10-ทรมานเจียนตาย

กรงรักราชาโจร

ตอนที่ 10 (ทรมานเจียนตาย)

แม้จะเจ็บปวดตามร่างกายที่บอบช้ำ การกระทำที่ป่าเถื่อนไร้ความไยดี ทว่าก็ไม่สามารถสั่งน้ำตาให้รินไหล เพราะมันแสดงถึงความอ่อนแอ หล่อนอดกลั้นอย่างเข้มแข็ง หันไปประจันหน้ากับคนป่าเถื่อน ที่ตอนนี้เพ่งพิศสายตาจดจ้องอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ

"เดรัจฉานที่สุด!" หล่อนลุกขึ้นยืนอย่างท้าทาย ไม่ได้คิดเกรงกลัวสายตานั้นแต่อย่างใด พ่นคำด่าทอหยาบโลนใส่หน้า แม้ว่าร่างกายจะได้เรี่ยวแรง แต่หล่อนก็ยังอดทนฝืนกลั้นให้ลุกยืน

"เราเป็นได้ยิ่งกว่านั้น!...จัสซีเนีย"

"อ๊ะ! ฉันเจ็บ...ปล่อย!"

เมื่อคำพูดของจัสซีเนียเปล่งออกมา จาร์มาล์ไม่รอช้าปรี่ประชิดตัวของจัสซีเนีย และบีบคอเจ้าหล่อนทันที แววตามีความเกรี้ยวโกรธต่อคำตำหนินั้น แต่ก็ยังกัดฟันยอมผ่อนปรนน้ำหนักมือ การตายที่ง่ายดายมันยังไม่สาแก่ใจของคนเฉกเช่นเขา ในเมื่อเขาทรมานและเจ็บปวดเจียนตาย ผู้ที่กระทำแก่เขาก่อนย่อมได้รับผลที่มากกว่าหลายเท่า

"เจ็บแค่นี้มันยังน้อยไป...เพราะสิ่งที่เธอทำกับเรามันหนักหนากว่านี้หลายเท่า!!"

"กะ แกหมายถึงอะไร แค่ก ๆ...ฉันไม่เข้าใจ"

แววตาคมดุเปล่งประกายความแค้น ลงน้ำหนักมือบีบคอของจัสซีเนียแน่นกว่าเดิม ทำให้จังหวะการหายใจหล่อนนั้นเริ่มยากลำบากและติดขัด คำพูดที่หูได้ยินทำเอาจัสซีเนียไม่เข้าใจ ดั่งกับหล่อนนั้นเคยบาดหมางทั้งที่ไม่เคยรู้จักกัน อย่างกับหล่อนนั้นฆ่าคนในครอบครัวของเขาก็ไม่ปาน ทั้งที่ควรเป็นหล่อนเสียมากกว่าที่แค้นเขา กับการทำให้พ่อและพี่ชายของเธอต้องดับชีวิตลงอย่างน่าอนาจใจ แม้จะก่อนหน้าจะได้ยินประโยคเช่นเดียวกัน...แต่เธอก็ไม่สามารถเข้าใจถ่องแท้ ได้แต่ฉงนงุนงง ย้อนถามกลับไปก็ไร้ซึ่งการอธิบายขยายความ

"ตอแหล!"

"พูดอะไร ขะ ของแก...แค่ก ๆ"

เสียงกร้าวสบถดังอย่างดุดัน คำพูดที่เข้าหูดั่งเสแสร้ง ยิ่งทำให้จาร์มาล์นั้นลงน้ำหนักมือบีบคอจัสซีเนียแรงกว่าเดิม จนเธอแค่นเสียงแห้ง ๆ หายใจยากลำบากยิ่งขึ้น ใบหน้าแดงก่ำพยายามสูดอากาศเข้าปอดให้ได้มากที่สุด สองมือพยายามดึงมือแกร่งให้ออกห่าง แต่แรงเพียงน้อยนิดของหญิงสาวจะสู้แรงชายชาตรีเช่นเขาได้อย่างไร ดวงตากลมสีนิลแทบถลนออกนอกเบ้า เพราะสูดอากาศเข้าปอดได้ไม่เพียงพอ จนจัสซีเนียแทบจะหมดลมหายใจ สายตาของหล่อนจ้องมองหน้าจาร์มาล์ในระยะใกล้ ไม่ได้สื่อถึงการอ้อนวอนร้องขอแต่อย่างใด แต่แววตานั้นกลับทำให้จาร์มาล์วูบไหว เพียงจ้องมองไม่กี่วินาที เหมือนมีรัศมีบางอย่างครอบงำความรู้สึกภายในใจส่วนลึก จนเขาปล่อยมือจากคอของเธอลงกับพื้นแข็ง สะบัดแรงจนจัสซีเนียฟุบหน้ากระแทกลงพื้น

ตุบ!

"แฮ่ก แฮ่ก..." เมื่อสิ้นพันธนาการโหดร้าย จัสซีเนียรีบพ่นลมหายใจแรงอย่างเหนื่อยหอบ สูดอากาศเข้าปอดอย่างเร็วพลัน ครั้นเกือบตายด้วยฝีมือเขา แต่เขานั้นก็ฉุดเธอจากความตายขึ้นมาดังเดิม

"แพศยาอย่างเธอ มันไม่ควรมีลมหายใจร่วมกับเรา...แต่คิดไปคิดมามันยังไม่สาแก่ใจ กับสิ่งที่เธอทำไว้อย่างแสนสาหัส แม้เธอต้องการจะสิ้นลมหายใจ แต่ตราบใดที่เราไม่อนุญาต เธอก็จะไม่มีโอกาสได้รับสิทธิ์นั้น นอกจากความทรมานเจียนตาย ที่เราจะเป็นคนประเคนมันให้เอง เตรียมรับมือกับสิ่งที่จะเจอนับจากนี้ให้ได้ก็แล้วกัน!"