KASALUKUYANG nasa branch ng Lia’s Gourmet si Leopold sa Tagaytay. Si Harmony na kasi ang tumayong manager dito magmula noong mamatay si Raymund.
Labis na ikinalungkot ng mga empleyado niya ang pagkawala ng kaniyang pinsan. Nakaapekto rin ito sa performance nila ng mga sumunod na araw kaya naman nagpasya siyang isara muna ang restaurant ng isang linggo hanggang sa mailibing si Raymund at makapag move on ang kaniyang mga empleyado.
Dalawang buwan na ang lumipas mula nang mangyari iyon. Ngayon ay bumalik na sa normal ang kanilang mga buhay. Subalit, habang-buhay na mag iiwan ng sugat sa kanilang mga puso ang biglaang pagkawala ni Raymund.
“Bossing!” tawag sa kaniya ni Harmony. Lumapit naman ito sa kaniya nang mapalingon na siya rito. “Dumating na ang mga supplies natin. Anton will transfer them to the cold storage after the inventory.”
Tumango naman si Leopold. “Thanks for letting me know, bud.”
“No problem boss. Balik muna ko sa trabaho. Ang dam
HINDI naman kaagad na nakasagot si Leopold. Hindi niya alam kung paanong sasagutin ang katanungan ni Bernard. Hind niya alam kung paano niya sasabihin sa mga ito na nasa ospital ang bata at ilang buwan nang hindi gumigising.“Bernard, kumusta ang pag-aaral mo pati na rin ng mga kapatid mo?” singit ni Andrea nang mapansin na nahihirapang makasagot si Leopold sa tanong ng binatilyo. Dahil dito ay nakalimutan na nito ang tungkol kay Lia.“Ok lang naman po ate Andy, medyo nahihirapan lang talaga ako sa matematikang asignatura,” tugon naman sa kaniya ni Bernard.Nang matapos makakain ay naunang tumayo si Leopold at nagpaalam upang magpahangin sa labas. Pakiramdam kasi niya ay nauubos ang buo niyang lakas dahil sa presensya ni Andrea sa paligid.He lit up a cigarette and inhaled the addictive nicotine of it. Maya-maya lang ay nadama niya ang paglapit ng kung sino sa kaniyant gawin likuran.“So, you still smoke pa rin pala, C
KUMUNOT ang noo ni Flint sa narinig na kaswal na pagbati ng kanilang kliyente kay Leopold. Habang ang binata naman ay napangiwi na lang.Mas lalo pang nagulat si Flint nang bigla na lamang lumapit si Stormy kay Leopold at kumapit sa braso nito.“How are you, Leo? I missed you!”“Puwede bang lumayo ka sa akin, Storm! Can’t you see that I’m wearing a suit kahit pa napakainit ng panahon?” reklamo naman ni Leopold.Flint was dumbfounded. He didn’t know what to do during that time. He has this huge crush on Stormy Rivera ever since she began her acting career.But the woman she admire is now hugging his friend. “I didn’t know that you knew someone like her Leo,” komento niya.“Actually, gusto ko na rin talaga sanang kalimutan na magkakilala kami…” sagot ni Leopold.“You’re being rude, you know?” sabat naman ni Stormy.“Did you two
HINDI maunawaan ni Andrea kung bakit ba ipinagpipilitan ng kaniyang lolo na sumama sa kaniya si Damian sa pagdalo niya sa isang charity event para sa mga nasalanta ng bagyo.Sa panggigilalas pa ng dalaga ay aktibong-akribo naman si Damian sa layunin ng kaniyang lolo.Hindi man niya gusto ay wala pa rin siyang nagawa dahil may kasalanan pa siya sa matanda sa ginawa niyang pagtakas dito noon nang araw na makita niya si Leopold na may ibang kahalikang babae.Kaya heto siya ngayon… nakakapit sa braso ng lalaking ipinagkasundo sa kaniya upang maging kabiyak sa hirap at ginhawa. Masama man sa loob niya na ituloy ang kasal dito ay tila ba mas magiging mainam ito para sa lahat.Tutal naman may nangyari na rin sa kanila ay siguro naman madedevelop na lamang ang feelings niya para rito. Hindi naman kasi mahirap mahalin si Damian.Mabuti itong tao. Maalalahanin, maalaga at higit sa lahat ay parang isang nabuhay na istatwa ng diyos ng mga griyego noong
NANG tangkain ng isang lalaki na nasa likuran nila na hatakin si Stormy ay kaagad na sinipa ito ni Leopold. Napaatras naman ang lalaki dahil dito.Pinalo naman siya ni Stormy sa balikat na siyang nakapag-pangiwi sa binata. “Ouch! What was that for?”“For telling them to take me! Isusumbong talaga kita kay—”Hindi na naituloy ni pa ni Stormy ang nais sabihin nang bigla siyang hatakin ni Leopold papalapit dito dahil sa tangkang pagkuha sa kaniyang muli ng isa pang lalaki.Nagpakawala naman ng suntok si Leopold upang pigilin ito. Nagawang makasalag ng lalaki kaya naman sinegundahan niya ng isa pang malakas na sipa ang opensang pinakawalan.Napaluhod naman ang lalaki nang kumonekta ang sipa niyang ito sa sikmura ng lalaki. Hindi naman na nakatiis pa ang ibang kasamahan ng lalaki at sunod-sunod na umatake kay Leopold.Nagawa ni Leopold na protektahan ang sarilu pati na rin si Stormy laban sa mga nagtatangkang dumukot
SA kalagitnaan ng mga pag-uga ng kanilang sasakyan ay napansin ni Leopold ang panginginig sa takot ni Stormy.Batid niyang matapang ito at walang inuurungan ngunit lubos din niyang nauunawaan ang takot na mayroon ngayon ang dalaga.Kahit naman siguro sino ay manginginig sa takot kung may mga taong nagtatangkang pumatay sa iyo. Hinawakan niya ang dalaga sa kamay.Alanganin itong ngumiti sa kaniya nang magtama ang kanilang mga mata. Sa aktong ito ay maipararating niya sa pinsan na hindi niya ito pababayaan.Bahagyang napalagay naman ang loob ni Stormy. Ngunit sandali lang iyon dahil bigla silang pinaulanan ng bala ng mga lalaki sa kabilang sasakyan. Mabuti na lamang at bullet-proof ang sasakyang dinala nila para sa araw na iyon dahil kung hindi ay tiyak na pinamugaran na ng bala ang mga katawan nila.“Here!” wika ni Flint kasabay nang pag-abot nito sa kaniya ng isang baril. Kaagad naman itong kinasa ni Leopold.Inutusan niya pa si
NAPAMULAT si Leopold dahil sa tunog ng mga takong ni Stormy na ume-echo sa buong living area ng tahanan nitoHindi niya namalayan na sa sofa na pala siya nakatulog. Nakailang bote rin kasi sila ng wine ni Stormy. Mula sa walang mga saysay na usapan hanggang sa mga hinanakit nila sa buhay lamang ang napagkaabalahan nilang dalawa kagabi.Kaagad naman niyang tinupi ang kumot na siyang nagbigay ng katamtamang init sa kaniya habang siya ay namamahinga. Umiikot man ang kaniyang paningin ay hinanap pa rin ng kaniyang mga mata si Stormy sa paligid.Natagpuan niya ito sa kusina habang may kagat-kagat na isang slice ng loaf bread. Nag-angat ng tingin sa kaniya ang dalaga nang maramdaman nito ang presensya niya.Inalis nito ang tinapay sa kaniyang bibig gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay ginagamit niya sa pagtitimpla ng kape. “Good morning! Want some coffee?”Lumapit naman sa kaniya ang binata habang sapo-sapo ang nananakit na sentido.
BINAYBAY nila ang trail patungo sa kasukalan ng kagubatan. Batid ni Leopold na hindi tanga si Stormy para pasukin ang gubat nang nag-iisa lamang.Isang kilometro na ang nalalakad nila Leopold ngunit hindi pa rin nila matagpuan ni anino ng Stormy. Ilang puno pa ang kanilang nalampasan nang mapatigil sila sa tapat ng isang malaking puno.Nasa baba kasi ng katawan ng puno ang scarf na suot-suot ng dalaga nang mawala ito. Madumi ito at may bahid pa ng dugo. Lalo namang binundol ng kaba ang dibdib ni Leopold dahil dito.Mas binilisan pa nila ang paglalakad patungo sa kasukalan. Pakiwari niya ay makikita niya ang pinsan sa dulo niyon. Malapit nang sumapit ang dilim. Nag-aagaw na ang liwanag at dilim.Marami na ring mga alitaptap ang nagliliparan sa paligid na siyang nagbibigay naman ng napakagandang tanawin. Kung sana ay sa ibang sitwasyon niya ito nakita ay malamang hangaan pa niya ito nang lubusan.Unti-unti na ring lumalamig ang simoy ng hangin sa pal
PABAGSAK na humiga si Leopold sa kaniyang higaan nang makauwi na siya sa kaniyang bahay.Invisible hammers pounded at the sides of Leopold’s skull with fatigue as he watch the white ceiling of his room. Few more moments had passed before the familiar darkness consumed him once again.Sandpaper ground away the tired eyes of Leopold. Fatigue from his past missions really took a toll on him this time. A quick check of his watch indicated that it was already eight-thirty in the evening.He was too lazy to prepare his dinner so he opted to brew his black coffee. He took a sip of his steaming coffee, his fuel of choice to regain his energy.As he stood on his balcony watching the beauty of the night sky, Leopold thought about all that had happened these past few months. Despite staying busy on his mission to pursue the one’s who harmed his daughter, Leopold still truly felt helpless. What kind of father are you? You should be out there finding those