บทที่ 11

Honey, I Hate you

บทที่ 11

ช่อเอื้องโบกมือไปมาเพื่อเช็คว่าเขานั้นหลับสนิท เธอพ่นลมหายใจออกมาอย่างโลงอก

"แล้วเราจะใส่อะไรล่ะเนี่ย" เธอพึมพำเบาๆ ก่อนจะหยิบชุดชั้นในขึ้นมาใส่ เธอเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้าของธีร์ก่อนจะหยิบเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่กับบ็อกเซอร์มาสวมให้เรียบร้อย หญิงสาวรีบวิ่งไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว

กึก! กึก!

ช่อเอื้องพยายามเปิดประตูแต่เปิดไม่ได้ เธอจิ๊ปาก อย่างหมดอารมณ์ ก่อนจะเดินไปหยุดที่ปลายเตียง

"ยังรอบคอบไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ..ลดๆหน่อยก็ได้ความฉลาดอ่ะ" เธอเท้าเอวต่อว่าชายหนุ่มที่หลับใหลไม่รู้เรื่องรู้ราว

"เออ จริงสิ โทรศัพท์" หญิงสาวย่องไปที่หัวเตียงอย่างแผ่วเบาก่อนจะเปิดลิ้นชักหาสิ่งที่ต้องการ

"เอาไปไว้ไหนเนี่ย จิ๊!" เธอหันมาทำตาถลนใส่คนตัวโตที่ไม่รู้ว่าเอาโทรศัพท์ไปไว้ตรงไหน ก่อนจะเหลือบไปมองสูทที่แขวนไว้

"พี่หมีฉลาด... แต่น้อยกว่าเค้า รู้ไว้ซะด้วย" เธอยิ้มร่าอย่างดีใจ ก่อนจะย่องเบาๆไปที่เสื้อตัวนั้น เธอเบิกตากว้างอย่างดีใจเมื่อมันมีโทรศัพท์อยู่จริงๆ

"อ้าว แล้วรหัสอะไรเนี่ย" ช่อเอื้องพยายามปลดล็อกด้วยรหัสต่างๆ ทั้งเบอร์โทร วันเดือนปีเกิด ก็เข้าไม่ได้

"ใช้รหัสอะไรเนี่ย" เธอพ่น