Hindi na maalis sa isipan ni Francesca ang kaniyang mga natuklasan kanina. Sabi na nga ba’t may itinatagong pagiging halimaw ang ama niya. Doon pa lang ay nalaman na niyang hindi nga dapat pagkatiwalaan ang kaniyang ama. Kaya pala noon pa mang nabubuhay pa ang ina niya ay wala na itong masyadong oras sa pamilya. Kaya pala dati hindi niya halos mahagilap sa bahay ang kaniyang ama dahil totoo nga'ng may iba itong babae. At iniiputan sa ulo ang kaniyang ina. Walang duda na ang mga ito nga ang totoong dahilan ng pagkasawi ng kaniyang kapatid at ina. At kahit nabubuhay pa noon ang ina niya ay niloloko na ito ng dalawa. Talagang napakawalang puso ng mga ito. Mga malulupit na nilalang na hindi dapat tularan at mas lalong hindi nararapat dumami. At ni hindi nararapat magtagal sa mundo. Kuyom ang kamaong tumingin siya sa bintana ng eroplano. Nasa ibabaw sila ng mga ulap. Patungo siya nang mga oras na iyon sa Cagayan upang makita at makasamang muli ang kaniyang anak. Masakit sa loob na iniwa
Buti na lamang at naging maayos naman ang naging muling pagtanggap sa kaniya ng ama niya. Sa wakas ay nadala rin ito ng kaniyang mga salita. Pero, hindi siya dapat maging kampante dahil kilala niya ang ama. Anumang kamalian ay may kabayaran. Anumang pagtraydor ay may hangganan. Hindi niya alam kung ano rin ang binabalak nito. Sana nga ay maniwala ito sa kaniyang binitiwang mga salita na walang pagdududa. Dahil siya man ay pinagdududahan niya ang kaniyang sariling ama. Hindi maiwasan ni Francesca na pagdugtungin ang mga natuklasan mula kina Javier at Manang Lena. Sigurado siyang may kinalaman ang kaniyang ama sa nangyari sa kaniyang kapatid at ina. Na kung bakit hanggang ngayon ay walang maituro at mapatunayang sangkot sa nangyari. Walang resulta sa imbestigasyong nalipasan na nang panahon. Kapag napatunayan niyang sangkot sina Attorney Selina at ang kaniyang ama. Sisiguraduhin niyang mabubulok ang mga ito sa bilangguan. At kahit pa hindi niya natapos ang pag-aaral ng law sa Ameri
“Naririto na ako, saktan n'yo ako hangga't gusto mo. Sampalin mo ako, gaya nang ginagawa mo sa ‘kin. Dun ka naman magaling ‘di ba, dad? Pero, kahit anong gawin mo, hindi ako susunod sa pinagagawa mo sa ‘kin. Ayokong pakasalan ang sinumang hindi ko gusto at lalong hindi ko kilala,” bungad niya sa kaniyang ama nang makaharap niya ito.“Kung pagiging pinuno lang rin naman ang gusto mo at ang habol mo para maging tagasunod mo diyan sa organisasyong sinasabi mo. Kahit babae ako, kaya kong pangatawanan kung anuman iyang kagaya ng ginagawa mo,” dagdag niya. Mataman siya nitong tinitigan. Tumayo ito mula sa swivel chair. Inaasahan na niyang makatatanggap siya ng isang malutong na sampal mula sa kaniyang ama dahil sa pagsuway niya rito at sa pagtakas niya ngunit hindi iyon ang nangyari. Bagkus ay kumuha ito ng isang tobacco at sinindihan iyon. Pagkatapos ay nagpakawala ng makapal na usok mula sa bibig. Sinundan lamang niya ito ng tingin. Nagpalakad-lakad ito sa kaniyang harapan na may hawak
Kinakabahan si Javier habang tinatanaw ang white and pink na gate. Iyon ang itinuro sa kaniya ng kaniyang bodyguard. Lumabas siya at tinungo iyon. Nasa harapan siya ng gate nang mag-ipon siya ng lakas ng loob. He cleared his throat bago pinindot ang doorbell. Handa na siya para harapin si Francesca. Alam niyang marami silang dapat na pag-usapan. Matapos nang tatlong taon, ngayon niya aaminin rito ang lahat. Matagal niyang pinag-isipan ang bagay na iyon at ilang beses niyang pinaghandaan ang kaniyang mga sasabihin. Dalawang beses niyang pinindot ang doorbell nang mapagtantong walang taong lumabas. Muli niya sana itong pipindutin nang biglang lumabas si Danica. Sa wakas, narinig rin siya ng tao sa loob. Hindi niya pinakita na masaya siya kahit sabik na sabik na siyang yakapin si Francesca.“Danica.. Si Francesca? Alam kong naririto siya. Pwede ko ba siyang makausap?” Tanging malulungkot na mga mata lamang ang naging tugon nito. Nakaramdam siya ng kaba. Anong pinahihiwatig nito sa mg
Pakiwari niya'y biglang tumigil ang mundo niya nang masilayang muli ang maganda at masiglang mukha ni Francesca. Mas lalo itong nag-bloom sa kaniyang paningin. Hindi niya alam kung nakikita ba nito ang pagningning ng kaniyang mga mata nang mga sandaling iyon. Tila ba’y isang panaginip ang sa wakas ay muli niyang makita ang inaanak matapos nang mahigit tatlong taon.“Senator..?” tawag pa ng M.C. Tila wala siyang naririnig sa kaniyang paligid. Tanging mga titig na lamang rito ang kaniyang nagawa. “Akin na iyang anak ko..” Mga salitang nagpukaw sa kaniyang damdamin.“Senator? Naghihintay na po ang lahat sa inyong speech.” Napakunot ang noo niya nang magbalik siya sa reyalidad.“Anak? Anak mo ang batang ito?” naguguluhan niyang tanong nang tingnang muli ang mukha ng bata. Narinig niya ang bulung-bulungan sa paligid. Saka lamang niya napagtantong nasa harapan siya ng publiko. Hindi lamang mga estudyante ang nanonood sa kanila kundi pati mga magulang ng mga mag-aaral at mga taong nakiki
Lumipas ang mga buwan at taon. Nakikita na niya ang pagbabago sa katawan ng kaniyang anak. Lumalaki na ito. Masaya siya sa naging resulta ng pag-aalaga niya. Nasabi niya sa sariling naging isang mabuti siyang ina ng kaniyang anak. Napakagandang pagmasdan ang naglalarong si Lewis. Masayahin at napakabait nitong bata, napakabibo. Hindi mahirap alagaan.“Oh, Francesca.. Buti naman at nakapamasyal kayo rito ng anak mo sa plaza,” wika ni Lola Trinidad nang makita siya roon. Ngumiti siya, “Oo nga ho, e. Maganda kasi ang panahon ngayon para lumabas.”“Tama ka, hija. Minsan kailangan rin natin ng sariwa at preskong hangin sa ating katawan lalo na ang enerhiya mula sa araw. Tamang-tama, may darating ngayong araw at may gaganapin doon sa covered court na natatanaw mo.”“Ganoon ho ba? Kaya pala, medyo crowded roon banda.”“Tama ka. Oh, Audrey, bakit naririto ka? Hindi ba kailangan ka roon?” Salubong ang kilay na lumapit ang dalagang anak ni Manang Lena. Hindi yata siya nito napansin.“Kanina