HUMIGPIT NA ANG hawak ng dalaga sa baso na may lamang tubig habang hindi inaalis ang mga mata sa screen ng hawak niyang cellphone. Wala sa sariling marahan niyang hinaplos ang mukha nito sa screen gamit ang hintuturo. Miss na miss niya na ang binata. Masama man ang ugali nito, hindi pa rin nito maikakaila ang pagiging magandang lalaki kahit saang anggulo pa ito tingnan. Parang nananalamin lang ito sa personal na kanyang hitsura. Flawless. Walang bahid ng anumang kapangitan ang hitsura niya.“Ano iyang tinitingnan mo?”Napatayo na si Bethany nang lumapit sa kanya si Miss Gen para silipin ang screen. Sa sobrang tutok ng pagkakatitig niya kay Gavin ay hindi niya namalayan ang paglapit sa kanya ng kasama niyang babae rito.“Mukhang hindi mapuknat ang mga mata mo sa screen ah, miss mo na ano?” makahulugang wika pa ng kanyang kasama na sa paninitig pa lang at tono ng boses ay alam niyang inaalaska siya nito, “Ikaw kasi...”Sa kabila ng edad ni Miss Gen ay ni hindi sumagi sa kanyang isipan n
DOON PA LANG ay nahulaan na ni Bethany kung sino ang tinutukoy ng mag-asawa. Parang gusto na lang niya tuloy punitin ang kontrata nang sa ganun ay mawalan na ng bisa ang pinirmahan nilang kapirasong papel. Subalit, hindi iyon ganun kadali. Baka makasuhan pa siya ng sariling contract agreement na siya mismo ang gumawa. Naisin mang magwala ni Bethany at ipakita ang frustration niya sa panglolokong iyon, hindi niya ito ginawa. Kailangan niyang kontrolin ang sarili at ang nag-uumapaw niyang emosyon sa mukha. Sa mga ganitong sitwasyon, dapat ay propesyonal pa rin siya kung umasta kaya dapat ay manatili siyang kalmado kahit sumasabog na ang kalooban niya.“Mr. Monroe, pwede ba naming malaman kung sino?” puno ng pag-aalalang tanong ni Miss Gen na inaalala na ang pagsabog ni Bethany, kita niyang nagpipigil lang ito ng sarili. “Sana una pa lang ay sinabi niyo na sa amin—”Hindi na natapos pa iyon ni Miss Gen dahil sa puntong iyon ay nakalapit na sa table nila ang sinumang salarin. Si Albert Mo
KULANG NA LANG ay panawan ng ulirat si Bethany sa matinding paninitig na ginagawa ni Gavin sa kanya. Hindi niya inalis ang mga mata sa mukha ng binata. Nanatili iyong nakahinang kay Gavin kagaya ng ginagawa pa rin nitong paninitig sa kanya. Nanghina na ang mga binti ni Bethany na animo hinigop nito ang lakas niya. Sinubukan niya muling itulak si Albert palayo sa kanyang katawan. Natatakot na siya sa banta ng galit ng abogado sa kanyang mga mata. Batid niyang puno na ito ng kakaibang poot doon. “Gavin…” muling usal niya sa pangalan ng binata na umabot na sa pandinig ni Albert. Kasabay ng paglingon ni Albert sa banda ng tinitingnan ni Bethany ay pinilit ng dalaga na isandal pa ang katawan niya sa likod ng kotse upang huwag siyang matumba. Ginawa niya iyon upang huwag siyang dumausdos pababa at tuluyang mapalugmok nang dahil sa kanyang panghihina. “Bayaw?” parang nang-aasar na saad nito, ngumisi pa ang lalaki. “Ikaw pala iyan—”Mabilis ang mga sumunod na pangyayari na parang naganap s
NAHULOG NA ANG mga mata ni Bethany sa kandungan niya kung nasaan ang mga kamay niya. Parang bigla siyang napahiya. Ang akala niya kasi, maiintindihan ni Gavin kapag nag-explain siya at gusto nito ng explanation. Oo nga naman, bakit siya nagpapaliwanag? Halatang guilty siya? Mukhang wala naman itong pakialam. Marahil ay nadala lang din ito ng bugso ng damdamin kung kaya ganun ang naging reaction.“Sinuntok mo kasi si Albert. Halatang na-misunderstood mo ang nakita mo—”“Ginawa ko lang iyon ng dahil sa kapatid ko. Gago siya! Fiancee niya si Briel tapos makikita kong nakikipaglampungan siya sa ibang babae? Tama ba iyon? Tama bang asta iyon ng gagong iyon?”Dumiin pa ang kagat ni Bethany sa kanyang labi. Nakalimutan niya na oo nga pala. Si Briel. Ang buong akala niya kasi dahil sa kanya kung kaya nito inupakan si Albert. Pero narinig niya, hindi siya bingi. Isinigaw niya kay Albert na ayaw ni Gavin na pinapakialaman ang bagay na pag-aari niya. Saka narinig niyang binanggit pa nito na girl
MAPAKLANG NGUMITI NA si Bethany. Kung normal lang sana ang lahat, kilig na kilig na siya sa tinurang ito ni Gavin. Subalit hindi iyon ang kaso, baka sinasabi lang ni Gavin iyon para mapapayag siyang umalis muna ng bansa. Ano pa nga ba? Iyon lang naman ang nakikita niyang dahilan kung bakit siya inuuto na naman ng abogadong ito.‘Gumising ka nga Bethany, ginagawa niya lang ang bagay na ito para sa kanyang kapatid at hindi para sa’yo. Gusto niyang maging masaya si Briel! Huwag kang uto-uto! Okay? Ayan ka na naman. Maniniwala ka na naman kaagad.’“Gavin—”“Wala kang magagawa kahit sabihin mong ayaw mo, Thanie. Gagawin ko ang gusto ko! Aalis ka ng bansa.”Bumalik pa sa isipan ni Bethany ang imahe ni Nancy. Malamang, isa pa iyon sa dahilan nito kung bakit pilit siyang nais na maglaho sa harapan ng binata. Baka nga ito pa ang nag-udyok kay Gavin na gawin ang bagay na iyon eh.“Huwag kang mag-alala, pupuntahan naman kita doon. Bibisitahin kita. Tutuparin ko iyon hanggang makatapos ka ng pag-
GULANTANG NA NAPAHAWAK na si Bethany sa kanyang dibdib. Hindi niya mapigilan na makaramdam ng kakaibang sakit doon na hindi niya kayang ma-explain. Ang isipin pa lang na makukulong at masisira ang reputasyon ni Gavin ng dahil sa kanya ay parang mababaliw na siya. Idagdag pa noon ang kanyang ama. Baka hindi lang sa mental ang maging bagsak niya. Baka siya na mismo ang kumitil ng sariling buhay kapag nangyari ang bagay na iyon upang kanyang takasan ang masaklap na katotohanan.“Gavin…” nanghihinang usal ni Bethany sa pangalan ng binata na parang hindi makapaniwala sa kung anuman ang narinig niya, “Ano bang pinagsasabi mo—”“Hindi ako nagbibiro, Thanie. Gagawin ko ang bagay na iyon kung pilit kang magmamatigas. Kung ipipilit mo ang gusto mo! Maaatim mo ba kaming humantong ng Papa mo doon?”Naburo pa ang mga mata ni Bethany sa binata. Mukha ngang hindi ito nagbibiro. Nanatiling nakaburo rin naman ang mga mata ni Gavin sa kanya. Naghihintay ng magiging sagot niya. Mabigat ang paninitig ng
HALOS PALIPARIN NI Gavin ang kanyang sasakyan makarating lang agad sa pinakamalapit na hospital. Sa pagmamadali ay hindi na siya nagkaroon pa ng pagkakataong makahanap ng kilalang doctor upang umabang sa hospital na kanilang pupuntahan. Pabalagbag na ipinarada ni Gavin ang kanyang sasakyan sa parking lot ng hospital. Walang pakialam ang abugado kung may maharangan man siya o kung ano.“Gavin—” pigil ni Bethany sa isang braso ng binata upang pagsabihan ito nang maayos na mag-park, abugado ito at alam niya na alam na alam nito ang mga simpleng batas na kagaya nito.“Huwag ka ng magsalita. Ako na lang muna ang bababa. Dito ka lang. Saglit lang, ako muna ang unang lalabas para kumuha ng wheelchair nang hindi mo na kailangan pang pilitin ang sarili mong maglakad.”“Hindi mo naman kailangang gawin iyon. Kaya ko namang maglakad at saka—”Bago pa matapos ni Bethany ang mga sasabihin ay nagawa ng makalabas ng sasakyan ni Gavin. Muli siyang napahawak sa tiyan ng maramdaman ang muling pagsakit n
MATAPOS NA MAISAKAY si Bethany sa kotse ay walang sabi-sabing pinaharurot na ni Gavin iyon. Naisip na sana ay doon na lang pala niya dinala ang dalaga at hindi na nag-aksaya pa ng oras sa public hospital na ang kupad ng galaw. Parang mga langgam kung titingnan gayong binabayaran naman. Ipiniling niya na lang ang ulo. Hindi makapaniwalang nag-aksaya siya ng ilang minuto para lang sa wala.“Kaya sila palaging namamatayan ng pasyente eh! Ang bagal nilang gumalaw. Buhay ang usapan kaya dapat maliksi ang bawat galaw!” malakas na bulalas pa ng binata na napabuga na marahas ng hangin. Gaano man kasakit ng nararamdaman ni Bethany ay hindi niya ipinakita iyon sa abugado. Masyadong abala na ang kanyang ginagawa. Kung ipapakita niya kay Gavin na sobrang sakit ng tiyan niya, malamang baka mataranta na naman ito at baka kung ano pa ang mangyari sa kanila kapag nawala ito sa focus sa pagmamaneho nitong ginagawa. Ayaw naman niyang mapahamak pa silang dalawa.“Wait lang, Thanie ha? Ginagawan ko na n
MULI SIYANG INALALAYAN na puno ng pag-iingat ni Giovanni habang dinadala sa gitnang space kung saan nakasabog ang maraming petals ng mga bulaklak na nanunuot na sa ilong nilang dalawa. Domoble pa ang kaba ng dating Gobernador nang makita ang photographer at videographer na kanyang inimbita. Gusto niyang maging detalyado ang kanyang proposal kung kaya naman naroon sila at kanyang kinuha. Naroon din ang ilang waiter ng hotel na nakahandang magsilbi sa kanilang dalawa ni Briel. Napakurap na si Giovanni nang makarating sila sa gitna at ipahawak na kay Briel ang malaking bouquet ng bulaklak na inihanda. Napakagat an sa kanyang labi si Briel na inaasahan na iyon pero iba pa rin ang naging kaba niya.“Ano ‘to?!” nangangatal na tanong ni Briel kahit pa naguguni-guni na niyang proposal ang gagawin ni Giovanni, nagmamaang-maangan lang siya kahit na bakas na sa kanyang boses ang labis na excitement.“Wait lang, Briel…huwag mo munang tatanggalin ang piring. Hintayin mong sabihin ko sa’yong pwede
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay
MULING HINALIKAN SIYA ni Giovanni ngunit sa pagkakataong iyon ay namasyal na sa loob ng bibig ni Briel ang dila nitong mapaghanap at kung saan-saan pumupunta na para bang mayroon doong kung anong bagay na hinahanap. Sa inis ni Briel ay inihawak na niya ang dalawa niyang kamay sa garter ng suot nitong pajama na pangbahay. Walang kahirap-hirap na nagawa na niyang ipasok ang isang kamay sa loob noon habang patuloy ang kanilang mas lumalim na halikan. Hindi pa nakuntento doon ang babae na ipinasok na sa loob ng boxer ang kanyang isang palad. Segundo lang at nagawa na niyang mahawakan ang pagkalalaki ni Giovanni na mabilis ng nag-react sa init ng palad ni Gabriella.“Briel!” bulalas ni Giovanni na mabilis ng ini-angat ang katawan na para bang sinisilaban na ang buo niyang pagkatao at napaso sa hawak pa lang ni Briel sa kanyang pagkalalaki, windang na windang ang mukha niya sa ginawa ni Briel.Napangisi na doon si Briel na hinagod na ng tingin si Giovanni na para bang nang-aasar. Napaupo na
NANLALAKI ANG MGA matang pinalo ni Briel ang palad ni Giovanni nang maramdaman niyang yumakap ito mula sa kanyang likuran habang nagpapalit siya ng damit. Nakapalit na siya ng pants ngunit hindi pa ng pang-itaas na suot. “Tigil nga, baka mamaya biglang umakyat dito ang Mama mo at kasama si Brian!” asik pa niya habang nandidilat na humarap na kay Giovanni na pinapapungayan na siya ng mga mata, “Mamaya na lang, hindi ka ba napapagod, hmm? Bugbog pa tayo sa biyahe. Uso ang magpahinga muna.” taas pa ng isang kilay dito ni Briel na halatang nate-tempt din. Makahulugang ngumisi si Giovanni nang maalala ang nangyari sa kanila ng nagdaang gabi. Ito kaya ang gutom na gutom na kulang na lang ay lamunin siya nang buo kung makakaya lang nitong gawin ang bagay na iyon.“Ano bang inaarte mo? Kagabi nga ayaw mo akong tigilan, tapos ngayong nakabawi na ako ng lakas ang dami mong dahilan. Ready na ako ngayon, Baby, kahit ilan pa. Kung gusto mo bukas na tayong umaga lumabas ng silid na ito eh!” nagta