เราถูกรบกวนการหลับฝันด้วยเสียงโทรศัพท์ที่ดังอย่างต่อเนื่อง ทั้งของเขาและของผม เราสลับกันร้องครางอื้ออึงอย่างรำคาญใจ ก่อนจะต้องผุดตัวมากดรับสาย ได้ฟังเพื่อนด่ากลับมา เขาเองก็เริ่มมีสติมากขึ้น แต่ใบหน้าที่นิ่งอึ้งเพราะตกใจเมื่อรับรู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้างช่างดูน่ารักน่าชัง อะไรที่เป็นเขามันเย้ายวนและปลุกอารมณ์ดิบของผมให้อยากกระโจนจ้วงเข้าหาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย พลังงานของผมมีให้เขาเหลือเฟือ ไม่ต้องกลัวว่าจะหมดก๊อก เพราะการแอบรักข้างเดียวมาเนิ่นนาน ถามยังถูกสั่งห้ามความสัมพันธ์ ความรู้สึกจึงถูกกดไว้ใต้ล่างมาเนิ่นนานนับแรมปี พอมีโอกาสก็เลยตักตวงจนเกินพอดี
ผมพาเขาไปอาบน้ำแต่งตัว ทายาให้ คำพูดของเขาทำให้ใจของผมกระตุกวูบ เขาจำอะไรไม่ได้เลย..... เขาไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ไม่รู้ว่าพูดอะไรออกไป และบอกให้เรากลับมามีความสัมพันธ์แบบเดิม เจ็บ.... เจ็บเหี้ยๆ มันทั้งดีและไม่ดี ดีที่ความสัมพันธ์ของเรายังเหมือนเดิม ป๊าของเขาไม่มีทางรู้ เขาจะไม่หายไปจากชีวิตผม ที่ไม่ดีคือมันไม่ทางขยับขึ้นไปได้อีก มันจะยังคงอยู่ที่เพื่อนสนิท แม้ว่าจะมีอะไรกันร้อนแรงเท่าไหร่ แม้ว่าจะ
ในเช้านี้ผมก็ยังคงปล่อยให้เขานอนพักผ่อน ก็เหมือนกับเขามาท่องเที่ยวแหละ ไม่เกี่ยวกับกิจกรรมของสโม ก็ไม่อยากไปบังคับเขาด้วยตารางเวลาของพวกสโม พี่เทคเขาก็เอาแต่ถามถึงน้องเบสๆ อยู่นั่น จนผมชักจะรำคาญนิดๆ ละครับ จนเมื่อเขาตื่นและอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว พี่เทคเขาก็ถามว่านอนหลับสบายไหม พอเขาตอบกลับมาว่าปวดหลังเพราะพื้นมันแข็ง พี่เทคมันก็หันมามองหน้าผมครับ ก็ทำไมอะ เมียกูป้ะว่ะ กูไม่ให้ไปนอนกับตัวผู้ตัวไหนหรอกโว้ยยยยยย ผมทำทีไม่สนใจ แล้วหันกลับไปสนใจเขาต่อ แต่ก็อารมณ์ดีขึ้นเมื่อเขาเลือกที่จะปฏิเสธ แล้วเลือกนอนกับผมแทน หน้างี้ยิ้มเป็นกระด้งเลยครับจนกระทั่งบ่ายคล้อย เขาก็เดินเข้ามาหา บอกว่าจะไปตลาดกับพี่เทค แม่ง ไม่อยากให้ไปเลยว่ะ แต่ก็ห้ามไม่ได้ไง จนต้องยอมปล่อยให้ไป ส่งข้อความถามเป็นระยะ เขาก็ตอบช้าบ้างเร็วบ้าง ก่อนที่ผมจะถูกทีมว่าเอา ให้หันไปสนใจการฝึกซ้อมตรงหน้า เนื้อเรื่องที่ถ่ายทอดออกมา เป็นเรื่องของผมกับเขานั่นแหละ แค่ดัดแปลงนิดหน่อยพอเขากลับมาแล้วก็เข้าครัวต่อ ไอ้พี่เทคนั่นก็ไม่ได้ตามไปตอแยเขา แต่กลับมาเดินป้วนเปี้ยนใกล้ๆ ผมแทน น่ารำคาญ... เรื่องส่วนให
พอถึงเวลาเลิกเรียน ผมก็เห็นว่าเขาเดินออกไปยืนรอรถเมล์ที่หน้าตึกคณะ ผมจึงขับรถวนไปรับเขาขึ้นมา ระหว่างเราไม่ได้พูดคุยอะไรกัน ผมแค่ต้องการเวลาคิด พอส่งเขาเสร็จผมก็ขับออกมาทันที อยากใช้เวลาอยู่กับตัวเองสักพัก แต่ชีวิตก็ต้องเดินต่อ เมื่อถึงเวลาทำงานผมก็ต้องออกไปทำ พยายามบิ้วตัวเองให้มีความสนุกสนาน พร้อมขึ้นร้องเพลง มันเป็นปกติที่เราจะร้องเพลงทะลึ่งๆ เพื่อเรียกแขก รวมถึงนักร้องสาวๆ ก็ด้วย พอครบชั่วโมงของผม ก็เดินตามหาพี่ต้องทันที เหนื่อยครับ อยากพักผ่อนผมเดินถามน้องๆ พี่ๆ ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาเจอพี่ต้อง ถึงได้ร้องบอกออกไป ก่อนจะนิ่งชะงัก เมื่อเห็น เขา กำลังนั่งกกกอดหญิงสาวคนหนึ่งอยู่ในอ้อมแขน มันทำให้ผมกำมือแน่นอย่างอดทน และยิ่งโมโหมากขึ้นไปอีกเมื่อพี่ต้องบอกว่าให้ออฟได้ เขาก็เลยถามเรื่องราคาทันที มันจะมากไปแล้วนะ......ด้วยความที่ทนไม่ไหวอีก ทำให้ผมไปดึงตัวน้องเขาออกมาจากตัก เอ่ยปากไล่อย่างไม่ไว้หน้า หากแต่เขากลับยืนขึ้น ร้องบอกราคาแล้วเช็กบิลทันที ทำไม? มีกูคนเดียวไม่พองั้นรึไง อยากเอากับคนอื่นมากขนาดนั้นเลยรึยังไง ผมมองตามหลังเขานิ่งๆ เดิน
เราถูกรบกวนการหลับฝันด้วยเสียงโทรศัพท์ที่ดังอย่างต่อเนื่อง ทั้งของเขาและของผม เราสลับกันร้องครางอื้ออึงอย่างรำคาญใจ ก่อนจะต้องผุดตัวมากดรับสาย ได้ฟังเพื่อนด่ากลับมา เขาเองก็เริ่มมีสติมากขึ้น แต่ใบหน้าที่นิ่งอึ้งเพราะตกใจเมื่อรับรู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้างช่างดูน่ารักน่าชัง อะไรที่เป็นเขามันเย้ายวนและปลุกอารมณ์ดิบของผมให้อยากกระโจนจ้วงเข้าหาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย พลังงานของผมมีให้เขาเหลือเฟือ ไม่ต้องกลัวว่าจะหมดก๊อก เพราะการแอบรักข้างเดียวมาเนิ่นนาน ถามยังถูกสั่งห้ามความสัมพันธ์ ความรู้สึกจึงถูกกดไว้ใต้ล่างมาเนิ่นนานนับแรมปี พอมีโอกาสก็เลยตักตวงจนเกินพอดีผมพาเขาไปอาบน้ำแต่งตัว ทายาให้ คำพูดของเขาทำให้ใจของผมกระตุกวูบ เขาจำอะไรไม่ได้เลย..... เขาไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ไม่รู้ว่าพูดอะไรออกไป และบอกให้เรากลับมามีความสัมพันธ์แบบเดิม เจ็บ.... เจ็บเหี้ยๆ มันทั้งดีและไม่ดี ดีที่ความสัมพันธ์ของเรายังเหมือนเดิม ป๊าของเขาไม่มีทางรู้ เขาจะไม่หายไปจากชีวิตผม ที่ไม่ดีคือมันไม่ทางขยับขึ้นไปได้อีก มันจะยังคงอยู่ที่เพื่อนสนิท แม้ว่าจะมีอะไรกันร้อนแรงเท่าไหร่ แม้ว่าจะ
ในเช้าวันรับน้องผมก็แกล้งหยอดเขานิดหน่อย ให้พอกระชุ่มกระชวยหัวใจ เพราะความที่เป็นคนขี้แกล้ง ชอบแหย่ชอบเย้า แกล้งคนนั้นทีคนนี้ที คนที่หนักสุดคงไม่พ้นคุณหนูเบสของผม ทำให้ได้สมาชิกในกลุ่มเข้ามาเพิ่ม แถมยังได้เป็นประธานรุ่นและเด็กสโมซะอย่างนั้น ในช่วงระยะเวลาระหว่างการรับน้อง สายตาของผมจ้องมองและฟาดฟันทั้งผู้ชายผู้หญิง ที่มองจ้องมาที่คุณหนูของผม ตาไม่กะพริบ จนคนเหล่านั้นไม่กล้าเข้ามาใกล้ แต่เมื่อไหร่ที่เขาหันมา ผมก็จะมองตอบกลับด้วยความขี้เล่นอยู่เสมอมีกิจกรรมหนึ่งในช่วงรับน้อง กิจกรรมปิดตาเดิน มีพวกที่เป็นรุ่นพี่เดินเข้ามาแกะมือของผมกับเบสแยกออกจากกัน ได้ยินเสียงบ่นเบาๆ“หลุดสิวะ” เพียงเท่านั้นเท้าก็ตวัดออกไปในทันทีผลั่ก!“โอ๊ย!!” ครับ ผมถีบมัน ตั้งใจด้วย เต็มๆ ตีนเลย เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย มองหน้ารุ่นพี่ที่ลงไปนอนกุมหน้าแข้งกับพื้น มุมปากแสยะยิ้ม ก่อนจะเอ่ยบอก“อ้อ โทษทีพี่ นึกว่าหมามันชนขา” หึ มึงอย่าได้คิด.....สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไปหลังเข้ารั้วมหาวิทยาล
Sun Partพวกคุณเชื่อในรักแรกพบไหมครับ? ถ้าถามผม ผมไม่เชื่อครับ เพราะผมคิดว่ามันต้องมีอะไรที่มากกว่านั้น มากกว่าการที่ได้พบเพียงสบตาแล้วจะเกิดรักขึ้นมาได้นั้นมันน่าตลก สิ่งที่ติดตรึงอยู่ในความทรงจำของผม เป็นสิ่งที่ผมไม่เคยลืมเลื่อนมันได้เลยแม้แต่น้อย แม้วันเวลาจะเลยผ่านมา 12 ปี แล้วก็ตาม...ภาพของเด็กชายตัวอ้วนกลมที่นั่งอยู่บนพื้นทราย ฉากหลังนั้นเป็นเพียงดอกดาวกระจายธรรมดาๆ แต่กลับยิ่งทำให้ภาพตรงหน้าน่าดูมากยิ่งขึ้น แม้ว่าคนที่เป็นจุดศูนย์กลางของภาพนั้นกำลังนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้น ดวงตาเล็กๆ นั้นแดงช้ำและเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เงยหน้าขึ้นมองพวกเขาทีละคน ด้วยใบหน้าที่แดงก่ำและเว้าวอนน่าแกล้งชะมัดผมทำได้เพียงยืนมองอยู่เฉยๆ จนกระทั่งมีคนๆ หนึ่งเทราดน้ำหวานบนตัวเขา ทำให้ใบหน้านั้นนิ่งอึ้งและเผือดสีไม่สิ.... มันต้องไม่ใช่สีนี้สิ่งที่ผมทำคือการมุ่งตรงไปที่เด็กคนนั้น ดึงลากให้ลุกตามตัวเองมา ก่อนจะผลักลงไปในน้ำ ยืนมองนิ
ผมกับไอ้ซันมาถึงร้านราวๆ 1 ทุ่มเกือบๆ 2 ทุ่ม ก็จัดการสั่งอาหารมาทานพร้อมกับเหล้าอีกเล็กน้อย เมาไม่ได้ครับ ทั้งผมทั้งมันเลย เพราะมันต้องทำงาน ส่วนผมก็ต้องไปเรียน ดังนั้นแล้วเราจึงทานอาหารไปพลางๆ จนกระทั่งเวลา 2 ทุ่มครึ่ง ไอ้ซันก็ขึ้นไปร้องเพลง ผมนั่งทานอาหารเพียงลำพัง จนกระทั่งมีใครคนหนึ่งมานั่งลงที่ด้านข้าง ในทีแรกผมคิดว่าเป็นพี่ต้องเจ้าเก่า เพราะพี่แกชอบเข้ามาทักทายแขกอยู่เสมอ หากแต่ไม่ใช่ครับ....“เพราะดีนะ” สายตาของคนพูดมองมุ่งตรงไปที่นักร้องบนเวที ก่อนที่ผมจะตอบรับกลับไปเบาๆ“อ่า ครับ สวัสดีครับ” อีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไรนอกจากส่งรอยยิ้มมาให้ ขยับเข้ามาใกล้ผมอีกนิด เพราะเสียงที่ดังอยู่รอบนอก ทำให้ได้ยินไม่ค่อยชัดนัก“พี่ขอนั่งด้วยได้ไหม” พี่ก็นั่งไปแล้วไม่ใช่หรอครับ!! ผมคิดในใจก่อนจะตอบกลับไป“ครับ แล้วนี่ พี่ท็อปมาทำอะไรที่นี่ครับ พาลูกค้ามาเลี้ยงหรอ?”“ฮึฮึ เปล่าหรอก หลังจากที่น้องเบสบอกว่าคุณซันมาร้องเพลงอยู่นี่ พอดีวันนี้พี่ว่างก็เลยลองแวะมาดู” พี่ท็อปพูดแล้วยกมือขึ้นพาดบน