เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 8
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-08 13:29:33บทที่ 8
ทั้งสองนั่งดื่มไวน์ด้วยกันจนถึงเวลาที่พีร์เจต้องไปเป่าเค้ก พิ้งค์พยักหน้าให้ผู้เป็นน้องแล้วเดินตามหลังเขาไป
“มาแล้ว เป่าเค้กเลยลูก” แม้จะอายุมากแล้วแต่หมอพีทหรือลุงพีทของเธอก็ยังมีใบหน้าที่อ่อนเยาว์และยังหล่อเหลาจนสาว ๆ หลายคนหลงทอดสะพานแต่พอรู้ว่าเขามีครอบครัวที่อบอุ่นและเป็นคนที่รักภรรยามากก็ต่างอกหักทิพย์กันเป็นแถว
“พี่พีร์” เสียงหวานใสของเด็กสาววัยมัธยมต้นดังขึ้นทำให้ทั้งสองต้องหันไปมอง พายอาร์เดินเข้ามาหาผู้เป็นพี่และไม่ลืมที่จะยกมือไหว้พิ้งค์ “น้องพายเอาของขวัญมาให้ค่ะ”
“น่ารักจัง” พิ้งค์ยืนมองความน่ารักของสองพี่น้องก่อนจะละสายตาไปมองคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง เธอถอยออกมาหนึ่งก้าวแล้วเอียงตัวไปหาเทนต์พร้อมกระซิบบอกเขา “พรุ่งนี้เรียนบ่าย ไม่ต้องไปส่งหนูที่มหา’ลัยนะ เดี๋ยวให้โฮปมารับที่บ้านค่ะ”
“เรื่องนั้นต้องไปบอกนายเองนะครับ ผมมีหน้าที่ไปรับไปส่งคุณหนูเท่านั้น และไม่อยากขัดคำสั่ง” คนตัวเล็กเงยหน้ามองเจ้าของคำพูดแสนเย็นชาเมื่อครู่อย่างไม่เข้าใจ ทั้งที่เขาไม่ได้อยากอยู่ใกล้เธอแต่พอบอกจะไปกับเพื่อนกลับยกคำสั่งพ่อมาอ้างซะงั้น
“งั้นพิ้งค์ขอขับรถไปเอง เย็นพรุ่งนี้มีนัดกับเพื่อน”
“…” คราวนี้เขาหันมามองเธอโดยไม่ได้เอ่ยอะไรสักคำ ทว่าแววตาที่จ้องมองก็บ่งบอกชัดเจนแล้วว่าเขาไม่ชอบสิ่งที่เธอพูดไปเมื่อครู่ เทนต์ดึงสายตากลับไปจ้องพีร์เจกับน้องสาวต่อ
“งงไปหมดแล้วนะ” พิ้งค์เผลอชักสีหน้าใส่คนตัวสูงอย่างลืมตัว พราวดาวที่ยืนมองอยู่จึงรีบเดินเข้ามาห้ามปรามลูกสาวเพราะกลัวจะทะเลาะกับลูกน้องอีก
“คนสวยทะเลาะกับพี่เทนต์อีกแล้วเหรอ”
“หนูเปล่าทะเลาะ ก็บอดี้การ์ดของป๊าพูดไม่รู้เรื่อง” พราวดาวคลี่ยิ้มพลางลูบผมลูกสาว
“เทนต์ไปพักได้แล้วจ้ะ” เธอเอ่ยบอกลูกน้องหนุ่มก่อนจะหันมามองลูกสาว “อย่าชวนพี่เทนต์ทะเลาะสิลูก พี่เขาทำงานอยู่นะคะ”
“อย่ามาแก้ตัวให้เขา พิ้งค์โตพอจะดูออกแล้วว่าคำไหนคือปลอบโยนคำไหนแก้ตัว” เธอเดินออกมาจากงานพร้อมกับกดโทรศัพท์โทร.หาวอร์เพราะได้ข่าวว่าเขาอยู่แถวนี้ รอสายไม่นานวอร์ก็รับสายพร้อมกรอกเสียงเข้มกลับมา
(ไงครับ)
“อยู่ไหนอะ”
(คลับ กำลังดื่มกับโฮปพอดีเลยว่าไงเหรอ)
“มารับหน่อยดิ อยากดื่ม”
(ก็ไหนนัดกันพรุ่งนี้ไง) วอร์ถามอย่ามึนงง
“มารับเหอะ อยากไปดื่ม”
(เค ๆ เดี๋ยวออกไปตอนนี้เลย ส่งพิกัดมาในแช็ตแล้วกัน) ชายหนุ่มกดวางสายไป ส่วนพิ้งค์รีบกดส่งพิกัดทีี่อยู่ให้วอร์ เธอยืนรออยู่หน้าบ้านลุงพีทไม่นานวอร์ก็มารับไปที่คลับ
“ไงครับคุณหนู ทำไมหน้าบึ้งมาแบบนี้ล่ะ” โฮปเอ่ยถามเพื่อนรักขณะที่วอร์กำลังชงเหล้าให้เธออยู่
“เบื่อ”
“เบื่ออีกละ ถามกี่ครั้งก็บอกแต่เบื่อ แล้วเบื่ออะไรนักหนาล่ะครับคนสวย” วอร์ยื่นแก้วเหล้าให้เพื่อนรักแล้วตัวเองก็เดินไปนั่งข้างโฮป พิ้งค์มองแก้วเหล้าในมือตนเองกก่อนจะกระดกมันเข้าปากจนหมดแก้ว
“เฮ้ย!” โฮปร้องขึ้นก่อนจะแย่งแก้วออกจากมือพิ้งค์ “ดื่มแบบนี้เดี๋ยวก็น็อกหรอก”
“อยากดื่ม อยากเมา”
“แบบนี้ไม่ใช่น่าเบื่อธรรมดาแล้วนะ ใครมันทำหนูพิ้งค์พวกเราหัวเสีย” วอร์เอ่ยถามอย่างเอาเรื่อง
“ผู้ชายเฮงซวยคนหนึ่ง ช่่างแม่งเหอะ เบื่อจะคิด” สองหนุ่มมองหน้ากันอย่างมึนงง “ไออุ่นไปไหน ทำไมไม่มาด้วยกัน”
“รายนั้นนอนแล้วมั้ง มันเพิ่งกลับบ้านเมื่อเช้านี้เอง มาร่ำสุราตั้งแต่เมื่อวานมั้ง” โฮปบอกพลางส่ายหน้าอย่างระอาใจ “แล้วนี่ทำไมพี่เทนต์ไม่มาด้วยอะ ปกติเห็นพี่เทนต์ตามติดเป็นเงาเลย” วอร์ที่ได้ฟังโฮปพูดจบก็รีบสกิดแขนเพื่อนแล้วบุ้ยปากไปหาพิ้งค์
“มึงพูดชื่อพี่เทนต์ขึ้นมาได้จังหวะมากนะโฮป”
“ทำไมวะ”
“มึงดูหน้ากับแววตาพิ้งค์ดิ กูว่าพี่เทนต์มีส่วนทำให้เพื่อนเราหงุดหงิดแบบนี้แน่เลยอะ” วอร์หรี่ตามองพิ้งค์ที่ยกแก้วเหล้าดื่มถี่ ๆ และเธอยังมีแววตาดุดันเมื่อโฮปเอ่ยถึงบุคคลที่สามซึ่งไม่ได้อยู่ตรงนี้
“กูก็ว่าแบบนั้น” สองหนุ่มพร้อมใจกันมองเพื่อนรักและคอยห้ามปรามพิ้งค์ไม่ให้เธอดื่มเยอะเกินไป แต่เหมือนคำห้ามปรามพวกเขาจะไม่เป็นผล เธอเอาแต่ดื่มเหล้าโดยไม่พูดอะไรสักคำ พอแอลกอฮอล์เข้าร่างกายจำนวนมากร่างกายเธอก็เริ่มตอบสนองด้วยอาการเมามาย
“ไปไหน” โฮปร้องถามเมื่อเห็นพิ้งค์ลุกขึ้นคล้ายว่าจะเดินไปไหนสักที่หนึ่ง
“ไปไหนก็ได้"
“แบบนี้ไม่ได้นะ อันตราย” วอร์กับโฮปพร้อมกับลุกขึ้นไปห้ามพิ้งค์แต่ถูกเธอดันตัวออกห่างแล้วทำตาดุใส่
“แค่อยากเข้าห้องน้ำแค่นั้น” เธอตอบเพื่อนเสียงยืดยาน ยืนโงนเงนไปมาอยู่ครู่หนึ่งจึงเดินออกมาจากโต๊ะ โฮปกับวอร์ไม่รอช้าที่จะเดินตามหลังเพื่อนมาห่าง ๆ จนแน่ใจแล้วว่าพิ้งค์เดินมาเข้าห้องน้ำจริง ๆ พวกเขายืนรออยู่หน้าห้องน้ำนานหลายนาทีจนเธอเดินออกมา ใบหน้าจิ้มลิ้มแดงปลั่งด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์
“ไหวไหมเนี่ย” วอร์รีบพยุงตัวพิ้งค์เดินไปที่โต๊ะ ระหว่างทางกลับคนค่อนข้างเยอะมาก
“เดี๋ยว!” เธอหยุดเดินกะทันหันแล้วหันกลับไปมองคนกลุ่มหนึ่งตาเขียว “มีคนจับก้นพิ้งค์”
“ใครวะ” โฮปเดินเข้าไปถามอย่างเอาเรื่อง “ใครมันทำเรื่องเหี้ย ๆ กับเพื่อนกู เฮ้ย!!” ไม่ทันได้พูดจบก็มีหมัดใครไม่รู้กระแทกเข้ากับใบหน้าของอีกฝ่าย ก่อนที่เจ้าของการกระทำจะปรากฏตัว “พี่เทนต์” โฮปเรียกชื่อชายหนุ่ม คนตัวเล็กที่ยืนพิงวอร์อยู่ค่อย ๆ หรี่ตามองคนที่ยืนอยู่ข้างเพื่อนรัก
“เทนต์เหรอ"
“พี่มาได้ไงครับ แล้วนั่นพี่ต่อยมัน” โฮปชะเง้อมองคนที่นอนนิ่งอยู่กับพื้น
“มันลวนลามคุณหนู"
“เห็นด้วยเหรอ พี่ไปหลบอยู่ตรงไหนเนี่ย” เทนต์ไม่ได้สนใจคำถามของโฮป เขาเดินตรงไปอุ้มหญิงสาวขึ้นมาแนบอกแล้วพาเธอเดินออกมาจากคลับ วอร์กับโฮปรีบวิ่งตามมาและพวกเขาไม่ลืมที่จะหยิบกระเป๋าสะพายของพิ้งค์ออกมาด้วย
“พี่จะพาพิ้งค์กลับใช่ไหมครับ”
“ครับ” เขาตอบสั้น ๆ ระหว่างพาเธอเข้ามานั่งในรถ
“นี่กระเป๋าพิ้งค์”
“ครับ พวกคุณสองคนก็รีบกลับ” เทนต์ทิ้งท้ายด้วยประโยคสั้น ๆ แล้วเดินอ้อมไปขึ้นรถอีกฝั่ง ก่อนจะขับรถออกไปจากลานจอดรถ วอร์กับโฮปยืนมองรถยนต์หรูที่เคลื่อนตัวออกไปอย่างมึนงง
“พี่เทนต์แกไปหลบอยู่ตรงไหนวะ”
“เออ กูก็งงมาก พี่เขามาจากไหนวะเนี่ย” วอร์เกาหัวแกรก ๆ ก่อนที่ทั้งสองจะกลับเข้าไปในคลับ
ภายในรถถูกปกคลุมด้วยความเงียบและกลิ่นแอลกอฮอล์จากหญิงสาว
“มาหาหนูทำไม ก็ไหนบอกไม่อยากให้วุ่นวายไง” เสียงยานครางเอ่ยถามคนตัวโตที่ตั้งหน้าขับรถอยู่
“…” เทนต์ถอนหายใจแล้วเหลือบตามองเธอ “ถ้าผมอยู่ด้วย จะไม่เกิดเรื่องแบบนั้นแน่นอน"
“แล้วทำไมต้องคอยดุหนูตลอดว่าอย่างจุ้นจ้าน ทั้งที่หนูอยากอยู่ใกล้เทนต์มากขนาดนี้” เธอเบะปากคว่ำแล้วปลดเข็มขัดนิรภัยออก ร่างเล็กค่อย ๆ เขยิบมาหาเขาแล้วก้าวขึ้นมานั่งบนหน้าตัก “ตอบหนูสิคะ ว่าทำไมต้องคอยผลักไสหนูตลอด”
“กลับไปนั่งที่เดินครับ”
“ไม่ จนกว่าจะตอบหนู” เธอเคลื่อนใบหน้าเข้าไปคลอเคลียใบหน้าคมคายอยู่นานและผละออก จ้องมองแววตาดุดันคู่นั้น มือเรียวบางยกขึ้นมาทาบที่แก้มสากเบา ๆ “แววตาดุดันคู่นี้ หนูมองมันตั้งแต่อายุยังน้อย จนตอนนี้ก็ยังดุดันไม่เคยเปลี่ยน”
“…”
“ถ้าเป็นไปได้ หนูอยากให้มันอ่อนโยนกับหนูสักครั้ง ตอนที่มองมาที่หนู...อยากให้อ่อนโยนสักครั้งได้ไหมคะ”
“คุณหนูเมามากแล้ว กลับไปนั่งที่ตัวเองเถอะ เดี๋ยวเกิดอันตราย”
“ไม่เอา ตอบมาก่อน” ปรายนิ้วชี้แตะลงที่ริมฝีปากหนา ก่อนจะเคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้จนได้กลิ่นน้ำหอมผสมกับกลิ่นบุหรี่จาง ๆ มากับลมหายใจเขา
“เพราะผมคือคนที่คุณหนูไม่ควรเข้าใกล้"
“แต่เทนต์คือคนที่หนูอยากเข้าใกล้มากที่สุด” เธอมองสบตากับเขาอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะประกบปากจูบชายหนุ่มพร้อมกับยกแขนขึ้นไปโอบกอดคอเขา “เพราะเทนต์คือคนสำคัญของหนู”
บทล่าสุด
CRAZY ABOUT ปักใจรักบอดี้การ์ด NC20++ ตอนพิเศษ 2 จบ
ตอนพิเศษ 2หลายวันต่อมา“…” พิ้งค์ยืนมองคนรักอยู่หลังประตูห้องฟิตเนสซึ่งเทนต์กำลังออกกำลังกายอยู่กับลูกน้องหลายคน เขาไม่รู้ว่าถูกมองและยังออกกำลังกายตามปกติจนกระทั่งลูกน้องคนหนึ่งเดินไปกระซิบบอกถึงได้หันมามองพิ้งค์พร้อมกับส่งยิ้มหวานให้เธอ“มาตั้งแต่เมื่อไหร่”“มานานแล้วค่ะ กำลังดูแดดดี้เพลินเลย ไม่น่ารู้ตัว” ไม่ว่าเปล่าแต่พิ้งค์ยังทำหน้าเสียดายใส่เขา เทนต์แค่นหัวเราะเบาๆ พร้อมกับบีบแก้มแฟนสาวด้วยความมันเขี้ยว“มาแอบดูอะไร หรือว่าแอบดูคนอื่นที่ไม่ใช่แดดดี้” “เปล่าเลย ดูแดดดี้นั่นแหละ ดูสิ….” ไม่ว่าเปล่าเธอยังลูบไล้แผงอกแกร่งแน่นหนั่นอย่างหลงใหลและซีดปากเบาๆ “แดดดี้ยิ่งแก่ยิ่งแซ่บนะเนี่ย”“เด็กดื้อ” เขาตีปลายจมูกพิ้งค์เบาๆ ก่อนที่จะพสเธอกลับเข้าไปในบ้าน พิ้งค์อมยิ้มขบขันที่สามารถแกล้งเขาได้ “วันนี้ไม่มีเรียนหรือไง ถึงได้จุ้นแต่เช้า”“มีค่ะ แต่ส่งงานอาจารย์แล้ว อาจารย์เลยยกคลาสไปเป็นพรุ่งนี้แทน”“แล้วต้องเข้ามหา’ลัยไหม” เทนต์หันมาถามขณะที่กระดกน้ำดื่ทดับกระหาย พิ้งค์ไม่ได้ตอบแต่กลับเดินเข้าไปใกล้แล้วกดริมฝีปากจูบที่หัวนมเขาทำเอาเทนต์แทบสำลักน้ำกับการกระทำอุกอาจของเธอ “ทำอะไร”“เปล่า เห
CRAZY ABOUT ปักใจรักบอดี้การ์ด NC20++ ตอนพิเศษ 1
ตอนพิเศษ 1หลายเดือนต่อมาพิ้งค์เดินนวยนาดเข้ามาในห้องทำงานของคนรักบนชั้นสองของคลับในเวลาสิบโมงเช้า เธอคลี่ยิ้มทักทายเทนต์ที่กำลังนั่งขมวดคิ้วอยู่ในโต๊ะทำงาน แต่พอเห็นหน้าเธอเขาก็คลายสีหน้าตึงเครียดเป็นยิ้มแย้มพร้อมกับลุกออกมาโอบอุ้มจนพิ้งค์ตัวลอย“อื้อ~ แดดดี้มีหนวดอะ มันทิ่มแก้มหนู” เธอผลักใบหน้าเขาออกเล็กน้อยแล้วลูบไล้แก้มทั้งสองข้างลงมาที่ปลายคาง “โกนหนวดไหม เดี๋ยวหนูทำให้” เทนต์หรี่ตามองอย่างลังเลใจแต่ก็ยอมพยักหน้ารับเพราะเห็นความตั้งใจที่แสดงออกทางแววตาเธอ “โอเค” “ไม่เอาเลือดนะ” เทนต์กระตุกยิ้มอย่างขำขันที่พิ้งค์หันมาย่นจมูกใส่เขา เธอหายไปนานหลายนาทีแล้วกลับมาพร้อมกับที่โกนหนวดไฟฟ้า “มานั่งตรงนี้สิคะ” เทนต์เดินไปนั่งลงบนโซฟาตามที่แฟนสาวบอก พอเขานั่งลงแล้วพิ้งค์ก็จัดการเอาผ้าขนหนูสะอาดปิดเสื้อเขาไว้ “กลัวเหรอ มือเย็นเชียว”“ไม่เคยกลัวอยู่แล้ว”“แหม…ปากหวานจริงนะพ่อ มือเย็นเฉียบขนาดนี่ปากบอกไม่กลัวมันดูย้อนแย้งนะคะ”“ทำเถอะ”“หนูมือเบาสุดๆ แล้วนะคะแดดดี้ เพราะเคยโกนให้คนอื่นมาแล้ว” พิ้งค์กำลังจะโกนหนวดแต่ถูกเทนต์จับมือไว้แน่น เธอเลิกคิ้วถามเขาที่เอาแต่จ้องหน้า“โกนให้ใครมา”“ก็ว
CRAZY ABOUT ปักใจรักบอดี้การ์ด NC20++ บทที่ 61 บทส่งท้าย
บทที่ 61 บทส่งท้ายจากบอดี้การ์ดสู้สถานะใหม่คือคนรู้ใจของพิ้งค์ เขาและเธอครองสถานนี้มาเกือบหนึ่งปีเต็มโดยไร้ซึ่งอุปสรรคใดๆ มาขวางกั้น“แดดดี้”“ครับ?” เทนต์ที่นั่งทำงานอยู่ในโต๊ะรีบหันมาขานรับแฟนสาวทันที ซึ่งกำลังดูจอแสดงผลกล้องวงจรปิดอยู่ “เรียกแล้วไม่พูดนะ”“เปล่า หนูกำลังเรียบเรียงคำพูดอยู่ค่ะ”“จะถามอะไร”“อ๋อ! นึกออกแล้ว” เมื่อนึกออกแล้วเธอจึงลุกออกมาจากโซฟา เดินตรงไปหาเทนต์แล้วหย่อนตัวลงนั่งบนหน้าตักแกร่ง ตวัดแขนโอบกอดลำคอหนาไว้หลวมๆ “ว่าจะถามแดดดี้ ว่าเอาสร้อยข้อมือที่หนูให้ไปไว้ไหนทำไมไม่เห็นใส่เลย”“อ๋อ กลัวมันเก่า”“อะไรเนี่ย…” พิ้งค์เบ้ปากใส่เขา “ก็ซื้อมาให้ใส่ไหมคะ ใส่ก็ต้องเก่าเป็นธรรมดาไหม”“ก็ใส่ออกงานบ่อย เดี๋ยวทำขาดหายไปก็เสียดายแย่”“อา…แดดดี้คงไม่รู้สินะคะว่าหนูน่ะรวย”“รู้แล้วว่ารวย แต่กับของบางอย่างความเงินก็ซื้อไม่ได้นะ”“เช่น?”“หนู”“หนูซื้อได้นะถ้าเงินถึง อ๊ะ! แดดดี้ตีหนูทำไมเนี่ย” เทนต์ถลึงตาใส่คนตัวเล็กที่กำลังลูบตันแขนตัวเองอยู่“พูดเล่นก็ไม่ได้เหรอ”“บอกไปหลายครั้งแล้วว่าไม่ชอบให้พูดแบบนี้ มันดูไม่ดี” พิ้งค์อมยิ้มแล้วโน้มลงไปกระซิบกระซาบเสียงพร่าข้างใบหู“
CRAZY ABOUT ปักใจรักบอดี้การ์ด NC20++ บทที่ 60
บทที่ 60เหมือนความสุขที่เคยขาดหายถูกเติมเต็มด้วยความรักที่เทนต์มีให้ ความรักความเอาใจใส่ที่เขาทำให้เป็นเครื่องยืนยันแล้วว่าเธอไม่ได้คิดไปเองฝ่ายเดียว“แดดดี้” น้ำเสียงหวานใสของคนข้างกายทำเขาไม่อาจละเลยไปได้เลยสักครั้ง เทนต์หันมามองคนรักด้วยรอยยิ้มบางๆ ที่มุมปากทั้งรอฟังพิ้งค์ว่าเธอจะพูดอะไรด้วย “แดดดี้มีความสุขไหม”“ทำไมถึงถามแบบนี้”“อยากฟังจากปากแดดดี้มากกว่าค่ะ”“มีความสุขมากๆ”“หนูก็มีความสุข” แววตาและรอยยิ้มที่พิ้งค์แสดงออกบ่งบอกได้ถึงความสุขจนปิดม่มิด “แดดดี้ยิ้มทำไมเหรอคะ มีอะไรติดหน้าหนูเหรอ”“เปล่า ยิ้มเพราะมีความสุข และอยากให้หนูรู้เอาไว้ว่าความสุขของแดดดี้คือหนู”“ชอบแดดดี้เวอร์ชันนี้นะคะ มันดูน่ารักดูละมุนละไมดี แถมแดดดี้ยังเอาจเก่งจนบางครั้งหนูก็กลัวว่าแดดดี้จะรำคาญ”“ไม่เคยคิดแบบนั้น เห็นหนูมีความสุขก็ดีใจ”“รักแดดดี้~” พิ้งค์กระโดดกอดแล้วหอมแก้มแฟนหนุ่มอย่างไม่นึกอายสายตาคนอื่น จากนั้นเธอกับเขาก็จูงมือกันเดินออกมา ทว่าในตอนที่เทนต์เปิดประตูให้พิ้งค์ก้าวเข้าไปนั่งในรถโทรศัพท์มือถือเขาก็สั่นสะเทือนอยู่ในกระเป๋ากางเกง “ใครเหรอคะ” พิ้งค์ถามเพราะเห็นเทนต์หยิบโทรศัพท์มือถืออ
CRAZY ABOUT ปักใจรักบอดี้การ์ด NC20++ บทที่ 59
บทที่ 59หนึ่งชั่วโมงต่อมาพราวดาวกับพิ้งค์เดินกลับไปที่รถพร้อมกัน “หม่าม้าคะ”“ขาลูก”“ทำไมป๊าไม่มากับเราล่ะ หรือว่าป๊าไม่อยากเจอหน้าเทนต์เหรอ” ผู้เป็นแม่เอ็นดูคำถามลูกสาวมาก เธอยกมือขึ้นมาลูบผมพิ้งค์อย่างแผ่วเบาแล้วให้คำตอบลูกสาวผ่านน้ำเสียงนุ่มนวล“เพราะป๊าเราติดคุยงานช่วงเช้าค่ะ เลยมากับเราไม่ได้แต่ป๊าก็บอกหม่าม้าแล้วนะ เอาไว้ทำบุญครั้งหน้าเราได้มาพพร้อมหน้ากันทั้งครอบครัวแน่นอน”“ค่ะ ไหน ๆ วันนี้ก็หยุดเรียนแล้วหนูขอไปเที่ยวกับแดดดี้ได้ไหมคะ”“ได้ค่ะ หนูอยากไปเที่ยวไหนก็ไปได้เลยลูก หนูโตแล้วไม่ต้องมาขออนุญาตหม่าม้าหรอก”“งั้นหนูขอตัวกลับไปกับแดดดี้นะคะ”“ค่ะ” พราวดาวกับลูกสาวแยกย้ายกันไปด้วยเพราะเทนต์ให้ลูกน้องขับรถมาให้ที่วัด เขาจึงพาพิ้งค์กลับก่อน ระหว่างขับรถกลับคนข้างกายก็อ้อนเข้าใหญ่ เธอให้เหตุผลว่านานๆ จะใีเวลาอยู่ด้วยกันสองคนแบบนี้จึงขออ้อนหน่อย“แดดดี้ว่าเราควรไปเที่ยวไหนก่อนดีคะ ระหว่างห้างกับคาเฟ่” พิ้งค์ถามความคิดเห็นคนรัก เสียงหวานใสทำให้เทนต์รีบกันมามองพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนที่ริมฝีปากหนาหนักจะกดลงตรงขมับบางหนักๆ หนึ่งครั้งแล้วเอ่ยตอบ“ไปไหนก็ได้ค่ะ ตามใ
CRAZY ABOUT ปักใจรักบอดี้การ์ด NC20++ บทที่ 58
บทที่ 58หนึ่งชั่วโมงต่อมาพิ้งค์ซบใบหน้าผ่าวร้อนลงกับอกแกร่งอย่างหมดเรี่ยวแรง เธอหอบหายใจถี่เร็วด้วยความเหนื่อยขณะเดียวกันร่างกายก็สั่นระริกเพราะเพิ่งเสร็จสมความต้องการกับเทนต์ในรอบที่สี่“แดดดี้กินจุมากนะคะ”“ไม่รู้สิ สงสัยของขาดมานาน” เขากดยิ้มที่มุมปากเล็กก่อนจะหันใบหน้าไปซบลงที่ลำคอระหงแล้วอุ้มหญิงสาวลงจากหน้าตักทำให้แก่นกายที่อ่อนตัวลงหลุดออกจากช่องทางรักจนเกิดเสียงเฉอะแฉะ พิ้งค์หลับตาแน่นเขินอายแล้วรีบเบือนหน้าหนี “อ้าขาสิ” เมื่อจัดการกับตัวเองเสร็จแล้วจึงสั่งให้อีกฝ่ายอ้าขาออกด้วยเพราะจะเช็ดน้ำรักที่เปรอะเปื้อนออกให้“หนูทำเอง” เทนต์ช้อนตามองเล็กน้อยเพียงเท่ทนั้นก็รู้ความต้องการเขาแล้ว เธอจึงยอมอ้าขาออกให้เขาเช็ดเอง “อ๊ะ! อย่าแกล้งหนู~”“หึหึ…แดงมากเลยนะ”“อย่าพูด”“หิวไหม” เขาถามด้วยท่าทางสบายๆ ทั้งที่มือยังเทียวดึงกระดาษทิชชูเปียกออกมาเช็ดดอกไม้งามเธออยู่เรื่อย พิ้งค์ย่นจมูกแล้วตอบกลับเสียงเบาให้ได้ยินกันแค่สองคน“กินแดดดี้ตั้งชั่วโมงกว่า หนูทั้งจุกทั้งอิ่มแล้วล่ะค่ะ”“…หึหึ เด็กน้อย” เหมือนว่าเขาอึ้งกินในตอนแรกที่เธอกล้าพูดออกไปแบบนั้นและหลุดขำในลำคอเบาๆ ในเวลาต่อมา “งั้นเป
