21 : แรงดีไม่มีตก

21:

แรงดีไม่มีตก

สัมผัสหนักๆตรงช่วงเอวทำให้ฉันต้องจำใจลืมตาดูว่าอะไรทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดเหลือเกิน เมื่อปรับระดับสายตากระพริบถี่ๆปรับระดับการมองเห็นให้ชัดขึ้นก็พบว่าตัวฉันเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าห่มห่อหุ้มร่างกายเอาไว้เท่านั้น พร้อมกับต้นแขนแข็งแรงของผู้ชายที่นอนกอดรัดฉันจนแน่น

'นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย'

เป็นแบบนี้ไปได้ไง?

เท่าที่จำได้ล่าสุดฉันแวะกินข้าวกับเขาหลังจากที่เราไปแวะเที่ยวไร่ชาเป็นที่สุดท้ายแล้วหลังจากนั้นฉันก็จำอะไรไม่ได้เลย

'ทำไมฉันถึงจำอะไรไม่ได้เลย'

อยู่ๆคนเราจะจำอะไรไม่ได้โดยไม่มีสาเหตุไม่ได้แน่ๆที่รู้ๆฉันก็ไม่ได้ดื่มเหล้าหรือเครื่องดื่มอะไรที่มีแอลกอฮอล์เลยนะ

ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัวอยู่ๆสัมผัสที่เอวก็เริ่มเลื่อนสูงขึ้นๆจนน่าหวาดเสียวเพราะมันไปหยุดอยู่ที่ทรวงอกนุ่มนิ่มทั้งคู่

ฉันเงยหน้าสบตากับเจ้าของสัมผัสหยาบโลนนั้นอย่างตกใจ ผู้ชายที่กำลังทำกระทำการอุกอาจกับเนื้อตัวฉันอยู่ไม่ใช่ใครที่ไหน

โซ่เล่นตลกอะไรกับฉันกันแน่ จากสภาพที่เห็นไม่ต้องบอกก็พอจะเดาออกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

"อ๊ะ!โอ๊ยยย!"

ฉันกระเด้งตัวหนีทันทีที่ปลายนิ้วเขาสัมผัสหน้าอกเต่งตึงจนรู้สึกเจ็บแปล๊บที่ร่างกายส่วนล่างทันทีที่ขยับ

"อย่านะ!ยะหยุดอย่ามาใกล้!"

เขาขยับตัวรั้งเอวฉันเกี่ยวเข้าไปชิดแนบอกแกร่งที่ร้อนผ่าว

"ทำไม?อย่ามาทำเหมือนรังเกียจไปหน่อยเลยทีเมื่อคืนเรียกร้องให้จับตรงนั้นทีดูดตรงนี้ทีอยู่เลย"

"หยาบคาย!ไม่มีทางเป็นอย่างนั้นแน่ๆ"

"แต่ก็เป็นไปแล้วนี่...หึหึยานี้เค้าแรงดีจริงๆนะทำให้เธอขอร้องให้ฉันเอาแทบทั้งคืนเชียวล่ะ"

"หมายความว่าไง?นายเอาอะไรให้ฉันกิน"

"ก็แค่ยาปลุกเซ็กนิดหน่อยเท่านั้นเอง"

"ไอ้เลว!ไอ้ชั่ว!ทำไมถึงใจร้ายได้ขนาดนี้ฉันไปทำอะไรให้นักหนาถึงต้องทำร้ายกันถึงขนาดนี้ห๊ะ!ฮือๆๆ"

สุดจะกลั้นเมื่อสิ่งที่ได้จากปากเขามันทำให้ฉันเหมือนล้มทั้งยืนไม่อาจกลั้นความเข้มแข็งให้ตัวเองได้

'ทำไมๆต้องทำร้ายกันขนาดนี้'

ฉันทำอะไรผิดนักหนาอุตส่าห์หนีหน้ามาอยู่ตั้งไกลแต่เขาก็ยังตามมาทำร้ายให้เจ็บช้ำน้ำใจทั้งร่างกายทั้งหัวใจจนยับเยินหมดไม่มีชิ้นดี

สองมือฉันฮึดสู้ทุบอกทุบแผ่นหลังเขาอย่างไม่ยั้งมือเล็บเล็กๆจิกข่วนเสียจนผิวหนังเขาถลอกเป็นแผลเลือดออกซิบๆ แต่นี่ยังไม่เจ็บเท่าที่ฉันเจ็บอยู่ตอนนี้หรอก

"หยุด!แรงดีนักใช่ไหมห๊ะ?โดนอีกสักทีสองทีเป็นไง"

เขารวบแขนทั้งสองข้างฉันกดขึ้นเหนือศีรษะก่อนจะกดริมฝีปากหนักๆเม้มไปตามซอกคอใบหูลากลิ้นเลียไปตามซอกหูจนขนกายลุกซู่ขึ้นมากระทันหัน

ยิ่งพยายามดิ้นรนก็กลับเหมือนพาตัวเองไปป้อนเข้าปากเสือยิ่งขัดขืนก็เหมือนไปช่วยอำนวยความสะดวกให้เขาเสียอย่างนั้น

มือหนากระชากผ้าห่มที่คลุมตัวออกโยนลงไปกองข้างเตียง เปิดเปลือยร่างกายหมดจดสายตาร้อนแรงมองตรงมาเหมือนจะกลืนกินร่างกายฉันให้หมดทั้งตัว ฉันพยายามทำตัวเองให้เล็กๆจะปิดสิ่งสำคัญจากสายตานั้นก็ทำไม่ได้เมื่อเขากดต้นแขนฉันเอาไว้อยู่ได้แต่หนีบกายสาวเอาไว้

"หื้มมมมเนียนดีจริงๆ"

"อย่ามอง!ห้ามมองนะ!"

"หึหึ!มากกว่ามองก็ทำมาแล้ว"

พูดจบเขาก็ก้มลงอ้าปากงับปลายยอดสีอ่อนดูดดึงเข้าปากลากลิ้นกระดกวนรัวๆจนฉันหายใจแทบไม่ทัน

ความรู้สึกวาบหวิวระคนซาบซ่านแล่นเข้ามาจนขนลุกขนชันไปหมด ปากร้ายๆที่เวลาพูดมักจะสรรหาคำร้ายๆมาว่าตอนนี้ลากไล้กัดตรงนู้นดูดตรงนี้ มือหนาก็บีบเคล้นคลึงเต้างามขยำขยี้ซะจนฉันกลัวมันจะเสียทรงจนได้

"อื้อออ!พอๆได้แล้วอ๊ะ!"

ตะโกนใส่หูเขาก็ทำเหมือนเสียงฉันเป็นแมลงหวี่แมลงวัน เรียวนิ้วมือยาวสอดแทรกเข้าไปสำรวจโพลงเล็กๆด้านในใจกลางร่องสาวอย่างถือสิทธิ์ เสียงนิ้วกระทบกับร่องหลืบแคบๆจนเกิดเป็นเสียงน่าอายขึ้น

แจ๊ะแจ๊ะแจ๊ะ

"อื้อออ..."

'ไม่ไหวแล้วนะ!อย่างนี้ไม่ดีแน่ๆ'

ผู้ชายคนนี้ร้ายกาจมากเขาชักจูงฉันให้หลงมัวเมาไปกับสัมผัสวาบหวิวของเขาอย่างคนไร้สิ้นสติ นาทีนี้สติสัมปชัญญะที่เคยมีเลือนหายไปหมดสิ้น เมื่อเขาเข้าครอบครองสัมผัสฉันด้วยปลายลิ้นร้อนชื้นอย่างเร่าร้อนและจาบจ้วง มือหนาบีบบังคับให้มือฉันลากลงมาสัมผัสกับเจ้าหนอนยักษ์หน้าตามู่ทู่ที่แผ่ขยายอณาจักรเสียใหญ่โตจนมือเรียวฉันโอบอุ้มไม่มิด

"อื้ออ...ไม่เอาๆไม่จับ!"

ฉันเผลอสะบัดมือออกเมื่อพบว่ามันทั้งใหญ่ทั้งยาวแถมยังดิ้นตุบๆในมือฉันอีก

"แหมมม!ทีเมื่อคืนทั้งอมทั้งดูดยังไม่เป็นไรเลย...ทีนี้มาทำยี้"

"........."

เขายังบังคับโดยวางมือซ้อนที่มือฉันอีกทีกอบกำแท่งเนื้อแข็งขืนก่อนจะขยับมือเบาๆไปตามจังหวะขึ้นลงๆก่อนจะเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นตามอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน

"ซี๊ดดดดด...ลี่ระเร็วอีกๆ"

หลังจากเขาเห็นว่าฉันไม่ขัดขืนแล้วก็เริ่มปล่อยให้ฉันจัดการเจ้าหนอนยักษ์นี้เอง หลังจากนั้นเขาก็จัดท่าทางให้ฉันนั่งคุกเข่าลงบนที่นอนเอนตัวฉันไปด้านหน้าให้มือฉันจับประคองหัวเตียงเอาไว้ ก่อนที่เขาจะเข้าประกบซ้อนด้านหลัง กดจูบไปตามหลังคอซอกคอ ใบหู แผ่นหลังอย่างไม่เกรงใจเจ้าของร่างอย่างฉันเอาซะเลย

เขาค่อยๆกดแก่นกายร้อนผ่าวเข้าชำแรกทางด้านหลังทีละนิดๆจนหมดความยาวจมหายไปอยู่ในโพลงสวาทฉันมิดด้าม ฝ่ามือก็เอื้อมมากอบกุมเต้าอิ่มเต็มกำมือ บีบเคล้นกำขยำขยี้ บี้ยอดอกฉันจนมันชูชันเขม็ง

ร่างกายส่วนล่างก็ยังคงทำงานอย่างหนักหน่วงและเร่าร้อนเหลือทนจนใจฉันจะขาดอยู่แล้ว เขากระแทกเร่งจังหวะการขยับตัวเข้าออกๆแทงไปซ้ายทีแทงไปขวาทีจนตัวฉันหัวสั่นหัวคลอน

"อื้มมมม...แน่นจังเลยลี่จ๋าา.."

เสียงแหบครางกระเส่าข้างหูพลางเด้งสะโพกใส่ไม่หยุด ทั้งที่เมื่อคืนก็น่าจะหลายรอบอยู่นะ นี่ก็ยังไม่พออีกเขาจะหื่นไปถึงไหนกันนะ

'คนอย่างโซ่แรงดีไม่มีตก'

คิดถึงคำพูดนี้ที่เขาเคยพูดอวดอ้างสรรพคุณบ่อยๆเมื่อก่อนตอนเรายังอยู่ด้วยกัน

สะโพกแข็งแกร่งกระแทกอย่างไม่ยั้งเพื่อส่งให้ฉันไปแตะขอบปลายฟ้า ความรู้สึกพร่างพราวในหัวเบาหวิวเหมือนล่องลอยอยู่บนปุยเมฆ ก่อนที่เขาจะเร่งเครื่องเพื่อตามฉันไปติดๆเช่นกัน

ร่างสูงฉีดน้ำเชื้อขาวขุ่นเข้าสู่โพลงมดลูกฉันจนเอ่อนล้นออกมาข้างนอก สะโพกแกร่งก็ยังคงแช่เสียบท่อนเอ็นคาไว้ที่ร่องสวาทอย่างนั้นพร้อมกับหลับตาลงไปอย่างเหนื่อยอ่อน

'จบสักทีนะเกมแห่งกามารมณ์'

ฉันต้องอดทนรอให้เขาหลับสนิทเสียก่อน ถึงจะหนีไปจากเขาได้ระหว่างรอก็ได้แต่นอนมองหน้าผู้ชายคนเดียวที่อยู่ในใจมาตลอดและนานมาแล้ว ขนตาหนาๆดวงตาคมกริบจมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักมีเสน่ห์ ผู้ชายที่อยู่ในหัวใจฉันมานานแล้ว แต่ต่อไปนี้คงถึงเวลาที่ฉันจะต้องรักตัวเองบ้างแล้วล่ะ

หลังจากรอจนโซ่หลับสนิทฉันก็ค่อยๆลุกเก็บเสื้อผ้าที่พื้นมาสวมใส่ โดยที่ยังไม่ทันล้างเนื้อล้างตัวด้วยซ้ำเพราะกลัวเขาจะตื่นมาก่อน แล้วค่อยๆย่องหนีออกมาจากที่นั่น โดยที่ฉันเหมือนจะลืมอะไรสักอย่างนึงไว้ที่นั่น

'ลืมอะไรกันนะ'

-

-------------------------------------------