ตอนที่ 18 จบตั้งแต่ยังไม่เริ่ม

หลังพิธีศพของพ่อเสร็จสิ้น ทิพย์ต้องรีบกลับไปต่างประเทศเพื่อสะสางงาน และเธอก็บอกกับทุกคนว่า “ทิพย์จะทำเรื่องย้ายกลับมาอยู่ไทยถาวรค่ะ” ซึ่งทำให้แม่ (แวว) และฝนแปลกใจ ทิพย์พยายามชวนฝนไปพักผ่อนด้วยกัน แต่ฝนปฏิเสธทันทีด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ไม่ค่ะ ฝนไม่อยากไป”

ทิพย์กับฝนเป็นพี่น้องต่างแม่ที่มีช่องว่างระหว่างวัยและความรู้สึก ทิพย์ไม่เคยแสดงความอบอุ่นให้ฝนมากพอ ทำให้ฝนเองก็ไม่สนิทใจที่จะไปไหนมาไหนด้วย แต่สิ่งที่ทั้งคู่ยังคงยึดถือไว้คือคำพูดของพ่อที่อยากให้พี่น้องรักกัน ซึ่งตอนนี้คำพูดนั้นก็เหมือนเป็นแค่หน้าที่ที่ต้องทำร่วมกันมากกว่าจะเป็นความรู้สึกที่แท้จริง

ความสงสัยของทิพย์

ขณะที่ทุกคนกำลังทานข้าว ทิพย์ตั้งคำถามถึงเรื่องเอกขึ้นมา “แม่คะ ทำไมเอกถึงได้มาเช่าบ้านที่พ่อสร้างให้ฝนคะ?”

"พ่อรู้จักกับเอกในงานแต่งฟ้าเขารู้สึกถูกชะตา และเมื่อเอกย้ายมาทำงานต่างจังหวัด พ่อเลยชวนให้มาเช่าบ้านหลังนี้ คำถามของทิพย์ทำให้ฝนรู้สึกแปลกใจกับการเรียกชื่อ "เอก" เหมือนกับว่าเคยรู้จักสนิทสนมกันมาก่อน ในขณะที่ทิพย์กลับแสดงสีหน้าครุ่นคิดและหันไปมองน้องสาวของเธอ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

การเผชิญหน้าของทิพย์และเอก

ณ หน้าบ้านของเอก ทิพย์เดินเข้ามาหาเอกด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยนัยยะ “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ สบายดีไหม?”

เอกถึงกับตกใจ เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้และตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “สบายดีครับ แต่คุณมาที่นี่ทำไม? นี่คุณเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดใช่ไหม?”

ทิพย์ยิ้มเยาะแล้วเดินเข้าใกล้เอกมากขึ้น ก่อนจะใช้มือลูบไล้ไปตามใบหน้าคมของเอกอย่างยั่วยวน “เปล่านะคะ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย แต่คุณเองต่างหากที่ดั้นด้นมาที่นี่... หรือว่าคุณตามหาฉันกันแน่?”

แผนการชั่วร้ายของด้วงและวัด

ด้วงและวัดแอบซุ่มดูอยู่ไม่ไกล วัดอุทานเป็นภาษาอีสานด้วยความตกใจ

"โห... บักอั่นนี่มันเฮ็ดบุญย้อนอิหยังวะ คือได้แต่เมียงามๆ แท่วะ" (หมอนี่มันทำบุญด้วยอะไรวะ ทำไมได้ผู้หญิงสวยๆ มาเป็นแฟนตลอด!)

ด้วงชี้ให้วัดดูว่าผู้หญิงคนนั้นคือ ทิพย์ พี่สาวของฝน วัดเห็นดังนั้นก็วางแผนทันที

"ลูกพี่! เฮาเอาเรื่องนี้ไปบอกน้องฝนปะ รับรองว่าน้องฝนตัดใจจากมันแท้ล่ะ" (เราเอาเรื่องนี้ไปบอกน้องฝนเถอะ รับรองน้องฝนตัดใจจากมันแน่ๆ)

ด้วงเห็นด้วยกับแผนการชั่วร้ายนี้

เดี๋ยว! "ไปบอกซือๆ ไผสิเซือ ถ่ายรูปกับคลิปไปให้น้องฝนเบิ่งดีกว่า555!" (บอกปากเปล่าใครจะเชื่อ ถ่ายรูปถ่ายและคลิปไปให้ฝนดูดีกว่า555!)

พวกเขาสองคนวางแผนอย่างสนุกสนานว่าจะใช้หลักฐานทั้งหมดที่ได้มา เพื่อให้ฝนเข้าใจผิดและเปิดโอกาสให้ด้วงได้สานสัมพันธ์กับเธอแทน

ความจริงที่ว้าวุ่นใจความหึงหวงของฝน

วันต่อมา ฝนขับมอเตอร์ไซค์มาซื้อของที่ร้านชำ ด้วงและวัดจึงเข้ามาดักหน้าและโชว์คลิปที่ถ่ายไว้ให้ฝนดู เป็นคลิปที่ทิพย์ลูบไล้ที่ใบหน้าของเอกและใกล้ชิดกันอย่าสนิทสนม

ฝนรู้สึกวู่วามในใจทันทีที่เห็นภาพนั้น ความรู้สึกหึงหวงและเสียใจเริ่มก่อตัวขึ้น แม้จะพยายามเก็บอาการและทำเป็นไม่สนใจ “แล้วจะเอามาให้ฉันดูทำไม ไม่เกี่ยวกับฉันสักหน่อย”

ด้วงยิ้มเยาะและพูดประชดประชัน “ก็เอาให้ดูเฉยๆ สงสัยจะเป็นว่าที่พี่เขยหรือเปล่า... ทีแรกก็นึกว่าจะมาจีบน้องฝน ที่ไหนได้แอบคบกับพี่สาวน้องฝนนี่เอง” คำพูดของด้วงยิ่งทำให้ฝนโกรธและสับสน

ความเข้าใจที่คลาดเคลื่อน

หลังจากถูก ด้วงและวัด ยุแหย่ด้วยคลิปวิดีโอ ฝนกลับมาถึงบ้านด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัวทันทีที่เห็นหน้า ทิพย์ พี่สาว ฝนจึงตั้งคำถามแบบไม่ทันให้ทิพย์ตั้งตัว “พี่ทิพย์จะกลับเมื่อไหร่คะ?”

“พรุ่งนี้ก็กลับแล้ว” ทิพย์ตอบสั้นๆ และนั่นทำให้ฝนไม่มีความกล้าพอที่จะถามเรื่องเอกต่อ เธอจึงตัดสินใจขับมอเตอร์ไซค์ไปยังกระท่อมริมบึงที่คุ้นเคย และกดโทรศัพท์หา ฟ้า พี่สาวคนกลาง

“พี่ฟ้า… ตอนที่พี่คบกับพี่เอก ใครเป็นคนแนะนำให้รู้จักกันคะ?” ฝนถามตรงๆ

“ก็พี่ทิพย์ไง… พี่ทิพย์เป็นคนฝากงานให้พี่” ฟ้าเล่าถึงความสัมพันธ์ในอดีตที่ไม่ได้จริงจังนัก ทั้งคู่คบกันเพียงช่วงสั้นๆ ก่อนที่เอกจะย้ายไปต่างประเทศ

“ถ้าอยากรู้จริงๆ ลองถามพี่ทิพย์ดูสิ… หรือไม่ก็ถามพี่เอกเลย ก็อยู่บ้านใกล้กันแค่นั้น”

คำตอบของฟ้าทำให้ฝนยิ่งสงสัย เธอวางสายไปอย่างเงียบๆ และเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวในใจ 'พี่ทิพย์รู้จักกันกับเขามาตั้งแต่แรกจริงๆ เหรอ? แล้วทำไมถึงทำแบบนั้น?'

ณ กระท่อมน้อยริมน้ำ

ในขณะที่เอกกำลังยืนงงอยู่หน้ากระท่อมริมน้ำ ทันใดนั้นประตูไม้ก็เปิดออกอีกครั้ง พร้อมกับร่างของฝนที่เดินออกมาด้วยสีหน้าโกรธจัดและมีน้ำตาคลอเบ้า

“ที่พี่มาที่นี่… ไม่ใช่เรื่องบังเอิญใช่ไหม! พี่ตั้งใจมาหาพี่ทิพย์! พี่รู้อยู่แล้วว่าพี่ทิพย์เป็นพี่สาวของฝน… พี่ก็เลยแกล้งเข้ามาในชีวิตฝน!”

เอกตกใจกับคำกล่าวหาที่ไม่เป็นความจริง เขาพยายามจะอธิบายแต่ฝนก็พูดต่อด้วยความเจ็บปวด

“พี่กำลังเล่นอะไรอยู่ ฝนไม่ใช่ตัวตลกของใครนะ! ต่อไปนี้ไม่ต้องมายุ่งกับฝนอีก! อยากจะทำอะไรก็ทำ อย่าใช้ฝนเป็นเครื่องมือ หรือเป็นสะพานให้พวกพี่!”

“ฝน... นี่มันเรื่องอะไรกันไปกันใหญ่แล้วนะ! คุยกันก่อนได้ไหม? ฟังพี่ก่อนได้ไหม? อย่าเพิ่งตัดสินทุกอย่างไปเองสิ เราโตแล้วนะ” เอกพยายามอ้อนวอน

“เออ! ฝนมันเด็ก! ฝนมันไม่โตสักที! พี่ก็อย่ามายุ่งกับเด็กน้อยอย่างฝนสิ! ไปยุ่งกับคนที่โตๆ ด้วยกันจะได้คุยกันรู้เรื่อง!”

เสียงของฝนสั่นเครือเต็มไปด้วยความน้อยใจและตัดพ้อ เธอเดินกลับเข้ากระท่อมไปและทิ้งให้เอกยืนอยู่คนเดียวอย่างสับสน

เอกได้แต่ยืนนิ่งอึ้ง เขาสับสนและไม่เข้าใจในความคิดของฝนเลยแม้แต่น้อย ฝนได้ตัดสินไปแล้วว่าเขาเข้ามาในชีวิตเธอและพ่อเป็นเพราะพยายามตามหาทิพย์ โดยใช้เธอเป็นเครื่องมือ ทั้งที่ความจริงแล้วเขาไม่เคยมีเจตนาเช่นนั้นเลย เอกยืนมองประตูที่ปิดลงอย่างช้าๆ โดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้ความสัมพันธ์ของเขากับเธอได้ถูกเข้าใจผิดจนเกิดรอยร้าวที่ยากจะประสานแล้ว

กลับเป็นเหมือนทุกอย่างจบลงตั้งแต่ยังไม่เริ่มต้น เอกได้แต่ยืนถอนหายใจแล้วเดินกลับไปยังบ้านพัก...