นทีฉ่ำ [4]

วันถัดมา ฟ้าใสยังคงตั้งใจเรียนกับดีแลนด์เช่นเดิม เธอค่อยๆ ปรับตัวเรื่องเรียนว่ายน้ำกับเขาไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง ดีแลนด์ลองให้ฟ้าใสว่ายน้ำท่าเบสิคด้วยตัวเอง แต่เขาจะอยู่ใกล้ๆ เธอมิให้จมน้ำ...

“พร้อมนะ...เริ่ม!” ดีแลนด์เป่านกหวีดเพื่อให้ฟ้าใสถีบตัวเองออกจากขอบสระ เพื่อเริ่มแกว่งแขนอย่างที่เคยฝึก ประคองลำตัวลอยเหนือน้ำ และตีปลายเท้าถีบตัวเองเคลื่อนที่

เด็กสาวรู้สึกดีใจที่ทำได้ จนกระทั่งว่ายน้ำไปถึงอีกฝั่งหนึ่ง เด็กสาวดีใจที่ทำได้แล้ว แม้จะเป็นแค่เพียงก้าวแรกที่ ยังอ่อนหัดนัก

“เก่งมาก!!! คราวนี้ ครูจะอยู่ใกล้ๆ เธอแบบนี้แหละ จนกว่าเธอจะแข็งขึ้น และปรับตัวจนชินนะ” ดีแลนด์ยังแอบเพ้อเรื่องฟัดกับลินดาเมื่อวาน จนเผลอเกิดอารมณ์ จนใต้กางเกงว่ายน้ำตุงก้อนใหญ่อีกแล้ว

ในขณะที่ฟ้าใสกำลังว่ายน้ำ และเผลอไปเห็นของใหญ่ตุงใต้กางเกงของดีแลนด์อีกแล้ว เธอมองผ่านแว่นตากันน้ำ ขณะที่กำลังกลั้นหายใจ และแหวกว่าย รู้สึกเอะใจกับก้อนใต้กางเกงเขา ที่ยังมาชนและถูร่องก้นเธอเมื่อวานนี้

นึกอยากรู้ว่ามันคืออะไร แต่ถ้าถามตอนนี้ ในขณะที่ยังเรียนว่ายน้ำอยู่คงจะไม่ดีแน่ๆ ฟ้าใสเลยเม้มปากและเก็บคำถามนี้เอาไว้ก่อน

******

เกือบใกล้หมดชม. ลินดาแวะมารับฟ้าใสเช่นเดิม หลังจากมาส่งเธอเรียนว่ายน้ำ และลินดาก็ออกไปช้อปปิ้งซื้อของใช้เล็กน้อย เธอแวะเดินมาดูผลงานการเรียนการสอน และตั้งใจว่า หลังจากไปส่งฟ้าใสกลับบ้านแล้ว

ก็อยากจะแวะกลับไปหาดีแลนด์เหมือนเมื่อวานนี้อีก... สายตาของลินดามองลูกสาวกำลังฝึกกางแขนเหนือน้ำ และปลายเท้าใต้น้ำ กำลังดีดปั่นจักรยาน เพื่อฝึกลอยตัวก่อนหมดชม.นี้...

เสียงนกหวีดบอกสัญญาณหมดเวลา ทำให้ชม.การเรียนการสอนวันนี้ยุติลง ฟ้าใสขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ในขณะที่ ลินดากำลังคุยเรื่องความก้าวหน้าของฟ้าใสกับครูฝึก

“เรียนเก่งนะครับ น้องฟ้าใส... เคยว่ายน้ำที่ไหนมาก่อนรึเปล่า?” ดีแลนด์ยังนึกย้อนเมื่อวาน ที่ลินดายังคงแหวกว่ายร่องสวาท ร่อนบนองคชาตเขา จนเสยวน้ำแตกอาบร่างเขาได้มากมาย สายตาหวานหยาดเยิ้มมองมายังลินดาว่า วันนี้เขาว่าง

“ไม่หรอกค่ะ ได้รับแรงบันดาลใจจากพ่อเขา จะพาไปเที่ยวอันดามันค่ะ” ลินดาเองก็เช่นกัน ที่ได้แรงบันดาลใจเมื่อวาน ทำให้วันนี้เธอรู้สึกสดชื่นขึ้นมา หลังจากไม่ได้ทำกิจกรรมบนเตียงมานาน และวันนี้เธอเองก็ว่างไปฟัดกับเขาที่ห้องเช่นเดิม

“ถ้าเช่นนั้น ขอให้น้องตั้งใจฝึกบ่อยๆ นะครับ วันไหนว่างก็มาที่สระได้เลยนะครับ” ดีแลนด์กล่าว พลางส่งลินดาให้ไปรับฟ้าใสกลับบ้านก่อน และหลังจากนั้น ค่อยให้เธอแวะไปฝึกภาษาเสียงกับเขาต่อในห้องคอนโดอีกก็ได้

******

หลังจากนั้นเป็นต้นมา ในขณะที่ฟ้าใสตั้งใจเรียนว่ายน้ำ ลินดาก็ตั้งใจจะแอบไปหลับนอนกับดีแลนด์เป็นการส่วนตัว โดยไม่มีข้อผูกมัดใดๆ เพราะเธอแค่ต้องการปลดอารมณ์เปลี่ยวใจ และเขาก็ได้ออกกำลังกายกับการฟาดสาวฟรีๆ ไม่ต้องเสียเงิน เพราะปกติ เขาสอนฟ้าใสว่ายน้ำ ย่อมได้ค่าจ้างอยู่แล้ว...

กิจวัตรเป็นอยู่เช่นนี้กว่าสี่อาทิตย์ ฟ้าใสเริ่มฝึกว่ายน้ำท่าอื่นได้แล้ว เธอว่ายน้ำแข็งขึ้น ลอยตัวในน้ำลึกได้ ว่ายในระยะทางที่ไกลสุดขอบสระน้ำ และสามารถว่ายน้ำได้มากกว่าสามรอบแล้ว

ดีแลนด์มองดูความก้าวหน้าของฟ้าใส และหน้าอกหน้าใจเธอก็เริ่มอวบอิ่มโตขึ้นอย่างช้าๆ สายตาเขายังจับจ้องไปยังร่องก้นเช่นเดิม ซึ่งเคยแอบถูก้นเธอมาแล้ว นึกอยากจะลองถูก้นเธออีกในสระน้ำ

ฟ้าใสยังไม่ทันระวังตัว ลงสระน้ำ ในขณะที่ว่ายน้ำปกติวันนี้ ไม่มีเรียน เธออยู่ในน้ำเกินสองชม.แล้ว แต่ยังอยากเล่นน้ำอยู่ดี...

ความเย็นของน้ำเริ่มเย็นขึ้นเรื่อยๆ อากาศก็เริ่มเย็น เพราะฝนก็ตกปรอยๆ เด็กๆ คนอื่นขึ้นจากสระ แต่ฟ้าใสยังไม่ยอมขึ้นอีกยังสนุกกับการว่ายน้ำ ดำน้ำ อย่างเพลิดเพลิน

จนกระทั่งรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่าง ดึงขาเธอลงน้ำ นิ้วเท้าเธอแข็งเกร็ง และร่างของเธอค่อยๆ จมลงใต้สระน้ำลึก ดีแลนด์เห็นฟ้าใสดำน้ำลึกลงไป แต่ไม่ยอมขึ้นมาเสียที เขารู้สึกไม่แน่ใจ เลยกระโดดลงไปพบว่า เธอกำลังแกะปลายเท้าตัวเอง

ดีแลนด์คิดว่า ตะคริวกินนิ้วเท้าฟ้าใส จนเธอจมน้ำลงมาเกือบนาทีแล้ว เด็กสาวเริ่มสติลอยและไม่รู้สึกตัว ดีแลนด์รีบดิ่งดำน้ำ แล้วลงไปดึงร่างเธอขึ้นมา เพื่อทำบายพาส ผายปอด...

ดีแลนด์ดันร่างของฟ้าใสที่ไร้การรู้สึกตัว ขึ้นไปนอนราบบนขอบสระ เขาขึ้นไปคุกเข่าอยู่ข้างกายเธอ ใช้สองมือประคบที่หน้าอกแน่นๆ กดเป็นระยะ และโน้มตัวเองลงต่ำ

สัมผัสได้ถึงริมฝีปากเล็กนิ่มบาง กำลังเย็นตัวลงเรื่อยๆ เขารีบเป่าให้ความอบอุ่น และช่วยชีวิตฟ้าใส เมื่อจมน้ำไปไม่รู้สึกตัว... เขาทำซ้ำๆ จนกระทั่งเด็กสาวเริ่มรู้สึกสำลักน้ำกระเฉาะออกมาจากปาก

แว๊บหนึ่งที่ดีแลนด์กลับไปนึกถึงตอนเขาอัดฉีดน้ำขุ่นทะลักในปากลินดา หลังจากเห็นฟ้าใสกระเฉาะน้ำในสระออกจากหลอดลม เขาเกิดอารมณ์เล็กๆ จนต้องระงับข่มใจไว้ว่า องคชาตเขาเกิดแข็งตัวอีกแล้ว...

******

“ไม่เป็นอะไรแล้วใช่มั๊ย?” ดีแลนด์ตกใจแทบตาย สอนฟ้าใสว่ายน้ำแข็ง แล้วเกิดเธอมาจมน้ำในสระแค่นี้ เพราะแค่ตะคริวกิน ลินดาต้องเสียใจมากแน่ๆ โชคดีที่เขาสังเกตเห็นเธอทันพอดี ก่อนที่จะมีเหตุร้ายเกิดขึ้น

“ไม่เป็นไรแล้วค่ะ หนูมึนหัวนิดหน่อย” ฟ้าใสหายใจได้เป็นปกติ แต่เธอยังคงมึนงง สับสนเวียนหัวอยู่บ้าง ดีแลนด์จึงหยิบผ้าขนหนูของตัวเอง มาห่อร่างเธอเอาไว้

“ทำให้ร่างกายอบอุ่นไว้นะ ตะคริวจะไม่กินปลายเท้าอีก” เขายิ้มปลอบใจเด็กสาว ทำให้เธอรู้สึกวางใจในตัวเขามากยิ่งขึ้น ที่ครูฝึกเอาใจใส่ดูแลเธอขนาดนี้

เมื่อลินดาแวะมารับฟ้าใสตามเวลาที่นัดไว้ เธอได้ยินเสียงคนรอบสระบอกว่า ฟ้าใสจมน้ำ และดีแลนด์ช่วยเธอไว้ทันได้ ทำให้หัวใจของลินดาแทบหล่นไปอยู่ใต้ตาตุ่ม เมื่อรู้ข่าวเช่นนั้น เธอรีบควานหาฟ้าใสกับดีแลนด์ทันที

และพบว่าครูฝึกว่ายน้ำ กำลังเลี้ยงโกโก้ร้อนๆ ให้ฟ้าใสได้ดื่ม ระหว่างพักว่ายน้ำ...

******

“ไม่เป็นอะไรแล้วใช่มั๊ยลูก?!!! แม่ได้ข่าวแล้วเป็นห่วงแทบแย่!!” ลินดาเปรยเสียงเกือบหลง เพราะระยะหลังๆ เสียงเธอเปลี่ยนไปบ้าง หลังจากใช้ปากกับองคชาตดีแลนด์บ่อย แถมบางครั้งชายหนุ่มดันแตกน้ำขุ่นอัดหลอดอาหารเธอ อิ่มท้องเป็นอาหารหวาน

“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ คงว่ายน้ำนานไปหน่อย ต่อไปจะระวังนะคะ” ฟ้าใสบอก และคิดว่าพรุ่งนี้คงจะต้องมาเรียนตามปกติ เพราะความจริงแล้ว วันนี้เธออยากมาเล่นน้ำ ก่อนจะไปทะเละจริงๆ อีกสองเดือนให้หลัง

“ขอบคุณ ครูฝึกมากๆ นะคะ ที่ช่วยฟ้าใสเอาไว้” ลินดาคิดว่า เธอจะต้องขอบคุณเขามากๆ และต้องจัดหลายๆ ดอกเสียหน่อย หลังจากไปส่งฟ้าใสกลับบ้านติวหนังสือสอบปลายภาคประถม ก่อนปิดเทอม

“ไม่เป็นไรครับ...” ดีแลนด์เกริ่นสุภาพ และคิดอยู่แล้วว่า เขาได้อิ่มท้อง ปล่อยน้ำตัวเบาสบายๆ ในรอบพิเศษอีกแล้ว... หลังจากทุกๆ ครั้งที่ฟ้าใสมาใช้บริการที่สระว่ายน้ำ ไม่ว่าจะเรียน หรือมาเล่นน้ำตามปกติ...

******