Chapter 25 Pagdating namin sa sikat na mall sa Canada, hindi ko napigilang mamangha sa ganda nito. Napakalaki, moderno, at puno ng mga ilaw na nagbibigay ng kakaibang enerhiya sa lugar. Ang bawat tindahan ay tila kumikinang, at ang mga tao ay abala sa kani-kanilang pamimili. Hindi ko maiwasang mapangiti habang tinitingnan ang paligid. "First time mo ba dito?" tanong ni Cris habang naglalakad kami papasok. "Oo," sagot ko, hindi maitago ang kasabikan sa boses ko. "Ang ganda dito. Parang ang hirap hindi maubos ang oras sa pamimili." Ngumiti siya at tinapik ang aking balikat. "Sige, Merlyn. Mag-enjoy ka. Kailangan nating pumili ng mga gamit para sa bahay, pero gusto ko ring makita kung ano ang magpapasaya sa'yo." Habang naglalakad kami sa mall, hindi ko mapigilang mapatitig sa mga magagarang gamit, eleganteng damit, at mga kagamitan na mistulang inilagay para lang magpahanga ng mga tao. Si Cris naman ay tila hindi naaabala sa presyo ng kahit anong makita niya. Sa tuwing may magugustu
Chapter 26 "Sana nga, Cris," mahina kong bulong habang iniwas ang tingin sa kanya. "At sana, sa pangalawang pagkakataon, ay hindi mo ako sasaktan tulad ng ginawa sa akin ng ex ko." Hindi ko napigilan ang panginginig ng boses ko. Bigla siyang huminto sa paglalakad at hinawakan ang magkabilang balikat ko, pinipilit akong tumingin sa kanya. "Merlyn, hindi ako tulad ng ex mo. Hindi ko kayang gawin sa’yo ang ginawa niya. Pangako, hindi kita sasaktan." May kung anong bigat ang nadama ko sa sinabi niya. Gusto kong maniwala, pero hindi ko maiwasang magduda. Napakarami nang nangyari, at mahirap nang magtiwala nang buo. "Madaling sabihin, Cris," sagot ko habang pilit na inilalayo ang tingin ko sa mga mata niya. "Pero ang tiwala, pinapatunayan, hindi hinihingi." Tumango siya, ang ekspresyon niya ay seryoso at puno ng determinasyon. "Alam ko. At handa akong patunayan sa'yo, kahit gaano pa katagal ang kailangan kong gawin. Basta bigyan mo lang ako ng pagkakataon." Tumigil ako at pinag-isipan
Chapter 27Other POVSa hindi kalayuan, nakatayo ang isang babae sa lilim ng poste malapit sa parking lot. Nakasuot siya ng black trench coat, at ang mukha niya ay bahagyang natatakpan ng brim ng kanyang sombrero. Hindi niya inalis ang tingin kina Cris at Merlyn habang binabantayan ang bawat galaw nila. Sa gilid niya, may isang lalaking naka-shades na hawak ang earpiece, mukhang nagmamasid din."Hindi sila mukhang nag-aalala," anang lalaki, bahagyang nagngisi. "Mukhang ini-enjoy pa nila ang kanilang oras.""Typical Cris," sagot ng babae, ang boses niya'y malamig. "Palaging nagiging kampante. Hindi niya alam kung kailan siya titirahin.""Sigurado ka ba sa plano mo, ma’am? Mukhang masaya siya sa piling ng babae. Mukhang mahal niya."Napatingin ang babae sa lalaki, at sa isang iglap, nagbago ang ekspresyon niya—naging mas seryoso, mas nakakatakot. "Hindi ako interesado sa pagmamahalan nila. Hindi ito tungkol sa kanya. Gusto kong maramdaman niya kung paano mawala ang lahat. Kung paano mas
Hindi makapagsalita ang lalaki. Tahimik niyang pinakinggan ang bawat salita ng babae habang sinusubukang intindihin ang bigat ng lahat ng nangyari."At si Cris?" tanong niya nang maingat.Nagkibit-balikat ang babae, pero bakas pa rin sa kanyang ekspresyon ang galit. "Nagpatuloy lang siya sa buhay niya na parang wala siyang inagrabyado. Nagpatuloy siyang yumaman habang kami, unti-unting nawalan ng lahat."Chapter 28Bumuntong-hininga siya at muling tumingin sa litrato ni Cris. "Kaya hindi lang ito tungkol sa paghihiganti. Tungkol ito sa hustisya. At kung kailangan kong gamitin ang bawat babaeng malapit sa kanya para sirain siya, gagawin ko. Wala akong pakialam kung sino ang madamay, dahil noong sinira niya ang pamilya ko, hindi rin siya nagpakita ng awa."Tahimik na tumango ang lalaki, halatang nauunawaan na niya ang motibasyon ng kanyang amo."Simulan mo na ang plano," malamig na utos ng babae. "Hindi na ako maghihintay pa. Oras na para maningil.""Pero, Ma'am," alanganing sabi ng tau
Chapter 29KinabukasanMaagang pumasok si Cris sa opisina. Diretso siya sa conference room kung saan naghihintay na ang ilang empleyado para sa meeting tungkol sa bagong proyekto. Malamig ang umaga, ngunit halatang energized si Cris, na para bang may bagong sigla sa kanya."Good morning, everyone," bati niya habang pumapasok sa kwarto."Good morning, Mr. Montereal," sabay-sabay na bati ng kanyang mga empleyado, na may halong respeto at paghanga.Ang meeting ay nag-umpisa sa usapan tungkol sa expansion plans ng kompanya sa ibang bansa. Gumagamit sila ng Canadian language upang masiguradong malinaw ang usapan."Let’s discuss the updates regarding our Singapore partnership," sabi ni Cris habang binubuksan ang kanyang laptop. "How’s the progress so far?"Isang empleyado ang tumayo at nagbigay ng report. "Mr. Montereal, we’ve finalized the terms with the Singapore team, and they’re very positive about the collaboration. They’ve requested additional support for marketing strategies to ensur
Chapter 30Habang Nasa Loob ng Opisina ni Cris. Samantala, bumalik si Cris sa kanyang desk, ngunit naiwan sa isipan niya ang hindi pangkaraniwang presensya ni Alexa. Hindi ito kagaya ng ibang negosyante na nakikisalamuha niya. May kung anong kakaiba sa kilos nito—parang may ibang pakay bukod sa negosyo.Naiiling siyang tumawag sa kanyang assistant. "I need a full background check on Alexa Ford and her firm. Something feels off.""Yes, Mr. Montereal," sagot ng assistant niya, agad na sinimulan ang utos.Napatingin si Cris sa wedding ring na suot niya at bahagyang ngumiti. Hindi niya gustong masangkot sa anumang drama na maaaring makagulo sa kasal nila ni Merlyn. Kahit pa may mga hindi sila napagkakasunduan, alam niyang mahalaga si Merlyn sa buhay niya.Pero sa kabila ng kanyang pagpupursige na panatilihin ang distansya kay Alexa, hindi niya alam na may paparating na unos na maaaring subukin ang kanilang pagsasama.Habang binabasa ni Alexa ang detalyeng iniabot sa kanya, unti-unti ang
Chapter 31 Hindi ito napansin ni Merlyn, dahil abala ito sa pagbibigay ng utos sa empleyado sa tabi niya. Tinitigan ni Alexa ang hibla ng buhok sa kanyang kamay at napangiti nang bahagya. "Ito na ang unang hakbang," isip niya. Ngunit bago siya makalayo, biglang bumukas ang pinto ng opisina at pumasok si Cris. Napatigil si Alexa sa kinatatayuan niya, pilit na itinatago ang kanyang mukha habang nagkukunwaring nagbabasa ng isang brochure sa gilid. Lumapit si Cris kay Merlyn at hinalikan ito sa pisngi, dahilan upang mabaling ang atensyon ng lahat sa kanilang dalawa. Sa gulong iyon, nakahanap si Alexa ng pagkakataon upang mabilis na lumabas sa opisina. Habang naglalakad papunta sa labas ng building, mahigpit niyang hinawakan ang panyo na may hibla ng buhok. "Hindi na ako mag-aaksaya ng oras," sabi niya sa sarili. Agad siyang tumawag sa isang kilalang laboratory sa Canada upang isagawa ang DNA test. Ang susunod na hakbang ay paghihintay sa resulta, na maaaring magbago ng lahat sa plano n
Chapter 32 Pagkatapos niyang tapusin ang tawag, agad niyang tinawagan si Liam. Siya ang kanyang pinagkakatiwalaan na investigator—isang matalim na tao na may kakayahang tuklasin ang mga sikreto ng mga tao sa mabilis na paraan. "Hey Liam, I need you to do something for me," wika ni Alexa nang saglit matapos mag-ring. "I need you to investigate the people who took care of Merlyn in the Philippines. Hanapin mo kung sino sila, kung anong klaseng tao sila, at kung ano ang tunay nilang layunin." Narinig niyang huminga ng malalim si Liam. "Got it, Alexa. I’ll get to work on it right away. Don’t worry, I’ll find everything you need to know." "Thank you, Liam," sagot ni Alexa, at inend siya ng tawag. Ang desisyon na ito ay isang malaking pagbabago sa mga plano niya, at bagamat hindi pa siya sigurado sa kanyang susunod na hakbang, pakiramdam niyang tama ang ginawa niyang pag-urong. Gusto niyang malaman ang lahat ng katotohanan tungkol kay Merlyn, at hindi siya magmamadali sa paghuhusga
Chapter 085 Merlin POV "Nanay, bakit ka po magsinungaling sa mamà nang pangalan mo?" inosenteng tanong ni Mila habang hawak-hawak ang bag na kinuha ko sa kanya kanina. Tinitigan ko ang kanyang mga mata—malinaw, walang bahid ng pagdududa, punong-puno ng tiwala. Napangiti ako, pilit kong tinatago ang bigat sa dibdib. "Kasi po, ayaw kong magbigay ng dahilan upang makakuha ng atensyon ng iba," malumanay kong paliwanag sabay haplos sa kanyang pisngi. "Minsan kasi, anak, mas mabuting tahimik lang tayo para walang gulo." "Pero ‘Nay, parang kilala ka po nung mamà… yung naka-kotse," aniyang napakunot ang noo. "Tinitigan ka niya habang kausap mo si Tita Belen." Napatingin ako sa malayo. Tumibok nang mabilis ang puso ko—parang naramdaman kong hinahabol na ako ng nakaraan. "Siguro nagkamali lang siya ng tingin," sagot ko sabay kunwaring tawa. Pero sa loob-loob ko, alam kong hindi ‘yun basta pagkakamali. Ang tingin na ‘yon… ang pagkakatitig ng lalaking iyon… ay hindi ng isang estranghero.
Chapter 084Kinabukasan. Tulad ng sinabi ko kagabi, maaga kaming nagtungo ni Mang Rudy sa paaralan. Tahimik lang ako sa likod ng sasakyan habang pinagmamasdan ang tanawin sa labas ng bintana. Sa bawat metro ng kalsadang nilalakbay namin, mas lalong bumibilis ang tibok ng puso ko.Pagdating namin sa harap ng paaralan, agad akong napatayo sa kinauupuan nang makita ko ang mag-ina sa may gate.Napakapit ako sa pintuan ng sasakyan, hindi pa agad bumababa. Parang may humigpit sa dibdib ko.Siya 'yon. Ang bata. Kamukha ni Mila.Hindi ko maiwasang titigan siya. Parehong-pareho ng mata, ng ilong, ng ngiti… pero hindi ako puwedeng magpadala sa damdamin.At ang babaeng kasama niya—hindi si Merlin. Ibang babae. Mas bata, mas payat, at iba ang postura.“Puwede kayang... pamangkin lang ni Merlin? O anak ng kaibigan? O baka naman... anak niya talaga pero... paano kung hindi?”Napahawak ako sa dibdib ko. Huwag kang umasa, Cris... baka masaktan ka lang.Pero hindi ko rin mapigilang mapatingin muli. L
Chapter 083 Hindi na siya nagtanong pa. Agad siyang kumabig pakanan at huminto sa tabi. Bumaba ako ng sasakyan, lumapit sa matanda, at tahimik na tumingin sa mga nakalinyang kakanin. Kinuha ko ang ilang balot ng sapin-sapin, kutsinta, at puto. Ibinayad ko ang higit pa sa halaga, saka muling tumitig sa mga pagkain—parang nakikita ko si Merlin sa bawat kulay, sa bawat patong ng sapin-sapin. "Salamat po, sir!" masiglang sambit ng matanda. Ngumiti ako nang bahagya. "Salamat din po." Pagbalik ko sa sasakyan, tahimik kong pinatong sa kandungan ang mga binili. Sa isip ko, Merlin… kung buhay ka pa… baka ito ang paraan mo para ipaalala sa akin na hindi pa tapos ang kwento natin.Tahimik pa rin ang biyahe. Hawak-hawak ko ang plastic ng mga kakanin sa kandungan ko, habang nakatitig lang sa labas ng bintana. Paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang batang babae sa paaralan—ang mga mata niya… parang nakita ko na ‘yon dati. At ang babae na kasama niya—malumanay ang kilos, pamilyar ang paraan ng
Chapter 082 Cris POV "Magandang araw pagdating sa paaralan, Mr. Montereal!" bati sa akin ng isa sa mga guro habang bumababa ako ng sasakyan. Bahagya akong ngumiti at tumango bilang tugon, bitbit ang kumpiyansa ngunit may halong pag-iingat. Ito ang unang araw ng pakikilahok ko sa proyektong sinusuportahan ko para sa paaralan—isang programang nakalaan para sa mga batang may potensyal ngunit salat sa buhay. Tahimik akong naglakad papasok, sinusundan ng mata ang paligid. May ilang magulang pang palabas, kasabay ng ilang batang tumatakbo sa hallway. Ngunit sa isang gilid ng aking paningin, may isang batang babae akong nasilayan—at isang babaeng tila ina niya. Simple ang kanilang pananamit, ngunit may kakaibang liwanag sa mga mata ng bata. Napahinto ako sandali. Hindi dahil sa bata—kundi dahil sa babae. Parang may kakaiba sa presensya niya. Pamilyar? O baka dahil sa paraan ng kanyang pagyakap sa anak niya, na tila buong mundo niya ito. "Sir, dito po ang faculty room. Doon po tayo
Chapter 081KinabukasanMaaga akong nagising upang maihanda ang aming agahan at ang paboritong pagkain ni Mila—pritong itlog at sinangag na may konting tuyo. Habang nilalatag ko ang pagkain sa mesa, lumabas si Mila mula sa kwarto, hawak-hawak ang maliit niyang bag at nakasuot na ng malinis niyang uniporme."Good morning, Nay!" bati niya sabay halik sa pisngi ko."Good morning din, anak. Kumain ka na para may lakas ka mamaya," sabi ko habang inaabot sa kanya ang plato.Masaya kaming kumain. Habang kumakain, paulit-ulit siyang nagkukwento tungkol sa mga kaklase niya at kung gaano siya kasabik para sa homeroom meeting dahil ipapakilala daw nila ang mga magulang nila sa klase.Pagkatapos naming kumain, inayos ko ang gamit niya at hinatid siya sa paaralan."Anak, mag-behave ka ha. Mamaya, darating si Inay para sa meeting," paalala ko."Opo, Nay! Promise po!" sabi niya, sabay kindat at takbo papasok sa gate ng paaralan.Pagkatapos ko siyang ihatid, nagtuloy ako sa palengke para asikasuhin a
Chapter 080Paglipas ng mga buwan, sa kabila ng pagod at walang patid na pagtitinda, sa wakas dumating din ang araw na pinakahihintay namin—ang unang araw ng pasukan.Nasa Grade 1 na si Mila.Suot niya ang kanyang bagong uniporme na bahagyang maluwag pa, pero kita sa kanyang mukha ang tuwa at kaba. Inayos ko ang kanyang kwelyo habang nakaabang kami sa labas ng bahay, hinihintay ang traysikel na magsasakay sa amin."Inay, ang ganda po ng damit ko," sabik niyang sabi habang iniikot-ikot ang sarili."Bagay na bagay sa'yo, anak," sagot ko, hindi mapigilan ang ngiti. "Tandaan mo, ha? Magpakabait ka sa school, makinig sa teacher, at huwag kakalimutang mag-enjoy.""Opo, Inay!" tuwang-tuwa siyang humawak sa bago niyang bag na pinag-ipunan namin ng ilang buwan.Pagdating sa paaralan, napuno ako ng emosyon habang pinagmamasdan siyang nakapila kasama ng ibang bata. Napakaliit pa niya, pero puno ng tapang ang kanyang mga mata—parang sinasabi nilang kaya niya ito, para sa mga pangarap niya, para s
Chapter 079 Habang hinihila ko ang kariton paalis sa palengke, napansin ko ang unti-unting pagdilim ng kalangitan. “Mila, bilisan natin nang kaunti. Mukhang uulan.” Sa daan pauwi, bagama’t may kabigatan ang kariton, hindi ko maramdaman ang hirap. Siguro dahil ramdam kong masaya ang araw namin—maraming nabenta, may dagdag ipon, at higit sa lahat, nandoon ang anak kong si Mila na hindi kailanman nagrereklamo. “Inay, ang saya po kanina sa palengke,” sambit ni Mila habang palundag-lundag pa sa gilid ng daan. “Ang dami pong bumili, tapos si Aling Rosa gusto raw ng pre-order tuwing linggo!” “Oo nga anak, salamat sa tulong mo ha. Kung wala ka, di ko kakayanin ‘to araw-araw.” Ngumiti siya, sabay sabing, “Gusto ko po talaga makatulong, Inay. Para makapag-aral po ako sa private school, gaya ng sabi niyo.” Napahinto ako sandali. Hinaplos ko ang buhok niya. “Oo, anak. Sa susunod na pasukan, papasok ka na sa private school. Desidido na ako. Kaya natin ‘yan. Basta magsipag lang tayo, ipon ng
Chapter 078Merlyn POVMaaliwalas ang umaga. Maaga kaming nagising ni Mila para magtinda ng suman sa palengke, pero ngayong tapos na ang gawain, nakaupo na kami sa balkonahe ng maliit naming bahay, may tasa ng mainit na tsokolate sa kamay.Tahimik lang si Mila habang sinusuyop ang mainit na inumin. Napatingin ako sa kanya—parang may iniisip.“Anak Mila,” mahina kong tawag.Napalingon siya sa akin, ngumiti. “Opo, Nanay?”Hinawakan ko ang kanyang kamay. “Sa susunod na pasukan, mag-aaral ka na sa private school.”Napakunot ang noo niya. “Ha? Bakit po, Nay? Eh, okay naman po ako sa public school. Mabait naman po si Teacher Agnes. At may mga kaibigan na rin po ako dun.”Hinaplos ko ang buhok niya. “Alam ko, anak. At hindi kita pipilitin kung ayaw mo talaga. Pero gusto ko lang sanang mabigyan ka ng mas maraming oportunidad. Mas maganda ang pasilidad doon, at may scholarship program na inalok sa'yo. Ibig sabihin, halos wala tayong babayaran.”Nanlaki ang mga mata niya. “May scholarship po ak
Chapter 077Kinagabihan, habang natutulog si Mila sa maliit naming papag na may kulambo, tahimik akong nakaupo sa tabi ng lamparang nakapatong sa lamesita. May hawak akong lumang diary—ang tanging alaala ng lumipas na buhay na pilit kong kinalimutan.Sa bawat pahina ay mga salitang isinulat ko noon—panahong hindi ko pa alam ang kahulugan ng katahimikan. Mga gabing umiiyak ako sa takot, sa sakit, at sa kawalang-kasiguraduhan kung makakabangon pa ba ako. Ngunit ngayon, habang binabasa ko ito, dama ko ang layo ko na sa dating ako. Parang ibang tao na ang nagsulat ng mga iyon.Kumatok ang alaala ni Cris. Hindi ko alam kung dahil ba sa diary o sa katahimikan ng gabi, pero bigla ko siyang naalala. Ang mga mata niyang mapangusap, ang tinig niyang minsang naging musika sa tenga ko—bago ito naging dahilan ng bawat luha.Napahawak ako sa dibdib ko. May kirot pa rin. Hindi na kasing tindi ng dati, pero andoon pa rin. Siguro dahil hindi ganun kadaling kalimutan ang taong minsang minahal mo ng buo