ตอนที่ 11 เพื่อนใหม่ 2

ทั้งคู่เดินออกจากบ้าน ด้วยมือถือกล่องนมคนละกล่อง พร้อมมุ่งหน้าไปยังโรงเรียน ที่อยู่ไม่ไกลจากนี้มากนัก สาวน้อยกระโดดโลดเต้น เชิดหน้าให้สะท้อนกับแดดอ่อน เผยความงามของใบหน้าให้ชาวซอยได้เชยชม

“โห ... หนูป๊อบ วันนี้สวยสดใสมากเลยน๊า” ลุงสมจิตบ้านข้าง ๆ ที่กำลังรดน้ำต้นไม้ ทักทายก่อนใครเพื่อน

“กานต์ เอ็งมากับใครน่ะ ข้าไม่คุ้นหน้าเลยว่ะ” น้าแจ่มร้านข้าวกำลังจัดเตรียมร้าน เอ่ยแซวสาวน้อย พลางเสียงหัวเลาะหยอกล้อ

“ไอ้ป๊อบ เอ็งแพ้กุ้งเหรอวะ ทำไมมันแดงอย่างนั้นล่ะ” พี่กุ่ยร้านซ่อมรถ ที่คอยซ่อมจักรยานให้ตั้งแต่เด็ก นั่งงัดล้อ แซวจนสาวน้อยโกรธหน้าแดง

“สวยแล้วไอ้ป๊อบ อย่าไปฟังไอ้กุ่ยมัน เอ็งสวยขึ้นเหมือนเดิมอยู่แล้ว” ลุงก๊ง พ่อพี่กุ่ย ที่นั่งจิบกาแฟบนม้าหินอ่อน พร้อมตาหมายที่เป็นคู่เล่นหมากรุกขาประจำ แก้ต่างให้ลูกชาย พลางหัวเราะชอบใจ

สาวน้อยพอได้ยินอย่างนั้นก็เริงร่ามากขึ้นกว่าเดิม เธออยากจะไปถึงโรงเรียนให้เร็ว เพื่อที่จะเอาหน้าสวย ๆ ไปให้คนอื่น ๆ ได้เชยชมบ้าง

ทั้งสองเร่งฝีเท้าฝ่าแดดอ่อน จนมาถึงโรงเรียน

ด้วยวันนี้เป็นวันประกาศห้องเรียน นักเรียนส่วนมากจะรวมตัวกันตรงบอร์ดหน้าหอประชุม ส่วนนักเรียนชั้นอื่นก็กระจัดกระจายกันตามจุดประจำของตนเอง

เสียงดีใจ เสียงผิดหวังดังแทรกกันอยู่เป็นระยะ บางคนได้อยู่ห้องเดียวกันกับเพื่อน จับมือกันกระโดดโลดเต้นด้วยความเปรมปรีดิ์ บางคนไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน ก็เสียใจไปตามระเบียบ

หนุ่มน้อยเดินเอื่อยไปยังบอร์ด ที่มีใบรายชื่อนักเรียนห้องพิเศษติดอยู่ ส่วนสาวน้อยวิ่งมุ่งไปก่อนหน้าแล้ว เบียดแทรกตัวเองไปจนหน้าชิดกระดาน

หนุ่มน้อยยังก้าวไปไม่ถึงกระดาน สาวน้อยก็วิ่งมาส่งข่าว

“กานต์ ตั้งใจฟังดี ๆ นะ” สาวน้อยเอ่ยเกริ่นด้วยน้ำเสียงเรียบ

“อื้อ”

“กานต์ติดห้องพิเศษ” สาวน้อยยิ้มร่าด้วยความดีใจ แต่ ...

“แล้วป๊อบล่ะ ติดไหม ?” หนุ่มน้อยย้อนถามด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม

“ป๊อบ ... ไม่ติด” สาวน้อยทำหน้าหงอย

“ไม่เป็นไรหรอก ยังไงเราก็อยู่ในโรงเรียนเดียวกัน” หนุ่มน้อยคว้ามือสาวน้อย ขึ้นกุมให้กำลังใจ

“เนอะ ยังไงเราก็อยู่โรงเรียนเดียวกัน เจอกันทุกวันอยู่แล้ว” สาวน้อยฝืนยิ้ม ตาแดงก่ำคล้ายจะร้องไห้

หนุ่มน้อยสัมผัสได้ถึงรังสีความเสียใจจากสาวน้อย เขาสวมกอดสาวน้อยที่ยืนแข็งทื่อ ลูบแผ่นหลังปลอบใจ ส่งความอบอุ่นและห่วงใยไปยังสาวน้อย จนสาวน้อยกั้นไว้ไม่อยู่ ร้องไห้โฮออกมาอย่างไม่อายใคร

“ไม่เป็นไรนะ” หนุ่มน้อยปลอบใจเธอ พลางลูบหลังของเธอเบา ๆ

“อย่าร้องไห้เลย ป๊อบอุตส่าห์แต่งหน้ามาสวย ๆ จะเลอะเอานะ” หนุ่มน้อยดึงตัวเธอออกช้า ๆ มองหน้าของเธอที่เต็มไปด้วยน้ำตา

เปลือกตาที่บรรจงปัดสวย แก้มชมพูที่ส่องแล้วส่องอีก ตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำตา ไหลรวมกันหยดลงพื้นไปหมด

หนุ่มน้อยหยิบผ้าเช็ดหน้า ที่พกเป็นประจำขึ้นซับใบหน้าที่เปรอะนองไปด้วยน้ำตา

“ไปดูกัน ว่าป๊อบได้อยู่ห้องไหน” หนุ่มน้อยจูงมือสาวน้อย ชะโงกมองหาชื่อแต่ละห้อง โดยไม่สนใจจะไปดูชื่อของตัวเอง

“นี่ไง เจอแล้ว ป๊อบอยู่ห้องแปด ห้องเดียวกันกับข้าวฟ่าง ป๊อบมีเพื่อนอยู่นะ” หนุ่มน้อยหันมาบอกสาวน้อยที่กำลังจะหยุดร้องไห้ เหลือเพียงแค่สะอื้นนิดหน่อย

แต่สาวน้อยกลับร้องไห้โฮขึ้นมาอีกครั้ง ครั้งนี้หนักกว่ารอบแรก จนคนรอบข้างหันมองกันหมด แต่เธอก็ไม่สนใจ ร้องออกมาราวกับฟ้าจะถล่ม

ตึ่ง ตึง ตึ้ง ~

‘ประกาศ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของโรงเรียนวาสอุดมวิทยา สำหรับนักเรียนมอหนึ่งและนักเรียนมอสี่ ไม่ต้องเข้าแถว ให้นักเรียนดังกล่าวเข้าห้องพบครูประจำชั้นตามใบรายชื่อห้องที่ติดไว้ให้ ขอบคุณครับ’

“ป๊อบต้องหยุดร้องไห้แล้วแหละ เพราะกานต์จะไปห้องตามที่ครูประกาศแล้ว” หลังจากสิ้นเสียงประกาศ หนุ่มน้อยก็วางมือออกจากเธอ พร้อมจะไปยังห้องของตัวเอง

“ป๊อบก็ต้องไปห้องป๊อบนะ”

“นั่นไงข้าวฟ่าง ... ข้าวฟ่าง ...” หนุ่มน้อยตะโกนโบกมือเรียกเพื่อนสาว

“ป๊อบไปเองได้” ว่าแล้วสาวน้อยก็เดินแจ้นออกจากตรงนั้น ทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องไปห้องไหน จนต้องวนกลับมาดูห้องในกระดาน แล้วค่อยก้าวขาช้า ๆ พลางท่องเลขห้องไปจนถึงที่หมาย

นักเรียนแต่ละคน ก็กระจัดกระจายแยกออกจากกลุ่มหน้าหอประชุม ไปยังห้องของตนเอง

ห้อง ม.1/1

“สวัสดีครับนักเรียน”

/ สวัสดีค่ะ / ครับ

“ยินดีกับนักเรียนทุกคนที่สอบผ่าน และได้อยู่ห้องนี้นะครับ ครูชื่อครูทินกร หรือเรียกว่าครูทิน เป็นครูที่ปรึกษาห้องเรานะครับ” ครูหนุ่มเนิร์ดใส่แว่นตัวเล็ก แนะนำตัวหน้าห้องเรียน

“นักเรียนรู้จักครูกันแล้วเนอะ ทีนี้ตานักเรียนบ้าง ที่ต้องออกมาแนะนำตัวให้เพื่อน ๆ รู้จัก”

นักเรียนยืนแนะนำตัวทีละคน จนมาถึง

“สวัสดีครับ ผมเด็กชายกานต์ทวี ก้องกิจตระกูล ชื่อเล่นกานต์ ครับ” สิ้นการแนะนำตัวของหนุ่มน้อย ครูก้มหน้ามองดูใบรายชื่อ แล้วพูดแทรกขึ้น ก่อนที่คนต่อไปจะเอ่ยแนะนำตัว

“กานต์ทวี --- นักเรียนทุกคนครับ กานต์ทวี ก้องกิจตระกูล คือคนที่สอบได้คะแนนสูงสุด ปรบมือให้เพื่อนด้วยครับ” ครูทินยืนปรบมืออยู่หน้าห้อง หนุ่มน้อยโค้งคำนับไหว้ขอบคุณเสียงปรบมือ แล้วจึงนั่งลงพร้อมรอยยิ้มที่ปริ่มบนใบหน้า

ห้อง ม.1/8

สาวน้อยเดินเอื่อยเฉื่อยตามเพื่อนคนอื่นเข้าไปในห้อง นั่งลงตรงเก้าอี้ว่าง เยื้องสายตาข้าง ๆ เห็นเพื่อนเก่าที่นั่งคุยกับเพื่อนใหม่ของหล่อน อย่างสนิทสนมปนความสนุกสนาน ส่วนเธอนั้นนั่งเงียบบึ้งตึงมองโต๊ะ ที่เต็มไปด้วยลอยขีดเขียนหลากสีอย่างเงียบ ๆ

“สวัสดีครับนักเรียน” เสียงคุ้นหู เหมือนเคยได้ยินดังแว่วเข้ามา ก่อนที่ครูหนุ่มคนนั้น ... คนที่คุมสอบห้องพิเศษจะเข้ามา ทำให้เธอเบิ่งตากว้างขึ้น ด้วยความตกใจ

“ครูชื่อครูวิทยา หรือเรียกว่าครูวิท เป็นครูประจำชั้นมอหนึ่งทับแปดครับ” ครูหนุ่ม แนะนำตัวหน้าห้อง

“ครูจะให้แนะนำตัวทีละคนนะครับ เริ่มที่คนแรกครับ ...” ครูวิทผายมือให้คนที่นั่งติดหน้าต่างแนะนำตัวคนแรก แต่ละคนก็แนะนำตัวกันจนเกือบหมด จนมาถึงสองคนสุดท้ายที่นั่งอยู่ปลาย ๆ หลังห้อง

“สวัสดีค่ะ ดิฉันเด็กหญิง ขวัญฤดี ปิ่นสุข ชื่อเล่นข้าวฟ่างค่ะ”

“อะ คนสุดท้าย ... เอ๊ะ ครูคุ้นหน้าคนนี้มาก เหมือนเคยเห็น” สาวน้อยก้มหน้าพยายามหลบสายตา ท่ามกลางสายตาเพื่อน ๆ ที่มุ่งจ้องมาที่เธอ

“ยืนขึ้นแนะนำตัวครับ” ครูวิทผายมือให้เธอ ที่พยายามนั่งตัวเล็กหดหลบสายตา

“สะ... สวัสดีค่ะ เด็กหญิงปานใจ จงใจรัก ชื่อเล่น ป๊อบค่ะ” สาวน้อยพูดติดขัดตะกุกตะกักอยู่ในลำคอ พอพูดเสร็จเธอก็รีบนั่งลงทันที แต่ก็ไม่แคล้วที่จะโดนแซว

“รอบนี้ไม่ขอเวลาเพิ่มแล้วเนอะ” ครูหนุ่มหัวเราะออกมา

“ไม่ค่ะ” สาวน้อยกลับมาก้มหน้าก้มตาต่อ

“หลังจากนี้ครูจะปล่อยให้พวกเธอทำความรู้จักกัน แล้วรอฟังประกาศอีกทีนะ”

“ขอบคุณครับ/ค่ะ” พูดเสร็จครูหนุ่มก็ออกจากห้องไป พร้อมหันมองสาวน้อย ยิ้มพลางหัวเราะให้เธอ

หลังจากที่ครูเดินพ้นห้องไป ในห้องเต็มไปด้วยความวุ่นวายอย่างสุดชีวิต เพื่อนแต่ละคนลุกเดินไปมา วุ่นวายกันทั่วห้อง ถามชื่อ ถามบ้านกันจ้าละหวั่น ยกเว้นเธอที่นั่งซึม ๆ อยู่คนเดียว

“หวัดดี” หนุ่มน้อยท่าทางตุ้งติ้งผมหน้าม้ายาวเรียงแทบ เดินมาหยุดต่อหน้าเธอ พร้อมทักทาย

“หวัดดี” สาวน้อยทักทายกลับ

“เราชื่อเจสซี่นะ เป็นกะเทย”

“เค ...เราชื่อป๊อบ”

“เราเห็นเธอนั่งอยู่คนเดียว เราก็ไม่อยากมีเพื่อนเยอะ แต่เราอยากเป็นเพื่อนกับเธอ เป็นเพื่อนกันนะ เพื่อนสองคน จบ ๆ”

“ได้ เป็นเพื่อนกัน” สาวน้อยยิ้มเจื่อนคิ้วชนกันรับเพื่อนใหม่

“เรานั่งด้วยนะ”

“ได้ ๆ” เจสซี่ยกโต๊ะข้าง ๆ มาชิดกับโต๊ะที่เธอนั่ง

ตึ่ง ตึง ตึ้ง ~

‘ประกาศ ถึงนักเรียนชั้นมอหนึ่งและมอสี่ ในสัปดาห์หน้าจะมีกิจกรรมเปิดบ้านรับนักเรียนใหม่ มีคอนเสิร์ตจากพี่มอปลาย และเลือกชมรม ณ หอประชุมศิษย์เก่าสัมพันธ์วาสวิทฯ ในเวลาบ่ายโมง ให้นักเรียนตรวจดูรายชื่อชมรมที่สนใจ ในเพจของโรงเรียน หรือบอร์ดประชาสัมพันธ์หน้าหอประชุม ขอบคุณครับ’

ตึ่ง ตึง ตึ้ง ~