ตอนที่ 10 เพื่อนใหม่

ณ บ้านจงใจรัก

(07.00 น.) กริ้งงงงงง ~ กริ้งงงงงง ~

เสียงนาฬิกาปลุก ฉุดสาวน้อยที่งัวเงียลุกนั่งหลังค่อม พร้อมสีหน้าที่หงุดหงิดให้กับเสียงปลุก อันน่ารำคาญ

“เช้าเร็วจังอ่า ขออีกนิดได้ไหม” สาวน้อยทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง หลังจากปิดเสียงนาฬิกาปลุก

“แต่ ...” สาวน้อยโพลงดีดตัวขึ้นนั่ง เมื่อนึกขึ้นได้ว่ามีนัดเดินไปโรงเรียน

“แม่ !” เสียงแหลมตะโกนลั่นบ้าน ด้วยคำที่คุ้นหู

“แม่ !!!”

“อะไร๊ ---” แม่ยืนนิ่งค้ำเอวเอียงคอ รอสาวน้อยที่กำลังวิ่งแจ้นลงมาจากบันไดไม้เสียงดัง อย่างรีบร้อน

“แหกปากแต่เช้า มีอะไรเหรอจ้ะลูกรักของแม่” ประโยคแสนหวาน ที่ผ่านเสียงอ่อนนุ่มเชิงประชดประชัน ทำสาวน้อยตาเบิกกว้าง ด้วยความตกใจ

“กระจกหนูอะ”

“อยู่ในรถ แม่ซื้อให้ใหม่แล้ว”

“แม่ไปเอามาให้หนูได้ไหม จะสายแล้วเนี่ย”

“โนจ้ะ ซื้อก็ซื้อให้แล้ว เชิญไปหยิบเองได้ตามสะดวกเลยจ้ะ ลูกรักของแม่” แม่เบะปากยิ้มกรุ่ม ก่อนจะเดินกลับไปที่ซิงค์ล้างจาน ที่เปิดน้ำท่วมจานไว้

“แม่อ่า ---หึ... ก็ได้” สาวน้อยเดินบิดปากบ่นลม

สาวน้อยเดินกลับมา พร้อมกระจกบานใหญ่ลายเดิมกับที่แม่ทำแตก

“วันนี้ยังไงจ้ะลูกรัก ให้แม่ไปส่งไหมจ้ะ” แม่เอ่ยถามทันที ที่ลูกสาวก้าวขาเข้าบ้าน

“คุณแม่ขา อย่าพูดแบบนี้ได้ไหม คุณลูกทำตัวไม่ถูกค่ะคุณแม่ขา” สาวน้อยแกล้งยิ้มร่าตอบกลับ

“คุณแม่พูดผิดตรงไหนคะคุณลูก ก็คุณลูกคือลูกรักของแม่นี่คะ” แม่ยิ้มหวานฝืนเจื่อน ๆ

“แม่ --- หนูขอล่ะ” สาวน้อยทำหน้านิ่ง

“โอเค สรุปจะเดินไปเองใช่ไหม ?”

“เดินไปกับกานต์ค่ะ” สาวน้อยยิ้มกรุ่ม ก่อนจะยกกระจกขึ้นกอด แล้วพรวดกลับขึ้นห้อง

ณ บ้านก้องกิจตระกูล

(06.00 น.)

“กานต์ลูก ตื่นเช้าจัง นี่เพิ่งจะหกโมงเองนะลูก” แม่เอ่ยทักทันที ที่เห็นหนุ่มน้อยเดินลงมาจากบันได

“ผมอยากไปโรงเรียนแต่เช้าน่ะแม่ ไปรอเข้าแถว” หนุ่มน้อยยิ้มร่ารับเช้าวันใหม่ อย่างสดชื่น

“เดี๋ยวแม่เอาน้ำมาให้นะ นั่งรอแม่ก่อน” แม่รีบเดินสับขา เปิดตู้เย็นเทน้ำลงในแก้วใส ยื่นให้กับหนุ่มน้อย

“ดื่มน้ำหลังตื่นนอน จะช่วยให้ขับถ่ายดี / ดื่มน้ำหลังตื่นนอน จะช่วยให้ขับถ่ายดี” แม่กับลูกพูดประโยคประจำพร้อมกัน แล้วยิ้มรับกันอย่างสุขใจ

“วันนี้ให้แม่ไปส่งไหม ?”แม่นั่งลงตรงข้าม เอ่ยถามลูกชาย

“ไม่ครับแม่ ผมจะเดินไปกับป๊อบครับ” หนุ่มน้อยกระดกน้ำในมือจนหมด

“วันนี้ประกาศผลสอบใช่ไหมล่ะ ถ้าไม่ติดก็ไม่เป็นไรนะลูก เรียนห้องปกติก็ไม่ได้แย่นะ” แม่กุมมือลูกชาย พร้อมประโยคคำถามเชิงปลอบใจ

“ครับแม่” หนุ่มน้อยยิ้มกลับ

หลังจากที่บทสนทนายามเช้าที่แสนสดใสของแม่ลูกจบลง หนุ่มน้อยก็ขึ้นห้องทำธุระส่วนตัว อาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จสรรพ หยิบสะพายกระเป๋าสีดำใบประจำขึ้นหลัง เดินลงมาข้างล่างพร้อมรับประทานอาหารเช้า

“มาแล้วเหรอลูก นั่งก่อนเดี๋ยวแม่ตักโจ๊กให้” แม่วางไอแพด ที่ดูรายการแข่งทำอาหารค้างไว้ลงบนโซฟาหนังขาว ลุกเร่งไปตักโจ๊กใส่ถ้วยให้ลูกชาย พร้อมแวะหยิบแก้วนมจืด ที่เทไว้ก่อนหน้าในตู้เย็น วางตรงหน้าลูกชายที่นั่งรออยู่ อย่างเป็นกิจวัตร

“ขอบคุณครับ” หนุ่มน้อยเอ่ยขอบคุณ พร้อมรอยยิ้มอ่อนนุ่ม

หนุ่มน้อยก้มหน้าจัดการอาหารแสนอร่อยตรงหน้า จนหมดเกลี้ยง ตามด้วยนมแก้วโต จนหมดทุกหยด นั่นทำให้ผู้เป็นแม่เผยยิ้มออกมาอย่างชื่นใจ

“ผมไปโรงเรียนก่อนนะครับ” หนุ่มน้อยสะพายกระเป๋าสีดำขึ้นหลัง

“ตั้งใจเรียนนะลูก” แม่หยิบไอแพดขึ้นมาดูรายการที่ค้างไว้ต่อ

“ครับ”

ด้วยบ้านของทั้งสองอยู่ในระแวกเดียวกัน ห่างกันแค่ซอยเดียว เพียงไม่ถึงห้านาที หนุ่มน้อยก็เดินมาถึงบ้านของสาวน้อย

กริ้งงงงง ~ กริ้งงงงง ~ หนุ่มน้อยกดกริ่งหน้าบ้าน

“ป๊อบ ! กานต์มาแล้วนะ เสร็จหรือยัง ?” แม่ของสาวน้อยตะโกนเรียกลูกสาว ที่ยังแต่งองค์ทรงเครื่องไม่เสร็จ

“แม่ ! ให้กานต์มานั่งรอในบ้าน” สาวน้อยตอบกลับสั้น ๆ

แม่ถอนหายใจยาวส่ายหัวไปมา ก่อนจะเดินออกมานอกบ้าน

“สวัสดีครับป้าประภา” หนุ่มน้อยยกมือไหว้สวัสดี

“สวัสดีหนูกานต์” แม่ยกมือไหว้รับ พร้อมเลื่อนเปิดประตูรั้วบ้านให้หนุ่มน้อย

“หนูกานต์ลูก แม่ต้องขอโทษแทนหนูป๊อบด้วยนะลูก พอดีว่าหนูป๊อบยังแต่งตัวไม่เสร็จ หนูกานต์เข้ามารอข้างในก่อนนะ”

“ครับแม่”

หนุ่มน้อยถอดรองเท้าผ้าใบสีดำ ก้มลงจับวางข้างประตูอย่างเป็นระเบียบ

“นั่งรอไปก่อนนะลูก เดี๋ยวแม่ขึ้นไปเรียกหนูป๊อบ” แม่หยิบนมกล่องวางบนกระจกใสบานใหญ่

“ครับ” หนุ่มน้อยก้มหัวขอบคุณ

“ป๊อบลูก ! หนูกานต์มารอแล้วนะ” แม่ขึ้นมาตะโกนหน้าห้อง พร้อมเคาะเสียงดัง

“แม่ !!! หนูยังไม่เสร็จเลย !” สาวน้อยตะโกนกลับ

“แล้วเมื่อไหร่จะเสร็จ !”

“เนี่ยะ --- จะเสร็จแล้ว !”

“ให้เพื่อนรอแบบนี้มันไม่ดีนะลูก”

“ก็จะเสร็จแล้วเนี่ย ~”

สาวน้อยส่องกระจก ตรวจเช็คความเรียบร้อยของร่างกายและใบหน้า ร่างบางเล็กขาวอมชมพูใส ถูกลูบไล้ไปไปด้วยโลชั่นกลิ่มหอม ผมเรียบยาวถูกมัดรวบตึงยาว ด้วยยางสีดำรับใบหน้าที่เรียกได้ว่าหน้าแบบปากนิดจมูกหน่อย แม้คิ้วจะบางรับกับหน้าผากโหนกนูน แต่ก็ยังพอมีสีน้ำตาลให้มองเห็นว่าเป็นคิ้ว เธอไม่จำเป็นต้องเขียนซ้ำเลยสักนิด แต่วันนี้เธอกลับเขียนซ้ำจนดำเข้มจัด ขัดกับผิวขาวชมพูของเธอนิดหน่อย ตากลมโตพร้อมขนตาที่หนาเป็นแพขัดกับคิ้ว ก็ไม่วายที่จะถูกวาดสรร จมูกสันดันสวย ปลายโค้งหยดราวกับเสริมราคาแพง น่าจะเป็นส่วนเดียวบนใบหน้า ที่เธอแทบจะไม่ต้องทำอะไร ปากเล็กเป็นกระจับบางมันวาวถูกวาดวนเม้มเข้าออก ด้วยลิปกลอสชมพูอ่อน ส่วนของปากนั้นน่าจะเป็นส่วนที่เธอทำได้ดีที่สุด สำหรับการแต่งหน้าเลียนแบบบิวตี้บล็อกเกอร์ครั้งแรกของเธอ

สองแม่ลูกตะโกนคุยกันผ่านประตูไม้ไปมา หนุ่มน้อยนั่งหลังตรงยิ้มเงยมองชั้นบนตรงจุดกำเนิดเสียง ในมือถือกล่องนมจืด พลางดูดไป พร้อมกับฟังเสียงแม่ลูกตะโกนคุยกัน ราวกับดูเป็นสื่อบันเทิงฆ่าเวลา

เวลาผ่านไปราวห้านาที สาวน้อยเดินเฉิดฉายลงมาจากชั้นสอง พร้อมกลิ่นน้ำหอมกรุ่นบ้าน คิ้วดำหนา เปลือกตาสีชมพูอ่อนพร้อมแก้มที่สีเดียวกัน ทำเอาหนุ่มน้อยที่หันไปมองเผลอไอสำลักนมที่กำลังคาบดูด

“อะ ไร วะ เนี่ย ?” แม่อุทานออกมาเสียงดัง พร้อมสีหน้าตกตะลึงปนจะขำ

“ตะลึงคนสวยใช่ไหมล้า --- คนสวยมาแล้วจ้า พร้อมไปโรงเรียนแล้วจ้า” สาวน้อยหมุนตัวร่าลงมา มุ่งอ้อมหลังโซฟาสีครีม มาตรงที่หนุ่มน้อยนั่งสำลักมือกวักหากระดาษชำระอยู่

“ไปกันเถอะ” สาวน้อยดึงมือหนุ่มน้อยลุกยืน

“ไม่กินอะไรหน่อยเหรอลูก” แม่เอ่ยขัด

“ไม่อะแม่ เดี๋ยวอ้วน”

“ป๊อบกินข้าวเถอะนะ กานต์รอได้” หนุ่มน้อยยิ้มพร้อมพยักหน้าบอก

“งั้น ...ขอนมกล่องนึงค่ะแม่”

“โอเค รอแป๊บ” แม่เดินไปหยิบนมในตู้เย็น ยื่นให้เธอ

“ไปแล้วนะคะ”