด สองมือเผลอคล้องไปบนลำคอเป็นที่ยืด จูบครั้งนี้มันร้อนแรงต่างจากจูบของอดีตคนรักจนเธอรู้สึกว่าตัวเองแทบจะหลอมละลาย
มือใหญ่ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวเนียนนุ่ม ยิ่งถูกสัมผัสพิจิกาก็ขยับกายเข้าหาร่างแข็งแกร่งไปตามสัญชาตญาณ ร่างกายของเธอร้อน ไม่ว่าเขาจะสัมผัสไปจุดไหนเธอก็รู้สึกดีและไม่อยากให้เขาหยุด
“อื้ม..”
เสียงหวานครางออกมาอย่างเก็บไม่อยู่เมื่อเขาขบเม้มที่ติ่งหู อีกทั้งทรวงอกคับซีก็กำลังถูกบีบเคล้น นั้นยิ่งส่งผลให้เธอรู้สึกถึงความชื้นแฉะกลางกาย พยายามขยับใกล้เขาจนแทบไม่มีช่องว่าง ร่างกายแอ่นโค้งเข้าหาฝ่ามือร้อนเมื่อเขาบดขยี้ยอดบัวที่ชูชันด้วยปลายนิ้ว
“ชอบให้ทำแบบนี้ไหม”
เมื่อหญิงสาวไม่ตอบเขาก็ซุกไซร้จมูกไปตามลำคอระหง เมื่อได้ยินเสียงครางอยู่ในลำคอก็เข้าใจได้ว่าเธอกำลังรู้สึกดีมากแค่ไหน ลิ้นร้อนตวัดลากไล้ไปตามผิวนุ่มขบเม้มเบาๆ ในขณะที่มือก็ผละออกจากอกอวบดึงชุดที่แสนจะเกะกะออกให้พ้นทาง ไม่นานร่างระหงก็เหลือเพียงชั้นในตัวบางที่ปกปิดความงามทั้งบนล่างแทบไม่มิด
ใบหน้าสวยร้อนผ่าว ตาปรือมองการกระทำของเขาที่มันรวดเร็วอย่างคนชำนาญ เขาปลดบราเซียร์ออกแล้วก้มลงไปสัมผัสเนินอก กลิ่นกายหอมทำคนมากประสบการณ์จนคุมสติไม่อยู่ ปากร้อนและปลายลิ้นช่ำชองครอบครองยอดบัวสีหวานเข้าอุ้งปาก ทั้งดูดดุนโลมเลียอย่างคนหิวกระหาย หญิงสาวได้แต่ดิ้นพล่านเสียงหวานร้องครวญครางด้วยความเสียวซ่านเมื่อร่างกายส่วนบนถูกเขาปลุกเร้าไปทั่วทุกจุด
พิจิกาเริ่มหายใจติดขัดร่างกายร้อนรุ่ม ท้องน้อยปั่นป่วน โดยเฉพาะจุดซ่อนเร้นที่ตอนนี้รู้สึกว่ามันตอดตุบๆ จนกลั่นน้ำหวานออกมากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนและเมื่อชายหนุ่มใช้มือข้างหนึ่งไปสัมผัสหญิงสาวกสะดุ้งครางเสียงกระเส่า ความรู้สึกไม่เหมือนตอนช่วยตัวเองเลยเพราะมันเสียวซ่านมากว่าหลายเท่าเลยทีเดียว
แม้ว่าเขาสัมผัสเธอผ่านชั้นในตัวบางเธอถึงกับดิ้นเร่า ร่างกายบิดเกร็งสะท้าน พีราวัขรครางอย่างพอใจกับการตอบสนองของหญิงสาว ชายหนุ่มเบี่ยงปลายนิ้วมายังขอบแพนตี้ที่เปียกชุ่ม แทรกนิ้วเข้าหากุหลาบงามที่ฉ่ำเยิ้มด้วยเพราะคนมากประสบการณ์เข้าใจดีว่าคนที่บิดเร่าอยู่นั้นต้องการอะไร
พิจิกาเกร็งไปทุกส่วนเมื่อจุดที่ไวต่อความรู้สึกถูกชายหนุ่มรุกราน ยิ่งเขาเคล้นคลึงถูไถเธอก็ครางออกมาอย่างน่าอาย หน้าอกอิ่มแอ่นอกให้เขาดูดกินอย่างเต็มที่ มือเล็กกดสอดเข้าในเรือนผมกดให้เขาแนบชิดอย่างลืมอาย หญิงสาวตอบสนองเขาอย่างเร่าร้อนทุกอย่างเป็นไปตามแรงปรารถนาที่ซ่อนอยู่ เมื่อเจอคนชำนาญบวกกับเครื่องดื่มสีสวยที่ดื่มไปหลายแก้วมันก็ปลุกสัญชาตญาณของเธอให้ตื่นขึ้นได้อย่างง่ายดาย นิ้วร้ายรู้สึกถึงความเปียกชื้นเขาก็รู้ว่าตอนนี้หญิงสาวนั้นพร้อมมากแค่ไหน
ตาคมมองร่างที่หลับตาพริ้มอย่าหื่นกระหาย ผิวขาวแดงระเรื่อนั้นปลุกเร่าไฟตัณหาในกายของเขาได้รวดเร็วอย่างเหลือเชื่อ นิ้วยาวยังคงปลุกเร้าให้ร่างกายผลิตน้ำหวานอย่างต่อเนื่อง กลิ่นของมันช่างหอมยั่วยวนจนชายหนุ่มต้องผละออกจากอกอิ่มกลิ่นลงมาขบเม้มไปยังหน้าท้องแบนราบ มือที่ว่างก็ดึงแพนตี้ตัวจิ๋วออกให้พ้นทาง
"อ๊ะ! อื้อคุณพีร์"
เรื่องราวทุกอย่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว ถึงตอนนี้พิจิกาและพีราวัชรก็แต่งงานกันได้หลายเดือนแล้ว คุณกิ่งแก้วที่ลาไปคลอดลูกก็ยังไม่กลับมาทำงานทำให้สองสามีภรรยามีเวลาหวานด้วยกันทั้งที่บ้านและที่ทำงาน “ไม่น่าเชื่อนะคะว่าเราจะได้แต่งงานกัน” “ถ้าคืนนั้นผมไม่มาส่งผิงที่นี่ ผมคงเสียดายไปจนตาย” “ผิงไม่คิดเลยนะคะว่าความเมาจะทำให้ผิงได้สามีที่หล่อแบบนี้” “ผิงรู้ไหม ว่าผมแอบมองผิงตั้งแต่ผิงออกไปเต้นแล้ว” “เหรอคะ” “ครับ ผิงสวยสะดุดตาผมมาก ผมดีใจมากแค่ไหนรู้ไหมที่ผิงเดินกลับมาดื่มต่อที่บาร์” “แล้วคุณคิดจะมาส่งผิงแล้วกลับหรือคิดอย่างอื่น” “ผมสารภาพเลยครับว่าผมคิดไม่ซื่อกับผิงตั้งแต่ต้น ผมเคยเจอผู้หญิงในบาร์แล้วเราก็ไปต่อกันจากนั้นทุกอย่างก็จบภายในคืนเดียว ผมแทบไม่รู้ชื่อพวกเธอด้วยซ้ำ แต่พอเจอผิง ผมกลับลืมไม่ลง” “เพราะอะไรคะ จะว่าเพราะหน้าตาก็ไม่น่าจะใช่เพราะคนสวยกว่าผิงมีเยอะไปหมด” “ผมเองก็หาเหตุผลไม่ได้ ผมรู้แค่ต้องเป็นผิง ผมรู้แค
เริ่มงานวันแรกหลังจากหยุดยาว พิจิกาไม่ค่อยมีสมาธิทำงานเท่าไหร่เพราะเย็นนี้เธอจะต้องเข้าไปทานอาหารเย็นที่บ้านของพีราวัชร แม้จะเคยเจอบิดามารดาของเขาแล้ว แต่ครั้งนี้มันต่างจากครั้งที่แล้ว เพราะเขาจะพาเธอเข้าไปในฐานะคนรักไม่ใช่ผู้ช่วยเลขาอย่างครั้งก่อน“ผิง มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”“นิดหน่อยค่ะพี่กิ่ง”“เล่าให้พี่ฟังได้นะ”“ผิงก็อยากเล่าค่ะ แต่เรื่องนี้ผิงบอกใครไม่ได้จริงๆ ค่ะ เรื่องนี้มันไม่ได้เกี่ยวกับผิงคนเดียว”“คงเป็นเรื่องสำคัญมากใช่ไหม”“ค่ะพี่กิ่ง”“พี่ไม่รู้นะว่าเรื่องไร เอาเป็นว่าพี่ให้กำลังใจผิงก็แล้วกันนะ ใช้สติให้มาก พี่ว่าปัญหาทุกอย่างจะผ่านได้ด้วยดี”“ขอบคุณค่ะพี่กิ่ง พี่กิ่งจะกลับเลยก็ได้นะคะเดี๋ยวตรงนี้ผิงทำต่อเองค่ะ”“แล้วผิงไม่รีบกลับบ้านเหรอวันนี้เจ้านายไม่อยู่น่าจะรีบกลับนะ”“กลับตอนนี้รถเมล์แน่นค่ะพี่กิ่ง ผิงรออีกนิดดีกว่าค่ะ”“งั้นพี่ไปก่อนนะ”“ค่ะพี่กิ่ง”พอเลขารุ่นพี่กลับไปแล้วพิจิกาก็จัดการงานตรงหน้าต่ออย่างไม่เร่งรีบเพราะพีราวัชรเพิ่งลงจากเครื่องเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน กว่าเขาจะขับรถมาถึงที่นี่ก็คงอีกนานเมื่อทำงานตรงหน้าเสร็จแล้วหญิงสาวก็เข้าห้องน้ำสำรวจความเรีย
เกือบสิบโมงเช้าของวันใหม่สองหนุ่มสาวก็ยังคงนอนกอดกันอยู่บนเตียงกว้าง ความสุขที่มีร่วมกันมันมากมายราวกับเป็นความฝัน พิจิกาตื่นตั้งนานแล้วแต่เธอยังไม่อยากขยับออกจากอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของเขา เธอเงยมองใบหน้าหล่อที่ตอนเช้าไรหนวดเขียวเริ่มเห็นชัดเจนและมันเพิ่มเสน่ห์ในตัวเขาได้เป็นอย่างดี หญิงสาวไล้มือไปตามสันกรามอย่างแผ่วเบา และคิดว่าถ้าเขาเอาใบหน้านี้ซุกไซร้ไปตามลำตัวเธอมันจะจั๊กจี้หรือเสียวซ่านมากแค่ไหน เธอสำรวจใบหน้าของเขานานไปหน่อยตอนนี้เจ้าตัวก็เลยและทำให้คนที่แอบมองต้องรีบหลบตา“แอบมองแบบนี้คิดอะไรอยู่”“ผิงไม่ค่อยได้เห็นเวลาหน้าคุณพีร์มีหนวดเลย ปกติคุณพีร์โกนทุกวันเหรอคะ”“ครับ ผมต้องโกนทุกเข้า”“อยู่ที่นี่กับผิงไม่โกนได้ไหมคะ ผิงชอบนะคะ มันเซ็กซี่ดีค่ะ”“ผมไม่อยากให้มันทิ่มผิงเวลาที่ผมจูบผิงนี่ครับ”“นิดหน่อยเองไม่เป็นไรหรอกค่ะ นะคะ”“ก็ได้ครับแล้วถ้าเจ็บอย่ามาบ่นก็แล้วกัน”“แล้วผิงเคยบ่นให้คุณพีร์ฟังไหมล่ะคะ”“ไม่เลย ผิงไม่เคยบ่นว่าเจ็บ ผมไม่รู้เพราะผิงไม่เจ็บหรือเพราะผิงทนเพื่อผม”“ถ้าบอกว่าไม่เจ็บก็คงไม่ถูกหรอกค่ะ ผิงเจ็บแต่มันไม่มากถึงขั้นทนไม่ไหว คุณพีร์ทำให้ผิง
ตอนนี้ทั้งสองคนอยู่ในสภาพเปลือยเปลา พีราวัชรขึ้นมาคร่อมทับตัวหญิงสาว เขามองหน้าเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา ก่อนบดจูบลงบนริมฝปากบางอยางดูดดื่ม มือหนาทั้งสองข้างคลึงเคลาสองปทุมอวบอิ่มอย่างมันมือ ปลายนิ้วสะกิดยอดปทุมถันปลุกเร้าจนเสียงหวานครางระงม“อื้อ....”จูบจนพอใจเขาก็ลากไล้ความเปียกชื้นไปตามซอกคอหอมกรุ่น ขบเม้มดูดดึงไปตามแรงอารมณ์ที่กำลังพุ่งสูง ผิวเนียนนุ่มขึ้นรอยแดงไปทั้งทุกจุดที่ปากร้อนเลื่อนผ่าน ลากไล้มาจนถึงร่องปทุมอวบอิ่ม ลิ้นร้อนลากปัดป่ายบนยอดสีสวย ก่อนจะส่งปากร้อนครอบครองด้วยความเสน่ห์หาหญิงสาวได้แต่ดิ้นพล่านเสียงหวานครางเพื่อระบายความเสียว เขาหยอกเย้าดูดกินจนอิ่มหนำก็เลื่อนตัวลงไปเรื่อยๆ จนหยุดกลางขาเรียวทั้งสองข้าง เธอชันเข่าขึ้นอย่างรู้งานไม่นานความสุขก็แตกกระจายเข้าสู่กายของพิจิกา หญิงสาวหอบสะท้านก่อนจะถูกเขาโน้มกายลงหาตัวเธอนอนคว่ำไปกับที่นอน ขณะที่ท่อนเอ็นของเขายังคงกระตุกอยู่ในกายเธออย่างยาวนาน ปากร้อนพรมจูบลงบนแผ่นหลังอย่างหลงใหล“ผมไม่เคยเจอใครที่สุดยอดเหมือนคุณมาก่อน ที่รัก ผมรักคุณนะผิง”“ผิงก็รักคุณพีร์ค่ะ”พิจิกายิ้มอย่างมีความสุข เมื่อชายหนุ่มถอด
เป็นครั้งแรกที่พี่จิกต้องนั่งเครื่องคนเดียวข้ามประเทศแต่พอลงจากเครื่องก็ได้เจอกับพีราวัชรที่รออยู่ตรงจุดรับกระเป๋า“บังเอิญจังเลยนะครับที่ได้เจอกันที่นี่”“ค่ะ บังเอิญมาก ว่าแต่จะบังเอิญพักที่เดียวกันด้วยไหมคะ” พิจิกาถามก่อนที่ทั้งสองจะเดินตามกันไปยังรถของโรงแรมที่จอดอยู่เที่ยวบินที่พวกเขาโดยสารมาเป็นเที่ยวบินที่ออกจากสนามบินสุวรรณภูมิดึกที่สุดพอมาถึงสิงคโปร์และเข้าที่พักก็เกือบจะตีหนึ่ง โรงแรมที่ชายหนุ่มพาเธอมาพักเป็นโรงแรมหรูห้าดาวที่อยู่บริเวณอ่าวมารีนา สามารถมองเห็นวิวยามค่ำคืนรวมถึงแลนด์มาร์คสำคัญอย่างสิงคโปร์ฟลายเออร์ได้อีกด้วย“สวยจังค่ะคุณพีร์ ผิงไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะได้มาพักโรงแรมหรูแบบนี้” พิจิกตื่นเต้นกับภาพความสวยตรงหน้า“ถ้าผิงชอบเราจะมากันทุกวันหยุด”“ไม่เอาหรอกค่ะ ราคาห้องมันคงแพงมาก”“แพงแค่ไหนผมก็ยอมจ่ายถ้าผิงชอบ” พีราวัชรเดินมาสวมกอดเธอด้านหลัง“ค่ะผิงชอบ แต่ถ้ามาบ่อยๆ ผิงกลัวว่าคุณพีร์จะหมดตัวเสียก่อน”“ถ้าผมหมดตัวผิงยังจะรักผมไหม”“รักสิค่ะ ผิงไม่ได้รักคุณพี่ที่เงิน”“ผมรู้ ผมถึงได้รักผิงมากยังไงล่ะ”“วิวสวยมากเลยนะคะ เหมือนอยู่บนสวรรค์”“เคยเห็นเหรอครับว่าสวรรค์เป
หลังจากเคลียร์เอกสารทุกอย่างเสร็จแล้วพีราวัชรก็เรียกกิ่งแก้วและพิจิกาเข้ามาในห้องทำงาน“นั่งก่อนทั้งสองคนนั่นแหละ”“ขอบคุณค่ะ/ ขอบคุณค่ะ” เลขาและผู้ช่วยเลขาพูดพร้อมกันก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะของรองประธาน“ผมอย่างจะถามคุณกิ่งว่าผ่านมาสองเดือนแล้วพิจิกาทำงานเป็นยังไงบ้าง”“น้องผิงทำงานเรียบร้อยดีค่ะ เรียนรู้ได้เร็วมากค่ะ”“แล้วคุณมั่นใจไหมว่าถ้าคุณหยุดงานไปหกเดือนงานทุกอย่างจะไม่มีปัญหาอะไร”“กิ่งมั่นใจค่ะ ที่ผ่านมาน้องผิงไม่เคยทำงานพลาดเลย เธอรอบคอบและมีไหวพริบมากกว่ากิ่งด้วยซ้ำ”“ถ้าอย่างนั้นช่วงที่คุณลางานผมคงไม่ต้องหาใครมาเพิ่มใช่ไหม”“ผิงคิดว่าไหวไหม” กิ่งแก้วหันมาถามผู้ช่วย“คิดว่าไหวค่ะพี่กิ่ง”“ถ้าไหวก็ดี เอาล่ะเรื่องงานผ่านไปแล้ว ทีนี้ก็มาถึงเรื่องวันหยุดยาว”“มีอะไรหรือเปล่าคะคุณพีร์”“ผมอยากให้คุณกิ่งช่วยดูให้หน่อยว่าหลังวันหยุดผมต้องไปเจอลูกค้าหรือไปตรวจงานที่สาขาไหนหรือเปล่า”“สักครู่นะคะ” กิ่งแก้วเปิดตารางงานของเจ้านายขึ้นมาดูก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาตอบเขาอีกครั้ง“คุณพีร์ต้องไปร่วมงานเปิดสาขาใหม่คู่ค้าที่สิงคโปร์ค่ะ”“เดี๋ยวผมจัดการจองตั๋วเองนะ”“ได้ค่ะ ครั้งนี้คุณพีร์จะใ