ตอนที่ 8 ไม่ควรเกิดขึ้น

#เวลาต่อมา

คลินต์ยืนสูบบุหรี่อยู่ที่หน้าระเบียง พร้อมกับคิดถึงเรื่องเมื่อวันก่อนไปด้วย เขากับใบชาสถานะมันก็แค่ "เพื่อนสนิทของพี่ชายเธอ" แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว

เขาไม่ได้ตั้งใจให้มันเลยเถิดไปถึงจุดนั้น แค่จูบเดียวแต่กลับทำให้โลกของเขาเหมือนจะพังลงต่อหน้าต่อตา

ไม่รู้ว่าคืนนั้นเขานึกยังไงถึงได้กล้าจูบเธอลงไปแบบนั้น ทุกครั้งที่มองหน้าเธอมองเข้าไปในดวงตาของเธอ เขากลับรู้สึกใจสั่นอย่างน่าประหลาด

เหมือนตัวเองจะชอบ แต่ก็ไม่ถึงขั้นความรู้สึกนั้น เพราะเขายังคงนึกถึงคำขอของเพื่อนสนิทอยู่ตลอดมา และพยายามที่จะห้ามไม่ให้ตัวเองล้ำเส้นลงไป เพราะรู้ดีว่าความเจ้าชู้ของตัวเอง มันไม่สามารถเลิกได้หรอก

"บ้าฉิบ! ฟู่ว~" เขาพึมพำกับตัวเองพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ออกมาจนรอบกายของเขานั้นเต็มไปด้วยควันสีเทา สองมือนั้นกำแน่นอย่างห้ามความรู้สึกไม่ให้ ตอนที่เห็นใบหน้าของเธอในหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดวงตากลมโตที่มองเขาอย่างไม่หลบเลี่ยง ริมฝีปากอ่อนนุ่มที่เขาได้สัมผัส

เรื่องนั้นมันไม่ควรเกิดขึ้นตั้งแต่แรก

เพราะเธอคือ "น้องสาวของเพื่อน"

และเพื่อนของเขาเตชินทร์ก็เคยพูดชัดเจนแล้วว่า

"กูขอล่ะกูรู้ว่ามึงเจ้าชู้ แต่เว้นน้องสาวกูไว้สักคนนึง"

แต่เมื่อวันก่อนเขากลับทำเรื่องเลวร้ายชนิดที่ว่าเพื่อนอาจจะไม่ให้อภัยเลยก็ได้หากรู้เข้า แถมเลวร้ายกว่านั้นเพราะเขาไม่ได้รู้สึกผิดในตอนนั้นเลย

ตรงกันข้าม เขากลับรู้สึก ดี ด้วยซ้ำ

หลายวันผ่านไป เรื่องนี้มันไม่หลุดออกไปจากหัวสมองของเขาได้เลย เหมือนกับว่ามันกำลังประท้วง ให้เขาทำอะไรกับเธอบางอย่าง เพื่อให้ความสัมพันธ์นี้มันชัดเจน หรือไม่ก็ควรบอกกับเธอว่าเรื่องคืนนั้น เขาไม่ได้ตั้งใจ

"พี่มีเรื่องจะคุยด้วย"

"มีอะไรหรือเปล่าคะพี่คลินต์" เธอหันมาเมื่อได้ยินเสียงทุ้ม

"ออกมาหน่อยสิ"

"อ๋อ แป๊บนึงนะคะ"

ใบชาพยักหน้าตอบรับหงึกๆ ก่อนจะเดินตามคลินต์ออกไปทีหลัง เขาเดินออกไปที่ห้องโถงด้านนอก ซึ่งเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขามีเรื่องอะไรจะคุยด้วย ทั้งที่ยืนคุยกันอยู่ตรงนั้นก็ได้

"มีอะไรหรือเปล่าคะ"

"ไอ้เต้ล่ะ?"

"หลับไปแล้วค่ะ เพิ่งกินยาแล้วก็หลับไป"

"อืม..." คลินต์เอามือล้วงกระเป๋ากางเกง พร้อมกับพยักหน้าและถอนหายใจแรงท่าทางของเขาดูเข้มขรึมจริงจังมาก ก่อนที่เขาจะมองไปที่ใบหน้าสวยที่กำลังยืนงงอยู่ และเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเรียบนิ่ง "เรื่องคืนนั้น"

"???"

"พี่ขอโทษนะ" เขาพูดเสียงหนักแน่น

ใบชานิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะกะพริบตาช้าๆ แล้วเงยหน้าขึ้นสบตาเขา

"ทำไมล่ะคะ ขอโทษทำไม ในเมื่อมันไม่ใช่เรื่องผิดเลย อีกอย่างชาไม่ได้คิดว่ามันเป็นเรื่องไม่ดีด้วย"

"ทำไมเธอถึงคิดแบบนั้น"

"ทำไมจะคิดไม่ได้ล่ะคะ"เสียงเธอสั่นนิดหน่อย แต่สายตากลับมั่นคงจนเขาใจสั่น "ชา...ชาชอบพี่นะคะ การที่พี่ทำแบบนั้นชาเลยไม่ได้คิดว่ามันผิด"

เขากลืนน้ำลายฝืดๆ ลงคออย่างยากลำบาก คำพูดที่เตรียมมาในหัวพลันหายไปหมด

"....."

"พี่จะบอกว่าชาไม่ควรพูดแบบนี้ใช่มั้ย ถ้าเป็นพี่เต้ ก็คงบอกว่าผู้หญิงไม่ควรพูดแบบนี้กับผู้ชาย พี่เองก็คิดแบบนั้นใช่มั้ย"

เธอหัวเราะเบาๆ ทั้งที่ในดวงตามีแววเจ็บปวด

"ถ้าพี่คิดแบบนั้น แล้วพี่มาจูบชาทำไมตั้งแต่แรกล่ะคะ ทำแบบนั้นทำไม ทำทำไมคะ?"

"....."

คลินต์ยืนนิ่งราวกับหายใจไม่ออก หัวใจเขาเต้นโครมครามเหมือนกำลังต่อสู้กับตัวเอง สองมือนั้นกำแน่นจนรู้สึกถึงปลายเล็บที่จิกลงไปบนฝ่ามือหนา

ความจริงเขาควรพูดให้มันชัดเจนไปตั้งแต่ตรงนี้เลย แต่พอเห็นสีหน้าของเธอ น้ำเสียงสั่นๆ นั้นมันทำให้เขาไม่กล้าพูดอะไรออกไปเลย เธอเหมือนคนที่กำลังจะร้องไห้ และสีหน้าที่ดูผิดหวัง

คลินต์ถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปแตะสัมผัสอย่างอ่อนโยนตรงแก้มนิ่มของเธอ อยากบอกว่าสิ่งที่เขากลัวมันไม่ใช่แค่เรื่องผิดหรือถูก

แต่มันคือความสัมพันธ์ต้องห้าม ซึ่งมันไม่ควรเกิดขึ้นตั้งแต่แรก

เขากลัวใจของตัวเอง กลัวนิสัยของตัวเอง ที่มันจะไปทำร้ายเธอ

"ร้องไห้ทำไม"

"แล้วทำไมพี่ ต้องมาพูดแบบนั้นด้วย"

"ไม่มีอะไรหรอก พี่ก็แค่ คิดมาหลายคืน พี่ควรมาพูดกับเรา ควรขอโทษที่พี่ล่วงเกิน"

"ไม่เลยค่ะ ชาไม่เคยคิดแบบนั้นเลย"

"ต่อไป อย่าให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นอีกเลยนะ"

"ทำไมล่ะคะ?"

"......" เขาเงียบ แต่ใบหน้าที่เรียบนิ่งนั้นมันทำให้เธอรู้สึกกลัวขึ้นมา

"ชาทำตัวน่ารังเกียจหรอคะ?"

"เปล่า เปล่าเลย พี่ไม่ได้คิดแบบนั้น"

"อ่าวแล้ว..."

"ก็เราไม่ได้เป็นอะไรกัน จะให้ทำแบบนั้นมันก็ไม่ถูกต้องใช่มั้ย"

"อื้อ..." ใบชาพยักหน้า

"ถ้างั้น เราจะไม่พูดถึงเรื่องวันก่อนอีก ตกลงมั้ย แล้วก็อย่าบอกไอ้เต้ด้วย ก็พี่สอนให้เราดื่มเหล้า ไม่อย่างนั้นเราโดนสวดกันยกทีมแน่"

"คิกคิก" ใบชาหัวเราะออกมา จากที่กำลังเศร้าอยู่ก่อนหน้านี้ เธอกลับเปลี่ยนอารมณ์ได้แบบจากหน้ามือเป็นหลังมือเลย

"หัวเราะอะไร"

"ถ้าอย่างนั้น ชาก็ชอบพี่ได้ใช่มั้ยคะ"

"ทำไมถึงอยากชอบพี่ขนาดนั้น"

"เพราะพี่อบอุ่นดีไง ชอบซื้อขนมมาให้ แถมเลี้ยงดูชาเป็นอย่างดี พี่เป็นคนดีนะ"

"นี่ไง.."

คลินต์กำมือแล้วทำเหมือนมะเหงกใส่เธอ แต่ไม่ได้ทำแรงขนาดนั้น

"โอ๊ยอะไรเนี่ย ชาพูดอะไรผิดคะ"

"ใครบอกว่า ดูผู้ชายแค่นี้ แล้วเขาจะเป็นคนดี"

"แสดงว่าพี่ก็ไม่ใช่คนดีสิ?"

"......" ร่างสูงถอนหายใจแรง เขาไม่รู้จะพูดยังไง ไม่รู้จะอธิบายให้เธอฟังยังไงจริงๆ

"ทำไมเรื่องนี้ พี่เต้ถึงรู้ไม่ได้คะ ถ้าเราคบกัน..."

"ไม่! เราจะไม่คบกัน" เสียงนั้นแทรกขึ้นมาอย่างทันท่วงที เล่นเอาเธอถึงกับตกใจจนสะดุ้งโหยง.

"คะ?"

"มันยังไม่ใช่ตอนนี้ใบชา เรื่องวันนั้น...พี่ขอโทษจริงๆ พี่มันไม่ดีเอง"

"......"

"ถ้าตัดใจได้ก็ควรทำนะ พี่รู้ว่าพี่มันแย่ พี่ไม่ดีพอสำหรับเราหรอก"

"แต่ชาไม่ได้ชอบคนที่ต้องดีขนาดนั้น ก็แค่ชอบเพราะความรู้สึกของตัวเองมันบอกให้ชอบ"

"....."

"ชาชอบพี่จริงๆ นะ"