Chapter 7

Muli kaming nagpatuloy sa paglalakad nang hinila na naman kami ulit ng mga alien patungo sa kung saan. Dumaan kami sa isang hallway at iniangat ko ang kamay ko para hawakan ang pader. Bahagya ko itong kinatok at napagtantong isa iyong uri ng bakal.

Agad ko ring binawi ang kamay ko nang makita sa unahan na bababa kami sa isang hagdan. Bahagyang tumigil do'n ang alien na may hawak kay Mark at itinapat ang kaniyang kamay sa pader. Agad namang nabuhay ang ilaw dahil sa ginawa niya. Pagkatapos ay nagsimula na silang bumaba. Ako ang panghuli sa linya kasama ang isang alien kaya naman mas nahuhuli kong nakikita ang mga bagay sa binabaan namin. Napaayos ako ng tayo nang marinig ang pagwawala nina Rina at Lei. 

"Lei! Rina!" Rinig ko namang sigaw ni Dave. 

Nang tuluyan kaming makababa ng kasama kong alien ay nakita ko ang dahilan ng pagwawala nina Rina at Lei. Hinihila sila ng mga alien palayo sa mga lalaki. So this means, ihihiwalay nila kami? Inihanda ko na ang sarili ko at humakbang na palapit sa mga kasama naming babae pero nagulat ako nang pinigilan ako ng alien na may hawak sa akin. Pagkatapos ay hinila ng isa pa si Josh pasunod sa mga babae. 

Gulong-gulo kaming lahat nang hinila nila ako, si Mark, at si Dave. Pinagsama-sama nila kami sa isang selda. Pabato nila kaming inilagay sa loob. 

Ibang-iba ang seldang ito sa selda sa Earth. Hindi rehas ang nakaharang at nagsisilbing pader ng selda kung hindi glass. Para kaming nasa malaking aquarium. Wala nga lang tubig. 

"What the hell is happening?" Agad na bulalas ko nang maiwan kaming tatlo sa loob ng selda. 

Napansin namin ang tatlong maliliit na kama sa bandang dulo ng selda. Magkakatabi ang mga ito. Sa kabilang bahagi naman ay may nag-iisang hugis kahon na bagay. Dahan-dahan ko itong nilapitan at sinilip. Napangiwi ako nang mapagtantong isang iyong toilet bowl. 

"Dito tayong tatlo iihi at tatae? Ang galing," Sarkastikong saad ko. 

"Bakit tayo ang pinagsama-sama nila sa iisang selda? Akala ba nila lalaki si Tyria at babae si Josh?" Nagtatakang tanong ni Dave kay Mark na tila malalim ang iniisip. Napangiwi naman ako sa tanong niya. Nakakainsulto iyon, ah? 

"No," Iling ni Mark. "I don't know why they made this kind of setup, but I'm sure that they are doing this on purpose. They're planning something."

Muli akong napalingon sa parte ng selda kung nasaan ang mga kama. Tila inaakit ako ng mga itong humiga o kahit umupo man lang kaya naman agad na akong lumapit sa isa sa mga kama at naupo. Napabuntong-hininga na lamang ako nang maramdaman ang lambot nito. 

Napamulat ako nang may naisip. "Mark, nasaan iyong tablet mo? Dala mo ba? Naitago mo ba?" Agad na tanong ko. Nanlalaki pa ang mga mata ko habang tinatanong iyon, umaasang nasa kaniya pa nga iyong tablet. 

Ngunit agad ring bumagsak ang balikat ko nang umiling siya. "Wala na sa akin. Kinuha no'ng alien na may hawak sa akin. 'Yong mga nakaarmor." 

Nasapo ko na lamang ang noo ko at napagdesisyunan na lamang na hubarin ang suit ko. Ang init init na kasi. Napatigil naman ako nang pigilan ako ni Dave. 

"'Wag kaya muna tayong maghubad ng suits? Hindi natin alam ang mga posibleng mang-"

Agad ko siyang pinutol. "Wala ng mangyayari. Kanina pang expose ang mga mukha natin sa hangin nila. Wala namang nangyari sa atin." 

Napatango naman si Mark kaya napabuntong hininga na lamang si Dave at nakigaya na rin sa amin. Halos sabay-sabay naming hinubad ang mga suits namin. Suot naman namin sa loob ang mga uniform namin kaya hindi awkward. We're now wearing our black with pink line sa gilid for girls, and black and red long line sa boys. Ang line na tinutukoy ko ay isang simpleng nakatayong line sa magkabilang bahagi ng katawan namin. Nagsisimula ang pink print sa ilalim ng kili-kili at nagtatapos hanggang sa itaas gilid ng bawat paa namin. 

Pagkatapos kong mahubad ang suit ko ay iniwan ko lang iyon sa lapag at agad nang humiga sa kama. Narinig ko ring nagsihiga na rin sina Mark at Dave. Nakatitig lamang ako sa kisame na kulay abo. Bakal din ata. 

"What now?" Puno ng panghihinayang na bulong ko. Alam kong dinig pa rin naman nila iyon. "Ganito nalang ba? Hanggang dito nalang tayo?" Dugtong ko pa. 

"We need to plan this through. Hindi pwedeng basta-basta tayong kumilos. Hindi natin alam kung paano sila mag-isip." Sagot naman ni Mark. 

Muli ay naalala ko na naman iyong nakaarmor na alien na kasama ko. Kung paanong parang isa siyang tao kung kumilos. At kung paanong parang naiintindihan niya ako. 

"They're like us." Muling bulong ko. 

"What do you mean?" Sabay na tanong nilang dalawa. 

Muli akong napaupo sa kamang kinasasadlakan ko at napatitig na lamang sa kawalan. "Para rin silang mga tao. Ang tindig nila, ang kilos nila, at maging ang mga kagamitan nila rito ay may pagkakahawig sa mga kagamitan natin sa Earth." 

"So, what are you telling us? Anong gusto mong iparating? That maybe they're humans too?" Tanong ni Dave at umupo na rin sa kama niya. Nilingon ko siya at nakitang nakakunot ang noo niya. 

"No. Maaaring aliens pa rin sila but may pagkakatulad sila sa atin at may pagkakatulad rin tayo sa kanila." Paliwanag ko habang nakatingin sa mga mata niya. Gusto kong maintindihan niya ng maayos ang nais kong iparating. Pagkatapos ay lumingon naman ako kay Mark na nakaupo na rin sa kama niya at nakatingin din sa akin. "Maybe they can understand us."

"Paano mo naman nasabi? Hindi nga sila nagsasalita eh." Ani naman ni Dave. 

"Explain. Enlighten us." Saad naman ni Mark. 

Agad akong tumayo sa harapan nila at sinimulang isa-isahin ang mga napansin ko. "Kanina, napalingon ako sa spaceship at nakitang may mga aliens do'n. 'Yong isa sa kanila, kumaway sa akin. Kumaway na parang tao." 

Parehong nanlaki ang mga mata nila sa sinabi ko. Nang hindi sila nagsalita ay pinagpatuloy ko na ang pagsasalita ko. "At iyong alien na kasama ko kanina, I think he's a guy. Titig na titig siya sa akin na parang gandang ganda." Seryosong saad ko pero nakatanggap ako ng tawa kay Dave. He snorted so I glared at him. "May problema ka ro'n?" Agad naman siyang umiling kaya muli akong nagpatuloy sa pagsasalita. 

"At kanina rin, muntik na akong matumba pero sinalo niya ako sa bewang. Iyong katulad sa mga pelikula no'ng araw. Katulad na katulad sa gano'n ang ginawa niya. Para silang tao, pero iba ang uri ng pakikipagkomunikasyon nila. Napansin niyo ba?" Tanong ko pa. 

Umiling lamang sila kaya napabuntong hininga ako. Busy kasi sila masyado kanina sa kakapumiglas kaya hindi na nila napansin masyado ang paligid. "Napansin kong ang paraan nila ng pagsasalita ay iyong ilaw sa mga dibdib nila. Umiilaw iyon kapag nakikipag-usap sila sa kapuwa nila alien. Parang iyong speaker no'ng araw? Kada ilaw ng nasa dibdib nila ay katumbas ng isang salita. Iyon ang tingin ko." 

"Pero walang gano'n 'yong mga nakaputing alien. So, paano 'yon?" Muling tanong ni Dave. 

Natahimik ako dahil maging ako'y wala ng maisagot sa tanong na 'yon. Oo nga. Paano nangyari 'yon? Paano sila nagkaintindihan kung walang umiilaw na bagay sa dibdib iyong mga nakaputi?

"Paano kung himdi iyong ilaw sa mga dibdib nila ang ginagamit nila sa pakikipagkomunikasyon?" Biglang saad ni Mark. Napakunot ang noo ko at kokontra sana pero nanlaki ang mga mata ko nang makuha ang ibig niyang sabihin. Nang tinaasan ko siya ng kilay ay napatango siya. Isa-isa niya kaming tiningnan ni Dave. "May helmet iyong mga nakaarmor, at may helmet din iyong mga nakaputi. Maaaring iyon ang ginagamit nila for communication. Katulad ng ginagamit natin sa spaceship natin." Aniya. 

Naalala ko iyong lumabas ako ng spaceship para ayusin 'yong butas at naalala kong ginamit ko nga iyong helmet to communicate. Maaari ngang gano'n din ang ginawa nila. 

"Iyong sa paggalaw," Napalingon ako kay Dave nang magsalita siya. "Paano mo nalaman iyon?" Tanong niya sa akin. 

Nagkibit balikat ako. "Wala. Napansin ko lang na no'ng nagtakbuhan tayo ay sobrang bigat ng mga katawan natin. Pero no'ng naglakad na lamang ako ay sobrang gaan na. Naisip ko na baka kapag pinipilit natin, mas bumibigat." Paliwanag ko. 

Napatango-tango naman silang dalawa. Muli ay napakunot ang noo ko. "Pero ang setup natin ngayon hindi ko pa rin maintindihan. Bakit tayong tatlo ang pinagsama-sama?" Nagtatakang tanong ko.

"Baka nga napagkamalan ka lang lalaki," Natatawa ulit na saad ni Dave. Inirapan ko na lamang siya at humiga nalang ulit sa kama. 

Nakatitig lamang ako sa kisame ng ilang minuto. Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako. 

"Anak, aalis na kami ni Papa mo bukas. Magpapakabait ka rito, ah? 'Wag kang makulit at makikinig lagi kanila lolo't lola, okay?" Malambing at nakangiting paalala ni mama.

Aalis sila bukas para maghanap ng planet. Sabi nila madali sila ro'n at pag-uwi nila may pasalubong na sila sa akin.

Nakangiting tumango-tango ako. Naeexcite ako sa ibibigay nila sa aking pasalubong kaya halos hindi ko na maisip ang pag-alis nila. Babalik naman sila kaya ayos lang.

Kinabukasan ay sabay-sabay na kaming nagpunta sa headquarters ng work nila mama at papa. Karga-karga ako ni papa habang naglalakad kami papasok. Pwede raw kaming pumasok do'n kasi family naman kami.

Isang lalaking ilang taon lamang ang agwat kanila mama at papa ang bumungad sa amin. Nagpakilala siya bilang founder ng work nila mama.

Ilang sandali pa ay nagpapaalam na sila mama at papa sa amin nila lolo at lola. Aalis na sila. Magwowork na sila.

Umuwi ako kasama sila lolo at lola. Karga ako ni lolo habang nakatingin ako sa dinaanan nila mama at papa. Hindi ko na sila makita pa pero kumakaway pa rin ako.

Isang araw ay bigla na lamang may tumawag kanila lolo at lola. Dahil sa tawag na 'yon ay nagmamadaling nagbihis sila lolo at lola at sinabing iiwan muna ako sa bahay ng mga kaibigan ko, sina Mara at May. Same ang work ng parents nila sa parents ko kaya friends kami. Yaya nila ang nagbabantay sa kanila dahil nasa work din ang parents nila.

Naglalaro lang kami ng bahay-bahayan sa playroom nila. Pansin kong parang aligaga ang yaya ng kambal pero dahil bata nga ay hindi ko na lamang pinansin iyon. Naisip kong baka natatae lang siya. Hihi.

No'ng hapon ay napangiti ako nang makita si lola sa pintuan ng bahay nila Mara at May. Napakunot ang noo ko nang mapansing parang naiiyak si lola habang nakikipag-usap sa yaya ng kambal.

"Lola, ayos ka lang po?" Inosenteng tanong ko. Nginitian lang niya ako at sinabing uuwi na kami. Tinanong ko kung nasaan si lolo pero sinabi niya lang na may pinuntahan ito.

Kinabukasan ay maagang nagising si lola at pinaghanda ako ng makakain, pinaligo at binihisan. Pagkatapos ay muli niya akong inihabilin sa yaya ng kambal.

Buong araw kaming naglalaro ng kambal no'n pero ramdam kong may mali. Para akong naiiyak na ewan. No'ng sumapit ang gabi at hindi ako sinundo ni lola ay kinabahan na ako.

Agad akong napatayo nang marinig ang katok sa pinto. Sa pag-aakalang si lola iyon ay ako na mismo ang nagbukas ng pinto ngunit agad rin akong napasimangot nang isang hindi pamilyar na lalaki ang bumungad sa akin.

"May matanda ba riyan sa loob?" Mahinahong tanong niya.

Napaisip naman ako. Hindi pa naman kasi masyadong matanda ang yaya ng kambal. "Hindi pa po siya matanda, e. Pero malapit na rin po ata niyang maging kaedad si lola." Nakangiting saad ko pagkatapos ay humarap sa loob ng bahay at sumigaw. "Ate, may tao po! Naghahanap ng matanda!"

Kunot-noong lumabas ang yaya ng kambal mula sa kusina. Umalis na ako ro'n nang magkaharap na sila. Parang seryoso kasi ang pag-uusapan nila.

Naglalaro lang kami ng kambal nang biglang lumapit sa amin si yaya. Umiiyak siya habang may sinasabi. Hindi ko maintindihan no'ng una dahil humihikbi siya, hanggang sa luminaw ang lahat.

"W-wala na ang lolo't lola mo. Wala na rin ang mga magulang niyo. Diyos ko po." Umiiyak na aniya.

Nakiiyak ako sa kaniya hanggang sa napuno na ng hagulhol ang bawat sulok ng silid.

Napabalikwas ako sa kama at hinihingal na napabangon. Inilibot ko ang paningin ko at napagtantong wala na ako sa bahay ng kambal. Nasa selda pa rin ako kasama sina Mark at Dave na natutulog na. 

Nananaginip lang pala ako ng masama. Humihinga ako ng malalim at inihilamos ang kamay ko sa mukha ko. Bahagya rin akong napatitig sa kawalan. 

Grabe ang mga pinagdaanan ko, namin ng kambal. Kaya hindi ako susuko. Hindi ang pagkakakulong rito ang magiging dahilan ng pagsuko ko. Gagawin ko ang lahat para mapagtagumpayan ang mission namin. Hindi pa huli ang lahat. Alam ko iyon. At sisiguraduhin ko iyon. 

---