EP.5 มะม่วงร่องอก

EP.5

อลินดาอ้าปากค้าง อยากจะเอาหน้ามุดหนีลงดินให้รู้แล้วรู้รอด ได้เธอแล้วเขาก็ยังจะมักมาก เธอพยายามยื้อแย่งโทรศัพท์เขามาลบภาพหน้าอก เกิดมันบ้าเอาภาพเธอไปลงโอลี่แฟน คราวนี้เธอคงได้เป็นฆาตกรฆ่าเขาแน่

“ปกติเขามีแต่มะม่วงอกร่อง อันนี้มะม่วงร่องอก ลูกโต ๆ หวานฉ่ำ” ธาวินมองหน้าอกอลินดาเป็นประกาย สองเต้าลูกใหญ่ ๆ กระเด้งเต็มสองตาเมื่อเธอพยายามเขย่งเอาโทรศัพท์เขาไปลบภาพ

“ไอ้เพื่อน” อลินดาขึ้นเสียง จ้องธาวินเขม็ง เธอยืนกอดอกเพื่อปกปิดหน้าอกของตัวเอง ถึงแม้จะไม่มิดเลยก็ตาม เมื่อฝ่ายชายจ้องหน้าอกเธอตาเป็นมัน

“ภาพไม่หลุดหรอกน่า” ธาวินยิ้มบอกขำ ๆ ก่อนจะโน้มใบหน้าพูดกับเธอใกล้ ๆ ดวงตาสองคู่ประสานกันเป็นหนึ่ง

“เพราะฉันหวง”

“ฉันไปแล้ว” ใบหน้าสวยย่นจมูกใส่ก่อนไป อลินดาพาตัวเองเดินออกจากห้องด้วยความเร็ว ก่อนที่เธอหัวใจจะวายตรงหน้าเขา

หวงเธองั้นเหรอ ในฐานะอะไร เพื่อน หรือมากกว่านั้น

“ฉันเปิดประตูให้” อลินดาออกจากห้องธาวินก็เจอโอปอลยืนอยู่หน้าห้อง เธอเปิดประตูให้กับเพื่อนสาวคนสนิทอีกคน วันนี้เธอและโอปอลทำรายงานด้วยกัน เพราะต้องส่งรูปเล่มให้อาจารย์ภายในสัปดาห์หน้า

ติ๊ง~

ระหว่างที่กำลังค้นหาข้อมูลในอินเทอร์เน็ตเพื่อทำรายงาน เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์อลินดาดังขึ้น

อลินดามองจากปลายหางตา แต่มือยังคงพิมพ์ข้อมูลเป็นระวิง และจากนั้นเสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้นระรัว โอปอลเพื่อนสนิทเธอถึงกับสะกิดถาม

“ดูก่อนไหม รัวขนาดนั้นเหมือนจะมีใครตาย”

อลินดาทำตามที่โอปอลพูด เธอกดแชตของธาวิน ไม่รู้มันส่งภาพอะไรมา

แต่พอได้เปิดเท่านั้น เธอรีบคว่ำหน้าโทรศัพท์ทันที เพราะโอปอลนั่งอยู่ข้าง ๆ กลัวว่าเธอจะเห็น อลินดาได้แต่บริภาษคนที่ส่งข้อความอยู่ในใจ

“รัก แกเป็นอะไร แล้วตกลงใครแชตมา เพื่อนหรือเปล่า”

“ใช่”

“แล้วทำไมต้องทำหน้าตกใจ”

“ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่ข้อมูลอันนี้ถูกต้องแล้วใช่ไหม” อลินดาดึงสติกลับเข้าสู่การทำรายงานส่งอาจารย์ หวังว่าโอปอลจะไม้ซักไซร้ถามเธออีก

หลังจากแบ่งหน้าที่และช่วยกันค้นหาข้อมูลผ่านอินเทอร์เน็ตได้สักพัก ทั้งโอปอลและอลินดาต่างก็ขอพักการทำรายงานไว้เท่านี้ พวกเธออยากพักผ่อนแล้ว

“รัก ครีมแกหายไปไหน หมดเหรอ” โอปอลเอ่ยถาม คืนนี้เธอนอนที่ห้องอลินดา ไม่เห็นครีมทาผิวเธอวางตั้งบนโต๊ะ

“ใช่ ฉันยังไม่ได้สั่งมา” ความจริงเธอย้ายของส่วนตัวไปไว้ที่ห้องธาวินต่างหาก จนไม่เหลืออะไรให้ทาที่หน้ากระจกเลยสักชิ้น

“ฉันก็ว่าจะขอยืมทาหน่อย งั้นฉันอาบน้ำก่อน”

หลังจากโอปอลเดินเข้าห้องอาบน้ำ อลินดาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นไปพลาง ๆ ระหว่างนั้นก็กดแชตหาธาวิน แต่ก่อนจะพิมพ์เธอขอลบภาพหน้าอกตัวเองก่อน และกำชับให้อีกฝ่ายลบด้วย

รัก : ลบภาพเดี๋ยวนี้เลยนะ

รัก : คืนนี้ฉันนอนกับโอปอล

ผ่านไปครึ่งชั่วโมงจนเพื่อนเธออาบน้ำเตรียมเข้านอน เขาก็ยังไม่ตอบ ไหนว่าให้บอกไงว่าเธอจะนอนที่ไหน

รัก : นายทำอะไรอยู่

รัก : ฉันจะนอนแล้วนะ

รัก : คุยแชตกับนายทีไร ทำไมชอบให้หนักขวาอยู่เรื่อย

“ยัยรัก ไปอาบน้ำสิ”

“อื้อ เดี๋ยวไป” ปากตอบแต่ตามองแชตของธาวิน ให้ตายสิ เขาเป็นแบบนี้ทุกที กว่าจะตอบแชตเธอแต่ละครั้งก็นานแสนนาน

“ถือว่าฉันบอกแล้วนะ” เสียงใสพึมพำ ทำให้โอปอลหันมามองเธออีกครั้ง

“บ่นอะไรของแก”

“เปล่า ฉันไปอาบน้ำก่อน”

ข้อความของอลินดาถูกส่งไปถึงธาวิน แน่นอนว่าเขาเห็น แต่ยังไม่ว่างตอบ เพราะว่า...

“ซี๊ด รัก รัก” ธาวินกำแก่นกายใหญ่ของตัวเองในอุ้งมือ ทำหน้าที่ชักรูดขึ้นลง อีกมือถือโทรศัพท์ไว้เปิดภาพหน้าอกอลินดาที่เขาเป็นคนถ่าย แล้วเกิดภาพมโนว่าเธอกำลังใช้หน้าอกทั้งสองข้างบีบแก่นกายเขาไว้แล้วรูดมันขึ้นลง

“อ่าส์ รัก โคตรดี นมเธอโคตรนิ่มเลย อื้อ อย่างนั้น” ปกติเขาจะเปิดหนังเอวีแล้วช่วยตัวเอง แต่ครั้งนี้เขาเสร็จได้เพราะเพื่อนสนิท

แม่งเอ๊ย! ดีกว่าเปิดหนังโป๊อีก

ช่วงสายของวันต่อมา อลินดาหยิบจับโทรศัพท์เป็นสิ่งแรกเมื่อรู้สึกตัวตื่น เธอเปิดเข้าหน้าแชตธาวิน เขาก็ยังไม่เปิดอ่าน

“ตื่นแล้วเหรอรัก เมื่อกี้เพื่อนมาหาแก แต่ฉันบอกว่าแกนอนอยู่”

อลินดาเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง รู้สึกตื่นเต็มตาราวกับกินกาแฟมาสิบแก้วก็ว่าได้ โอปอลสังเกตอาการอลินดาตั้งแต่เมื่อวาน รับรู้ได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง

สองคนนี้มันยังไง

โอปอลรู้ว่าอลินดากับธาวินเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เรียนมัธยม แถมยังพักอยู่ในคอนโดเดียวกัน ห้องติดกัน เจอหน้ากันทุกวัน และสองคนนี้ก็ยังไม่มีใครมีแฟนตัั้งแต่ได้รู้จักกันมา

“เพื่อนกลับห้องไปแล้วเหรอ”

“ใช่ ฉันถามแล้วนะว่ามีอะไรหรือเปล่า แต่ก็ไม่ตอบ”

“แกก็รู้ว่าเพื่อนมันไม่ค่อยพูด”

“ฉันรู้ และเพื่อนมันก็สนใจแต่แก ไม่สนใจใคร” คำพูดของโอปอล ทำเอาอลินดานิ่งไปอึดใจ ก่อนที่จะลุกขึ้นเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตา

ขนาดว่าโอปอลพยายามพูดเล่นกับเขา พยายามเข้าหา ธาวินก็ยังไม่คุยกับเธอเลยสักคำ แค่มองหน้าเธอนิ่ง ๆ หลังจากนั้นก็เงียบเป็นเป่าสาก เหมือนเธอคือธาตุอากาศไม่ได้อยู่ในสายตา

“เดี๋ยวฉันไปดูเพื่อนก่อน ไม่รู้มันกินอะไรหรือยัง”

นั่นเป็นข้ออ้างของคนที่อยากเจอผู้ชายจนตัวสั่น

อลินดาอยากเจอเขา

ร่างบอบบางยืนกดออดอยู่หน้าห้อง ไม่นานเขาก็เปิดประตูแล้วกระชากเธอเข้ามา หนำซ้ำยังปิดประตูห้องแรงสนั่น

“อื้อ~” ธาวินรวบเธอไว้กับตัวอย่่างแนบแน่น ใบหน้าหล่อก้มลงจูบริมฝีปากอิ่มอย่างรุนแรง ร่างกายเขามันเตลิดเมื่อเปิดประตูแล้วเห็นเธอยืนอยู่หน้าห้อง

อลินดาใช้กำปั้นทุบอกแกร่งแรง ๆ ตอนนี้เธอหายใจไม่ออกเมื่อเขาสูบวิญญาณเธอแทบหมดสิ้น

“ฉันหายใจไม่ออก”

“คืนนี้นอนไหน”

“นอนที่ห้อง โอปอลบอกจะนอนอีกคืน”

“อืม”

“เมื่อคืนเห็นข้อความฉันยัง”

“เห็น”

“แล้วลบรูปไปหรือยัง”

“แล้ว”

“ทำอะไร ทำไมไม่ตอบ”

“ทำข้าวให้กินหน่อย” ธาวินเลี่ยงที่จะตอบคำถาม ตอนนี้เขาหิวข้าวมาก แต่ถ้าเธอยังชักช้า เอาแต่จ้องหน้าเขาอยู่แบบนี้ มีหวังอาหารมื้อนี้คงไม่พ้นที่จะเป็นเธอ

หลังจากทำข้าวผัดเมนูง่าย ๆ ให้เขากิน “เสร็จแล้ว ฉันไปก่อน โอปอลโทรมาตาม” อลินดาทำอาหารเสร็จก็ขอตัวกลับห้อง ระหว่างทำอาหารให้ธาวิน เพื่อนสาวโทรตามให้กลับไปทำรายงานต่อ

“เป็นไก่ ตามจิกอยู่นั่น”

“ฉันมาอยู่กับแกนานแล้ว เดี๋ยวต้องทำรายงานต่อ ส่งอาทิตย์หน้า”

“มาใกล้ ๆ หน่อย”

“อะไร” อลินดาเดินเข้าไปยืนอยู่ข้าง ๆ ธาวินเอาหัวมุดเสื้อที่เธอใส่แล้วจูบลงบนหน้าอกผ่านเสื้อชั้นใน

“ไปได้”

“ไอ้เพื่อน” อลินดาขึ้นเสียง ใบหน้าสวยเห่อร้อนด้วยความอาย ธาวินแหงนหน้ามองเธอยิ้ม ๆ แต่ก็ไม่พูดอะไร

“งั้น...ฉันทำบ้าง” เธอรวบรวมความกล้า สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ อลินดาทำอย่างที่เขาทำกับเธอ เอาหัวมุดเสื้อที่เขาสวมอยู่ แล้วใช้ริมฝีปากจูบลงไปบนหน้าอก

“ซี๊ด~” ธาวินร้องครางเมื่อถูกเธอสัมผัสตรงหน้าอก

“ฉันไปละ” หลังจากที่เอาหัวออกจากเสื้อ ใบหน้าสวยก้มหน้าคางชิดอก สองเท้าเล็กรีบวิ่งออกจากห้อง ปล่อยให้ธาวินยิ้มขำกับความกล้า ๆ กลัว ๆ ของอลินดา

“กลับมาเมื่อไหร่ พ่อจะเอาไข่ยัดปากเป็นการทำโทษ” ข้าวปลาไม่กินมันแล้ว เธอมาทำให้น้องชายเขาตื่น ไม่พ้นที่จะต้องช่วยตัวเองอีกวัน

ว่าแล้วก็เปิดภาพเธอ

“ซีี๊ด~ รัก”

ขอคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้เค้าหน่อยน๊า

พระนางศีลเสมอกันค่ะ ปล่อยให้เขาจุบุจิ๊บิกันไปนะคะ 😂