เข้าสู่ระบบลิขิตรัก 43
ตั้งครรภ์
“ฮึก” สุดท้ายน้ำตาที่กลั้นไว้ก็หลั่งไหลออกมาอยู่ดี จิวฮวาใช้มือปาดน้ำตาในขณะที่ยังเก็บของใช้จำเป็นไปด้วย
“อี๋เหนียง...” หมิงซินเรียกนายหญิงของตน นางได้ยินเสียงทะเลาะกัน สงสารนายหญิงที่ต้องอยู่กับคนไม่มีหัวใจอย่างท่านแม่ทัพ หลายครั้งที่ท่านแม่ทัพพูดจาทำร้ายจิตใจ แต่ก็ไม่เคยเห็นนายหญิงจะยอมแพ้เช่นนี้ ครั้งนี้อาจเป็นสัญญาณตัดขาดกันจริงๆ
ข่าวการสมรสของท่านแม่ทัพและคุณหนูตระกูลเยว่โด่งดังไปทั่ว ไม่มีใครไม่พูดถึง นางก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ได้ยิน ทั้งยังถูกสาวใช้เรือนอื่นพูดจาเหน็บแนมสมน้ำหน้า ลามถึงนายหญิงของตน ยิ่งพอมาเห็นอีกฝ่ายกำลังเก็บเสื้อผ้าทำให้นางรู้สึกสงสารเข้าไปใหญ่ ท่านแม่ทัพทำเกินไปจริงๆ หญิงงดงามอย่างอี๋เหนียง สักวันต้องเจอคนที่ดีกว่าท่านแม่ทัพเป็นแน่ หมิงซินแอบอวยพรนายของตนในใจ เป็นเพียงสาวใช้ทำอันใดมากไม่ได้ นอกจากคอยอยู่ข้างๆ ให้กำลังใจ และคอยรับใช้ยามที่เจ้านายต้องการ
“ข้าไม่อยู่ ดูแลตัวเองด้วยเล่า” จิวฮวาหันมาส่งยิ้มให้สาวใช้ ตาแดงก่ำอย่
ลิขิตรัก 48ปลายทางหัวใจ “เอาล่ะ ข้าจะขอแนะนำใครบางคน” เฟิงหวงประกาศเสียงดัง วันนี้เป็นวันแรกที่จิวฮวาได้เข้ามาสอนเหล่าผู้คุ้มกัน เบื้องหน้าเป็นชายที่มีอายุในช่วง 18-50 ปี ทุกคนต่างมองหญิงสาวหนึ่งเดียวในสนามฝึกด้วยสายตาแตกต่างกันไป“ทักทายทุกคน ข้าจิวฮวา ต่อไปนี้จะเป็นผู้ฝึกให้พวกท่าน หวังว่าจะไม่มีใครดูถูกข้าที่เป็นเพียงสตรีแถมยังตั้งครรภ์เช่นนี้”“เอ่อ ข้าขอภัยที่ถาม จะไม่เป็นอันตรายหรือขอรับ” หน่วยกล้าตายคนหนึ่ง เขาเป็นชายวัยกลางคนที่กล้ายกมือถาม สายตาเขามีความลังเล ไม่มั่นใจ จิวฮวายิ้มมุมปากภายใต้ผ้าคลุม น้ำเสียงตอบกลับไม่ได้เต็มไปด้วยความไม่ชอบใจแต่อย่างใดที่โดนถามเช่นนี้“ขอบคุณที่เป็นห่วง พอดีบุตรชายข้าแข็งแรงยิ่งนัก แค่การขยับร่างกายนิดหน่อยไม่ทำให้เป็นอันตรายหรอก” จิวฮวากล่าวน้ำเสียงจริงจังเลียนแบบคำพูดบุตรชายที่กล่าวว่าพวกเขาแข็งแรง ซึ่งนางเชื่อว่าเขาแข็งแรงดั่งที่พูดจริงๆ บุตรชายที่มีสายเลือดปีศาจราชวงศ์ จะอ่อนแอได้อย่างไร พอนางพูดจบภายในครรภ์รู้สึกถึงการเต้นตึก
ลิขิตรัก 47ตามหา3 เดือนผ่านไปแคว้นเฟิงภายในโรงเตี๊ยมที่กลายเป็นที่โด่งดัง หญิงสาวร่างบาง แม้อายุครรภ์จะน้อยแต่ท้องกลับป่องอย่างเห็นได้ชัดนั่งอยู่หลังโต๊ะด้านใน จิวฮวากำลังอ่านสรุปของที่หมดไปและต้องซื้อเข้ามาของโรงเตี๊ยม ซึ่งได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อยๆ นางพยายามทำตนให้ยุ่งเข้าไว้เพื่อไม่ให้จิตใจหวนนึกถึงใครบางคน“นายหญิง คุณชายเฉินมาขอพบขอรับ” ฮุ่ยเฉินที่เปลี่ยนคำเรียกมาเป็นนายหญิงเอ่ยบอกร่างที่ง่วนอยู่กับเอกสารในมือ โรงเตี๊ยมมีผู้คนหลั่งไหลเข้ามาอย่างมหาศาล ทั้งมาเข้าพัก ดื่มด่ำกับอาหารและเลือกซื้อของฝาก ทุกคนทำงานกันแทบไม่พัก แต่ไม่มีใครบ่นเลยสักคน กลับกันต่างรู้สึกดีใจ เนื่องจากนายหญิงได้ให้สิ่งที่เรียกว่าโบนัสตามผลประกอบการ ยิ่งมีลูกค้ามากเท่าไหร่ นั่นทำให้ทุกคนดีใจขึ้นมากเท่านั้น เพราะนั่นหมายถึงรายได้ก็จะมากขึ้นตามไปด้วยช่วงนี้อิงหลิวต้องดูบัญชีของร้านอย่างเต็มตัว นายหญิงได้เลื่อนขั้นให้อิงหลิวเป็นผู้จัดการบัญชี เขาเป็นผู้จัดการร้าน โดยมีเหล่าเด็กๆทั้งสามคอยช่วยเห
ลิขิตรัก 46ไม่ยอมแพ้ค่ำคืนที่จันทร์ส่องแสงสุกสว่างเหนือเมืองหลวง เงาทมิฬแฝงตัวอยู่ภายใต้ราตรี หมอกหนาทึบลอยต่ำบดบังทัศนียภาพของพระราชวังหลวง บรรยากาศเคร่งขรึมปกคลุมไปทั่วบริเวณ หลงฮ่องเต้ จางเฟยหลง ผู้นำตระกูลจาง และเหล่าทหารจำนวนหนึ่งยืนอยู่เบื้องหน้าจวนเสนาบดีเยว่ มีองค์รักษ์แฝงอยู่รอบจวนหลายสิบนาย รวมถึงพลทหารที่ซุ่มอยู่ตามแผน“คืนนี้เป็นคืนสำคัญ เจิ้นจะรออยู่ตรงนี้” หลงฮ่องเต้เอ่ยเสียงหนักแน่น ดวงเนตรคมกล้ากวาดมองทุกคนที่ยืนอยู่ พระองค์มีส่วนผิดที่ไม่เอะใจสักนิดว่ามีปีศาจแฝงตัวอยู่ในแคว้น แถมยังเข้าออกในราชสำนักโดยไม่ระแคะระคาย“หากไม่ใช่แค่เยว่เหมยฟางที่เป็นปีศาจ ฝ่าบาทอาจเกิดอันตรายได้พะย่ะค่ะ” จางเฟยหลงเอ่ยขึ้น สายตาเป็นกังวล จวนตระกูลเงียบสงัดเกินไปจนกว่าจะไม่รู้ว่าพวกเขามาเยือนคืนนี้ ไม่แน่พวกมันอาจคาดการณ์แล้วเตรียมรับมือไว้ก่อนแล้ว“เจ้าไม่ต้องกังวล พ่อจะอยู่ปกป้องฝ่าบาทเอง” ผู้นำตระกูลจางกล่าวกับบุตรชาย พวกเขาวางแผนกันมานาน รวบรวมหลักฐานแน่นหนา เริ่มจากสร้อยข้อมือของบุตรชาย
ลิขิตรัก 45หวนคืนสู่ครอบครัว“อดทนหน่อยนะลูกแม่” ตัดมาที่หญิงสาวที่ทุกคนตามหา นางตัดสินใจหนีออกมาเงียบๆไม่ให้ใครรู้ หลังจากนอนพักรักษาตัวอยู่หลายวัน นี่อาจเหลือเวลาไม่มากแล้วที่ต้องกลับไป ป่านนี้ทุกคนจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้“ข้าคงมาส่งนายหญิงได้เพียงเท่านี้ขอรับ” ปีศาจอีกาเอ่ยบอกนายหญิงคนใหม่ของตน เป็นมันเองที่ช่วยให้นายหญิงหนีออกมาได้โดยไม่มีใครสงสัย พื้นที่ตรงหน้าเข้าใกล้เขตแดนของแคว้นเฟิง หากทหารพบปีศาจอย่างมันเข้าอาจเกิดปัญหาเอาได้“ขอบใจเจ้ามาก นี่อาจเป็นสิ่งที่เจ้าต้องการ” จิวฮวายื่นกระปุกที่บรรจุเลือดของนางไว้ด้านในให้กับอีกฝ่าย ปีศาจอีกามองนายหญิงของมันอย่างซาบซึ้งใจ เดิมทีนางไม่ต้องการให้ปีศาจอีกามาเป็นบริวารใต้อาณัติอยู่แล้ว นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่จะเรียกใช้อีกฝ่าย และปลดปล่อยเขาจากฐานะบริวาร ไม่ต้องมีใครถูกกดขี่โดยไม่ได้รับความยินยอม“ขอบคุณนายหญิงขอรับ ขอให้ท่านโชคดี” ปีศาจอีกาก้มหัวแทบจะจมไปกับอก เขาอยากให้น้องชายเป็นอิสระเต็มที สาบานว่าหากรอดพ้นจากปีศาจสองพ่อลูกนั่นไปไ
ลิขิตรัก 44เริ่มต้นชีวิตใหม่‘ที่นี่ที่ไหน...’ จิวฮวาซึ่งตอนนี้ภายนอกแปรเปลี่ยนเป็น "ลันเซีย" ราชินีแห่งปีศาจทั้งปวง ค่อยๆ ลืมตาขึ้น ดวงตาสีแดงสดกวาดมองรอบกาย พบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย นางก้าวเท้าเปล่าเดินไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย รู้สึกราวกับอยู่ในมิติที่ไม่ใช่โลกมนุษย์หรือดินแดนปีศาจ‘มีใครได้ยินข้าหรือไม่’ เสียงของนางดังก้องไปทั่ว ทว่ามีเพียงนางที่ได้ยินตัวเอง ไม่มีแม้แต่เงาของสิ่งมีชีวิตอื่น ยิ่งเดินลึกเข้าไปก็ยิ่งหาทางออกไม่พบ นางหยุดยืนอย่างลังเล จนกระทั่ง‘ท่านแม่ / ท่านแม่!’ น้ำเสียงนุ่มนิ่มของเด็กชายทั้งสองซึ่งอยู่ในร่างเด็กน้อยวัยประมาณ 5 ขวบดังขึ้นพร้อมกัน ใบหน้าน่ารัก แก้มป่องราวกับลูกซาลาเปา เส้นผมดำขลับ จมูกโด่งตั้งแต่เด็ก ทว่าใบหน้านั่นกลับเป็นใบหน้าที่นางคุ้นเคยแต่ไม่อยากนึกถึงเสียนี่ นางจ้องพวกเขาอย่างตกตะลึง นี่มันดวงตาสีแดง…สีเดียวกับนางในร่างเดิม!‘พวกเจ้า
ลิขิตรัก 43ตั้งครรภ์“ฮึก” สุดท้ายน้ำตาที่กลั้นไว้ก็หลั่งไหลออกมาอยู่ดี จิวฮวาใช้มือปาดน้ำตาในขณะที่ยังเก็บของใช้จำเป็นไปด้วย“อี๋เหนียง...” หมิงซินเรียกนายหญิงของตน นางได้ยินเสียงทะเลาะกัน สงสารนายหญิงที่ต้องอยู่กับคนไม่มีหัวใจอย่างท่านแม่ทัพ หลายครั้งที่ท่านแม่ทัพพูดจาทำร้ายจิตใจ แต่ก็ไม่เคยเห็นนายหญิงจะยอมแพ้เช่นนี้ ครั้งนี้อาจเป็นสัญญาณตัดขาดกันจริงๆข่าวการสมรสของท่านแม่ทัพและคุณหนูตระกูลเยว่โด่งดังไปทั่ว ไม่มีใครไม่พูดถึง นางก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ได้ยิน ทั้งยังถูกสาวใช้เรือนอื่นพูดจาเหน็บแนมสมน้ำหน้า ลามถึงนายหญิงของตน ยิ่งพอมาเห็นอีกฝ่ายกำลังเก็บเสื้อผ้าทำให้นางรู้สึกสงสารเข้าไปใหญ่ ท่านแม่ทัพทำเกินไปจริงๆ หญิงงดงามอย่างอี๋เหนียง สักวันต้องเจอคนที่ดีกว่าท่านแม่ทัพเป็นแน่ หมิงซินแอบอวยพรนายของตนในใจ เป็นเพียงสาวใช้ทำอันใดมากไม่ได้ นอกจากคอยอยู่ข้างๆ ให้กำลังใจ และคอยรับใช้ยามที่เจ้านายต้องการ“ข้าไม่อยู่ ดูแลตัวเองด้วยเล่า” จิวฮวาหันมาส่งยิ้มให้สาวใช้ ตาแดงก่ำอย่







