"ปกติฉันไม่ค่อยจูบเท่าไหร่ แต่จะเห็นแก่ความพยายามของเธอแล้วกันนะ" ว่าจบคนตัวสูงก็พลิกร่างนุ่มนิ่มให้ลงไปนอนอยู่บนเตียงโดยที่เขาเป็นฝ่ายขึ้นคร่อมแทน ก่อนที่ริมฝีปากร้อนจะทาบทับลงไปบนกลีบปากนุ่มด้วยความรวดเร็ว
คนตัวเล็กได้แต่นอนใจเต้นแรงด้วยสัมผัสที่ไม่คุ้นเคย ยิ่งยามที่เขาออกแรงบดเคล้าริมฝีปากและแทรกปลายลิ้นร้อนมารุกล้ำโพรงปาก พิมดาวยิ่งรู้สึกเขินอาย
'จูบจริง ๆ มันต้องแบบนี้ต่างหาก' อินหลงคิดในใจพลางเอียงหน้าจูบอย่างถนัดถนี่ ใช้ปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดกวาดต้อนความหอมหวานในโพรงปากสาว การพยายามตอบกลับอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ของเธอทำเอาเขาหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย
เพราะทั้งชีวิตไม่เคยนอนกับผู้หญิงที่จูบได้ห่วยแตกขนาดนี้มาก่อน...แต่ไม่รู้ทำไมที่แอบรู้สึกได้ว่าการจูบกับเธอก็ไม่ได้แย่สักเท่าไหร่ เพราะโพรงปากของพิมดาวนั้นหวานราวกับน้ำผึ้ง
"อือ..." พิมดาวที่ถูกจู่โจมจากปลายลิ้นและริมฝีปากร้อนแสนชำนาญ ลากไล้ให้หัวใจเหลวละลายกลายเป็นน้ำอย่างง่ายดาย ฝ่ามือน้อยที่เคยกำแน่นค่อย ๆ คลายออกและเปลี่ยนเป็นเอื้อมมาแตะอยู่ที่แผ่นหลังแกร่งของเขาแทนโดนอัตโนมัติ
ไม่เคยคิดว่าการได้จูบกับใครสักคนจะรู้สึกวูบหวิวขนาดนี้...ยิ่งยามที่เขาถอดถอนริมฝีปากออกและเปลี่ยนเป็นซุกไซ้ตามซอกคอหอมกรุ่นไล่ลงมาจนถึงบริเวณลาดไหล่พร้อมทั้งออกแรงดูดดึงเบา ๆ เธอก็ยิ่งรู้สึกสั่นไหว
ชุดนอนกระโปรงเนื้อเนียนถูกลากลงไปกองอยู่บนเหนือสะโพก กรวยผ้านุ่มที่โอบรับกับเต้าตูมทั้งสองถูกปลดออกมาด้วยความรวดเร็วจากคนมากประสบการณ์ ความนุ่มเด้งผลิบานแก่สายตาระอุของคนหล่อเหลา
เขาจ้องมองเต้ากลมกลึงที่อิ่มฟูและมีขนาดอวบอิ่มนุ่มนิ่ม แถมยังเบียดชิดกันเป็นทรงสวยโดยไม่ต้องพึ่งโครงของชุดชั้นในเลยแม้แต่น้อย ความขาวเนียนอมชมพูถูกประดับด้วยยอดเม็ดทับทิมสีชมพูอ่อนที่ตั้งยอดชูชันล่อตาล่อใจ
ถึงจะไม่ชอบขี้หน้าเธอแค่ไหนแต่ก็ต้องยอมรับว่าทรวงอกคู่นี้สวยงามไร้ที่ติจริง ๆ ...
"อ๊ะ..." พอด้านบนถูกปลอกเปลือยแล้ว หญิงสาวก็ยกมือน้อยขึ้นมาปิดดอกบัวตูมนั้นด้วยปฏิกิริยาอัตโนมัติ แต่ถูกมือใหญ่ของชายหนุ่มปัดทิ้งด้วยความรู้สึกเกะกะ
เขาเปลี่ยนเป็นจับมือของเธอวางไว้ข้าง ๆ แทนและค่อย ๆ อ้าปากดูดดึงปลายถันเบา ๆ ฝ่ามือใหญ่ของเขาเลื่อนมากอบกุมก้อนเนื้อนุ่มเนียนออกแรงบีบเคล้นเป็นจังหวะ เรียกเสียงครางของหญิงสาวได้เป็นอย่างดี
"อื้อ..." คนตัวเล็กได้แต่นอนหลับตาแอ่นอกให้เขาปรนเปรอได้อย่างถนัด ทุกอย่างนั้นเกิดขึ้นโดยธรรมชาติ...อาจเป็นเพราะว่าเธอเตรียมใจมาแล้วตั้งแต่ตัดสินใจรับข้อเสนอ
แต่จริง ๆ คงเป็นเพราะเขาเองก็อ่อนโยนกับเธอเกินกว่าที่จะจินตนาการไว้...อย่างน้อยสัมผัสของเขาก็ไม่ได้เลวร้ายและน่ากลัวอย่างที่คิด ออกจะรู้สึกดีด้วยซ้ำไป ถึงแม้เขาจะดุด่าเธอยังไง แต่แค่เขาไม่รุนแรงในเรื่องบนเตียงนั่นก็นับว่าเป็นการปราณีสุด ๆ แล้ว...
"อ๊ะ..." ระหว่างที่ริมฝีปากร้อนผละออกจากอกอิ่มและกำลังจะเลื่อนไล้ลงไปตามหน้าท้อง แต่ชายหนุ่มก็หยุดการกระทำขึ้นมากระทันหัน
"ไม่..." เขาพึมพำแผ่วเบาและลุกขึ้นไปนั่งอยู่ข้างเตียง
หญิงสาวลืมตาขึ้นมามองแผ่นหลังเปลือยเปล่าที่หันหลังให้ พลางคิดในใจว่าเธอเผลอทำอะไรผิดไปหรือเปล่า ก่อนจะจับชุดนอนที่กองอยู่บนตัวขึ้นมาปิดทรวงอกที่เพิ่งถูกบีบขยำดูดดึงจากสามีเมื่อครู่
"เฮียคะ..."
"ไม่ ฉันไม่นอนกับเธอง่าย ๆ หรอก"
"ถ้าอยากจะนอนกับฉันเธอคงต้องฝันกลางวันไปก่อนนะ...และพรุ่งนี้ฉันจะเอาสัญญามาให้เซ็น" พูดจบเขาก็ลุกออกไปจากห้องนอนและปิดประตูดังปัง ทิ้งให้ร่างเล็กนั่งมึนงงกับตนเองว่าเธอทำผิดอะไรถึงพูดจาแรง ๆ ใส่กันอีกแล้ว แถมสัญญาที่ว่านั่นมันคืออะไร?
"คุณพ่อลองอุ้มเลยค่ะ" เมื่อผ่านขั้นตอนการคลอดลูกจนมาพักอยู่ในห้อง VVIP แล้ว พยาบาลก็นำลูกน้อยของเขาและเธอมาให้คุณพ่อมาเฟียลองอุ้มแม้จะมือสั่นน้ำตาซึมไปบ้าง แต่ท่าทางของเขานั้นแสนจะแข็งแรงและดูมืออาชีพสมกับไปเข้าคอร์สติวการเลี้ยงลูกมาอย่างเข้มข้นตลอดหลายเดือนจริง ๆ ตอนนี้ทุกคนต่างอมยิ้มให้กับภาพที่ไม่มีใครคิดว่าจะได้เห็น...บุคคลที่เคยเอาแต่ใจและฝีปากเจ็บ ๆ จนทุกคนร้องไห้เพราะเขามามากกำลังอยู่ในโหมดคุณพ่อที่เห่อลูกเห่อเมียที่หนึ่งเขาอุ้มลูกน้อยอ้วนกลมโยกไปมาเบา ๆ อย่างเอ็นดู และจึงวางเหมยอิงไว้ที่เตียงเด็กแรกเกิดข้าง ๆ ภรรยา"น่ารักจังเลยหลานอาม่า โตมาสวยเหมือนหม่าม้าหนูแน่ ๆ " เกศมณีเดินเข้าไปมองใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มของหลานสาวด้วยความรักตอนนี้ครอบครัวจางอยู่กันพร้อมหน้าเพื่อตอนรับหลานสาวคนแรกของตระกูล...พวกเขาทั้งเอ็นดูและหมั่นแวะเวียนมาพูดคุยกับเจ้าตัวน้อยที่นอนหลับพริ้มอย่างรักใคร่ นั่นทำให้พิมดาวตื้นตันใจเป็นอย่างมากที่ทุกคนรักและเอ็นดูลูกสาวของเธอแม้เธอจะเติบโตมาด้วยการเป็นลูกสาวที่พ่อไม่ค่อยจะรักสักเท่าไหร่ แต่เธอก็มั่นใจได้ว่าเหมยอิงจะไม่ได้รับประสบการณ์แบบเธอแน่นอน เพราะดวงใจ
"เรากำลังจะมีลูกด้วยกัน!""..." หญิงสาวหยิบที่ตรวจครรภ์มาจากสามี ขีดทั้งสองนั้นชัดเจนจนมือไม้ของเธอสั่น แม้ว่าใจลึก ๆ จะพอรู้ว่าตัวเองน่าจะท้อง แต่เมื่อผลตรวจออกมาตอกย้ำความเป็นจริงแบบนี้ก็ทำให้พิมดาวดีใจจนน้ำตารื้นได้ ถึงจะดีใจแค่ไหนแต่หญิงสาวก็รู้สึกกลัวและไม่มั่นใจ"พิมไม่ดีใจเหรอ" อินหลงรีบเดินมาโอบภรรยาด้วยความเป็นห่วง"ดีใจค่ะ แต่ก็กลัว...""กลัวอะไรครับ""พิมไม่มั่นใจ พิมไม่รู้ว่าตัวเองจะทำได้ดีไหม" หญิงสาวพูดตรง ๆ ถึงความกังวลในอนาคต"โถที่รัก พิมต้องเป็นหม่าม้าที่ดีที่สุดในโลกอยู่แล้ว น่ารัก ใจดี ทำกับข้าวก็เก่ง มีอะไรที่ต้องกังวลครับ" ชายหนุ่มยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูภรรยาตัวน้อย เขาเข้าใจที่เธออาจมีความกลัวและกังวล เพราะว่ากันตามตรงเธอก็อายุเพียงยี่สิบต้น ๆ เอง แถมยังผ่านเรื่องราวมามากมาย และสามีก็ยังใจร้ายกับเธอมาตั้งนาน"ฮือ...พิมดีใจ" คนตัวเล็กโผเข้ากอดสามีที่เพิ่งจะดีกันได้ไม่กี่ชั่วโมงด้วยความรักใคร่ ไม่อาจปฏิเสธเลยว่าทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เขา เธอมักจะรู้สึกปลอดภัยราวกับถูกโอบกอดด้วยภูเขาแสนอบอุ่นอยู่เสมอ"ฮ่า ๆ โอ๋ ๆ ไม่เป็นไรนะครับ" อินหลงหัวเราะกับท่าทีเหมือนเด็กน้อยข
แสงพระจันทร์ยามค่ำคืนสาดส่องเข้ามาในห้องนอนที่เพิ่งเป็นสถานที่เปิดศึกรักไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อนทำให้หญิงสาวตื่นขึ้นมา ภาพแรกที่เธอมองเห็นคือใบหน้าหล่อราวกับรูปปั้นสลักที่กำลังหลับตาพริ้มอย่างมีความสุขหลังจากจบบทรักแสนเร่าร้อนบนเตียง เขาก็อุ้มเธอเข้าไปอาบน้ำและสูบพลังเธอไปอีกหลายครั้งจนหญิงสาวต้องบอกให้เขาพอก่อน เพราะเธอเขาสั่นจนแทบยืนไม่ไหวแล้ว แม้คนตัวสูงจะแอบบ่นอุบอิบเพราะยังกินไม่หนำใจ แต่ก็ยอมใส่อาบน้ำใส่ชุดและมานอนให้เรียบร้อยตามคำสั่งภรรยาหญิงสาวกวาดสายตาไปมองนาฬิกาและพบว่าตอนนี้เวลาที่เธอสะดุ้งตื่นมานั้นประมาณตีสองเอง อีกนานกว่าจะเช้า หญิงสาวเลยพยายามหลับตาเพื่อจะนอนอยู่ในอ้อมกอดของสามีต่อแต่อาการปั่นป่วนก็เข้าเล่นงานเธอเวียนหัวมาก รู้สึกคลื่นไส้หนักจนต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำและนั่นทำให้สามีของเธอตื่นขึ้นมาทันที"พิม เป็นอะไรครับ!""อ้วก..." พิมดาวอาเจียนออกมาเต็มอ่างล้างหน้าโดยมีอินหลงเดินเข้ามาลูบหลังภรรยาที่กำลังอาเจียนอย่างหนัก น้ำตาใส ๆ เอ่อคลอเพราะความทรมานในการออกแรงอาเจียนใช้เวลาอยู่พักหนึ่งเธอก็ปลดปล่อยของเสียออกมาจนหมด พิมดาวรีบล้างปากและกำลังจะทำความสะอาดซากอ้วกของต
"อ่า...เสียว" อินหลงสูดปากร้องครางเมื่อถูกการสุขสมของภรรยาบีบรัดตัวตนของเขาจนแทบจะเสียการควบคุม ชายหนุ่มดันเรียวขาขาวให้ขึ้นไปชิดกับทรวงอกนุ่ม จนตอนนี้สะโพกของเธอลอยเด่นขึ้นเหนือเตียงนอน พาให้ร่างกายนุ่มนิ่มรองรับการตะบี้ตะบันกระแทกของเขาอย่างลึกขึ้นไปอีกมือหนากดขาภรรยาจนแนบแน่นติดไปกับเต้าตูมและตะบี้ตะบันตอกกระแทกท่อนเอ็นใส่โพรงเนื้ออุ่นอย่างหนักหน่วงเสียงเนื้อกระทบเนื้อผสานกับเสียงครางของเขาและเธอดังก้องไปทั่วทั้งห้อง เขาไม่แคร์ว่าใครจะได้ยิน เพราะการได้เอากับเมียแบบดุเดือดแบบนี้แหละที่เขาโหยหามานานแสนนาน และเขาไม่จำเป็นต้องปกปิดความเสน่หาที่มีต่อร่างกายเธออีกต่อไปแล้วต่อจากนี้และตลอดไป เขาจะแสดงออกในทุก ๆ วันว่ารักและหลงใหลในตัวเธอมากแค่ไหน อินหลงอยากให้ภรรยาภูมิใจว่ามีสามีที่รักและเทิดทูนอย่างสุดหัวใจ"อ่า...เมียจ๋า รักนะครับ""รัก รักที่สุด" ระหว่างที่กำลังโจนจ้วงเข้าใส่ร่างบางอยู่นั้น เขาก็บอกความรู้สึกที่เอ่อล้นออกมากับภรรยาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะตอนนี้เขารักเธอจนแทบจะคลั่งตายอยู่แล้ว..."อ๊า...พิมก็รักเฮียค่ะ" แม้จะถูกสามีบดเบียดมาไม่ได้พัก แต่คำว่ารักของเขานั้นชัดเจนในหัวใจ เ
"บ้า! ไปปิดประตูเดี๋ยวนี้เลยค่ะ" พิมดาวฟาดไปที่ไหล่แกร่งแรง ๆ อย่างเขินอาย จะให้แม่บ้านมาได้ยินตอนเธอกำลังทำอะไรต่อมิอะไรกับสามีได้ยังไง เธอก็เขินเป็นนะ"ก็ได้ครับ" เขาทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย แต่ยังคงไม่ยอมปล่อยเรือนร่างพิมดาวให้เท้าติดพื้น เขายังคงอุ้มเธอเกี่ยวเอวไว้อย่างนั้น และเวลาที่ก้าวเดินส่วนตรงนั้นก็จะเสียดสีกันอย่างน่าหวาดเสียวฟุ่บ...เมื่อปิดประตูเสร็จเรียบร้อย คนตัวสูงก็พาร่างเล็กลงมานอนบนเตียงและรีบทาบทับกายแกร่งลงมาคร่อมตัวเธอไว้ เขาประกบริมฝีปากลงมาและเริ่มจุมพิตอันดุดันอีกครั้งริมฝีปากของทั้งคู่ต่างบดขยี้กันและกัน ลิ้นร้อนแลกเปลี่ยนเป็นพัวพันเกี่ยวกระหวัดจนเสียงดังชัดเจน...เขาจูบเธอหนักแน่นราวกับต้องการกลืนกินลมหายใจที่โหยหามานานแสนนาน"อื้อ..." พิมดาวร้องครางอู้อี้ในลำคอเมื่อฝ่ามือร้อนของสามีปัดป่ายไปตามเนื้อตัวนุ่มนิ่มและจัดการปลดเปลื้องอาภรณ์ของเธอให้หมดไป อินหลงผละริมฝีปากออกและหันไปจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองจนตอนนี้ทั้งสองเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงประจักษ์แก่สายตาของกันและกันริมฝีปากร้อนของเขาไล่จูบที่แก้มใสทั้งสองข้างและเลื่อนไล้ลงมาซุกไซ้กับซอกคอขาวเนียนที่มีกลิ่น
"เฮีย...อย่าร้องไห้ค่ะ" พิมดาวทั้งตกใจและสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่จริงใจของเขาจนน้ำตาไหลตามกัน ยิ่งเขาสะอื้นดังขึ้นเท่าไหร่ หัวใจของพิมดาวก็เหมือนจะขาดออกเป็นเสี่ยง ๆ "เฮียรักพิม..." คำบอกรักเจือเสียงหอบหายใจทำเอาหยาดธาราไหลรินออกมาเป็นสาย"เฮียจะไม่ยอมหย่ากับพิมเด็ดขาด ไม่…เฮียทำไม่ได้จริง ๆ เฮียขอร้องนะ ขอโอกาสให้ผู้ชายแย่ ๆ ที่รู้ตัวช้าได้ไหมครับ""เฮียรักพิม…เฮียขาดพิมไม่ได้ ฮึก" เขายังคงสะอื้นไห้อย่างต่อเนื่อง หยดน้ำตาของเขาหลั่งไหลออกมาจนเปรอเปื้อนบริเวณเอวเธอไปหมดเขากำลังเสียใจอยู่จริง ๆ … ไม่ใช่อาการผีออกผีเข้า แต่เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังยอมทุกอย่าง หมดสิ้นอีโก้ทุกทางตอนนี้เธอเข้าใจแล้ว…และเธอยอมรับทั้งหัวใจอย่างซื่อสัตย์เลยว่า...โคตรรักเขาเลย รักจนจะบ้าตายอยู่แล้ว ไม่ใช่ว่าไม่เสียใจนะที่เลือกจะมอบใบหย่าให้สามีพิมดาวเองก็เสียใจไม่น้อยไปกว่าเขาเลย แต่เธอคิดว่ามันอาจจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเราสองคน...ในวันแรกที่เธอคุยกับพ่อแม่ของเขาว่าจะหย่า พวกท่านก็ช็อกพอสมควรที่เธอตัดสินใจแบบนั้นแต่ที่เธอเลือกจะหย่า นั่นก็เพราะยึดมั่นในสัญญาที่เคยเซ็นไว้กับเขา คือเรื่องจบเมื่อไหร่