บทที่7 ยัยเวอร์จิ้น

"เคเดนมาซะดึกเชียวกูคิดว่ามึงจะไม่มาซะแล้วไม่ตอบlineเลย" ออสตินพูดกับเขาพร้อมกับส่งแก้วเหล้าให้ เคเดนรับมาดื่ม

"กูไปซ้อมกลับมาสักพักถึงได้เปิดอ่าน"

ออสตินพยักหน้าเข้าใจ

"แล้วเป็นไรหน้ามึงดูอารมณ์ไม่ดี" มาร์วินเอ่ยถาม

"เบื่อๆ นิดหน่อยอยากหาที่ลง"

"ไอ้เวร เงี่ยนก็บอกมาตรงๆ" มาร์วินแซวพร้อมส่ายหัว "แล้วน้องเดลล่าไปไหน ไม่เรียกมาหาที่ห้องละ"

"ก็เรียกมาแต่อ่อนหัดกูรำคาญ"

"เฮ้ย! มึงเอาน้องเขาแล้วเหรอ" แม็กซ์เวลถามขึ้นประโยคแรก

"ยังกูเลยมาหาที่ลงอยู่นี่ไง" เคเดนตอบอย่างอารมณ์เสีย

"ใจเย็นหน่อยดิวะน้องเขาไม่เคยรึเปล่า แล้วที่มึงเทสพอสรุปได้ไหม ว่าซิงรึเปล่า" ออสตินถาม

"ก็คงซิง" เคเดนตอบด้วยน้ำเสียงเหมือนไม่ได้ใส่ใจ

"ก็นั้นไง ต้องค่อยเป็นค่อยไปดิวะ ลูกไก่ในกำมือมึงแล้ว อย่ารีบขย้ำสิวะ โน้นถ้าอยากขย้ำทางนั้นกูว่าเขาพร้อมนะ มองมึงตั้งแต่เดินเข้ามาละ" ออสตินพูดจบพยักพเยิดให้เพื่อนมองตามเขา

เคเดนสบตาสาวสวยที่ส่งสายตาเชิญชวนเขา พร้อมกับยกแก้วเหล้าให้เธอคนนั้น แล้วก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปหาสาวสวยแบบไม่ต้องให้อ่อยนาน

"แม่งกูว่าโดนหนักแน่คนสวยเตรียมร้องเลย เงี่ยนขั้นสุด" ออสตินพูดตามหลังเคเดน

เขาพาคนสวยขึ้นมาเปิดห้องชั้นVIP คนสวยไม่รอช้าเจอหนุ่มหล่อถูกใจขนาดนี้เธอจูบไซซ์ซอกคอเขาอย่างไม่ต้องการให้เสียเวลา เคเดนบีบเคล้นคลึงเต้าอวบตั้งแต่หน้าประตู

"พี่ไซซ์อะไรคะ"

"58"

"ว้าว! ใหญ่จังอยากดูดจังเลยค่ะ"

เคเดนจัดการถอดกางเกงให้คนสวยได้ทำตามที่ใจต้องการ

OnO

"พี่ชื่ออะไรคะ เสร็จแล้วจะไปเลยเหรอคะ หนูติดใจพี่จังเลยค่ะ ขอเบอร์พี่ไว้ได้ไหมคะ"

เคเดนเงียบไม่ตอบอะไรและวางเงินไว้ให้เหมือนที่เคยทำ

"ไม่ต้องคิดมานะแค่อยากให้" เขาเอ่ยบอกแค่นั้นแล้วก็เดินออกจากห้องไป 

"หล่อแถมใหญ่ลีลาสุดยอด โชคดีของฉันจัง"

...........................

"พวกมึงกูกลับแล้วนะไม่อยากนอนดึก" เคเดนเดินมาบอกเพื่อนๆ เขาที่โต๊ะโซนVIP

"เสร็จแล้วก็กลับทำดีมากมึง ไปนอนเถอะพ่อนักกีฬาทีมชาติ" ออสตินเอ่ยปากแซวเขาด้วยความติดกวน

เคเดนไม่ได้พูดอะไรเดินกลับออกมาเงียบๆ แล้วก็คิดถึงคนที่เขาเพิ่งมอบจูบแรกให้เธอไป นอนรึยังนะ ยัยเวอร์จิน

"กูอยากให้มันตกหลุมรักน้องเดลล่าขึ้นมาจริงๆ" แม็กซ์เวลพูดกับ มาร์วินแล้วก็ออสติน

"ทำไมว่ะ" ออสตินทำหน้าสงสัย

"กูแค่อยากให้มันลืมอดีตแล้วเริ่มใหม่สักที" แม็กซ์เวลพูดสีหน้านิ่งๆ

มาร์วินกับออสติน เหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ พยักหน้าเข้าใจสิ่งที่แม็กซ์เวลพูด

เช้าวันต่อมา

เดลล่ากำลังแต่งตัวไปเรียน เสียงออดหน้าประตูดังขึ้นมา ฉันรีบวิ่งมาดูที่จอ เอ๊ะ! พี่เคเดน รีบกดเปิดประตูให้เขา พร้อมกับสีหน้าแปลกใจ

"เดลช้าเหรอคะ" คนตัวเล็กรีบถามเขาเพราะตัวเองยังแต่หน้าไม่เสร็จ

"เปล่าไม่ต้องรีบหรอก พี่แค่จะมานั่งรอเดลที่ห้อง แล้วห้องเรามีอะไรกินบ้าง ขออนุญาตเปิดตู้เย็นนะครับ"

"ได้คะพี่เคเดนดูเลยค่ะ เดลไม่แน่ใจพวกเครื่องดื่ม ขนม ผลไม้ จะมีแม่บ้านนำเข้ามาให้ค่ะ เดลไม่ค่อยได้ซื้อเอง" เคเดนพยักหน้าเข้าใจ

ฉันรีบกลับเข้าไปในห้องนอน รีบแต่งหน้าให้เสร็จแล้วกลับออกมา เคเดนทำแซนด์วิชสำหรับเราทั้งคู่ กวักมือเรียกให้ฉันเข้าไปใกล้ๆ

"พี่เคเดนเก่งหลายอย่างเลยนะคะ น่ากินมากเลยค่ะ" เคเดนหั่นแซนด์วิชแล้วป้อนให้คนตัวเล็ก

"วันนี้เลิกกี่โมง"

"เลิกสองทุ่มเลยค่ะ กว่าจะได้กลับก็สามทุ่มเลยค่ะ วันนี้มีกิจกรรม เดลต้องเข้าร่วมด้วย"

"งั้นพี่ซ้อมเสร็จจะกลับมารับ"

"พี่จะเหนื่อยนะคะ เดลให้คนขับรถมารับก็ได้ค่ะ "

"พี่มารับเอง แล้วอยู่ห่างๆ ท็อปพี่รหัสเราด้วยนะ"

"ค่ะรู้แล้วค่ะ สั่งเป็นแฟนเลยนะคะ" เดลล่ายื่นหน้าเข้าไปพูดใกล้ๆ เขา

"สั่งไม่ได้"

"ได้สิคะ เดลทำตามที่พี่เคเดนบอกทุกอย่างเลยค่ะ ไม่ดื้อแน่นอนค่ะ"

มือหนารวบเอวบาง เข้ามาใกล้ๆ ฟอด ฟอด หอมแกมนุ่มอย่างพอใจ เดลล่าไม่มีทีท่าว่าจะขัดขืนอะไร มันยิ่งทำให้เขาพอใจ

"พี่เคเดนตัวหอมจังเลยค่ะ"

"ไม่เชื่อหรอก เดลยังไม่เคยหอมพี่เลย"

พูดจบก็ส่งสายตาเจ้าเล่ห์มองฉัน พร้อมกับก้มลงเอียงแก้มให้ฉันหอมแก้มเขา ทำแบบนี้ทำไมกันนะ พี่ไม่รู้เลยหรือไงว่ามันน่ารัก พี่จะน่ารักเกินไปแล้วนะ ฉันรู้สึกว่าหน้าตัวเองเห่อร้อนเนื้อตัววูบวาบไปหมด แต่ก็ต้องยอมยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มเขา

ฟอด~

"อยากหอมตรงไหนอีกไหม" เขาดึงคนตัวนุ่มนิ่มเข้ามากอด จูบผมนุ่มเบาๆ

"พี่เคเดนเราต้องไปมหาลัยนะคะ"

"หึ! หยุดก็ได้ เดลอยากอยู่กับพี่ไหม"

"คืนนี้เราก็เจอกันอยู่แล้วนะคะ"

"หมายถึงคืนนี้เดลจะอยู่กับพี่งั้นเหรอ พรุ่งนี้วันหยุด เราอยู่ด้วยกันได้ตลอดว่าไงได้ไหม"

“ได้ค่ะ”

เคเดนยกยิ้มอย่างพอใจกับคำตอบของคนตัวหอมที่ผิวนุ่มราวกับผิวเด็ก เขาอยากเห็นเหลือเกินแล้วว่าเวลาที่ถอดเสื้อผ้าออกหมดเธอจะสวยขนาดไหน

@มหาลัยคิงเวลล์

"พี่เคเดนจอดที่หน้าคณะให้เดลก็ได้นะคะ พี่จะได้ไม่ต้องเดินย้อนมาส่งเดลอีก"

"ได้ครับ เดลตอนเที่ยงให้พี่พาไปทานข้าวข้างนอกไหม"

"อืมวันนี้ไม่ได้จริงๆ ค่ะเดลรีบเพราะจะมีประชุมค่ะ" เคเดนพยักหน้ารับรู้แล้วก็จอดรถหน้าคณะบริหารส่งคนตัวเล็ก

"ขอบคุณนะคะ" ฉันยิ้มหวานให้เขา

............................

"นามิเดินเข้ามาหาฉัน แหมสดชื่นเชียวนะ เหม็นความรักจัง คนอะไรสวยก็สวยยังจะมีแฟนหล่ออีก แถมเป็นนักกีฬาทีมชาติ อิจฉาไม่ไหวแล้ว"

เดลล่ายิ้มกับท่าทางน่ารักของนามิ "พอแล้วจ้ะคุณนามิคุณสวย เลิกแซว"

"แล้วยังไงเธอกับพี่เขาเรียกแฟนกันได้ยัง เช้าถึงเย็นถึงกันขนาดนี้ ดูพี่เขาก็คลั่งรักแกมากเลยนะเดลล่า"

"ยังไม่ใช่แฟน พี่เขายังไม่ได้ขอฉันเป็นแฟนเลย จะเรียกแฟนได้ไงละ จะให้ฉันโมเมคิดไปเองได้ยังไงละ"

"พี่เขาสนใจเรื่องการกระทำมากกว่าคำพูดมั้งแก ดูแลกันขนาดนี้เขาคงไม่คิดกับแกแค่น้องหรอกยัยเดลล่า"

"ก็จริง เขาน่ารักขึ้นทุกวันซะด้วยสิ" เดลล่าพูดเหมือนกำลังฝันหวาน

"อร้ายย หยุดพอแล้วฉันอิจฉา" นามิบ่นเพื่อนอย่างไม่จริงจัง

"เดลล่านามิ"

สองสาวหยุดการสนทนาที่คุยเล่นกันรีบหันตามเสียงเรียก ชื่อทั้งคู่

"คะ พี่ท็อป"

"วันนี้อยู่ประชุมด้วยนะ คณะเราต้องจัดใหญ่เลยละปีนี้ งานประจำปีของมหาลัย มีงานให้น้องปีสองทำเยอะเลยครับ"

"โห พี่ท็อป แค่การบ้านรายงานก็เหนื่อยจะแย่แล้วค่ะ" นามิบ่นโอดโอย

ท็อปหัวเราะ

"เอาน่าช่วยๆ กัน พวกพี่จะจบปีนี้แล้วก็จะมาช่วยเต็มที่ละกันโอเคไหม"

"โอเคค่ะ พวกเราขอตัวก่อนนะคะ" สองสาวเดินแยกจากรุ่นพี่หนุ่มมา

"เดลล่าทำไมไม่คุยอะไรกับพี่ท็อปเลยเอาแต่ยืนยิ้ม"

"ก็พี่เคเดนไม่ชอบ"

"ยังไง เล่ามา"

"พี่ท็อปไปบอกพี่เคเดนว่าชอบฉัน ไม่ให้พี่เคเดนมายุ่งกับฉัน พี่เขามาถามฉันว่ากับพี่ท็อปยังไงกันแน่ ฉันบอกก็เป็นพี่รหัสไม่ได้อะไร พี่เขาเลยบอกให้อยู่ห่างๆ คุยเท่าที่จำเป็นเดี๋ยวพี่ท็อปจะคิดไปเองอีก เมื่อกี้ก่อนออกมาก็ยังย้ำเรื่องพี่ท็อปอีก"

"อร้ายย ฟินผู้ชายหึงขั้นสุด พี่เคเดนกร้าวใจมาก ขี้หึงสุดๆ แบบนี้แกไม่เขินตัวบิดไปเลยเหรอ" นามิแซวเดลล่าไม่หยุด

"ก็เขินแหละแล้วก็ดีใจด้วยถ้าพี่เขาหึง"

"แบบนี้เรียกหึงย่ะ แต่ฉันว่าพี่ท็อปก็ชอบแกมากจริงๆ นะเดลล่าเหมือนจะพยายามมาตลอด ด้วยนะ"

"ฉันไม่รู้สึกอะ คิดกับพี่เขาแค่นั้นจริงๆ"

"ก็แหสิ ตาสวยๆ ของแก มีไว้มองพี่เคเดนคนเดียวมาตั้งนานแล้วนี่น่า ชิ๊ หมั่นไส้"

“อิอิ ก็จริง ฉันคอยมองแค่พี่เขา”