Chapter 6

“Anong ginagawa mo rito, Maureen? ” Napitlag ako sa biglang pagyugyog ni Ma'am Mina sa balikat ko.

Agad ko siyang pinasadahan ng tingin at nakita ko ang salubong niyang kilay at tila hindi natutuwa sa presensya ko.

Kung bakit naman kasi pinapunta pa ako rito ni Travis

Kasalukuyan akong nasa kompanya ng peke kong asawa. Hindi ako makatanggi nang tumawag siya sa 'kin kaninang tanghali para papuntahin ako rito.

“Pinapunta ako ni Tra—... Sir Travis,” napakamot pa ako sa ulo dahil kamuntikan ko nang matawag sa pangalan si Travis sa harap ng magiting niyang head manager na ubod ng sungit. “Bakit? ” tanong pa niya sa ‘kin. Kibit-balikat naman akong tinignan siya at dumiretso na sa mismong opisina ni Travis.

Nadatnan ko pa tutok na tutok siya sa binabasa niya na tila ba ayaw magpa istorbo, pero dahil ako si Maureen, hindi pwedeng deadmahin niya lang ang presensya ko, ano! Kahit sobrang awkward pa sa ‘kin ng nangyari kaninang umaga, kailangan niyang sagutin ang tanong ko.

“Bakit mo naman ako biglang pinapunta rito sa opisina mo, Travis? ” Nakita ko kung paano niya ilapag ng marahan ang folder na hawak niya nang sandaling tumingin sa ‘kin. 

Ayan na naman siya sa nanghihigop niyang tingin, imbyerna!

“Nakalimutan mo na ba yung deal natin? ” Sandali naman akong napaisip. 

Anong deal naman? May iba pa ba kaming deal?

“I think you forgot. In that case, let me remind you that it is included in the contract that you will be my secretary, Maureen,” he explained. 

Bagsak-balikat naman akong napaupo sa sofa kung saan naroon pala si Sir Cameron na prenteng nakaupo at nakatukod ang siko sa tuhod. 

Bakit hindi ko agad napansin ang isang ‘to? 

“Ah, yea, sorry, nakalimutan ko. Kailan ang start ko? ” I manage to smile at him even though I felt a bit awkward, lalo na kapag naaalala ko ang nakita ko kaninang umaga. My gosh, may 6-pack abs pala ang isang Travis!

“You can start now if you want; it's up to you, Maureen.” 

Naninibago pa rin ako sa kanya, sa paraan ng pakikitungo niya sa ‘kin. Hindi siya kasing lamig ng nyebe, pero hindi rin kasing gentle, parang sakto lang?

“I can start now since I'm here naman na.” 

Mas mabuti ng may pinagkakaabalahan ako; ayaw kong maburyo sa napakalaking mansyon niya na punong-puno ng maid dahil sa sobrang arte. Ayaw sa madumi, ayaw sa alikabok, at higit sa lahat, ayaw sa iniinit na pagkain, porket mayaman!

Nanghihinayang pa rin ako sa natirang breakfast namin kanina, literal na pinatapon ni Travis. 

Yeah, maybe I was born into a rich family, but my parents raised me well; they taught me how to value those little things. 

Tinuruan nila ako kung paano nga ba mamuhay ng simple. My mom never tolerated me kapag nagsasayang ako ng pagkain; hindi niya hinahayaan na masayang lang ang pinaghirapan ng mga maids namin. They value those people around her. Pero itong lalaki na naglalakad papalapit sa gawi ko, ni minsan hindi niya yata naranasan makatikim ng bahaw. Try ko nga minsan kung anong reaction niya.

“Nakikinig ka ba, Maureen? ”

“H-Ha? A-Ano 'yon? "Omg, kanina pa pala nakalutang ang isip ko sa ere.

Napakagat ako sa labi habang linalabanan ang nanunuring tingin ni Travis. Kahit nanginginig ang tuhod ko, hindi ko pa rin inalis ang tingin ko sa kaniya. 

"I said if you're ready, let's go outside. I will introduce you to my employers as my new secretary and my wife also." Inilahad ni Travis ang kamay niya sa harap ko, lito naman akong tinignan siya. 

Ayaw rin mag-sink in sa utak ko ang huli niyang sinabi.

Ipapakilala niya ako sa buong empleyado bilang asawa? Pero bakit? Ano na lang ang sasabihin nila? Na malandi ako? Na sa sobrang desperada ko na wag matanggal sa kompanyang pag-aari niya, ginamitan ko ng landi? Omg! No way! 

Agad kong hinawakan ang kamay ni Travis at mahinang pinisil bago nagsalita. “Ahm, Travis… ano kasi… Pwede bang as your new secretary lang muna? Saka na lang muna natin ipaalam sa kanila na mag-asawa tayo. Ayaw ko kasi na biglain sila, at ayaw ko rin isipin nila na bias ka,” muli akong nakatanggap ng tingin na may halong panunuri galing kay Travis. 

Naramdaman ko pa ang bahagyang pagtayo ni Sir Cameron.

“I think Maureen is right, wag nyong biglain ang mga empleyado mo, Griffin. Alam mo naman na they are crazy for your attention; baka awayin lang si Maureen ng mga umaasang mapansin mo,” halos magdiwang ang puso ko sa sinabi na yon ni sir Cameron. Mabuti na lang talaga ay naiintindihan niya ang sitwasyon namin ni Sir Travis, hindi kagaya ng isang ito, puro sarili ang iniisip.

“Fine, pero ayaw kong patagalin. Kaya, paghandaan mo, Maureen. And don't worry about those people who are going to make trouble with you; ako ang makakalaban nila.” 

Natigilan naman ako sa sinabi ni Sir Travis at agad na nag-iwas ng tingin dahil naramdaman ko na ang pag-init ng pisngi ko, letse! Mukhang tinatraydor ako ng sarili ko.

“Cool, then let's go now; may kailangan rin akong asikasuhin, sumabay na kayo sa ’kin,” inakbayan ni Sir Cameron si Travis at inakay palabas ng opisina. Habang nakasunod naman ako sa kanila at doon pinakawalan ang mga ngiti sa labi ko.