5.ผมขาดความอบอุ่น (2)

ในตอนแรกพนิดาตั้งใจเอาผ้าห่มกับหมอนออกไปให้ชายหนุ่มในระหว่างที่เขาอาบน้ำอยู่ที่ห้องน้ำด้านนอก คอนโดเธอมีสองห้องน้ำ แขกสามารถใช้ห้องน้ำด้านนอกได้เลย ส่วนห้องนอนก็มีห้องน้ำในตัว หญิงสาวเลือกที่นี่เพราะชอบตรงนี้ แต่อนงค์นางโทรมาก็เลยคุยกันอยู่ครู่หนึ่ง หากเธอก็ไม่ได้พูดเรื่องภาสกร กลัวเพื่อนจะเข้าใจผิดและเป็นห่วง

เมื่อหอบของออกมามองซ้ายมองขวาไม่เห็นอีกฝ่ายจึงโล่งใจ คิดว่าเขายังอยู่ในห้องน้ำ ร่างบางเอาของไปวางเรียบร้อยก็หันกลับจะเข้าห้องแล้วกลับต้องสะดุ้งเพราะเจอเข้ากับร่างสูงกำยำที่มาอยู่ด้านหลังตนตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้

“อุ๊ย ซัน”

พนิดาอุทานเสียงเบาหวิว อุตส่าห์พยายามเลี่ยงที่จะเผชิญหน้ากันในตอนชายหนุ่มอยู่ในสภาพที่ไม่เรียบร้อยนัก แต่ก็ยังพลาดอยู่ดี

“ออกจากห้องน้ำตั้งแต่เมื่อไร ไม่เห็นได้ยินเลย”

“ผมเอาเสื้อผ้าไปซักครับ”

เดินผ่านห้องครัวไปจะเป็นระเบียงส่วนซักล้าง คงเพราะอย่างนี้เธอถึงไม่ได้ยินเสียงประตู

“พี่เอาหมอนกับผ้าห่มมาให้”

หลังจากบอกไปแล้วแทนที่ชายหนุ่มจะเลี่ยงหลบให้เธอ เขากลับก้าวเข้ามาช้าๆ ทำเอาพนิดาต้องถอยหลังก้าวหนึ่ง

“ซันหลบหน่อยสิ พี่จะกลับห้อง”

ร่างสูงกำยำขยับตัวเล็กน้อย เธอจึงจำต้องดินผ่านเขา พยายามไม่คิดมากและไม่ถูกตัวอีกฝ่าย แต่แล้วก็ถูกรวบตัวเอาไว้จนได้

“ซัน ปล่อยพี่”

แทนที่จะปล่อยตามที่เธอบอกภาสกรกลับอุ้มตัวเธอขึ้นชนิดที่ยกได้อย่างง่ายดาย เขากอดอยู่ด้านหลังแล้วพาทิ้งตัวลงไปนอนบนโซฟา

“เอ๊ะ จะทำอะไร บอกให้ปล่อยไง”

“ผมไม่ทำอะไรหรอกครับ”

เสียงทุ้มพึมพำอยู่เหนือผมของเธอ ร่างหนาที่ใส่เพียงเสื้อคลุมเบียดซ้อนชิดแผ่นหลังบาง พนิดาเริ่มตระหนกกับสิ่งที่เกิดขึ้น ได้แต่ต่อว่าตัวเองที่ตัดสินใจผิดใจดีกับชายหนุ่มเกินไป

“ไม่ทำอะไรแล้วทำไมต้องกอดพี่ แล้วยังพาลงมานอนแบบนี้อีก เห็นว่าพี่ใจดีเลยคิดว่าจะทำอะไรก็ได้เหรอ”

เธอทำน้ำเสียงให้เข้มขึ้นเพราะเคืองเขาแล้วจริงๆ

“ไม่ใช่ครับ”

แขนกำยำกระชับร่างเธอ พอพนิดาดิ้นตั้งใจศอกกลับใส่เขาก็จับแขนทั้งสองของเธอให้ชิดกันเข้าไว้ ขาแกร่งเปลือยเปล่าเคลื่อนขึ้นมาเกี่ยวขาเรียว ปิดกั้นการหนีของเธอโดยสิ้นเชิง ไม่แน่ใจว่าเสื้อคลุมเขาหลุดไปถึงไหนแล้วเพราะเธอรู้สึกว่าแผ่นอกกำยำแทบเรียกว่าไม่มีผ้าปกคลุมเลยด้วยซ้ำ กล้ามเนื้อแข็งแรงที่โอบล้อมสร้างความหวาดหวั่นอย่างน่าตกใจให้หญิงสาว

“แหม คุณวุ้นดุจัง ผมชักกลัวแล้วสิ”

“ยังเล่นลิ้นอยู่ได้ ซันไม่กลัวพี่จริงหรอก”

“กลัวจริงสิครับ ผมกลัวคุณวุ้นไม่รักออก”

ลมหายใจร้อนรุมกระซิบข้างหู ปากอุ่นคลอเคลียใกล้ใบหูและแก้ม พนิดารู้สึกหน้าร้อนวูบวาบ ใจดวงน้อยกระตุก ภายในอกสั่นหวิวไปกับคำพูดทุ้มนุ่มชวนฟังนั้น

“งั้นก็ปล่อยพี่สิ”

“คุณวุ้นก็รู้ว่าผมขาดความอบอุ่น”

เสียงทุ้มยังอ้อนซ้ำ ริมฝีปากกระด้างยังแตะแผ่วผิวที่ใบหูขณะขยับพูดจนเธอต้องย่นคอเพราะความสยิว

“ผมต้องมีคนกล่อมถึงจะหลับ”

คนได้ยินไม่สบายใจ ตัวสั่นทั้งใจยังหวั่นไหวไม่น้อย ไม่รู้ว่า ‘กล่อม’ ของเขากินความหมายแค่ไหน จึงทำเป็นไม่เข้าใจ

“กล่อมอะไร พี่กล่อมไม่เป็นหรอก ร้องเพลงเพี้ยน”

หญิงสาวบอกปัดไป ให้รู้ว่าเธอไม่สนใจช่วยเขา

“โธ่ คุณวุ้น ผมโตขนาดนี้แล้ว ใครจะอยากให้ร้องเพลงกล่อมกันล่ะครับ”

ชายหนุ่มเอ่ยเจือน้ำเสียงราวสนุก นั่นยิ่งทำให้พนิดาไม่พอใจ

“พี่ไม่เล่นด้วยนะ ปล่อยพี่”

อีกฝ่ายไม่ยอมปล่อยแถมยังพลิกตัวเธอกลับมาหาส่วนเขาขยับลงต่ำเล็กน้อย วางหัวบนไหล่เธอ พนิดาฝืนตัวแข็งด้วยความกลัวหากชายหนุ่มก็ไม่ทำอะไรมากกว่านี้ แขนกับขายังกอดเธอไม่ยอมคลาย

“แค่ขอกอด แล้วก็อยากให้คุณวุ้นกอด ลูบหัว ไม่ทิ้งผมไปก่อนผมจะหลับ นะครับ”

พนิดาใจอ่อนยวบ ทั้งที่ไม่อยากตามใจเขา แต่สิ่งที่ชายหนุ่มขอก็ไม่ได้มากมาย เธอคงไม่เชื่อหากอีกฝ่ายมีทีท่าคุกคาม ทว่าเขาเพียงกอดและซบเธอไม่ห่างเท่านั้น สุดท้ายเธอก็ใจไม่แข็งพออีกเช่นเคย

มือบางยกขึ้นลูบผมสั้นของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา แม้จะเกร็งไปทั้งตัวไม่รู้สึกผ่อนคลายสักนิดเพราะมีร่างสูงกำยำกล้ามแน่นไร้เสื้อผ้าแนบชิด ยังดีที่สะโพกแกร่งห่างจากเธออยู่บ้าง ชายหนุ่มเองก็คงระมัดระวังไม่น้อย ไม่อย่างนั้นอะไรต่อมิอะไรคงทำให้สติเธอกระเจิงมากไปกว่านี้

ปากได้รูปยกยิ้มพอใจ จมูกสูดดมกลิ่นหอมหวานอ่อนละมุนเข้าปอด ร่างนุ่มนิ่มในชุดนอนผ้าบางมันลื่นเย้ายวนใจแม้จะเป็นแบบแขนยาวกางเกงขายาวก็ตาม แน่นอนว่าเขาต้องข่มใจข่มร่างกายตนเองไม่น้อยเลยทีเดียวที่ดึงหญิงสาวมานอนกกกอดอย่างนี้ ทว่ามันก็คุ้มค่าที่จะแลกหากมันจะทำให้พนิดาเชื่อใจเขา

เรื่องผู้หญิงภาสกรรู้จักมาเยอะหลายแบบหลายแนว และใช่ว่าไม่เคยนอนกับผู้หญิงอายุมากกว่า แต่กับเจ้านายเก่าของเขา ชายหนุ่มรู้สึกอุ่นใจเมื่ออยู่ใกล้อีกฝ่าย ใกล้เคียงกับความรู้สึกที่เขามีกับญาดา ทว่าต่างกันตรงที่เขารู้สึก ‘เสน่หา’ พนิดา เขาไม่เคยอยากจูบญาดาเหมือนที่เคยแอบมองคนในอ้อมกอดในคืนที่ช่วยเธอเอาไว้

ภาสกรไม่ได้คิดว่าเขาสนใจเธอในตอนนั้น ชายหนุ่มเข้าใจว่าเป็นอารมณ์ชั่ววูบตามประสาหนุ่มที่เห็นสาวสวยเซ็กซี่หุ่นน่ากอดอยู่ใกล้มือ ทว่าคืนนี้เขามั่นใจว่า เขามองพนิดาในแบบชู้สาวเพราะอยากคว้าอีกฝ่ายมากอดอยากจูบแก้มนวลซับน้ำตาให้ทันทีที่เห็นน้ำตาของเธอ

เช้านี้พนิดาลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวทำอาหารง่ายๆ ขนมปังปิ้งกับกาแฟแต่เช้าตรู่ เพราะตนเองบอกกับบิดาไปแล้วว่าจะรีบกลับ เมื่อคืนเธอเผลอหลับไปในอ้อมกอดภาสกร แล้วก็รู้ตัวขึ้นหลังจากนั้นพักใหญ่เพราะอึดอัด พยายามลุกชายหนุ่มก็ปล่อยโดยง่ายแล้วเขาก็หลับต่อเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น ตอนหลับภาสกรดูเหมือนเด็กหนุ่มไม่มีพิษมีภัยต่างจากตอนที่เขารุกเธอลิบลับ

นึกได้ว่าอีกฝ่ายซักผ้าเอาไว้จึงเอาออกมาตากให้เขา โดยมีเพียงเสื้อกับกางเกง หมายความว่าเขาไม่ได้ใส่แค่เสื้อคลุมโล่งโจ้ง

ไม่นานภาสกรก็โผล่หน้ามาในห้องครัวแล้วส่งยิ้มบางให้เธอ

“คุณวุ้นตั้งใจปลุกผมใช่ไหมครับ กลิ่นกาแฟกับขนมปังหอมฉุยเลย”

“จะรีดชุดไหมจ๊ะ พี่จะได้เอาเตารีดมาให้”

พนิดาถามกลับ ไม่ตอบเขาเพราะเธอตั้งใจปลุกด้วยกลิ่นอาหารจริงๆ

“ขอบคุณครับ เมื่อคืนคุณวุ้นเอาเสื้อผ้าผมออกมาตากให้สินะครับ”

หญิงสาวเพียงยิ้มรับ แล้วนั่งลงเตรียมจะกินมื้อเช้า

“กินก่อนสิจ๊ะ”

เธอเอ่ยขณะที่ร่างสูงกำยำเหมือนจะเดินผ่านไปตรงระเบียงซักล้าง แต่แล้วเขาก็หยุดก้มลงมาจูบบนผมเธอ ทำเอาพนิดาหลังเกร็งไม่กล้าขยับ

“ครับ”

ภาสกรตอบรับเสียงทุ้ม จากนั้นก็ยืดตัวขึ้นเดินกลับไปนั่งฝั่งตรงข้าม ยิ้มกว้างมองอาหารตรงหน้าตาวาว

“หิวพอดีเลย”

คนที่หน้าร้อนกับการกระทำของเขาได้แต่อ่อนใจอดอมยิ้มตามไม่ได้ที่อีกฝ่ายกลับมาทำตัวเป็นเด็กหนุ่มอีกแล้ว

ครู่ใหญ่หลังชายหนุ่มอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย พนิดาก็ออกจากห้องพร้อมอีกฝ่าย ภาสกรขับรถหญิงสาวมาที่ร้านอาหารเมื่อวาน

“ผมขอเจอคุณวุ้นทุกเย็นวันศุกร์ได้ไหมครับ”

ภาสกรบอกก่อนจะลงจากรถ

“พี่กลับบ้านทุกวัน ถ้ามาพักคอนโดต้องขอคุณพ่อก่อน ยังไม่รู้เลยว่าจะมาพักวันไหน”

พนิดายังไม่อยากบอกว่าความจริงเธอตั้งใจขอบิดามาเขียนนิยายที่คอนโดอยู่แล้ว แต่ยังไม่รู้ว่าท่านจะอนุญาตหรือไม่ อีกอย่างเธอไม่อยากให้อีกฝ่ายเห็นว่าจะขออะไรจากเธอก็ได้

“แต่ถ้าไม่ได้เจอคุณวุ้น ผมก็ต้องออกไปเที่ยว”

แม้ชายหนุ่มจะทำหน้าอ้อนแต่พนิดามองออกว่าเขากำลังใช้ความเจ้าเล่ห์กับเธอ

“อืม นั่นสินะ ซันต้องมีอกสาวให้ซบนี่ ถึงจะนอนหลับได้”

เธอพูดไปราวไม่แคร์ใดๆ ทำเอาใบหน้าขาวคมส่ายหน้าไป ท่าทางแสดงออกชัดเจนว่าเซ็งจัด

“คุณวุ้นอะ ผมอยากซบอกคุณวุ้น ไม่ใช่อกคนอื่น”

เสียงทุ้มออกไปทางงอแงจนพนิดานึกอยากขำแต่ก็เม้มปากกลั้นเอาไว้แทน

“คุณวุ้นมาพักที่คอนโดให้ได้นะครับ ผมจะรอ”

มือหนายื่นมาจับมือเธอเขย่าเบาๆ พร้อมส่งสายตาออดอ้อนเต็มที่ทว่าพนิดาก็ยังไม่ได้รับปาก บอกชายหนุ่มไปเพียงว่าหากมาพักได้เธอจะบอกเขา

ในเมื่อทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้ภาสกรก็จำต้องยอมปล่อยให้หญิงสาวกลับบ้าน แต่ก็ไม่ลืมขอเบอร์ส่วนตัวพนิดาไว้ด้วย

=====