Love me obediently, Mr. Billionaire

“Elijah…” Gabi na ng makarating si Laura sa bahay ng kasintahan niya para sana humingi ng tulong dahil sa unti-unting pag bagsak ng company nila at kasong kinahaharap ng daddy niya, pero hindi akalain ni Laura na ungol ng ibang babae ang sasalubong sa kaniya.

“Sia, Damn!” Yes, move like that!” Untag naman ng sarap na sarap na si Elijah ang sumunod niyang narinig.

“Ugh, Elijah!” Mula sa kinatatayuan ni Laura ay tanaw niya ang likuran ng hubad na secretary ni Elijah habang sarap na sarap ito sa ginagawa, “sabi ko naman sa’yo, ako lang ang makakapagbigay sayo ng ganito. Bakit hindi mo pa kasi iwan ang babae na iyon?”

“Sabi ko naman sa’yo ay maghintay ka lang, wala rin namang magbabago kung kami pa o hindi. Ilang buwan na natin itong ginagawa, hanggang ngayon naman ay hindi pa rin niya tayo nahuhuli.” Malambing ang boses ng kasintahan ni Laura.

Kitang-kita rin niya kung paano nito tignan ang babaeng katalik, kahit minsan ay hindi niya nakita ang ganoong emosyon sa mukha ni Elijah.

“Ewan ko rin naman ba sa iyo, bakit nagtitiis ka sa babaeng iyon, nakuha mo na ang gusto mo na tulong mula sa pamilya niya. Wala na siyang silbi sa’yo, lalo na ngayon na pabagsak na ang pamilya nila.” May pangungutya ang boses ng babae habang sinasabi iyon, wari’y parang sobra nitong ikinatutuwa ang pangyayari sa sa pamilya ni Laura.

Muling nagdikit ang labi ng dalawa na hindi man lang nararamdaman ang presensya ni Laura.

Hindi lubos na maarok ni Laura ang lahat ng mga salitang narinig mula sa dalawa, hindi niya matanggap na ginamit lang siya ng lalaki.

Sa tagal ng relasyon na pinaniwalaan niyang totoo ay hindi pala, mali pala siya.

“Mga walang hiya kayo!” Walang pagpipigil na hinagis ni Laura ang bitbit na mga papeles at bag sa kanilang dalawa, “Ano sa tingin mo ang ginagawa mo, Elijah? Ilang araw lang akong naging busy sa kasong kinakaharap ng daddy ko dahil rin sayo, nagloloko ka na agad. Parang kailan lang nung nangako ka na magpapakasal tayo!”

Dalawang linggo na rin ng huli silang magkita simula ng unti-unting bumagsak ang company nila Laura, idagdag pa ang pagdakip ng mga pulis sa daddy niya para imbestigahan. Akala niya ay makakahingi siya ng tulong kay Elijah pero mali siya.

“Walang kasal na mangyayari.” Mabilis na untag ni Elijah na ngayon ay yakap-yakap ang babaeng katabi na parang pinoprotektahan ito mula kaniya.

“Ano?” Tulala na parang hindi naiintindihan ni Laura ang salitang binigkas ng lalaki, “anong ibig mong sabihin na walang kasal na mangyayari, Elijah?”

“Nagdadalang tao si Sia, hindi ko pwedeng balewalain ‘yun dahil anak namin ito.” Mababa ang boses ngunit buo ang loob na sagot ni Elijah sa kaniya, hinawakan pa nito ang flat na t’yan ng katabi at hinaplos iyon ng marahan. “Gusto ko ng sariling pamilya, Laura. At masaya ako na magkakaanak na ako.”

Mas lalong nanlata si Laura sa narinig mula sa kay Elijah.

Mabait si Elijah, sa loob ng apat na taon nilang pagsasama ay wala namang gaanong naging problema si Laura. Akala kasi niya normal lang ang minsang malamig na pakikitungo nito, ‘yun pala ay sa iba naglalambing.

“Gusto mo na palang bumuo ng pamilya, bakit hindi mo sinabi sa akin? Kaya ko rin ibigay sa’yo ang anak na pinapangarap mo.” Mapait ni sabi ni Laura, bumagsak ang tingin niya sa kamay ni Elijah na nakapatong sa t’yan ng secretary niya.

Pinangarap niya rin ‘yun, paulit-ulit. Gusto rin niyang bumuo ng pamilya, pero hindi nawawala si Elijah sa lahat ng iyon. Si Elijah ang pinangarap niyang maging ama ng mga magiging anak niya, pero hindi sila pareho.

“Kaya mo akong bigyan ng anak? Eh halik nga ay hindi mo magawa ng tama, tuwing hahalikan kita ay para lang akong humahalik sa pader, mabuti nalang rin at nahuli mo kami. Hindi na ako mahihirapan na hiwalayan ka, Laura.”

Walang patumpik-tumpik na saad ni Elijah kay Laura.

Pagak na natawa si Laura sa narinig, “ngayon na wala ka ng mapapala sa pamilya ko ay wala na rin akong silbi, tama baa ko, Elijah?”

“Alam mo naman pala, bakit hindi ka pa umalis? Hindi mo ba narinig ang sinabi ni Elijah, magkakaanak na kami at hindi na kayong dalawa. Wala ka ng lugar sa bahay na ito, bakit hindi ka nalang humanap ng lawyer na tutulong sa kaso ng daddy mo?” Mapagmataas na sabat ni Sia, “ewan ko lang kung may tutulong sa inyo gayon na wala na kayong pera para pambayad.”

Gustong murahin ni Laura ang babae, pero pinilit niyang pigilan ang sarili. Para sa batang dala-dala nito, “H’wag kang mag-alala, sisiguraduhin ko na mananagot ang totoong may kasalanan sa kasong kinakaharap ni Daddy.” Humarap siya kay Elijah, “Pinapalaya na kita, sana maging masaya ka sa panloloko mo hindi lang sakin pati kay Daddy.”