Chapter 6: "I will make sure your day will be hell. I won't let you do everything that makes you happy. And now, your hell will start with me."

Inumpisahan ko ang mga tambak na papeles sa table ko.

Hindi ko na nagawang mag-lunch pa dahil kailangan kong matapos ito. Mukhang kailangan ko pang mag-overtime!

Habang palipas nang palipas ang oras, lalo pang sumasakit ang balikat ko at ang aking mata dahil sa pagtutok sa screen ng laptop.

Nag-take ako ng break at pumunta sa cafeteria.

"Grabe si boss sa secretary niya. Nakita ko, tambak ng gagawin."

Rinig kong bulong ng isa sa mga nakaupo sa table. Hindi ko na lang pinansin iyon.

"Balita ko pa nga, sinisigawan siya."

"Ay, oo. Noong nakaraan, napadaan ako sa office ni boss. Narinig ko, pinapagalitan siya dahil sa kape lang!"

"Pero swerte siya, huh. Nakakaharap niya ang poging mukha ni boss!"

"Oo nga, eh! Nakakainggit! Sana ako na lang secretary niya!"

Napadikhim ako, kaya natahimik sila at tumingin sa akin.

"Sige, palit na lang tayo. Ayoko na kasing makaharap ang demonyong boss na tulad niya, eh. Hehe."

Kahit naiilang at naiinis, nagkunwari akong tumatawa.

Naiinis ako dahil nagawa pa talaga nila akong pag-chismisan kahit nasa paligid lang ako! Mga chismosa, parang mga kapitbahay lang namin!

"Kung pwede lang, eh. Kaso, hindi ako qualified." Sambit noong babaeng nagsabi kanina na sana siya na lang ang naging secretary ni Mr. Xanthy.

Nginitian ko siya. "Yun na nga, eh. Hindi ka qualified."

Pagkasabi ko niyon, kaagad akong tumayo at handa nang umalis.

"I bet you, hindi ka magtatagal." Parang nanghahamon na sambit nito sa akin.

Napangisi na lang ako. "Okay, I bet you, one week from now, wala ka nang trabaho."

Nakita ko kung paano siya nainis sa sinabi ko. Napangisi na lang ako dahil sa mga naglalaro sa isip ko. Ako 'yung tipo ng babaeng hindi nagpapatalo sa salita. Hangga't kaya kong lumaban, ginagawa ko.

Nag-umpisa na akong maglakad papunta sa opisina, dala-dala ang inis na nararamdaman.

Mga chismosang iyon! Imbes na magtrabaho, nagtsitsismisan!

Inumpisahan ko na lang ang ginagawa ko hanggang maggabi.

Lahat ng mga nasa opisina ay nag-umpisa nang umuwi. Kahit alas-diyes na ng gabi, nagtatrabaho pa rin ako. Kalahati pa lang ang natatapos ko at inaantok na talaga ako. Hindi ko alam kung kailan ko ito matatapos!

Habang humihigop ng kape, napatingin ako sa oras.

Napabuntong-hininga na lang ako.

Ang mahalaga ngayon, matapos ko ito. Kahit anong oras pa ako abutin.

Hindi ko namalayan na inabot na pala ako ng alas-tres ng umaga. Nakailang kape na rin ako at sumasakit na ang balikat ko at ang mata ko.

Napatingin ako sa gilid ng table ko. Kaunti na lang. Matatapos ko na rin ito.

Hindi ko namalayan na lumipas na ang dalawang oras. Alas-singko na ako natapos, at hindi ko na nagawang umuwi sa bahay. Nakatulog na lang ako sa table ko.

Nagising na lang ako nang biglang marinig ko ang boses ni boss na sumigaw—at umalingawngaw iyon sa tenga at utak ko.

"Ayoko sa lahat 'yung patulog-tulog sa opisina ko!"

Napatayo ako sa gulat habang pinipigilan ang mata ko na pumikit.

Napatingin ako sa orasan.

Halos malaglag ang panga ko nang makita kong alas-sais pa lang pala. Isang oras lang pala ang naging tulog ko!

"Ms. Sanchez! Fix yourself and come to my office. Now!"

Bigla akong kinabahan nang lumapit siya sa akin.

"I will make sure your day will be hell. I won't let you do everything that makes you happy. And now, your hell will start with me."

Ito na ba talaga ang umpisa ng lahat? Matatalo ba ako sa pustahan? Magagawa ko kayang lampasan lahat o susuko na lang ako?

paano kung matalo lang ako sa dulo? paano kung kapag ipinag patuloy ko, matalo lang ako?

mayaman siya, maraming koneksyon. kaya alam kong magagawa niyang sirain ang buhay kong pinangarap kong buohin.