Share
Kabanata 8
Kaugnay na kabanata
Nilimot Na Alaala Kabanata 9
Wala na sa tabi ko si Romeo, pag-gising ko. Pero nag-iwan naman siya ng sticky note na may guhit na wink emoji. Pinatong niya iyon sa black maxi-dress at may paris pang silk undies. Napangiti na lamang ako. Kaagad akong naligo at nagbihis. Tinanghali pa ako ng gising nakakahiya tuloy sa magulang ni Romeo. Loko-loko din iyon, hindi man lang ako ginising. Dali-dali akong bumaba matapos mag-ayos ng sarili. Baka magbago pa ulit ang trato ng mga magulang ni Romeo akin dahil ang tagal kong gumising. "Good morning, Tita guwapa!" masayang bungad ni Michael. Patakbo itong lumapit sa akin nang makita akong pababa ng hagdan. Agad din naman akong ngumiti at yumuko. Binigyan ko siya ng malutong na halik sa pisngi at mahigpit na yakap. "Good morning, Michael." Pinisil ko ang pisngi ng bibong bata na napangiwi na lang sa ginawa ko at hindi na nagreklamo.Hinawakan nito ang kamay ko at nakangiting nakatingala sa akin. "Let's go, Tita guwapa, they are all waiting for you," sabi pa nito, at hinila
Nilimot Na Alaala Kabanata 10
"Hija, enjoy," pahabol na sabi ni Mommy Edna. Kumaway na lang ako habang tinitingnan ang papalayong kotse. Siya pa talaga ang naghatid sa akin dito sa hotel na usapan namin Romeo. Dapat magkasabay na kaming nagpunta rito ng mahal ko, kaya lang nagpupumilit ang Mommy na pagagandahin niya raw ako lalo. Dinala niya ako sa paborito nitong parlor at botique. Kailangan daw kasi na magandang-maganda ako sa anniversary namin ng mahal ko. Yes, one year na kami ng mahal ko. Isang taon na kaming magkasama na masaya at nagmamahalan pa rin ng bongga. Marami na kaming pangarap na nabuo at bubuuin pa, gaya na lamang ng plano namin na mang-ibang bansa. Marami na rin kaming napagdaanang pagsubok, at maraming away na nalutas na kadalasan selos ang dahilan—selos na walang basehan. Iyon lang ang madalas na nagiging problema namin ni Romeo. Hindi niya na kokontrol ang emosyon sa tuwing may ibang lalaki na kumakausap o kahit tumingin man lang sa akin. Feeling niya, lahat ng lalaki na lumalapit sa aki
Nilimot Na Alaala Kabanata 11
Tumatak sa utak ko ang sinabi ni Romeo, tungkol sa pagpasok niya sa lungga ko. Feeling ko kasi he's implying na ready na siyang mag-propose. Our dream of starting a family full of affection and happiness like theirs is about to come true."Girl, lutang?" agaw ni Lenny sa pansin ko.Nginitian ko lamang siya."Mukhang nakatikim ka nang nakakalutang na sarap, ah!" pilyang saad pa nito."Ikaw talaga Lenny. Hindi ba p'wedeng simplehan mo lang iyang iniisip mo. Masaya lang ako kasi inlove. 'Di 'yong haluan mo pa ng green na sangkap!"Natawa na lamang si Lenny. "Kumusta ang celebration? Nag-propose na ba, kaya ka lutang?" tanong niya habang inaayos ang mga display."Hindi pa... pero ramdam kong malapit na." Naitukod ko mga ang siko sa glass shelf at nilapat ang palad sa pisngi ko. "Susss..... asa! Umabot na lang kayo ng isang taon. 'Di pa rin tapos iyang sinasabi mong mukhang malapit na! Baka nga matulad ka pa no'ng kaibigan nating si Myrna, 'di na nakatiis at naibuka na lang ang kabibe. Ay
Nilimot Na Alaala Kabanata 12
Umawang ang bibig ko at napatitig din sa kan'ya. Unang nagbaba ng tingin si Romeo. Lalo pa yatang nawalan ng gana. "Siguro," sagot ko. "Mahal, 'di naman date ang pupuntahan ko, reunion. Marami kaming dadalo. Payag ka na, mahal, please... " malambing kong pakiusap. 'Di ko naman akalain na natatandaan niya ang pangalan ni Diego, para naman kasing wala lang sa kan'ya no'ng magkita kami sa hotel. Tumatak pala sa utak niya. "Hatid sundo kita," sagot niya na ikinatuwa ko nang sobra. I marched over to him, sat down on his lap, clasped his nape, and gave him a quick kiss on the lips."Thank you, mahal," I remarked happily."I love you!" tugon niya at hindi na maalis ang tingin sa akin. I instantly stood up when I felt his manhood poke at my behind. I returned to the seat in front of him with an awkward smile. He let out a sly smirk. But there is still a trace of sluggishness and tiredness on his face."Sige na mahal, kumain ka na nang makapagpahinga ka na at maka-alis na ako," sabi ko na
Nilimot Na Alaala Kabanata 13
"Anong problema no'n?" Nalito man sa naging kilos ni Diego, ipinagkibit-balikat ko na lang.Alas-Diyes nang gabi, nagsimula magsi-uwian ang mga lasing naming mga kaklase. Ang iba, sinundo at ang iba nag-book a ride.Nasa labas na rin ako ng pizza house kasama ang mga kaklase kong babae na naghihintay din ng sundo nila."Girls, una na ako?" paalam ko nang matanaw ang papalapit na kotse ni Romeo."Ingat, Vianna May," they answered in unison.I walked to the side of the road and waited for Romeo to pull over so I could get in the car right away. I'm tired. I want to go home and rest. Pero kahit pagod, nakangiti pa rin ako habang hinihintay ang paghinto ng kotse ng mahal ko."Vi..." Bigla akong napalingon nang marinig ang pagtawag ni Diego sa pangalan ko. "Naiwan mo," sabi niya kasabay ang pag-abot sa purse ko."S-salamat," utal kong sabi saka binalik kaagad ang paningin kay Romeo.Nakababa na ang salamin ng kotse at nakadungaw na doon si Romeo. Agad na akong sumakay at 'di na nagpaalam ka
Nilimot Na Alaala Kabanata 14
Lalo lang uminit ang ulo ko dahil sa tawang narinig. Sinamaan ko siya ng tingin. "Tinatawa-tawa mo?!" irita kong tanong.Hinawakan niya ang kamay ko at nilagay iyon sa handle ng paper bag na may nakakalokong ngiti. Pahablot ko iyong tinanggap."Sabi na, eh..." Hindi na niya tinapos ang salitang binigkas, akmang hahalikan ako pero agad kong nilapat ang palad ko sa labi niya."Sabing ano?!" gigil kong tanong.Hinawakan niya ang kamay kong nakatakip sa bibig niya. "Na... nagseselos ka...." Ang lapad ng ngiti niya habang hawak ang kamay kong nilapat sa labi niya. Kilig siya kapag nagseselos ako. Bakit ako, hindi ko 'yon maramdaman? Kahit ang ngumiti hindi ko magawa sa tuwing magseselos siya. Takot, kaba, pangamba ang nararamdaman ko.Hinablot ko ang kamay ko, at inirapan siya. "Labas na ako!" sabi ko at padabog na binuksan ang pinto.Kaagad kong inayos ang mukha kong nakalukot bago humarap sa dalawang babae na alam kong nagtataka na kung bakit natagalan akong lumabas."Roselyn, ito na an
Nilimot Na Alaala Kabanata 15
Pinahid niya ang mga luha ko. Kinulong sa mga palad n'ya ang pisngi ko."Sorry, I'm so sorry... 'di na mauulit!" Pikit-mata kong inalis ang mga kamay niya sa pisngi ko. "Hayaan mo muna akong huminga. Pabayaan mo muna ako." Binuksan ko ang pinto at walang paalam na lumabas. Wala akong ibang mapuntahan; walang ibang lugar na p'wedeng pagtaguan kun'di ang hagdan papunta sa second floor ng shop. Doon ko binuhos lahat ng sama ng loob. Wala na akong paki mamaga man ang mga mata. Mailabas ko lang ang sama ng loob.Naging matamlay ang buong maghapon sa trabaho. Hindi na rin nagtanong si Lenny sa kung anong nangyari. Hindi naman kasi maipagkakaila sa maga kong mga mata, at s'yempre alam niya rin kung ano ang dahilan. Ang hindi niya lang alam ay nasaktan ako pisikal. Nanatili akong tahimik habang sakay ng kotse ni Romeo. Despite what had happened earlier, he insisted on driving me home. He kept staring at me and sighed repeatedly. Ramdam ko ang pagsisisi niya sa nagawa kanina. Hinawakan niy
Nilimot Na Alaala Kabanata 16
Sandaling napako ang paningin ko sa magkahawak naming kamay ni Diego. "Ako na ang maglalaba. Baka magasgas pa 'yang malambot mong kamay," sabi niya at sinuksok sa bulsa niya ang towel. Napailing ako. "Bahala ka..." nasabi ko na lang, saka binuksan ang pinto. "Salamat Diego," wika ko pa bago sinara ang pinto at patakbong nagpunta sa shop. Ang lakas na talaga kasi ang ulan. Nilingon ko pa ang kotse ni Diego na nasa parking space pa rin. "Maulan na umaga, Vianna May," masiglang bati ni Mang Damian. "Magandang umaga, Mang Damian," nakangiting bati ko sa matanda. "Ano na ang balita kay Gino, Mang Damian?" tanong ko sabay ang pagtiklop ng payong at nilagay iyon sa umbrella stand. "Wala pa rin talaga akong balita sa kan'ya. Alalang-alala na nga ako sa batang 'yon." "Huwag na po kayong mas'yadong mag-alala, Mang Damian." Tapik ko ang balikat niya. "Magandang umaga, po," sabay kaming lumingon sa pinanggalingan ng malambing na boses na bumati sa amin. "Roselyn, magandang umaga," nakang
Pinakabagong kabanata
