Chapter 2

Makalipas ang apat na araw, muli akong pumasok sa trabaho; baon ko ang sakit at mga alaala na, na iwan ni daddy sa akin. Agad rin na inilibing si Daddy dahil ayaw na ni Genovia na patagalin pa ang burol dahil magastos daw. 

Lumabas rin ang totoo niyang kulay; pera lang ang habol niya sa daddy ko. At ngayon naman she blocked mailing me para hindi siya maglabas ng kahit konting kusing para tumulong sa pagbayad ng utang na naiwan ni Daddy sa ‘min. Masyadong selfish, parang hindi siya nagpakasasa sa pera ni Daddy noon.

“Pumasok ka pa, Maureen? A, kukunin mo ba ang mga gamit mo? Naku, baka nasa stocked room nilagay ni ma'am Mina, alam mo naman yun allergic sa kalat,” bungad sakin ni Nathan, isa sa mga katrabaho. 

“Bakit niya naman ilalagay sa stocked room ang mga gamit ko? May nangyari ba, Nathan? ” tanong ko at nagpatuloy sa paglalakad papasok sa kompanya ng mga Andrada. 

Napahinto si Nathan sa paglalakad at hinawakan ang magkabilang balikat ko. “Wala kang alam, Maureen? ” Umiling ako sa kanya. “Wala, bakit? Anong meron? May nangyari nga habang wala ako? ”

Nang akmang sasagot na si Nathan ng dumating si Ma'am Mina, ang head manager namin.

“Anong ginagawa mo rito, Maureen? Hindi ka ba nakatanggap ng email mula sa team? ” tanong niya sa ‘kin, kumunot ang noo ko habang nakatingin kay Ma'am Mina, at iniisip kung anong email ang sinasabi niya.

Wala akong email na na-receive, or maybe meron, kaso abala ako sa burol ni Daddy kaya wala akong oras para mag-check ng phone ko. 

“Mukhang wala siyang ideya, ma'am Mina,” si Nathan ang sumagot dahil nanatili lang akong nakatingin kay ma'am Mina umaasang sasabihin kung ano ang nakapaloob sa emails na pinadala sa'kin ngunit mukhang wala siyang balak sabihin sa'kin, sa tinignan niya pa lang tila nagsasabi na ng “Kung gusto mong malaman, ikaw ang gumawa ng paraan para masagot yang mga katanungan sa kokote mo.”

Agad kong kinuha ang cellphone ko sa bag at binuhay ito; napabuga pa ako ng malakas ng sandaling hindi ito mag-open. “Dead batt,” nakasimangot kong sabi sa kanila.

“Hays, fine. Maureen. Ano ba kasi ang nangyari sayo? Bakit bigla ka na lang nawala na parang bula? ” pigil inis ni Ma'am Mina na tanong sa akin, nakagat ko naman ang pang ibabang labi ko dahil sa lakas ng sigaw niya.

“I'm sorry, ma'am, hindi ko sinasadyang hindi magpaalam, biglaan po kasi ang nangyari,” I tried to explain, but I really can't tell them that my father passed away; I still can't accept the fact that my dad is gone. 

“You're fired, Maureen. Hindi namin kailangan ng isang empleyado na sa oras ng trabaho ay hindi mahagilap; hindi namin kailangan ng isang tulad mo,” malinaw ang pagkakasabe ni Ma'am Mina sa akin, ngunit tainga ko yata ang may problema dahil tila ayaw nitong tanggapin ang mga narinig niya.

“Ma'am? Bakit po? Valid naman ang reason ko,” I exclaimed.

“At ano ang reason mo? Sige nga, Maureen. Try to explain what your valid reason is.” I tried to calm myself before I opened my mouth and was ready to explain everything. But my mouth can't cooperate, and ang tanging nasabi ko lang ay, “My dad left me.” 

Naramdaman ko ang pag-init ng mga mata ko kaya agad akong tumingala. Ayaw ko na ma iyak ako sa harap nila. Ayaw kong ipakita sa ibang tao na mahina ako lalo pa ngayon na mag-isa na lang ako at wala na akong ibang kakampi kundi ang sarili ko.

“Iniwan ka lang ng tatay mo nagawa mo nang lumiban sa trabaho ng walang paalam? Alam kong masakit maiwan, pero, Maureen. Ang trabaho ay trabaho. Hindi ka pinapasahod ng kumpanya para sa behavior na meron ka. Alam mong hindi kami nag to-tolerate ng ganyang klaseng behavior. AWOL is prohibited, Maureen.” 

I tried to beg her na wag akong tanggalin sa trabaho, dahil yun na lang ang tanging pag-asa ko para maka bukod ako sa dalawang bruhildang yon! Pero hindi ako magawang pag bigyan ni ma'am Mina, masyadong bato ang puso ng isang to. Akala mo naman talaga magaling na head manager, isa rin naman na toxic na leader. 

“Please, ma'am, Mina. I'm begging you, huwag niyo po akong tatanggalin sa trabaho. You can deducted my absence from my salary, but please ibang usapan na po ang pagtanggal niyo sakin sa trabaho.” I did everything to give myself a chance, but she still refused. “Hindi pwede, Maureen. At isa pa hindi ka naman ganun kagaling na empleyado kaya mas mainam nang matanggal ka.”

Naiwan akong nakatulala sa kawalan at pinoproseso sa aking isipan ang kamalasan na nangyari sa akin ngayong buwan. Nagsisimula na akong kasuklaman ang buwan ng Agosto; masyadong tragedy, masyadong masakit, masyadong malas para sa'kin.

Parang nang isang linggo lang ay niloko ako ng ex-boyfriend ko at pinagpalit sa bruhilda kong step sister, kasabay noon ang pagkamatay ni Daddy at ang mga milyon-milyong utang na naiwan niya. At ngayon? Natanggal ako sa trabaho dahil bukod sa nag-AWOL ako, hindi raw ako magaling!

So, saan ko ilulugar ang sarili ko? Anong larangan na ako mag e-exist? Hindi ko na alam! Masyado ng magulo ang utak ko.

——

Nang akmang aalis na ako ng kumpanya ng harangin ako ni Sir Cameron, ang kaibigan ni Sir Travis, ang may-ari ng Andrada company, at sa tingin ko siya rin ang rason kung bakit ako natanggal sa trabaho. Walang puso na, Travis!

“Hey, Maureen. Travis wants to talk to you,” nakangiting saad sakin ni Sir Cameron.

“Bakit daw? Hindi pa ba sapat sa kaniya na tinanggal niya na ako sa trabaho? Ano pang kailangan niya sa 'kin? ”

“I don't know? Follow me kung gusto mong masagot lahat ng katanungan mo,” sagot niya sa 'kin.

Ayaw ko sanang sumunod pero mas lalo lang yata na madadagdagan ang isipin ko kapag hindi ko makuha ang sagot sa mga tanong ko kay Sir Cameron; masyado kasing misteryoso rin, ayaw pang sabihin ang rason.

——

Sunod sunod ang paglunok ko ng magtama ang paningin namin ni Sir Travis; his cold gaze made my heart stop. 

“B-Bakit niyo po ako pinatawag, sir? ” Gusto kong kurutin ang sarili ko dahil hindi ko naitago ang kaba dahil sa presensya niya. Masyadong malamig.

“I heard what happened to your father and the debt he left. I want to be straight forward here , Ms. Torres, be my wife, at ako na ang bahala sa lahat ng pinoproblema mo.” Natigilan ako at hindi agad nakapagsalita, naramdaman ko rin ang panunuyo ng lalamunan ko dahil sa sinabi niya.

“A-Anong ibig niyong sabihin? Are you out of your mind, sir? ” I asked, despite being confused about what he said.

“Nah, just marry me. I'll pay your debt, and I'll introduce you to my family to be able to receive my heritage from them. Just contract marriage, no feelings involved; let's call it business.” 

Hindi ko na mapigilan na mapaawang ang labi dahil sa sinabi niyang iyon, nahihibang na ba siya?