Share

บทที่ 44 : Go Go Go!

Author: L.sunanta
last update Last Updated: 2025-08-04 00:51:22

คนเป็นผัวรีบถลาตัวเข้ามาดูอาการ พีสอดแขนเข้าที่แผ่นหลังพยุงให้แพรวชันกายขึ้นมาได้ ก่อนจะวางมือข้างที่ว่างลงบนหน้าท้องอันแบนราบ ซึ่งยังคงเกร็งสะบั้นจนขึ้นเป็นรอนเลขสิบเอ็ด

.

หุ่นแพรวดีเหลือเกิน มันสวยราวกับนางแบบที่หลุดออกมาจากนิตยสาร หรือไม่ก็หุ่นของพวกนางงามที่ถ่ายภาพโชว์สัดส่วนลงในไอจี ลำตัวด้านข้างทรงตัว s สอดรับกับฝ่ามือกร้านของกระเทยหนุ่มที่โคตรจะกลมกลึง เพียงแค่พีลูบคลึงผ่านลงมาช้า ๆ เขาก็สัมผัสได้ว่าแกนแข็งของตัวเองนั้นชักจะตื่นตัวขึ้นมาอีกคำรบ ไหนจะกลิ่นน้ำหอมที่แพรวฉีดพรมลงมาอีก เสียงครางหอบหายใจจากความเจ็บปวด ช่างเป็นอะไรที่ทำให้ฉุดคิดถึง ภาพเหตุการณ์เมื่อตอนมีเซ็กส์กันเหลือเกิน

.

“เหี้ย!”

“แม่งต้องเป็นเพราะเสปิร์มที่กูปล่อยในใส่มึงแน่ ๆ กูว่าเราต้องรีบแล้วล่ะแพรว ลืมเรื่องพ่อกูสักพักแล้วหายาคุมแดกก่อน!”

“เผิน ๆ กูว่ามึงอาจจะต้องฉีดเลยด้วยซ้ำ ชนิดกินอาจจะไม่ทันเวลาแล้ว!”

พีตั้งข้อสังเกตเขาเองก็เรียนคณะเภสัชมาเหมือนกัน จึงพอจะมีความรู้อยู่บ้าง แม้จะไม่เก่งเท่าเปรมแต่ถ้าเป็นเรื่องคุมกำเนิดแล้วล่ะก็ ยุคนี้สมัยนี้เพศชายดูจะช่ำชองกว่าเพศหญิงซะอีก

.

พูดไม่พูดเปล่ายังอุตส่าห์โอบเอาร่างบางขึ้นมาแนบนาบตัว พลันชำเลืองสายตาลงมองชายเสื้อของฝ่ายหญิงที่เผยอสูงขึ้นเองโดยอัตโนมัติ เคราะห์ดีที่ต่างคนต่างใส่หน้ากากเอาไว้ แพรวก็เลยไม่ทันสังเกตว่ากระเทยควายเพื่อนซี้กำลังจู๋แข็งใส่เธออยู่ อาการเธอค่อนข้างหนักจึงสนใจเพียงอัตราการปวดท้องของตัวเอง ว่ามันมักจะมาแบบแป๊บ ๆ หยุด ๆ หาย ๆ ไม่ได้ปวดแบบต่อเนื่อง ทำให้ต้องวินิจฉัยโรคด้วยตัวเองผ่านการจับมือของพีที่อยู่ใกล้ ๆ สอดเข้ามาใต้ชายเสื้อแล้ววางนาบคาไว้บนเนินท้อง

.

"หมับ!"

.

“อ่า.. า.. า.. า~!”

“อืม.. ม.. ม.. ม~!”

“ช่วยเช็คกูทีพี ลองกดท้องกูหน่อยว่าใช่การบวมน้ำรึเปล่า ยาคุมที่มีส่วนผสมแอสเตอรอยด์จะต้องใช้น้ำในร่างกายทำปฏิกิริยา เวลาไปซื้อกูจะได้แจ้งกับเภสัชกรประจำร้านได้ถูก”

.

“เออได้สิ! กูจะเช็คให้หนำมือเลยล่ะ”

พีตอบเสียงเข้มแม้จะผ่านการร่วมรักกันมาแล้ว แต่สถานที่และเวลาแบบนี้ก็ช่างเย้ายวนใจให้เกิดอารมณ์ดีเหลือเกิน

.

ไม่รอช้าให้เสียเวลาร่างหนารีบใช้เอ็นอุ่นอันแข็งโด่ของตัวเอง ดันแผ่นหลังเรียบ ๆ ของแพรวให้เชยขึ้นมาอยู่ในท่านั่งเหยียดขา โดยมีตัวเขาเองประกบนาบอยู่ด้านหลัง ตามติดมาด้วยการเคลื่อนฝ่ามือคลึงไปตามจุดเสียวใต้ร่มผ้าของแพรว เขาลูบผ่านลำตัวด้านข้าง เค้นคลึงรอนหน้าท้อง สไลด์ความกิ่วโค้งของเอวภู่ระหงส์ จนเกิดอาการสั่นกระตุกนิด ๆ ของสาวเจ้าขึ้นมา ซึ่งบ่งชี้ว่าพีมาถูกทางแล้ว เขาลูบมือขึ้นมาจนถึงบริเวณด้านล่างชายเสื้อชั้นใน และเตรียมจะสอดนิ้วเข้าไปใต้ฐานหน้าอกระหว่างซอกร่อง

.

“นั่นนมกูพี! นมไม่ใช่ท้องนะอีเวร!”

.

“เออกูรู้หรอกน่า แค่อยากได้แบบมึงบ้างไม่ได้รึไง? ก็กูไม่มีเหมือนมึงนี่นา?”

สาวประเภทสองแสร้งทำเป็นพูดเล่น ทว่าท่วงท่าการปฏิบัติการนั้นคือการแยงนิ้วเข้าไปใต้เสื้อชั้นในแบบโทง ๆ แถมยังบดบี้ขยี้ยอดถันอย่างโจ่งแจ้งอีกต่างหาก

.

“ยิก ๆ ๆ , ยิก ๆ ๆ , ยิก ๆ ๆ”

.

โดนไม่โดนแพรวก็ถึงกับส่งเสียงครางออกมาเลยทีเดียว ความเจ็บปวดบนหน้าท้องเหมือนจะบรรเทาลงด้วยความเสียวของจุกถัน ขนลุกเกรียวไปทั้งตัว ปลายเท้าเหยียดเกร็งร้อนผ่าวไปหมด แพรวเสียอาการจนคอนโทรลไม่อยู่ เธอทั้งเสียวทั้งดิ้นพล่านพลางพลิกตัวหนีสุดกำลัง แต่ก็ไปไหนได้ไม่ไกลเกินกว่าวงแขนล่ำของพีที่กอดเอาไว้ เธอนั่นแหละที่จะกลายเป็นของเล่นสำหรับเขา เป็นหญิงสาวบำเรอกามที่เสียตัวให้แก่ผัวหนุ่มกระตุ้งกระติ้ง

.

พอเห็นว่าแพรวเริ่มสั่นมากขึ้น พีก็เลยกระแอมถามพลันชักมือออกจากใต้เสื้อ

.

“วู้ววว!”

“ที่มึงพูดมาก็มีเหตุผลว่ะแพรว พิสูจน์ดูแล้วกูว่ากูจู๋แข็งจริง ๆ ด้วย หุ่นมึงแม่งทำให้กูขึ้น นมมึงก็โคตรนุ่มมันสู้มือกูตลอดเวลาเลย แต่ครั้นจะให้มีเซ็กส์กันอีกคงไม่แคล้วท้องนอกมดลูกแน่ เพราะงั้นกูว่าเราควรหยุดไว้เท่านี้”

.

พูดเสร็จก็ดันหลังแพรวให้พุ่งออกไปข้างหน้า ทำให้ร่างบางของเธอพุ่งปลิวออกไปแบบไร้หลักหัวคะมำเกือบล้มหน้าทิ่ม

.

“อีพี! อีห่า! มึงทำบ้าอะไรของมึง!”

.

“บ่นกูได้งั้นก็แปลว่ามึงหายเจ็บท้องแล้วสิ?”

.

“เออว่ะ.. หายแล้วจริงด้วยแฮะ”

แพรวตอบพลางคลำที่หน้าท้องตัวเองดู

.

สวนทางกับพีที่เลือกใช้สองมือคลำลงที่หน้าอกตัวเอง เขายังคงทำมือเป็นกงเล็บโค้ง ๆ อูม ๆ ให้ขนาดและรูปทรงนั้นเท่ากับหน้าอกของแพรวที่เพิ่งบีบจับไปเมื่อครู่

.

“หยุดนะอีลามก! มึงคิดจะทำอะไรของมึง! เลิกเอานมกูไปเทียบกับนมมึงได้แล้ว มึงยังไม่ได้เฉาะแล้วก็ยังไม่ได้ผ่าอะไรทั้งสิ้น แล้วมึงก็แมนพอจะเอากับผู้หญิงมาแล้วด้วย มึงมันกระเทยปลอม! กระเทยก็อปเกรดมิลเลอร์!”

“แบร่!”

.

แลบลิ้นปลิ้นตาใส่แบบไม่เกรงใจอายุ ขวบปีนี้ก็เข้าสู่วัย 20 แล้วแต่แพรวก็ยังทำตัวเป็นเด็กอยู่ เธอไม่ได้เจตนาอย่างที่พูดหรอกแต่เธอแค่อยากบอกและย้ำเตือนให้พีรู้ ถึงสิ่งที่เธอได้รับทราบมาว่าเขาเป็นผู้ชายไม่ใช่ตุ๊ด  

.

ซึ่งพีเองก็ได้สวนคืนกลับไป

.

“กูไม่ได้คิดอย่างที่มึงว่าสักหน่อย!”

“ที่กูทำมือบีบ ๆ แบบนี้ก็เพราะกูเพิ่งคิดขึ้นมาได้ว่ากระเทยในประเทศเกินกว่าร้อยละ 80 แม่งแดกยาคุมให้นมใหญ่กันทั้งนั้น สารในตัวยาจะทำให้ผิวพรรณเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล สะโพกจะผายแล้วนมก็จะใหญ่ ยาคุมจึงเป็นทางเลือกที่ทำให้สรีระแมน ๆ ของพวกเราเปลี่ยนแปลงได้”

“โธ่เอ๊ย! ทำไมเพิ่งมาคิดออกวะ กูนี่โง่เขลาโข่งควายทุยซะจริง!”

.

“แล้วไง? มึงจะบอกว่ามึงมียาคุมพกติดตัวอยู่งั้นหรอ?”

.

ส่ายหัวปลดปลงพีถึงกับต้องรีบลุกยืนขึ้น พลางส่งมือมาให้แพรวจับ

.

“ไม่เฉียดเลยสักนิดแพรว กูไม่มีหรอก ของพรรณนั้นเขาไม่ขายให้พวกกูอีกต่อไปแล้ว กฎหมายใหม่เพิ่งออกมาสด ๆ ร้อน ๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าจริงไหมนะ แต่ตอนที่มาที่นี่กูเพิ่งได้คุยกับพวกพี่ ๆ มูลนิธิมา เขาบอกว่าทีมแพทย์เชิงรุกต้องการตัวกระเทยจำนวนมาก และวิธีที่ดีที่สุดก็คือการล่อพวกกูออกมาจากที่ซ่อน เพราะงั้นที่ด่านตรวจจึงมีกระเทยถูกสุ่มตรวจเยอะมาก”

.

“แล้วไง! ไม่เห็นจะเข้าใจ มันเกี่ยวกับยาคุมตรงไหนมิทราบ?"

แพรวปัดตูดสองสามที หลังออกแรงฉุดมือพีให้ตัวเองลุกขึ้นยืนตาม

.

“เอ้า! ก็อาการข้างเคียงของคนกินยาคุมไงอีโง่! ความหงุดหงิดอารมณ์แปรปรวนนี่อันดับหนึ่งเลย ข้างกล่องเขาถึงระบุว่าห้ามผู้ป่วยซึมเศร้าแดกเป็นอันขาด ยิ่งเป็นผู้ชายที่มีฮอร์โมนเพศเต็มเปี่ยมอย่างพวกกูด้วยแล้ว พอไม่ได้แดกยาคุมเพื่ออัพขนาดนมก็จะหงุดหงิด อยู่เฉยไม่ได้ ซ่อนตัวอยู่ในที่พักอาศัยไม่ได้ มีแต่ต้องออกไปหาซื้อยาตามร้านขายยาต่าง ๆ”

“ทีมแพทย์เคลื่อนที่จึงนำจุดนี้มาใช้ให้เกิดประโยชน์ พวกเขาออกร่างกฎหมายใหม่ภายใต้การบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน อันมีเนื้อหาสาระหลักคือ ห้ามร้านขายยาทุกร้านจำหน่ายยาคุมให้แก่ผู้ชายเป็นอันขาด!”

.

“ถ้างั้นก็..?”

.

“ใช่! ตามนั้นแหละกระเทยก็เลยต้องออกจากที่ซ่อน ออกจากบ้านเรือน ออกมาเดินเพ่นพ่านหายากินกัน หน่วยแพทย์เชิงรุกก็แค่ใช้ปืนตาข่ายไล่ยิงทีละคนสองคน แป็บเดียวก็โดนจับตรวจกันหมด งานพวกเขาก็จะง่ายขึ้นเยอะ”

.

“โหดร้าย..!”

.

“กูยังไม่เห็นกับตาหรอกนะ นี่ก็แค่ฟังพี่ ๆ มูลนิธิเขาเล่ามา แต่ในด่านตรวจกระเทยก็เยอะจริงจนหนาตาเลยล่ะ กูว่าบางทีข้อมูลนี้ก็มีมูลความจริงอยู่มาก”

.

“แล้วเราจะเอาไงต่อดี?”

.

แพรวถามแต่พีไม่ตอบ เขาเดินสวนตัวแพรวเข้าไปในบ้าน ไม่ได้แวะห้องใต้ดิน ไม่ได้สนใจพ่อขี้เมาด้วยซ้ำ พีเดินตรงไปที่วงกบประตูก่อนจะคว้าเอากุญแจมอเตอร์ไซต์ที่แขวนไว้มาใช้ เขาเดินทะลุออกทางหลังบ้านไปเอารถคู่ใจออกมาจอดเบิ้ลน้ำมันรอแพรวที่ด้านนอก

.

“บรึ๊นนน! , บริึ๊นนน! , บรื้นนน!”

.

“ขึ้นมาแพรวกูมีแผน ในเมื่อคาดว่าร้านขายยาจะเป็นแหล่งรอดักซุ่มของพวกทีมแพทย์ งั้นเราก็บุกไปที่ตึกแม่ของบริษัท AP ไปเลย โรงงานยาของที่นั่นผลิตยาได้ทุกตำรับในโลก”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 78 : ทะเลแหวก

    “ผมทุบกระป๋องก๊าซได้รึยังพี่แพรว!”หนูน้อยป้องปากตะโกนถาม ภายใต้กระแสลมต้านที่พุ่งอัดเข้ามาอย่างรุนแรง .ณ ตอนนี้หัวเรือกำลังเชิดทำมุมราว 30 องศา มันแล่นแหวกอากาศและโดนน้ำทะเลน้อยมาก แต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่ได้รับผลกระทบอะไร เพราะทุกครั้งที่แรงพุ่งจากก๊าซด้านหลังเริ่มซาลง ส่วนหน้าที่โบ๊ทรับผิดชอบอยู่ก็จะเป็นที่แรกที่โดน Covid-19 เล่นงานก่อนส่วนอื่น แพรวจึงรีบตะโกนตอบน้องกลับไปในเสี้ยวอึดใจ.“รอจังหวะให้เรือช้ากว่านี้อีกนิดแล้วจัดการเลยโบ๊ท! เราต้องทำงานให้สัมพันธ์กันนะ งั้นจะใช้ประโยชน์จากก๊าซได้ไม่เต็มที่!”“เราอาจจะหนีไปไม่พ้นเมืองหลวงก็ได้ ถ้าก๊าซในสต็อกเราหมดก่อน!”.“ครับพี่.. ผมเข้าใจแล้ว!”.ร่างเล็กของเด็กประถมก้มต่ำลงจนลำตัวแทบจะครูดกับพื้นเรือ โบ๊ทเจตนาจะทำให้ตัวเองสัมผัสโดนลมให้น้อยที่สุด พลันกระเถิบตัวขึ้นหน้ากระดืบ ๆ ไปราวกับตัวหนอน กระทั่งมาถึงจุดที่เป็นมุมสามเหลี่ยมตรงหัวเรือได้สำเร็จ ที่นี่เขาก้มลงไปมองผืนน้ำด้านล่างได้อย่างสบาย อ่านค่าความเร็วจากการกะด้วยสายตา แล้วทันทีที่เห็นว่าเรือเริ่มช้า เขาก็ได้ทุบก๊าซกระป๋องหนึ่งแล้วก็ปามันลงไป.“ตูมมมมม!!!!”.“ฟู่~~~!!!!!!!

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 77 : ออกทะเลแกรนด์ไลน์

    “ซ่าาาา~!”เสียงโครงเรือยอร์ชที่ยังต่อไม่เสร็จกระทบผิวน้ำกระซ่านเซ็น พอดีกันกับโดรนอารักขาที่ใช้งานได้โคตรจะคุ้ม มันตัดสายเคเบิลที่ยึดโยงออกไปหมดสิ้น พลันลอยขึ้นไปบนฟ้าเพื่อทำหน้าที่ฉายไฟส่องสว่างลงมา ราวกับสปอร์ตไลท์ตามสนามกีฬากลางแจ้ง.“แชะ! , แชะ!”.ราตรีกาลเข้าครอบครองท้องฟ้า ส่วนท้องธาราก็เป็นไปตามการคำนวณ ระดับน้ำทะเลสูงขึ้นจริงเฉกเช่นที่แพรวฟันธงเอาไว้ ต่างคนต่างรีบกระโจนลงเรือ และแม้ตัวบอดี้จะโคลงเคลงหนักมาก แต่ก็นับว่าดีอย่างที่ยังพอจะแบกรับน้ำหนักของทุกคนไหว ในส่วนนี้ต้องยกเครดิตให้กับทักษะของช่างต่อเรือ หรือไม่ก็เศรษฐีเจ้าของทุนทรัพย์ เพราะลำพังก้าวแรกที่ย่ำลงมา แพรวก็เห็นแล้วว่าทุกส่วนของโครงสร้างล้วนทำขึ้นจากวัสดุชั้นเยี่ยมเกรดพรีเมี่ยมทั้งสิ้น .เธอสั่งให้สองเด็กสาวเพื่อนเจนิสเอาเศษไม้แผ่นแบน ที่วางกระจัดกระจายอยู่ทั่วไปมาทำเป็นที่คัดท้าย มีความโชคดีอย่างที่ของเหล่านี้ไม่ใช่ของหายากอะไรนัก ถ้าอยู่บนเรือที่ยังต่อไม่เสร็จ หลังจากนั้นก็สั่งให้พวกเธอ Stand by รอคัดท้ายตามคำสั่งอีกที ก็เลยเหลือแต่เจนิสกับโบ๊ทที่ยังว่างงานและยังไม่ได้รับมอบหมายให้ทำอะไร.เรือค่อย ๆ แล่นออ

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 76 : เรือยอร์ชที่เคยหรู

    นั่นจึงเท่ากับว่าน้ำในทะเลอาจจะไม่ปลอดภัย บางทีแม่น้ำสาขาทุกสายก็อาจจะปนเปื้อนไปด้วยเชื้อแล้วก็ได้ เพื่อพิสูจน์ข้อเท็จจริงโบ๊ทจึงได้ขยับนิ้วมือกับแหวนทั้ง 5 ของเขาอีกที .“ฟิ้ว~!”โดรนอารักขาลำเก่งโฉบปักหัวลงมาจากเบื้องบน ราวกับพญาอินทรีย์พร้อมเข้าประจำที่.มันยื่นท่อนเหล็กสีเงินลักษณะคล้ายก้านปรอทวัดไข้ออกมาจากลำตัวส่วนล่าง ซึ่งเป็นตำแหน่งเดียวกันกับที่กระสุน .35 มม. จำนวนมหาศาลร่วงกราวลงมาเมื่อตอนก่อน ความยาวของอุปกรณ์ชนิดนี้น่าจะราว 2 ไม้บรรทัดเห็นจะได้ และโบ๊ทเรียกมันว่า “โคโรน่ามิเตอร์” ซึ่งเป็นเครื่องมือที่มีไว้สำหรับตรวจหาเชื้อโควิดโดยเฉพาะ.เขาสั่งการให้โดรนอารักขาหย่อนมันลงไปในน้ำทะเล แกว่งส่ายวนคนไปมาราว 20 - 30 ทีโดรนก็ยกตัวเองขึ้นจากน้ำ ปรากฏว่าไฟสถานะบนลำโดรนถึงกับแดงโล่! การลิงค์สัญญาณเกิดขึ้นทันที ก่อนจะฉายค่าสถานะและชุดข้อมูลพร้อมกับผลแล็บไปยังกระจกครอบแก้วที่โบ๊ทสวมใส่อยู่ พลันเปลี่ยนใบหน้าบ่องแบ้วของเขาให้กลายเป็นจอแสดงผลไปในบัดดล.“มันก็เหมือนการ “swab”(สว็อป) ตอนเราไปให้หมอแหย่จมูกนั่นแหละครับพี่ ๆ แค่เปลี่ยนจากรูจมูกคนเป็นน้ำทะเล ว่าแต่ผลเป็นไงบ้างครับ? ”โบ๊

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 75 : Drink water

    ห้าชีวิตกับอีกหนึ่งลำโดรนย่างกรายเข้ามายังโซนลับแลแห่งนี้ด้วยความมุ่งมั่น ย้อนกลับไปไม่ได้คือเหตุผลข้อที่หนึ่ง ส่วนการไปต่อไม่ได้เพราะข้างหน้ามีแต่ทะเลคือเหตุผลข้อที่สอง แพรวก็เลยเดินนำหน้าแบกกระเป๋าเป้อาด ๆ พลางควัก Glock 18 อาวุธประจำกายขึ้นมาประทับเล็งเอาไว้ เพราะไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง เรียนตามตรงว่าท่าเรือเป็นแอเรียที่เธอมีข้อมูลน้อยมากเมื่อเทียบกับที่อื่น ที่นี่แทบจะไม่ได้ถูกเขียนรายละเอียดใด ๆ ไว้ในแผนที่เลย ฉะนั้นหน้าที่ของมันจึงจบลงเพียงเท่านี้.“พรึบ!”แพรวพับแผนที่เก็บเข้าไปในกระเป๋า สื่อให้ทุกคนเห็นว่าแต่นี้ต่อไปคือการด้นสดล้วน ๆ พลาดก็คือตายและถ้าไม่อยากตายก็จงอย่าพลาด.“ระวังตัวด้วยทุกคน เราจะเข้าไปในโกดังนั่นดู คิดว่าน่าจะเป็นคลังเก็บสินค้าและบันไดลงสู่ท่าเรือก็น่าจะอยู่ในนั้น”แพรวกระซิบบอก.เช่นกันกับเจนิสกับเพื่อน ๆ ที่ต่างก็ระวังหน้าระวังหลังให้กันเป็นอย่างดี เธอจับมือโบ๊ทเอาไว้แทบจะตลอดเวลา โดยหารู้ไม่ว่าโดรนอารักขาที่ลอยอยู่บนฟ้า นั้นมีขีดความสามารถที่สูงกว่าคนจริง ๆ อย่างพวกเธอสามคนรวมกันซะอีก.“ไม่เป็นไรครับพี่เจนิสไม่ต้องดูแลผมดีนักหรอก ทางที่ดีผมว่าพ

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 74 : ไปไหนไปด้วยเราก็ช่วย 2 บาท

    พรรคพวกของโบ๊ทมีกันอยู่หลายคน แล้วก็ดำรงชีวิตแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ จากการตามล่าของพวก AP เหมือนกับแคลนอื่น ๆ พวกเขามี LGBT รวมอยู่ในกลุ่มเยอะ ก่อนที่ความผิดพลาดจะมาเกิดขึ้นที่ท้องฟ้าจำลอง เมื่อหน่วยแพทย์ของ AP ที่เป็นเจ้าของพื้นที่เดิมเกิดย้อนกลับมาเช็คทรัพย์สิน มีการปะทะกันเกิดขึ้น! แคลนของโบ๊ทแตกเป็นเสี่ยงเนื่องจากไปถือวิสาสะยึดเอาแลนด์มาร์คตรงนี้เป็นจุดพักแรม ผู้คนก็เลยถูกกวาดต้อนไปเป็นจำนวนมาก รวมไปถึงพ่อแม่ของเขาด้วย .ส่วนเหตุผลที่ว่าทำไมโบ๊ทถึงรอดมาได้นั้น ก็อยู่ที่แหวนทั้ง 5 วงบนนิ้วมือของเขานั่นเอง อุปกรณ์ชิ้นนี้มีไว้ใช้บังคับโดรนมากกว่า 150 ลำ บางลำเป็น Riot โดรนติดอาวุธหนัก บางลำเป็นโดรนอารักขา ส่วนบางลำก็เป็นโดรนข่าวสาร โบ๊ทใช้พวกมันอย่างคล่องแคล่วในการต่อสู้กับพวก AP และขับไล่พวกทรราชเหล่านี้ออกไปจากอาคารท้องฟ้าจำลองได้เป็นผลสำเร็จ ทว่าก็ต้องจ่ายค่าเสียหายเป็นการอยู่คนเดียวในอาคารหลังโตแบบโดดเดี่ยว พ่อแม่ไม่อยู่แล้ว เพื่อนฝูงพี่น้องก็โดนหางเลขไปด้วยหมด.ย้อนกลับไปหลายตอนก่อนหน้านี้ เราจึงได้เห็นโบ๊ทใช้กล้องโทรทัศน์ส่องหาแคลนที่ยังมีผู้รอดชีวิตไปทั่วเมือง จนกระทั่งมาพบกับกลุ่

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 73 : โบ๊ท

    เสมือนหนึ่งสิ่งมีชีวิตที่กระเสือกกระสนหาทางรอด ตัวเป็นจักรกลทว่าข้างในคงมีจิตวิญญาณของปลาช่อนที่กำลังจะโดนทุบหัวบรรจุอยู่ Riot โดรนถึงได้แสดงพฤติกรรมเกรี้ยวกราดดังที่เห็น เปลวไฟพ่นออกมารอบทิศราวกับลูกข้างที่รวมร่างกับกระบองไฟ มันพ่นขู่คำรามแล้วก็ได้ผล เมื่อกลุ่มเรดี้ทั้ง 4 นางต่างก็ถอยกรูออกห่างไปทุกที พอเจนิสลองสืบเท้าเข้าไปใกล้มันก็พ่นไฟออกมาใส่อีก.“อ๊ายยย! ไม่ได้เลยพี่แพรวไฟร้อนมากค่ะ!”เธอรีบผินหน้ากลับมาบอก.สวนทางกับแพรวที่มีประสบการณ์มากกว่า หลังจับสัญญาณได้จากไฟสถานะบนตัวโดรนที่มีการกระพริบเปลี่ยนจังหวะไป พลางบอกให้น้อง ๆ ตระเตรียมอาวุธขึ้นมือเอาไว้.“ไม่เป็นไรเจนิส.. ไม่ต้องเข้าไปหรอก.. เราแค่ต้องตามเจ้านี่ไปก็พอ”.“ไปไหนอ่ะพี่?”.“เดี๋ยวก็รู้! เจ้าโดรนนี่ไม่มีทางทำแบบนี้ได้ถ้าไม่มีใครบังคับ.. เชื่อฉัน!”.แล้วก็จริงอย่างที่แพรวสันนิษฐาน ผ่านไปราว 3 นาทีกับอีกนิดหน่อยแก๊สในตัวก็หมดลง จากไฟพุ่ง ๆ ตอนนี้แค่ถ่มถุยออกมายังยากลำบาก ไหนจะท่วงท่าการบินที่กระท่อนกระแท่นเต็มทีนั่นอีก เพดานบินเริ่มลดระดับต่ำลง Riot โดรน เริ่มเบี่ยงเส้นทางบินหนีออกไปอีกฝั่งผ่านการร่อนที่เอียงกระเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status