Owned By The CEO

“Argh! Ang sakit ng ulo ko!” daing niya nang siya’y magising. Umupo siya sa kama at napabuntonghininga nang biglang bumukas ang pinto at pumasok ang kanyang Auntie Nita, na may dalang tray habang may nakapatong na kape at mangkok.“Oh, hang-over? Ito, kape at mainit na sabaw,” sambit nito at ipinatong sa side table ng kama niya. Nakangiti ang Auntie niya habang inilalapag ang mangkok at tasa ng kape. “Inumin mo na habang mainit pa para makapagpahinga ka,” dagdag pa nito at nilingon siya. Seryoso lang siyang nakatingin sa kaniyang Auntie at iniisip kung bakit sobra ang pag-aalaga na ipinaparamdam sa kaniya.“Bakit ganiyan ka makatingin? May dumi ba ako sa mukha?” tanong nito. Napangiti siya at saka umiling.“Nothing, Auntie,” sagot niya. Tumango lang ang Auntie niya at naglakad na palabas. Nasa bukana na ng pinto ang Auntie niya nang tawagin niya. “Auntie.”“Yes?”“Thank you.”Kinindatan lang siya nito bago tuluyang lumabas. Napatawa na lang siya sa ginawa ng Auntie niya. Maaaring w

HABANG bumabyahe pauwi ay unti-unting naalala ni Amanda ang nakitang panloloko ni Nico sa kanya kaya napatigil siya sa pagmamaneho. Gumilid siya sa kalsada para hindi makasagabal sa ibang dadaan. “Oh, bakit ka tumigil?” tanong ni Lorie Anne. “Naalala ko na ang nakita kong panloloko ni Nico pero hanggang doon lang. Hindi ko pa rin matandaan kung paano ako napunta sa kwarto,” aniya at bumuntong hininga. Sumandal siya sa upuan.“Hindi ko naisip na gagawin ’yon ni Nico sa akin. Alam niya ang buhay ko at kung ano ang nangyari sa akin kaya akala ko hindi niya maiisip na lokohin ako…” Tumigil siya at tumingin sa kaibigan. Mapait siyang napangiti at napailing. “Sabi ko pa naman, kapag nakaipon ako at inalok niya akong magsama kami ay papayag na ako pagkatapos ganoon pala ang gagawin niya.” Nangilid ang luha niya pero agad din niyang pinunasan. “Inayawan ako ng magulang ko at hindi ko inakalang maging ang taong mahal ko ay aayawan ako. Ano ba ang mali sa akin, Lorie?” tanong niya at hindi

NAKANGITI siyang sinalubong ang kanyang Auntie sa coffee shop nito at saka bumeso. Pinaupo siya nito at kinuhaan ng tubig at cupcake. “Thanks, Auntie,” sambit niya.“No worries, pero bakit ang bilis mo yata mag-apply? Tapos na agad?” tanong nito sa kanya. Nabilaukan siya sa kinakain niyang cupcake dahil sa tanong na iyon kaya mabilis niya kinuha ang isang basong tubig.“Oh, dahan-dahan naman. May mali ba sa tanong ko at parang nagulat ka?” Nagtatakang tanong nito. Tinapos muna niya ang pag-inom ng tubig bago umiling at ngumiti.“Wala, Auntie. Naalala lang siguro ako ni Lorie,” sagot niya. Tumango-tango ang kanyang Auntie at hindi na muling nagtanong dahil may dumating na rin na customer sa coffee shop nito. Naiwan siyang mag-isang nakaupo kaya hindi na naiwasang maalala ang eksena sa opisina kanina. Marahan din niyang pinupokpok ang ulo dahil sa kagagahan niyang ginawa. “Bakit ba kasi ako nagpakalasing ng sobra noon? Kung anu-ano tuloy ginawa ko,” saad niya at muling kumain ng cupc

PAGPATIGIL ng sasakyan nila sa tapat ng mall, bumaba agad sila at pumasok sa loob. Pero agad siyang napatigil nang may mapansin na pamilyar na mukha sa harapan nila ni Lorie. Walang iba kundi si Nico, may kasamang iba. “Bakit ka tumigil?” Nilingon siya ni Lorie pero ang mga mata niya ay nakatingin kay Nico kaya sinundan iyon ni Lorie. “Nothing. Let’s go, Lorie,” sambit niya at hinila na ang kaibigan. Hindi na nakapagsalita si Lorie at nagpatianod na lang. “Amanda, sandali lang.” Hinawakan siya nito sa kamay. Tiningnan niya lang iyon at agad na binawi ang kamay niya nang hindi tumitingin sa mga mata nito. Hindi siya umalis ngunit hindi rin siya nagsalita.“Let me explain,” saad nito. “Hindi ko hinihingi ang paliwanag mo, Nico. The moment na sinagot kita, sinabi ko na sa ’yo ng diretso na huwag mo akong lolokohin na puwedeng maka-trigger sa trauma ko. Alam mo naman ang lahat sa akin, ’di ba?” sambit niya saka tiningnan si Nico sa mga mata. Dumaan ang lungkot sa mukha nito habang nak

Wednesday Morning.Nasa kalagitnaan ng pagre-review ng mga plano si Enrico para sa kompanya nila nang sumulpot si Dale sa kanyang opisina. “Yow, pinsan!” bati nito saka naupo sa upuang nasa tapat ng mesa niya. Dumekwatro ito at inilagay ang dalawang palad sa batok. “Ang dami mo yatang oras para magpunta rito imbes na magtrabaho,” sambit niya nang hindi nililingon ang kausap. “Nag-survey ako sa mga chixx kung ano prepare nilang pulutan o kung ano ang gusto nila kung sakaling mag-clubbing sila. Pandagdag din sa Circle Club. Natapos na ako kaya naisipan kong dumaan dito.” “Sumayaw ka sa gitna ng naka-boxer lang, tingnan natin kung hindi ka dumugin ng customers,” sambit niya nang hindi nililingon si Dale. Napaayos ng pagkakaupo si Dale at mabilis na tumitig sa kanya na abala pa rin sa pag-review. Nabigla ito sa sinabi niya, akala nito’y may kasama sila sa loob. “What the hell, Enrico! May ganyan ka rin pa lang iniisip? Akala ko puro ka lang babae--” Natigilan siya nang makuha ang sin