เขาก็แปลกนะเขาทำตัวเหมือนพวกโรคจิตที่คอยเฝ้าตามผู้หญิงที่ตัวเองสนใจแต่เอาจริงๆ เขาก็สนใจจริงๆ นั่นแหละแต่ไม่ได้สนใจแบบอยากได้มาครอบครองอะไรขนาดนั้นแค่ต้องการชิมแล้วก็ปล่อยไปน่ะ.. เขาลองๆ ถามไอ้คิมแล้วว่าผู้หญิงคนนั้นมีแฟนรึยังมันบอกว่าเท่าที่มันรู้เธอคนนั้นยังไม่มีแฟนมีแค่เพื่อนสนิทที่คิดไม่ซื่อที่ใครๆ ก็ดูก็รู้ว่าไอ้เพื่อนคนนั้นคิดอะไรอยู่แต่ไม่ต้องห่วงให้เขาได้กินก่อนก็แล้วกันถ้ากินอิ่มแล้วและเบื่อแล้วเขาก็จะปล่อยให้มันได้กินต่อเอง.. “มาแล้วๆ ..” แล้วทำไมต้องตื่นเต้นขนาดนั้นด้วยวะเนี่ย.. แล้วอะไรคือ.. ไอ้เวรนั่นลงมาด้วย.. ออลืมไป.. มันเรียนห้องเดียวกันกับเธอคนนั้น.. เสียงพูดคุยของผู้หญิงคนนั้นกับไอ้เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อดั่งมาเรื่อยๆ จนทำให้เขาต้องลดกระจกลงและฟังบทสนทนานั่นแล้วสิ่งที่เขาได้ยินก็คือ…“จะให้ไปส่งที่ร้านเหรอ?”“อืม.. จะไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่นั่นน่ะบอม.. ถ้าไม่ว่างไม่เป็นไรนะเดี๋ยวเรานั่งวินไปเอง..” เธอเองก็เกรงใจบอมนะ บอมก็ขยันขับรถไปส่งเธอที่บ้านและที่ทำงานจริงๆ .. “มันปลอดภัยใช่ไหม?” เขาเป็นห่วงอีฟนะเพราะเขาไม่รู้ว่าจะมีใครมาแอบดูตอนอาบน้ำหรือว่าเปลี่ยนเสื้อผ้าร
กั๊ฟ กลวัชร จิตขจร ลูกชายคนเดียวของครอบครัวที่มีป๊าสุดเก๋า มีแม่สุดเปรี้ยว… แต่ถามว่าครอบครัวมีความสุขไหม… ไม่นะ ป๊ากับแม่ของเขาแยกทางกันตั้งแต่เขาอายุได้เจ็ดขวบแล้ว.. สาเหตุที่แม่แยกทางกับป๊าก็เพราะเรื่องผู้หญิงน่ะสิ ที่สำคัญเท่าที่เขาได้ยินจากป๊าบ่อยครั้งเวลาป๊าเมา ป๊ามักจะบอกว่าแม่ทนป๊ามานาน… วันที่แม่ออกจากบ้านไปวันนั้นแม่ไม่มีแม้แต่น้ำตา.. ป๊าบอกว่าในวันที่ผู้หญิงหมดรักเราแล้ว.. ผู้หญิงจะไม่รู้สึกเสียใจเลยที่ต้องก้าวออกจากชีวิตของเราไป.. น้ำตาที่เคยเสียให้กับเรามันก็จะไม่ไหลออกมาให้เราได้เห็นในวันที่เธอจากไป… เขาเองก็ไม่ค่อยเข้าใจนักหรอกเพราะเขาก็ยังไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เขาไม่จำเป็นต้องรักใคร เขาไม่จำเป็นต้องรีบมีเมีย ถ้ามันจะมีก็มีเองแหละแต่ให้เขาเอาคนที่ไม่คู่ควรมาครอบครองล่ะก็.. คงจะไม่หรอก…อีฟ ณิชา แก้วบุญ นักศึกษาปริญญาโทมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง ครอบครัวของเธอเป็นแค่ครอบครัวธรรมดาครอบครัวหนึ่งไม่ได้ร่ำรวยเหมือนใครเขา แต่เธอก็ไม่ย่อท้อที่จะหาเงินเพื่อส่งตัวเองให้ได้เรียนจนจบในเส้นทางที่เธอเลือกถึงแม้ว่ามันจะต้องใช้เงินมากมายขนาดไหนแต่เธอก็สู้เพื่อครอบครัวและ
กลับมายังปัจจุบันเขาและปูเป้กำลังช่วยกันเลี้ยงลูกสาวของเราสองคน.. หลังจากที่คุณมิ้นท์คลอดน้องเมย์ได้ไม่นาน ไม่นานอะไรล่ะ คุณมิ้นท์ท้องก่อนตั้งห้าเดินเกือบหกเดือน ดังนั้นลูกสาวเขาถึงคลอดหลังจากน้องเมย์ครึ่งปี เราสองคนมีลูกสาวที่น่าหนึ่งคนชื่อน้องปราย เปรมติกา น่ารักที่สุดในโลก ต่อให้ใครๆก็บอกว่าน้องเมย์น่ารักก็ตามแล้วไงล่ะ เขาก็ต้องชมลูกสาวเขาก่อนสิ.. ใครจะมาบอกว่าลูกสาวตัวเองขี้เหล่กัน.. บ้าเหรอ?หมับ..“ทัต.. เป้มีอะไรจะเล่าให้ฟัง…”“มีอะไรเหรอ?”ในขณะที่เขากำลังอุ้มน้องปรายอยู่ เขากำลังจะเอาน้องปรายนอนน่ะ ตอนนี้น้องปรายเริ่มวิ่งแล้ว ทุกครั้งที่น้องปรายหัวเราะและยิ้มมันทำให้คนเป็นพ่อแบบเขามีความสุขมากๆเลยล่ะนั่นไง.. ลืมเลยว่าเมียจะพูดอะไร..“เป้จะเล่าเรื่องในวันนั้นให้ฟัง.. วันที่เราทะเลาะและต้องจากกัน.. ทัตอยากฟังไหม?”“เป้อยากเล่ารึเปล่าล่ะ?” เรื่องนั้นเขาอยากรู้มากไม่ว่าเวลามันจะผ่านมานานเท่าไรแล้วแต่เขาก็ยังคงอยากที่จะรู้ความจริงอยู่ดี เขาเองก็อยากจะรู้เรื่องราวที่ผ่านมาที่มันทำให้เขากับปูเป้ต้องจากกันไปโดยที่เขาเองก็รู้ว่าเขาเองน่าจะผิด..“คือว่า.. ตอนนั้น.. ตอนที่ทัตเห็นผู้ชายค
เวลามันช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน.. นี่ก็เป็นปีที่สองแล้วที่เขาเรียนที่นี่ และได้เป็นแฟนกับปูเป้.. เขาไม่คิดเลยว่าคนอย่างเขาจะสามารถรักปูเป้ได้มากมายขนาดนี้.. และที่สำคัญเขาก็ไม่คิดว่าปูเป้เองก็จะรักและให้เกียรติเขาได้ขนาดนี้.. เราสองคนไม่เคยทำเรื่องนอกลู่นอกทางเลยสักนิด มากสุดเราเพียงแค่หอมแก้มและจุ๊บที่ปากของกันและกันเบาๆ เขาอยากให้ปูเป้มั่นใจว่าเขาจะเป็นผู้ชายที่ไม่ชิงสุกก่อนห่าม เขาอยากให้ปูเป้มั่นใจว่าเขานั้นให้เกียรติปูเป้มากที่สุดในชีวิต..“ปูเป้.. ช่วงนี้เครียดอะไรรึเปล่า..”“ไม่มีอะไรหรอกทัต.. ไหวน่า.. ”เธอจะให้ทัตรู้ได้ยังไงกันว่าปัญหาที่เกิดขึ้นมาเกิดมาจากครอบครัวของเธอ เธอไม่อยากเอาปัญหาของเธอมาทำให้ความน่ารักของทัตต้องเหือดหายไปเพราะเธอ.. เรื่องนี้เธอขอตัดสินใจเอง เธอหวังว่าทัตจะไม่โกรธเธอ“ถ้ามีอะไรไม่สบายใจปูเป้อย่าลืมนะว่าปูเป้ยังมีเราอยู่ตรงนี้.. ปูเป้ไม่ได้ตัวคนเดียวนะ..” นั่นเป็นสิ่งที่เขาสามารถทำได้ในตอนนี้.. เรื่องเงินทองอะไรนั่นเขายังไม่พร้อมเขามีแค่แรงกายและแรงใจเท่านั้นที่จะพอให้ปูเป้ได้..“อืม.. ขอบใจนะ..”…..“แกเห็นป่ะยัยปูเป้มีเสี่ยมารับด้วย..”ตึกตึกตึก..ขว
อากาศวันนี้มันดีมากๆเลยนะ เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าคนอย่างเขาจะได้มีโอกาสมาเรียนในมหาวิทยาลัยชื่อดังแบบนี้.. เขาเป็นเด็กผู้ชายที่ไม่มีอะไรเลยนอกจากความขยัน ความเพียร แต่สิ่งนี้เองมันทำให้คุณท่านสงสารและตัดสินใจสนับสนุนการเรียนของเขาอย่างเต็มที่ และเขาก็ขอตอบแทนท่านด้วยการตั้งใจเรียนพร้อมกับช่วยงานท่านในทุกๆเรื่องเลย… เขาและแม่โชคดีที่ได้มาทำงานที่บ้านของคุณท่าน คุณท่านและลูกๆทั้งสามคนใจดีกับเขาและแม่มาก.. อย่างน้อยชีวิตที่สุดแสนรันทดของเขายังคงมีความสวยงามผ่านเข้ามาให้เขาได้เจออยู่บ้าง..“แม่ทัตไปเรียนก่อนนะ..”“อืมๆ ตั้งใจเรียนล่ะ อย่าทำให้คุณท่านต้องเสียใจนะเข้าใจไหมทัต..”“ครับ ไม่มีทาง ทัตจะตั้งใจเรียนและจะทำให้คุณท่านไม่ต้องมาคิดทีหลังว่าไม่น่าช่วยมันเลย.. ผมจะทำให้แม่และคุณท่านภูมิใจในตัวทัตแน่นอน.. ไปนะแม่..”“ไปๆ ตั้งใจเรียนนะ..”“ครับ. ”ตึกตึกตึก..ปริ๊นๆ“ทัต.. ไอ้ทัตเว้ย.. ไปด้วยกัน..”“ไม่เป็นไรครับคุณไคล์..”“ไม่เป็นไรห่าอะไรล่ะ.. เร็ว อย่ามาเล่นตัวมึงไม่ได้สวยขนาดนั้น..”เฮ้อ.. ตามประสาคุณไคล์จริงๆ คุณไคล์ คุณคิม และคุณคิงช่างเป็นคนดีแบบนี้ไงมันเลยทำให้เขารู้สึกเกรงใจมากๆ ท
ในที่สุดทุกอย่างก็ลงตัวไปเสียทุกอย่าง.. เขาได้เห็นไอ้ทัตใส่ชุดเดรสสายเดี่ยวแล้ว เขาได้ไปงานแต่งของมันกับคุณปูเป้แล้วและตอนนี้คุณปูเป้ก็ได้มาเป็นหนึ่งในสมาชิกของเขานั่นก็คือ เป็นลูกน้องที่มาคอยช่วยงานไลฟ์ของพวกเราอย่างเต็มตัว เมื่อพ่อของเขาได้ยินว่าไอ้ทัตมีเมียและกำลังจะมาลูกพ่อของเขาก็เห่อขั้นสุด ท่านเห่อไม่ต่างจากลูกของเขาและมิ้นท์เลย.. ท่านบอกว่าถ้าคลอดเมื่อไหร่จะรับขวัญหลานๆทั้งสองอย่างดีเลยและเขาก็อยากจะรู้เหมือนกันจะได้อะไรกันบ้าง.. แต่ที่แน่ๆวันนี้เขามาอยู่หน้าห้องคลอดเป็นที่เรียบร้อยแล้วมิ้นท์เจ็บท้องคลอดตั้งแต่เมื่อคืนและพวกเราทุกคนก็กำลังมายืนลุ้นกันอยู่ว่าหลานคนแรกของครอบครัวจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย..“พี่ไคล์หยุดเดินทีผมเวียนหัว”“ก็มันตื่นเต้นนี่หว่าไอ้คิง”“รู้ว่าตื่นเต้นแต่มันตาลาย…”“หรือมึงไม่ตื่นเต้น..”“จะเหลือรึ ที่สำคัญผมอยากรู้ด้วยว่าใครจะชนะพนันนี้…”“จะใครซะอีกถ้าไม่ใช่พวกฉัน.. คอยดูเถอะทั้งแกและพี่ไคล์หมดตูดแน่..”ฮ่าๆ“เรื่องนี้พ่อเห็นด้วย.. ”“รอก่อนครับคุณพ่อ.. รอดูก่อนอย่าพึ่งรีบดีใจไป…” ฮึ พากันรีบจริงๆรอให้หมอและพยาบาลออกมาก่อนสิ..สิบเก้านาฬิกาสิบเก้านาที
ตอนนี้เขาไม่ต้องการอะไรแล้วนอกจากจะทำยังไงให้ปูเป้ไม่หนีเขาไปอีกสิ่งที่เขาทำได้และกำลังทำอยู่ก็คือ.. กักขัง เขากักขังปูเป้ด้วยการที่เขาพาเธอไปกับเขาทุกที่แม้แต่ไปทำงานเขาก็พาปูเป้ไปด้วยถึงแม้ว่าเจ้าตัวจะโวยวายมากมายขนาดไหนแต่เขาก็ไม่ฟังหรอก มันมีอีกสิ่งหนึ่งที่จะทำให้ปูเป้ไม่สามารถทิ้งเขาไปได้นั่นก็คือ.. การเสกลูกเข้าท้อง หรือแปลง่ายๆก็คือเอาจนกว่าปูเป้จะท้องแบบนั้นแหละปูเป้ไม่มีทางหนีไปไหนได้..“เราอยากกลับบ้าน..”“ไปสิกลับกันเลย..”“บ้านที่หมายถึงบ้านของเราทัต บ้านของเรา..”“อืม ไปสิทัตไปด้วยไปนอนที่นั่นก็ดีนะจะได้คุยธุระกับพ่อปูเป้เลย…”“พ่อเหรอ.. ไม่ต้องคุยหรอก..”“ไม่คุยไม่ได้ก็เราเอาปูเป้จนจะท้องแล้วมั้งเนี่ย.. หรือว่าท้องแล้ว..”“บอกว่าไม่ต้องคุยไง ไม่ต้อง ไม่ต้องคุย..”เฮือก…“ปูเป้.. เป็นอะไร… ” เขาพูดอะไรผิดอย่างนั้นเหรอ?หมับ..“ปูเป้.. เป็นอะไรบอกได้ไหม บอกทัตได้ไหม.. ทัตรักปูเป้นะ รักมาก หวงมาก เป็นห่วงมากๆด้วย ปูเป้ทำให้ทัตกังวลมากๆเลยนะรู้ไหม.. ”“ช่วยไปส่งเราที่บ้านก็พอ.. เราขออยู่เงียบๆคนเดียวได้ไหม.. เราไม่มีที่ไปแล้วไม่ต้องกลัวว่าเราจะหนี เราไม่มีที่ให้ไปแล้วเพราะถ้
“ไอ้คนทุเรศ ไอ้คนน่ารังเกียจ.. คอยดูเถอะแม่จะนวดจะบีบให้เนื้อปลิ้นเลย..”“บ่นอะไรย่ะปูเป้..”กรี๊ด…“โอ๊ย.. ตกใจหมดหนูนา.. ” เจ้าที่เจ้าทางปูน้ำม้าน้ำช่วยลูกด้วย.. ตกใจหมด..“เป็นบ้าเหรอ? เห็นเดินบ่นเดินพูดคนเดียวพึมพำอยู่นานสองนาน.. ผีเข้าเหรอ?”เพี้ยะ..“บ้าอะไรเล่า พูดบ้าอะไรเล่าคนยิ่งกลัวๆอยู่ ไปแล้ว ไปเอาของก่อน..”“ไม่รับจ๊อบเสริมล่ะ.. เงินดีนะ..”“ไม่อ่ะ แค่ที่ได้ก็พอแล้ว เงินเดือนที่ได้ในแต่ละเดือนก็ดีมากแล้วไม่รับงานพิเศษหรอกใครอยากทำก็ทำไปเถอะฉันไม่เอาด้วยหรอก..”เรื่องนี้เธอรู้ดีว่าเพื่อนพนักงานบางคนรับงานพิเศษน่ะมันคืองานอะไรแต่เธอไม่เอาด้วยหรอก เธอยังรักตัวเอง เธอยังมีศักดิ์ศรีอยู่เธอไม่อยากทำเริื่องโง่ๆแบบนั้นเพราะเธอรู้ดีว่าเงินมันอันตรายมากขนาดไหน.. ยิ่งมีมากยิ่งโลภมาก พออยู่พอกิน ใช้ชีวิตเรื่อยๆไม่ต้องไขว่คว้าหาในสิ่งที่เกินตัวน่ะสบายใจกว่าเยอะ..“จ้าๆ แม่คนดีศรีสยาม ไปดีกว่า คืนนี้มีลูกค้าวีวีไอพีมาจองห้องด้วยและฉันก็เป็นผู้ที่ถูกเลือก… ลูกค้าประจำน่ะติดใจลีลาอุ๊ย.. ติดใจการนวดของฉันน่ะ..”“ตามสบายเลยจ้า.. ไปนะ ต้องไปรับมือกับลูกค้าที่ค่อนข้าง..” เฮ้อ..สิบนาทีต่อมา.
ภายในรถบรรยากาศมันช่างชวนอึดอัดเอามากๆ เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเธอจะได้เจอเขาอีกครั้งถึงแม้ว่าเธอจะทำใจเอาไว้บ้างแล้วแต่เธอไม่คิดว่าจะเจอเร็วขนาดนี้.. เธอเคยหนีไปแล้วนะแต่สุดท้ายก็ต้องซมซานกลับมาที่กรุงเทพฯเหมือนเดิมเพราะไปที่อื่นแล้วมันใช้ชีวิตลำบากมากเธอไม่รู้อะไรเลยและเธอก็ไม่สามารถปล่อยให้พ่อของเธอต้องเผชิญกับปัญหาได้คนเดียว.. การกลับมาของเธอในครั้งนี้ถึงแม้ว่าพ่อของเธอจะโกรธเธอเอามากๆแต่ช่วยไม่ได้.. เธอจะไม่ยอมปล่อยให้พ่อของเธอต้องรับปัญหาเพียงคนเดียว…“คือ.. ช่วยไปส่งเราตรงxxxได้ไหม…”“ทำไม? ทำไมไม่กลับบ้าน? จะไปหาใคร?”“คือเราไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้วทัต.. ถ้าทัตมีอะไรจะคุยกับเราก็รีบคุยเลยเพราะเดี๋ยวมันจะยิ่งดึก…”เฮอะ…“การที่เธอออกมาดึกๆดื่นๆค่ำมืดแบบนี้คนเดียวมันก็ดึกแล้วป่ะ? ทำไม? แค่คิดว่าคนที่มาส่งเป็นเราเธอถึงกับต้องเร่งให้เราไปส่งที่บ้านเลยเหรอ แล้วถ้าเป็นคนอื่นที่มันแก่ และรวยกว่าไม่สิ รวยมากยิ่งงานแต่งของคุณไคล์ด้วยแล้วคนรวยๆเยอะเชียวล่ะแบบนั้นเธอยังจะบอกให้เขารีบกลับไปส่งที่บ้านรึเปล่า..”“ทัต.. เราไม่รู้หรอกนะว่าทัตคิดกับเรายังไงในตอนนี้.. แต่ถ้าการที่ทัตคิดแบบนี้แล้วม