Friend With Benefit เพื่อน ร่วม เตียง NC-20

“ไอ้เฟียหายหัวไปไหนวะ” ชายหนุ่มร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตัวประจำ ก่อนจะเอ่ยถามออกมาเมื่อเห็นว่าเพื่อนที่นั่งหน้าสลอนอยู่มีไม่ครบคนอย่างที่เคย “โดนเรียกตัว” หนุ่มผมสีควันบุหรี่เป็นคนตอบคำถามนั้น แต่ดวงตาคมยังไม่ยอมละจากมือถือเครื่องโปรด “อีกแล้วเหรอ มันยอมไปหรือไงรอบนี้” “ไม่ยอมก็ต้องยอมแหละวะ คู่อริมันยอมไปง่าย ๆ ถ้าไอ้เฟียไม่ยอมไปก็หมาดิ” “ไอ้พวกแพ้ผู้หญิงไม่เป็น” “น้อยหน่อยไอ้คริส ใครจะยอมผู้หญิงเก่งเหมือนมึง โดยเฉพาะเวลาผู้หญิงขึ้น...” “นี่สถานศึกษา ไม่ควรพูดเรื่องอย่างว่านะครับคุณเควิล” “ผมหมายถึงอารมณ์ขึ้น แบบโกรธน่ะครับคุณเนตั้น มันเรื่องอย่างว่าตรงไหน หรือสมองคุณมึงมีแต่เรื่องพวกนี้” “ไอ้...” “ตีกันเป็นเด็ก ๆ อีกแล้วนะพวกมึง” เสียงที่สี่ดังขึ้น ทำให้สองหนุ่มที่กำลังจะเถียงกันต่อต้องเงียบเสียงลงและหันไปสนใจเจ้าของเสียงแทน “มาแล้วเหรอเฟีย” “ไม่มามั้งยืนหัวโด่อยู่เนี้ย” “หัวอะไรโด่วะ” คริสเอ่ยถามติดตลก ทำให้คนถูกถามอดไม่ได้ที่จะผลักไหล่แข็งนั่นแรง ๆ “กวนตีน” คำด่าไม่จริงจังนั้นทำให้ทั้งกลุ่มปล่อยเสียงหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี สาว ๆ ที่เดินผ่านไปมาอดหยุดมองไม่ได้ก

​Mafia Part . ผมยืนกอดอกรออีกฝ่ายอย่างใจเย็น ห้องน้ำที่นี่แบ่งแยกชายหญิงชัดเจนไม่ได้ห่างกันมากนักแต่ปลอดภัยกว่าที่อื่นหลายเท่า ช่วงเวลานี้มีคนเดินมาเข้าห้องน้ำประปราย แต่ถึงอย่างนั้นมีผู้หญิงหลายคนพยายามเข้ามาชวนคุยด้วย ผมไม่ได้ปฏิเสธแต่ก็ไม่ได้ตอบรับ เมื่อพวกเธอรู้สึกว่าสิ่งที่ทำมันไร้ประโยชน์ก็ยอมเดินจากไปเอง นี่คือวิธีรับมือผู้หญิงในแบบของผม ผู้ชายเย็นชาที่หลายคนคิดว่าน่าค้นหา แต่แท้จริงแล้วก็คือผู้ชายไร้ความรู้สึกและน่ารำคาญคนหนึ่งเท่านั้น ผู้หญิงที่ต้องการจะเข้ามาในโลกของผมส่วนมากมักจะทนไม่ไหวและเป็นฝ่ายถอยออกไปเอง เพราะฉะนั้นผมจึงเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องผู้หญิงเท่าไหร่นัก ตึก ตึก ตึก รองเท้าส้นสูงสีน้ำเงินเข้มมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม กลิ่นหอมจาง ๆ ที่แสนคุ้นเคยทำให้ผมรู้ทันทีว่าคนที่ยืนอยู่คือใครโดยไม่ต้องเงยหน้าขึ้นมอง “นายกำลังใช้วิธีสกปรกบังคับฉัน” “ฉันเปล่า” “แต่นายกำลังทำ!” ผมเงยหน้าขึ้นมองคนที่เริ่มอารมณ์เสีย นับดาวมีนิสัยคล้ายผมหลายอย่าง โดยเฉพาะเรื่องเก็บอารมณ์ทุกอย่างไว้ภายใต้ใบหน้านิ่งเรียบหรือบางครั้งก็เชิดรั้นถือดีนั้น ไม่บ่อยนักหรอกที่เธอจะแสดงค

Mafia Part.“ตรงนี้เลยเหรอ” นับดาวถามด้วยความไม่มั่นใจ ก็ไม่แปลกหรอกเพราะตอนนี้เรายังอยู่ที่ประตู เสื้อผ้าของผมยังอยู่ครบ มีแค่บางส่วนที่ถูกปล่อยออกมาอวดความยิ่งใหญ่เท่านั้น“ตรงนี้แหละ เฟียอยากลองท่ายืน” ผมตอบพร้อมเข้าประชิดตัวอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว เมื่อนับดาวเอ่ยปากจะประท้วงอีกครั้งผมจึงรีบปิดปากของเธอไว้ด้วยจูบที่ลึกล้ำ แขนหนึ่งข้างยกขาเรียวขึ้นเพื่อเปิดทางให้ตัวเอง รอจนนับดาวเริ่มเคลิ้มกับจูบจึงจับส่วนแข็งขืนเข้าไปทักทายความนุ่มนิ่มของเธอ“อืม”ผมจับเจ้าลูกชายถูไถลงบนยอดเกสรที่สั่นระริกจนเจ้าของยืนไม่ติด อดส่งเสียงครางเบา ๆ ในลำคอไม่ได้เมื่อรู้สึกเสียววูบที่ส่วนปลาย ความเปียกชื้นของเธอชโลมลงบนความแกร่งจนมันวาว เมื่อเริ่มรู้สึกว่าเส้นทางที่ต้องการจะเข้าไปสำรวจชุ่มฉ่ำเพียงพอแล้วจึงค่อย ๆ ดันตัวตนไปอย่างช้า ๆ“อ๊ะ เฟีย ช้า ๆ ก่อนนะ มันตึง” นับดาวหลับตาปี๋และเอ่ยบอกผมเสียงสั่น ผมเองก็รู้สึกเจ็บตึงที่ส่วนปลายอยู่ไม่น้อย แม้นับดาวจะเปียกลื่นและพรั่งพร้อมมากแค่ไหน แต่เส้นทางที่ไม่ได้ใช้งานมานานร่วมอาทิตย์ก็คับแคบเกินไปที่จะเข้าสำรวจได้อย่างเอาแต่ใจอยู่ดี“ดาวใจเย็น ๆ นะ เฟียจะไม่ดันแรง แต

Mafia Part . ผมกลับมาใช้ชีวิตปกติเหมือนเดิมที่เคยเป็น เพื่อน ๆ ไม่จำเป็นต้องหลอกล่อให้ผมไปเที่ยวด้วยเหมือนแต่ก่อน เพราะชีวิตที่ไม่ต้องระวังความรู้สึกใครทำให้บางครั้งก็เป็นผมที่เสนอตัวเอง คอนโดนั้นถูกปล่อยทิ้งไว้ เพราะผมตัดสินใจย้ายกลับไปอยู่ที่บ้าน แม้จะต้องเจอหน้าพ่อและแม่ที่จ้องจะกำหนดชีวิตลูก ๆ ตลอดเวลา แต่มันก็ดีกว่าต้องกลับไปเจอภาพเดิม ๆ ในห้องเดิม ๆ “โปรเจกต์จบถึงไหนแล้วมึง” เควิลชวนคุยคนแรก มันดูสภาพดีที่สุดแล้วในกลุ่ม วันนี้พวกเรารวมตัวกันได้ในรอบเดือนหลังจากที่หัวปั่นอยู่กับโปรเจกต์จบ เลยตกลงกันว่าจะนั่งดื่มเงียบ ๆ ไม่ต้องการใครมายุ่งวุ่นวายเพื่อพักสมอง “สามสิบเปอร์เซ็น” “เฮ้อออออออออ” คริสถอนหายใจออกมาแรง ๆ “เลิกพูดเรื่องงานกันก่อนเถอะพวกมึง กูจะอ้วกออกมาเป็นโมเดลอยู่แล้ว” “เออ ๆ รีแล็กซ์ ๆ” เนตั้นเอ่ยอย่างเห็นด้วย ก่อนที่พวกเราทุกคนจะนั่งดื่มกันเงียบ ๆ ต่างคนต่างจมอยู่กับความคิดตัวเอง “พวกมึง” เควิลเป็นคนที่ทำลายความเงียบอีกครั้ง ผมเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่ดูเครียดขรึมของเพื่อนด้วยความแปลกใจ เควิลเป็นคนที่ขี้เล่นและดูเหมือนจะไร้เรื่องเครียดที่สุดในกลุ่ม น้อยครั้งที่จะเ

Mafia Part . “ห้องนายไม่มีพวกมะนาวหรือน้ำขิงเลยเหรอ” นับดาวหันกลับมาถามผม หลังจากที่พยายามหาของที่ต้องการมาหลายนาที วันแรกของเราหลังจากยุติความสัมพันธ์แบบ Friend With Benefit ลงอย่างเป็นทางการเริ่มต้นขึ้นแบบงง ๆ และค่อนข้างวุ่นวาย เพราะหลังจากที่คุยกันได้ไม่กี่ประโยคผมก็ปวดหัวจากอาการเมาค้างอย่างรุนแรง เดือดร้อนให้นับดาวต้องคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง ช่างเป็นการเริ่มต้นที่น่าประทับเหลือเกิน “ไม่มีหรอก ฉันไม่ได้กลับห้องมาเป็นเดือนแล้ว” “อ้าว ทำไมล่ะ” “ไม่มีคนให้นอนกอด” ผมหยอดอีกครั้งเมื่อมีโอกาส พร้อมส่งสายตาที่คิดว่าหวานที่สุดให้อีกฝ่ายอย่างไม่เจียมสังขาร แต่มันคงแปลก ๆ น่าดูเพราะนับดาวทำหน้าปุเลี่ยนใส่เสียอย่างนั้น “นายนี่ เหมือนโดนผีสิงเลยอะ” “ฉันกำลังจีบเธอไง” “จีบแบบนี้ไม่ชินเลย” เธอว่าพร้อมหันกลับไปทำอะไรกุกกักที่ครัวอีกครั้ง ด้วยความสงสัยผมจึงเดินเข้าไปเมี่ยง ๆ มอง ๆ และดูเหมือนว่าเธอจะไม่รู้ตัว เพราะเสียงหวานยังคงเอ่ยต่อไม่หยุด “แล้วสายตาแบบนั้นเลิกทำเลยนะ มันแปลก ๆ โอ๊ะ!” นับดาวร้องเสียงดังเมื่อหันกลับมาแล้วหน้าผากชนเข้ากับปลายคางของผม แม้จะไม่แรงนักแต่ก็ทำให้เธอเสียหลักไม่น