Chapter 1

Miya's POV

Napahawak ako sa ulo ko sa sobrang sakit na nararamdaman. Dahan-dahan akong umupo sa higaan ngunit napapikit lang ako ng mariin dahil sa sakit na nararamdaman lalo na sa pribadong parte ng katawan ko. Napatingin ako sa direksyon nina Teruya nang magsalita ito.

“Tangina,” malutong na saad ni Teruya habang mahigpit ang hawak sa cellphone niya.

“Hoy! Sabi ko huwag ka na magmumura ’di ba? Matthew chapter five verse twenty-two states that you shall not say any cursing words!” pagkontra ni Hannah sa kaniya.

Inirapan lang siya ni Teruya at tinuon ulit ang pansin sa cellphone niya na malapit na nga yatang masira. “May siraulo kasing nag-set ng relationship status namin sa F******k. Nakalagay pa na anniversary namin ay ngayon. Tangina talaga.”

Humingang malalim si Hannah. “Puwede ka naman magsalita ng hindi nagmumura. Puwede ka naman magreklamo ng walang minumurang tao.”

Nang hindi siya pansinin ng lalaki ay lumingon sa akin si Hannah at dali-dali akong nilapitan.

“Maya! Okay ka na ba? May masakit ba sayo? Dadalhan kita ng hangover soup mo!” Hindi pa ako nakakasagot ay nagtatakbo na siya palabas ng kwarto.

Isinandal ko lamang ang ulo ko sa headboard ng kama. Ramdam na ramdam ko ang sakit, nanunuot hanggang buto. Ano bang pinaggagawa ko kagabi at ganito kasakit ang katawan ko?

Pagkalabas niya ay siya namang pagpasok ni Solene. Nakasuot ito ng dress na pink na tinernuhan niya ng pink na hairclip.

Pagpasok na pagpasok pa lang niya ay kunot na kunot na ang noo niya at tinalakan agad ako. “Ano? Hilong talilong ka ngayon? Kaya palagi ko ngang sinasabi sayo na huwag kang uminom! Tatlong maliit na baso nga lang ay puwede na sayo! Pero anong ginawa mo?” Bumuntong hininga siya at umupo sa dulo ng higaan. “Hindi ka na nadala. Pinilit mo pa si Lucas na ihatid ka pauwi!”

Natulala ako at pilit na inintindi ang sinabi niya. Tama ba ang pagkakarinig ko?

“Ano?”

“Hindi mo ba naalala nangyari kagabi?” singit ni Hannah matapos niyang ilapag ang mangkok na puno ng mainit na sabaw sa side table ko.

Umiling-iling ako. “Ano bang ginawa ko?”

“Katangahan,” sabat ni Teruya. Sinamaan siya ng tingin ni Hannah at binato ng unan. Ayan nagsalita ka pa kasi.

Solene's frown changed into grin. “Wow! Malaking eksena ’to. Mukhang kailangang kong pumasok mamaya, a.”

Binatukan naman siya ni Hannah.

“Akala ko ba hindi ka papasok?” nagtatakhang tanong ni Teruya kay Solene na palabas na ngayon ng kwarto ko.

She shrugged. “I changed my mind. I want to watch the scene that will happen later in the office, byei!”

And just like that, she disappeared. I'm now more curious about what I just did when I was so drunk.

“May masakit ba sayo?”

Dahan-dahan akong tumango. Sobrang sakit lalo na sa private part ko,” sagot ko sa kaniya at inabot ang dala niyang sabaw.

“Ano?!”

Muntik ko nang mabitawan ang hawak na mangkok sa pagkagulat dahil sa reaksyon ni Teruya.

“Huwag mong sabihing naisuko mo na ang perlas?!”

Napakurap-kurap ako. “H-hindi ko alam. Wala akong maalala.”

“Lintik na ’yan. Si Lucas lang ang naghatid sayo rito pauwi! Alas tres ka na niya inuwi rito sa bahay! Sabi na nga ba may kakaibang nangyari nang iuwi ka niya nang ganoong oras, e!”

Pabalik-balik siya ng paglalakad. Mas balisa pa siya kaysa sa akin. Nakakuyom din ang kamao niya at anumang oras ay handang manapak.

Ihahatid pa sana niya ako sa trabaho pero hindi na ako pumayag. Baka bigla niya lang sugurin si Lucas. Hindi naman din kami sigurado kung may nangyari nga ba sa amin.

Magkahalong kaba at hilo ang nararamdaman ko nang pumasok. Ayoko namang mag-absent. Kapag nagpasa ako ng letter of absence ay paniguradong makakaltasan lang ang sweldo ko.

Nakahawak pa rin ako sa ulo ko habang hinihintay na magbukas ang elevator.

“You're sobber now, aren't you?” alanganing tanong ni Lucas nang humarap ako sa kaniya. Katabi niya lang akong naghihintay din sa pagbukas ng elevator.

“May nangyari ba sa atin?”

Umubo siya bigla habang nakatingin sa akin, nanlalaki ang mata at tila ba hindi makapaniwala sa lumabas sa bibig ko.

“Lasing ka pa ba?”

Bumuntong hininga ako.

“Wala akong maala—” Napatigil ako sa pagsasalita ng biglang mag-flashback sa akin ang nangyari kagabi.

Nasa isang kwarto kami at mapusok kong hinahalikan ang lalaking nakayapos sa akin. Pinalibot ko pa ang binti ko sa bewang niya habang lumilikot naman ang kaliwang kamay niya sa likod ko at tinatanggal ang bra ko.

Hanggang sa mapunta kami sa kama at gumawa ng milagro...

Napahawak ako sa bibig ko at nanlalaki ang matang tumingin sa katabi ko ngayong gulong-gulo sa reaksyon ko.

“Siraulo, anong nangyari kagabi?!” natatakot kong tanong sa kaniya.

“Hindi mo talaga naalala?” naguguluhan niyang tanong. Umiling-iling ako.

“Nangisda ka lang naman sa kanal. Pinahanap mo pa ako ng tali tapos nangupit ka pa ng stick sa walis tingting doon sa mga bahay-bahay. Pagbalik ko nagulat na lang ako may inuupuan ka na, ni hindi ko alam kung saang lupalop mo nakuha.”

Bumukas na ang elevator at pumasok na kami. Siya na ang pumindot lalo na at sa iisang floor lang din naman ang pupuntahan namin.

Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Kung ayon pala ang ginawa ko kagabi, ano iyong nag-flashback sa utak ko?

“Ang malala pa, dahil sa kabaliwan mo, 3 am na tayo nakauwi!” sabi niya. “For your sake, madaling araw na tayo nakauwi sa inyo! Hindi ako nagpupuyat ng ganoon katindi pero dahil sayo napilitan akong gawin.”

Napahawak siya sa buhok niya at marahang ginulo ito.

“Gusto ka na nga naming iwan, especially when you cried in front of the emergency entrance because of someone’s family!”

Lalo akong naguluhan sa sinabi niya. Wala akong maalalang ganoon. Ang naalala ko lang ay iyong...bigla akong kinilabutan dahil para kong nararamdaman ang mainit na haplos sa katawan ko. Napahawak ako sa braso ko at hinimas ito.

“Okay ka lang ba?”

“Sure ka bang iyon lang ang nangyari, Lucas?” tanong ko ulit dito.

“Lucas? Hindi ako si Lucas.”