Perfect Love For My Lecturer

“คุณหนูต้องจำเอาไว้ให้ดีนะเจ้าคะ คนที่มีไฝเสน่ห์ที่หางตาถึงจะเป็นเจ้าบ่าวของคุณหนูนะเจ้าคะ”

ก่อนจะเดินออกไป บ่าวรับใช้ยังไม่วายจะกำชับเพิ่มอีกว่า “คุณหนูเจ้าคะ หากว่าพวกเขามีการแกล้งบ่าวสาวก่อนเข้าหอ คุณหนูต้องห้ามคว้าเจ้าบ่าวผิดตัวนะเจ้าคะ!”

กู้อวิ๋นซีพยักหน้าลงเป็นเชิงว่านางเข้าใจแล้ว

วันนี้เป็นวันแต่งงานของนางกับจวินฉู่หลี

เจ้าบ่าวของนางมีฝาแฝดผู้พี่อยู่คนหนึ่ง ทั้งคู่มีหน้าตาเหมือนกันมากจนแทบจะแยกไม่ออก

สิ่งเดียวที่จะสามารถใช้เป็นเครื่องจำแนกได้ก็คือ ที่หางตาของสามีนางมีไฝเสน่ห์อยู่เม็ดหนึ่ง

ฉู่จวินหลีมีเป็นคนที่อบอุ่น ดูแลนางเป็นอย่างดีไม่มีบกพร่อง

ส่วนจวินเย่เสวียนผู้เป็นพี่ชาย เป็นถึงเสวียนอ๋องเทพแห่งสงครามของหนานหลิงกั๋ว ว่ากันว่า จิตใจโหดเหี้ยม เย็นชา ชอบใช้กำลังแถมยังชอบฆ่าคนอยู่เป็นนิจ

ถึงแม้กู้อวิ๋นซีจะไม่เคยเจอกับเสวียนอ๋องมาก่อน แต่นางคิดว่า นางจะต้องแยกความแตกต่างของทั้งสองคนออกได้แน่นอน

แต่จะว่าไป ใครจะแยกสามีของตัวเองไม่ออกบ้างล่ะ

ตอนนี้บ่าวรับใช้กับแม่เฒ่าผู้ทำพิธีก็ออกไปแล้ว

ในคืนเข้าหอนี้

เหลือเพียงกู้อวิ๋นซีที่นั่งรออยู่ในห้องหอเพียงคนเดียว นางมองตรงไปยังประตูห้องที่ถูกปิดสนิทอยู่

พอคิดว่าคืนนี้นางจะต้องทำเรื่องอย่างว่ากับฉู่หลีแล้ว ในใจของนางก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้

ก็นะ มันเป็นครั้งแรกของนางนี่นา

กลางดึกคืนนั้น จู่ๆ ประตูห้องก็ถูกเปิดออก เงาร่างสูงใหญ่ เดินก้าวเท้าเข้ามาท่ามกลางความมืดมิดที่ปกคลุมอยู่ภายนอก

ไม่มีการแกล้งบ่าวสาวก่อนเข้าหอ

เขาเดินเข้ามาด้านในห้องเพียงคนเดียว พร้อมกับกลิ่นเหล้าฉุนกึกที่ลอยโชยออกมาจากตัวเขา

เขาดื่มเหล้ามาหนิ

กู้อวิ๋นซีเผลอกำนิ้วมือทั้งสิบของนางแน่นโดยไม่รู้ตัว ระหว่างรอให้เขาเดินมาเปิดผ้าคลุมหน้าของนางออก

ทว่าชายผู้นั้นกลับไม่ได้เดินตรงเข้ามาหานาง แต่กลับเดินไปรินเหล้าสองจอกที่โต๊ะรับแขกตรงกลางห้องก่อน

เขาถือเหล้าสองจอกนั้นพร้อมกับเดินตรงมาหยุดอยู่ที่ข้างๆ เตียงนอน

ตอนนี้กู้อวิ๋นซียังคงมองใบหน้าของเขาได้ไม่ชัด แต่ก็รู้สึกได้ถึงไอเย็นประหลาดบางอย่าง

ตัวของชายผู้นี้ดูเหมือนจะมีพลังไอเย็นอะไรบางอย่าง

ตอนที่เขาก้มหน้าลงมาใกล้ตัวนาง หัวใจของกู้อวิ๋นซีก็อดไม่ได้ที่จะเต้นระรัวเร็วขึ้นมา

“ตื่นเต้นเหรอ” ชายหนุ่มที่เพิ่งดื่มเหล้าฤทธิ์แรงมา ทำให้น้ำเสียงที่เปล่งออกมาของเขาฟังดูนุ่มลึกเสมือนกับสุราชั้นดีที่ผ่านการบ่มมาเป็นเวลานาน

ยิ่งในเวลาดึกสงัดเช่นนี้ ยิ่งให้ความรู้สึกเหมือนเป็นมนต์สะกดที่ทำให้คนฟังหลงใหลได้โดยง่าย

กู้อวิ๋นซีกับจวินฉู่หลีรู้จักกันมาเป็นเวลาหนึ่งปีเต็มแล้ว แต่ที่ผ่านมานางกลับยังไม่เคยเห็นเขาดื่มเหล้ามาก่อน

คิดไม่ถึงเลยว่าเมื่อเขาดื่มเหล้าแล้ว จะให้ความรู้สึกแปลกใหม่เช่นนี้

มันดูมีเสน่ห์เย้ายวน เย็นชาและเข้าถึงยาก

กู้อวิ๋นซีไม่ได้ตอบอะไร แต่กลับยิ่งกำมือของตัวเองแน่นขึ้นไปอีก

ในที่สุดเขาก็เปิดผ้าคลุมหน้าสีแดงของนางออก

ใบหน้าที่ดูคมเข้มหล่อเหลาของบุรุษ ปรากฎให้เห็นอยู่เบื้องหน้าของนาง

เครื่องหน้าสมส่วนไร้ตำหนิ ดูดีมากจนคล้ายกับว่าเขาเป็นปีศาจที่จะมากระชากวิญญาณของใครไปก็ไม่ปาน!

ที่หางตาของเขามีไฝเสน่ห์ที่โดดเด่นอยู่เม็ดหนึ่ง

กู้อวิ๋นซีก็ไม่รู้ว่าตัวหล่อนแอบคิดอะไรอยู่ นางถึงได้แอบถอนหายใจอย่างโล่งอกไปทีหนึ่ง เมื่อได้เห็นเจ้าไฝเสน่ห์เม็ดนั้น

“ฉู่หลี...”

“ดื่มเหล้ามงคลนี่ก่อนเถิด” เขายื่นจอกเหล้าจอกหนึ่งไปใกล้กับริมฝีปากของนาง

กู้อวิ๋นซีรับแล้วดื่มหมดรวดเดียวโดยไม่มีท่าทีลังเลสงสัยใดๆ

ไม่ทันคาดคิด เมื่อนางวางจอกเหล้าลง ชายผู้นั้นก็คว้าตัวของนางเข้าไปกอดไว้ในอ้อมแขนอย่างรวดเร็ว

พละกำลังนี้ คล้ายกับว่าจะหลอมรวมร่างนางกับเขาเข้าด้วยกันก็ไม่ปาน รุงแรงยิ่ง!

ใบหน้าของกู้อวิ๋นซีปรากฎสีแดงแปร๊ดขึ้นมาในทันใด

เขาก้มหน้าลงแล้วประกบรีมฝีปากเข้ากับปากของนาง

กู้อวิ๋นซีรู้สึกว่า จวินฉู่หลีในคืนนี้ ดูผิดแปลกไปจากในเวลาปกติ

ดูเขาจะไม่ค่อยอ่อนโยน แต่กลับแฝงไว้ด้วยความเย็นชา

จูบนี้ทั้งดิบเถื่อนและเอาแต่ใจ แถมยังดูพยายามที่จะรุกรานนางหนักข้อขึ้นอีก

คล้ายกับว่าจะประกาศความเป็นเจ้าของอย่างไรอย่างนั้น เขาสูบเอาลมหายใจของนางไปจนสิ้น!

ไม่นานกู้อวิ๋นซีก็เริ่มรู้สึกปวดหัวตาลาย แขนขาเริ่มไร้เรี่ยวแรง ร่างกายอ่อนปวกเปียกไปหมด

ฉู่หลีไม่เคยกระทำเช่นนี้มาก่อน เป็นเพราะวันนี้เขาดื่มเหล้าเข้าไปอย่างนั้นหรือ?

“ฉู่หลี...อ๊ะ! ฉู่หลี เจ้าจะทำอะไรเนี่ย” จู่ๆ ชายหนุ่มก็จับร่างของหญิงสาวให้หันหลัง ทำให้สถานการณ์ตอนนี้คือนางกำลังหันด้านหลังให้เขา!

จากนั้นเขาก็ใช้ร่างกายอันใหญ่โตของเขากดทับลงมาด้านหน้า กู้อวิ๋นซีโดนร่างกายอันใหญ่โตของเขาดันจนร่างของเธอไปเบียดอยู่กับเสาไม้ของเตียงที่ถูกแกะสลักไว้อย่างงดงาม

นางรู้สึกแน่นที่บริเวณข้อมือ และเริ่มตื่นตระหนกที่รู้ว่าสองมือของนางถูกเขาใช้ผ้าม่านมัดเอาไว้อยู่!

“ฉู่หลี อย่าทำเช่นนี้!” ในใจของกู้อวิ๋นซีเริ่มรู้สึกหวาดกลัว

แต่ชายหนุ่มกลับก้มหน้าลงมาแล้วโอบกอดนางเอาไว้จากทางด้านหลัง

เขาเริ่มลงมือถอดชุดแต่งงานสีแดงสดของกู้อวิ๋นซีออก จากนั้นก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงขบขัน “คืนวันเข้าหอเช่นนี้ เจ้าคิดว่าอ๋องอย่างข้าจะทำอะไรล่ะ”

ลำคอที่ถูกแผดเผาด้วยเหล้าชั้นยอด ยิ่งเสริมให้เกิดความน่าหลงใหลในน้ำเสียงของเขาจนนางแทบจะเป็นลม แต่ก็ยิ่งทำให้รู้สึกตื่นตระหนกและหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน

กู้อวิ๋นซีเบิกตาโพลง ร่างกายเริ่มสั่นเทาอย่างไม่อาจระงับ

ฉู่หลีไม่เคยเรียกตัวเองว่าอ๋องต่อหน้านาง!

“อย่าทำเช่นนี้ จะ เจ้าปล่อยข้าก่อน” นางเริ่มขัดขืน

เวลานี้เองถึงได้รู้ว่า มือทั้งสองข้างถูกมัดเอาไว้อย่างแน่นหนาเพียงใด นี่มันไม่อาจหลุดออกเองได้เลย

ชายหนุ่มออกแรงดึงทึ้งชุดแต่งงานบนร่างกายของกู้อวิ๋นซี ฉับพลับชุดนั้นก็ร่วงหล่นลงไปด้านล่าง

ผิวพรรณขาวผ่องราวหิมะ ตัดกับอาภรณ์สีแดงสด ยิ่งเป็นภาพที่ให้ความรู้สึกยั่วยวนน่าหลงใหลยิ่งนัก

กู้อวิ๋นซีรู้สึกถึงความเย็นวาบที่ปะทะเข้ากับร่างกายของนาง

ทั้งๆ ที่เขาก็คือฉู่หลี ใบหน้านั้น ไฝเสน่ห์นั้น ก็คุ้นเคยเช่นนี้

แต่ทำไม คืนนี้นางกลับรู้สึกว่าเขาแปลกไปนะ?

นางรู้สึกถึงริมฝีปากร้อนที่ไล่สัมผัสไปตามตำแหน่งต่างๆ บนแผ่นหลังของนาง

ร่างกายของนางแข็งทื่อ

จนในที่สุด ริมฝีปากเขาก็มาหยุดอยู่ที่บริเวณหลังคอของนาง จากนั้นก็งับลงมาอย่างเต็มแรง

“โอ๊ย! เจ็บนะ!” กู้อวิ๋นซีเริ่มลนลานจนทำอะไรไม่ถูก “ไม่...”

ไอพลังจากตัวเขามันช่างเย็นชา เย็นชาซะจนคล้ายจะทิ่มแทงเข้าไปให้ถึงกระดูก!

นางรู้สึกได้ว่านี่ไม่ใช่ฉู่หลี ฉู่หลีไม่มีทางทำเรื่องป่าเถื่อนเช่นนี้กับนางแน่!

นางพยายามดิ้นสุดแรงเพื่อขัดขืน “เจ้าไม่ใช่...เจ้าไม่ใช่ฉู่หลี เจ้าเป็นใครกันแน่”

ชายผู้นั้นหัวเราะในลำคอด้วยเสียงต่ำ สองมือก็จับไปที่บริเวณเอวของนางแน่น

ร่างกายที่ร้อนผ่าวแนบชิดเข้ามาติดกับร่างบอบบางของนางอย่างไม่มีสิ่งใดสามารถลอดผ่านได้

นางรับรู้ได้ถึงสภาพร่างกายที่เปลี่ยนไปของเขา!

ทั้งแรงที่ดุนดัน ทั้งแข็งและร้อน แสดงให้เห็นว่าเขาจวนเจียนจะระเบิดความร้อนที่อัดแน่นอยู่ในร่างกายออกมาเต็มที่แล้ว!

ลมหายใจของเขาหนักหน่วง! “เจ้าถามว่าอ๋องอย่างข้าคือผู้ใด? เจ้าลืมแม้กระทั่งสามีของตัวเองเช่นนั้นหรือ?”

ฝ่ามือของชายหนุ่มจับเอวบางของนางเอาไว้แน่น นิ้วมือก็เกี่ยวเอาผ้าผืนบางที่ปิดบังปราการด่านสุดท้ายของนางลงมา

เมื่อร่างกายข่าวผ่องของหญิงสาวถูกเปิดเผยอยู่ตรงหน้าโดยไม่มีสิ่งใดปิดบังอีก น้ำเสียงของเขาก็เริ่มหนักหน่วงและทุ้มต่ำลงเรื่อยๆ

“เช่นนั้นอ๋องอย่างข้า จะใช้วิธีของข้า ทำให้เจ้าจดจำข้าไว้อย่างไม่มีวันลืม!”

กู้อวิ๋นซีตกใจจนแทบอยากจะกรีดร้อง!

“เจ้าไม่ใช่ฉู่หลี เจ้าเป็นใครกันแน่ ปล่อยข้านะ!”

ตอนนี้ชายหนุ่มไม่สนใจว่านางได้พูดสิ่งใด ฝ่ามือร้อนผ่าวของเขาค่อยๆ เคลื่อนต่ำลงจากบริเวณท้องน้อยของนาง...