Pregnant with Husband's Uncle

Buntis ako.

Iyon ang paulit-ulit na sumisigaw sa isipan ko. Buntis ako, pero hindi asawa ko ang ama ng bata.

Paglabas ko mula sa consultation room ay nanginginig ang mga kamay ko habang hawak ang pregnancy test results. Parang nanlalambot ang tuhod ko, at hindi pa rin makasabay ang utak ko sa biglang pagkagulat na tinanggap ko.

Isang buwan pa lang mula nang ikasal ako sa boyfriend ko ng limang taon. Pero sa mismong wedding night namin, nalaman kong niloloko pala niya ako. Nakita ko na punong-puno ng intimate pictures ang phone niya kasama ang ibang babae.

Hindi ko iyon matanggap. Napakasakit sobra dahil ipinangako niyang mamahalin niya ako at ako lang ang magiging babae sa buhay niya. Pero hindi niya iyon tinupad.

Hindi ko namalayan na dinala na ako ng mga paa ko sa isang exclusive bar. Doon ako nagpakalunod ako sa alak. Sa sobrang kalasingan ay mali ang napasukan kong hotel room, at paggising kinabukasan, nasa tabi ko na ang isang lalaking hindi ko kilala.

That night, hindi ko masyadong nakita ang mukha niya. Only the memory of his overpowering presence, nearly suffocating, and the vast room that seemed to swallow me whole.

Nang magising ako kinabukasan ay hindi na ako nag-atubiling umalis nang tahimik. Hindi na lumingon pa dahil sa takot at pagsisisi.

Ni sa panaginip ko hindi ko inakala na isang mapangahas na gabi lang ang magiging dahilan para magbuntis ako ng anak ng ibang lalaki.

I had no idea what to do. Restless, anxious, and overwhelmed. I was desperate to find a way out. Sigurado akong malaking gulo ito.

Biglang nag-vibrate ang phone ko. Doon lang ako napabalik sa realidad. Nakita ko ang mensahe mula sa asawa kong si Jared.

"Babe, I'm outside the hospital, waiting for you."

Tinitigan ko sandali ang screen bago ibalik ang phone sa bulsa. Tahimik akong naglakad papuntang elevator.

Ilang araw na rin akong nilalagnat at hilo, pero lagi ko lang binabalewala. Nang hindi ko na kayanin ay pumunta ako sa ospital kanina, at doon ako tinamaan ng balitang buntis ako.

Paglabas ko ng hospital, unang nakita ko ang itim na kotse ni Jared na nakaparada sa tabi ng kalsada. Huminga ako nang malalim at nagmadaling lumapit.

Bumaba siya at binuksan ang pinto para sa akin. Mas lalo siyang gwapo at maayos tingnan sa suot niyang crisp black suit.

"What did the doctor say?" tanong niya. Kung hindi ko lang siguro alam ang ginagawa niya behind my back ay baka kiligin pa ako sa ipinapakita niyang concern sa akin.

"Just a stomach upset," sagot ko, diretso ang boses.

"You’ve always had a thing for spicy food. Kailangan mong bawasan. It’s bad for your stomach. You have to listen to me. Ayaw ko na nagkakasakit ka."

Tumango lang ako. Pagpasok ko sa kotse ay naamoy ko agad ang faint scent ng flowery perfume... pambabae iyon. Alam kong hindi gumagamit ng air freshener si Jared, kaya isang bagay lang ang ibig sabihin non. May ibang babae sa kotse kanina.

Inabot niya ang kamay niya para ayusin ang buhok ko. "I’ll take you home so you can rest. I need to return to the office after."

"Okay," mahina lang sagot ko.

While the car waited at a red light, Jared answered an incoming call.

I shifted slightly and felt my hand graze against something soft. I reached down and pulled out a pink silk scarf.

My eyes narrowed, fixed on the scarf. Kinuha ko ito at pinakatitigan. It looked far too familiar to be acoincidence. Parang nakita ko na ito dati sa isa sa mga pictures sa phone niya.

Pagkababa ni Jared ng tawag ay mabilis siyang humarap sa akin at nginitian ako. "Babe, I’ll drop you off first, then I—"

"Wala akong scarf ba ganito, Jared. Kanino ito?" putol ko sa sasabihin niya, at itinaas ang scarf sa ere.

Sandaling nag-panic ang mata niya, pero agad niyang tinakpan ng pilit na tawa. "Must be from a client earlier? Baka nahulog niya sa sobrang pagmamadali. I’ll return it tomorrow. Baka importante iyan sa kanya at hinahanap na niya ngayon."

Aabutin sana niya ang scarf, pero iniwas ko iyon. Lumunok ako ng tatlong beses para pakalmahin ang sarili ko na huwag gumawa ng eksena, bago siya mariin siyang tinitigan sa mga mata.

"Jared... I want a divorce."

Napatawa siya na parang hindi makapaniwala. "Esme, it’s just a scarf! Why are you overreacting? You can’t just throw the word ‘divorce’ around like nothing. Ilang taon na tayo magkarelasyon. Naaayos naman natin ang problema natin."

Umismid ako, hindi makapaniwala na hanggang ngayon ay patuloy pa rin siya sa panloloko sa akin. "Gaano ka pa katagal magsisinungaling? Alaka mo ba ay hindi ko alam na iniwan mo ako ng gabi ng kasal natin para sa kanya?"

Napatitig siya, halatang naguguluhan. "It was... a last-minute meeting. Mali ang iniisip mo, Esme. Hindi kita iniwan ng gabing yun para sa kanya."

Pero wala na akong pakialam. Niloko na niya ako, at ngayon dala-dala ko ang anak ng ibang lalaki. Wala nang pag-asa ang kasal namin. Tuluyan na iyong nasira na kahit ipilit naming ayusin ay hindi na maaayos pa.

"Out of respect sa mga taong pinagsamahan natin, let’s end this peacefully, Jared," malamig kong sabi.

Hindi na ako naghintay ng sagot, binuksan ko ang pinto, at bumaba na. Nanatili siyang nakaupo roon sa loob ng sasakyan, ang mga kamao sobrang higpit hanggang pumuti ang balat. Kasunod non ay narinig ko ang malakas niyang pagsuntok sa manibela.

Pumara ako ng taxi at doon sumakay pauwi. Pagpasok ko sa sala ay agad kong nakita ang wedding photo namin, nakalagay sa gitna ng pader... pareho kaming nakangiti nang masaya. Pero ngayon, parang nakakatawa na lang iyon tingnan.

On the night of our wedding, I had seen explicit images of Jared with Nichole Manuel, tangled in compromising poses. That single blow had shattered everything. Five years of loyalty had meant nothing

Bumagsak ako sa sahig hawak-hawak ang aking dibdib habang bumubulwak palabas ang lahat ng sakit na matagal kong tiniis. Tumulo nang tuloy-tuloy ang luha ko na para bang ayaw magpaawat.

Hindi ko alam kung gaano katagal bago ako huminto mula sa pag-iyak habang nasa sahig. All I knew was the emptiness that followed. Wala na akong maramdaman na kahit ano.

Gabi na nang umuwi si Jared. Nakatagilid ako sa kama, nakatalikod sa kanya. Naramdaman kong yumakap siya mula sa likod ko. Dahan-dahan niyang hinaplos balikat ko at bumababa iyon sa suot kong nighties.

"Let’s stop fighting, Esme. Ayaw ko na nag-aaway tayo. Ayaw ko ng galit ka sa akin. I’m sorry for earlier. Hindi na iyon mauulit. I love you," bulong niya sa tainga ko, at hinalikan ang pisngi ko.

Umusog ako palayo sa kanya at tinabig ang katawan niya.

Jared let out a low chuckle, his voice smooth, almost teasing. Mabilis siyang naghubad ng pang itaas na damit at gumapang palapit sa akin.

"Let’s make love. Gusto kong magkababy na tayo."