บทที่ 48 เธอยังเชื่อใจเขาได้อยู่รึเปล่า

เช้าของอีกวันที่วันนี้โต๊ะอาหารมีกันพร้อมหน้าพร้อมตาทั้งสามคน ทว่าบรรยากาศกลับแตกต่างไปจากวันอื่นๆ เมื่อความอึดอัดเริ่มเข้าครอบงำจากความแปลกไปของวิเวียน

“เยอะไป“

เสียงหวานกล่าวขึ้นในขณะที่แม่บ้านสาวคนใหม่อย่างเบตตี้กำลังยืนตักข้าวให้ก็ต้องชะงักมือตัวเอง ก่อนจะก้มหน้าก้มตาตักออกตามความต้องการของนายหญิง

“ตักออกเยอะไปแล้วเบตตี้“

แล้วก็เป็นอีกครั้งที่เสียงหวานกล่าวพร้อมทั้งสีหน้าที่เรียบนิ่งต่างจากนํ้าเสียง ทำเอาทั้งโต๊ะเงียบกริ๊บได้แต่นั่งมองเธอกันเป็นตาเดียว

เบตตี้เองได้แต่ก้มหน้าทำตามความต้องการของหญิงสาว เธอบอกเยอะไปก็ต้องตักเพิ่มให้แต่นั่นก็ยังไม่เป็นการเอาใจวิเวียนได้

“เอาออกอีกนิดจ่ะ..“

“ค่ะ…”

คนถูกสั่งได้แต่กัดฟันตอบอย่างอดทน เวลานี้หล่อนรู้ตัวดีว่ายังไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรทั้งนั้น รอให้ได้ขึ้นเป็นเมียของคุณชายอีกคนเมื่อไหร่เถอะ

“เท่านี้โอเคมั้ยคะ.. นายหญิง”

เบตตี้แสร้งยิ้มถามเสียงอ่อนทั้งที่ในใจนั้นกำลังเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ

“พอดีเลยจ่ะ“

เบตตี้เตรียมตั้งท่าจะก้าวออกไปเมื่อคิดว่าตัวเองหมดหน้าที่แล้ว ทว่าไม่เป็นอย่างนั้นเมื่อหญิงสาวยังไม่จบ

แล้วเรียกตาม