Vows of Unfortunate

“T ngina, hindi ko alam kung alam kung saan ako nagkulang,” humagalpak ako ng tawa pagkatapos kong sabihin 'yon. Hindi na ako nakakapag-isip ng maayos dahil umiikot na ang paningin ko.“Eero naman, mamumulubi ako sa ginagawa mo, e,” rinig kong reklamo ni Kofi kaya natawa na lang ako.Inagaw niya saʼkin 'yong baso na ininuman ko kaya lang hindi ko na nakuha sa kanya. Nilalayo niya saʼkin. Hindi ko na rin naman pinilit na kuhanin 'yon dahil nahihilo na talaga ako. Isinubsob ko na lang ang sarili sa bar counter. Wala sa sarili akong natawa nang mapagtanto ko na mukha akong tanga sa itsura ko ngayon.Paano ba naman, pagkatapos ng pag-uusap namin ni Mireille, nilayasan niya ako. Akala ko nagpunta lang siya sa kwarto para matulog. When I followed her, nakita kong nag-iimpake siya ng gamit. Uuwi daw muna siya sa kanila habang pinag-iisipan ko pa raw kung kailan ko pipirmahan 'yong papel.Sheʼs f cking serious! Wala siyang balak bawiin 'yong sinabi niya na gusto niya akong hiwalayan. Dati nam

Nagising ako bandang alas nwebe ng umaga. Pagkagising ko nga, una kong hinanap si Mireille, pero natigilan rin naman ako kaagad nang mapagtanto kong wala na nga pala siya rito.Hindi ako kaagad bumangon sa couch. Nagtagal pa siguro ako roon ng halos kalahating oras dahil hindi ko naman alam kung anong sunod kong gagawin, o kung saan ako pupunta.Wala naman akong trabaho sa ngayon dahil hindi pa ako tinatawagan sa Midnight Lounge Bar. Hindi naman ako makapunta ng casino dahil kagabi ko lang rin nalaman na na-cut na lahat ng atm ko. Ni wala ring iniwan na cash si Mireille kaya wala akong kapera-pera ngayon. Pasalamat na nga lang ako na hindi niya binawi saʼkin ang kotse at hindi niya ako pinalayas dito sa bahay namin. Kung tutuusin, ako dapat ang umalis at hindi siya dahil siya naman lahat ang nagpundar nito. Wala akong naiambag ni piso sa pagpapatayo niya nitong bahay namin. Si Mireille ang halos sumuporta sa aming dalawa habang wala akong ginawa kung hindi ang magpakasasa sa pera niy