Ano kayang gagawin ni Colton kay Fily? Hulaan niyo HAHAHHA. Good day everyone!
KABANATA 162Gulat ang unang namutawi sa sarili ko dahil hindi ko naman matandaan na nagkakilala na kami ni Mikael. Ngayon ko nga lang siya nakita tapos sasabihin niyang pinangakuan ko siya ng kasal? ”You are funny pala no?” natatawang tanong ko sa fiancee ng aking kaibigan na si Devon. I tried looking for her pero wala ng tao sa lamesa namin kanina. Tanging mga pinagkainan at mga gamit na lamang ang nanduon. ”Can’t you remember me? We also met sa Balabac just like Devon,” nakangiting saad nito na nagbigay kilabot sa buong pagkatao ko. Eversince we step foot here in Shibuya Sky hindi ko pa nakikitang ngumiti ang lalaki. He never tried initiating a friendly talk nung apat kami sa lamesa. So how come he can start a talk pala? And bakit ngayon lang kung kailan dalawa lang kami. Sana naman bilisan ni Colton na buma
KABANATA 161Tinignan ko siya ng masama para sana umayos pero mukhang hindi makaramdam ang lalaking ito at mas pinili pang bigyan ng pansin ang mga hipon na nasa plato niya. ”His brother kase ang nagbigay ng ticket and kikitain na lang daw sa airplane. Turned out ganun din ang palusot niya sa akin, na kunyare nasa taxi na siya going to airport but it was all planned,” naiirita pa ring kuwento ko habang naaalala ko kung paano kami niloko ni Craise. May makakalbo talaga akong lalaki pag-uwi ko ng Pinas!”W-wait, wait does it mean you’re not in good terms before going here?!” gulat na tanong ni Devon na sabay naming tinanguan ni Colton. Pareho pa kaming napatingin sa isa’t isa at sabay na tumawa dahil hindi rin namin akalain na magiging maayos kami dito sa Japan. Knowing kung gaano kataas yung dugo ko sa tuwing nababanggit ang pangal
KABANATA 160”Hindi ka na nagparamdam ulit sa Balabac kaya naman hindi ko alam na nakabingwit ka na pala ng ganito ka pogi,” wika ni Devon ng pabiro pero nabulunan ako dahil sa sinabi niya. ”Sobrang dami kasing nangyari nitong mga nakaraang taon kaya hindi na ulit ako nakabalik dun e,” palusot ko na lang at hindi na pinuri pa ang lalaking kanina pa ako hinihimayan ng hipon. Medyo nahiya rin ako dahil nandito ang fiancee niya pero harap-harapan niya kung puriin si Colton. Mabilis ko lang din naman na iwinaksi sa isipan ko ang mga sinasabi niya dahil ngayon na nga lang kami nagkita ganito pa ang iniisip ko. Baka dahil lang ‘to sa pagbubuntis ko kaya ang bilis ko mag-overthink ng mga bagay-bagay. Ilang minuto na rin kaming nakaupo dito sa Ce La Vi which is a restaurant here in Shibuya Sky. I already know this restau because isa talaga ito sa lumalabas sa feed ko everytime I search for a good place to eat. ”Would you like to introduce your fiancee? Sa sobrang busy natin mag-usap nakal
KABANATA 159”Are you crying? Walang masakit sa akin, you did your best para hindi tayo maaksidente Colton and grateful na ako doon. Please stop crying na or maririnig ka ng mga anak mo sige ka,” pananakot ko pa kaya naman nagpunas ito ng luha. Nang masiguro niyang ayos lang kaming mag-iina ay tsaka namin malakas na kumatok ang kotseng kasalubong namin. Nagpaalam naman si Colton sa akin at tuluyan na itong bumaba, habang ako naman ay napabukas na lang ng bintana para lumasap ng sariwang hangin dahil sa pangyayari. ”You’re clearly in the fault! Muntik na kaming maaksidente ng fiancee ko dahil sa inyo,” sigaw ng babaeng kausap ni Colton kaya napalingon ako.”I know Ma’am, if you want I can pay for any damages just let me and my wife to go to hospital first,” magalang naman na wika ni Colton na inilingan lang ng babae. Dahil sa patuloy na pag-iling nito ay nakita k
KABANATA 158”Ganun ka ba kagutom?” tanong bigla ni Colton ng makita kung paano ko nilantakan ang inorder niyang sandwhich para sa ‘kin. ”It’s so good kaya, I can’t resist e. Can we take out some later hm?” paglalambing ko na mabilis na tinanguan ng binata. ”Basta uubusin mo ha,” saad nito na mabilis ko lang tinanguan with matching thumbs up and ngiti sa kanya. Tumambay pa ata kami ng isang oras sa coffee shop na iyon dahil hindi rin naman madami ang customer nila nung araw na yun. Everything seems so fine, but I guess meron talagang mga bagay na sisira ng napakaganda niyong araw.”Tara na? Alam ko excited ka na pumunta sa Shibuya,” pang-aasar ni Colton habang inaalalayan ako patayo sa kinauupuan ko. Kahit tinatamad at parang gusto ko na lang panuorin ang mga taong dumadaan sa harap namin ay naisip kong minsan nga lang pala ako makapag Japan. Tumayo na rin ako habang nakahawak sa braso niya, mabuti at nilipat niya na din ng parking ang sasakyan kaya mabilis lang namin itong natan
KABANATA 157Nung nagsawa na kami sa Yoyogi Park dahil nakaupo lang din ako ay nagyaya na akong maglakad lakad naman around the area lang. ”Can we walk around the area, Colton? Nangangawit na yung legs ko kakaupo,” sabay tingin ko sa kanya na mabilis namang tumayo mula sa pagkakaupo sa blanket. ”Ofcourse, Fily. Kanina ka pa ba nangangawit? You should have told me para kanina pa tayo umalis,” may halong inis sa boses nito kaya naman napatingin ako sa kanya. Pero busy ito sa pagliligpit ng mga pagkain at gamit namin na nakalatag sa inupuan niyang blanket. Sinubukan kong tumulong pero hindi niya ako hinayaan kaya nasa gilid lang ako habang nakatingin sa kanyang magligpit. ”Are you mad? Why though? Dahil nangangawit na yung legs ko? Kaya ko pa naman umupo kung you don’t want pang umalis,” sabi ko sabay tingin sa kanya na ngayon ay napakamot na lang sa kilay niya. ”I-it’s not that, baby.” Mukhang naubusan na ito ng pasensya dahil lumapit na ito sa akin at yumakap ang mga braso nito s