ตอนที่ 31 พี่ไม่ใส่ได้ไหม NC

ฝนสะดุ้งเล็กน้อยจากสัมผัสที่อ่อนโยน แต่กลับไม่ได้ขัดขืน เธอยอมให้เอกซบใบหน้าลงบนซอกคออย่างเต็มใจ สัมผัสอุ่นๆ ของเขาทำให้หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นจนราวกับจะหลุดออกมาจากอก

"พี่เอก..." เสียงของฝนแหบพร่า เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขา ดวงตากลมโตที่เคยฉายแววเจ้าเล่ห์ บัดนี้กลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งเขินอายและเต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก

เอกมองใบหน้าของฝนที่แดงก่ำ เขารับรู้ถึงความรู้สึกทั้งหมดที่เธอมีให้ เขาค่อยๆ เลื่อนใบหน้าขึ้นมาประทับจูบลงบนหน้าผากเนียนนุ่มของเธออย่างแผ่วเบา ตามด้วยเปลือกตา จมูก และสุดท้ายก็เป็นริมฝีปากอิ่ม ริมฝีปากที่แตะกันอย่างแผ่วเบาในทีแรก เริ่มลึกซึ้งและร้อนแรงขึ้น เอกใช้มือข้างหนึ่งประคองใบหน้าของเธอไว้ ในขณะที่อีกข้างโอบเอวเธอไว้แน่น สัมผัสที่คุ้นเคยทำให้ฝนเคลิบเคลิ้ม เธอหลับตาพริ้มแล้วโอบรอบคอของเขาไว้

ในจังหวะที่ริมฝีปากของทั้งคู่ผละออกจากกัน ฝนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบว่า "ทำไมพี่ถึงยอมแพ้...ไม่เห็นจะจับฝนปล้ำเลย"

เอกยิ้มมุมปากและตอบด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำและอ่อนโยน "ไม่ได้ยอมแพ้ แต่กำลังจะทำให้ฝนรู้ว่าผู้ชายคนนี้โรแมนติกเป็น" พูดจบ เขาก็ช้อนตัวเธอขึ้นในท่าเจ้าสาวและเดินไปยังเตียง ดวงตาที่จ้องมองเธอยังคงเต็มไปด้วยความรักที่ล้นปรี่ ก่อนจะวางเธอลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล

"พี่จะทำให้ติดกับจนไม่มีวันหนีไปจากพี่ได้..." เอกกระซิบเสียงพร่า พลางจ้องมองดวงตาคู่สวยของเธออย่างลึกซึ้ง แววตาที่ฉายออกมานั้นไม่ได้มีเพียงความต้องการ แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่ยากจะปิดบัง

เอกปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกอย่างเชื่องช้า เผยให้เห็นกล้ามเนื้อหน้าท้องที่เรียงเป็นลอนสวยงามราวกับงานแกะสลัก ฝนบรรจงลูบไล้แผงอกแข็งแกร่งก่อนจะค่อยๆ เลื่อนมือลงสู่หน้าท้อง เอกสะท้านเฮือกเมื่อมือเรียวเล็กสัมผัสกล้ามเนื้อนั้นและค่อยๆ เลื่อนต่ำลงไปอีก

เขาก้มลงซบเนินอกอวบอิ่ม ประทับจูบหนักหน่วงลงบนผิวเนียนนุ่ม ปลดเปลื้องอาภรณ์ของฝนออกอย่างแผ่วเบาจนเห็นบิกินี่สีชมพูอ่อนที่ขับผิวขาวผ่องให้ดูโดดเด่นสะดุดตา เสื้อคลุมผ้าบางเบาแนบสนิทไปกับผิวของเธอราวกับเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย ภาพนั้นปลุกเร้าอารมณ์ดิบในกายของเอกจนเขาจนเขาไม่สามารถควบคุมตัวเองไม่ได้ในตอนนี้

เอกจ้องมองภาพเบื้องหน้าด้วยสายตาที่ลุ่มหลง ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาสบตากับเธออีกครั้ง ฝนยิ้มอย่างขวยเขินปนยั่วยวน "ไหนบอกว่าจะโรแมนติกไงคะ"

ริมฝีปากของเอกเคลื่อนจากจุมพิตแสนหวานมาสู่ลำคอระหง แล้วค่อยๆ ไล้ต่ำลงไปถึงเนินอกอวบอิ่ม ฝนแอ่นกายรับสัมผัสจากเขาอย่างเต็มที่ มือเรียวเล็กของเธอลูบไล้ไปตามแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม แล้วค่อยๆ เลื่อนต่ำลงไปอย่างตั้งใจจนหยุดอยู่ที่กางเกงที่เขาสวมอยู่

เอกผละริมฝีปากออกจากกายเธอแล้วเงยหน้าขึ้นมองด้วยดวงตาเป็นประกายระยับ เขาเผยรอยยิ้มมุมปากอย่างชัดเจน ก่อนจะคว้ามือของฝนมาจุมพิตเบาๆ แล้วค่อยๆ ปลดกระดุมกางเกงของตัวเองออกอย่างช้าๆ โดยที่สายตายังคงจ้องมองเธอไม่กะพริบ เขาถอดกางเกงออกแล้วโยนมันทิ้งไปอย่างไม่ใยดี ก่อนจะโถมตัวเข้าใส่เธออีกครั้งด้วยความปรารถนาอันท่วมท้น

"พี่ไม่ใส่ได้ไหม...!" เอกถามเสียงแผ่ว แต่ชัดเจนในความต้องการ

ฝนพยักหน้าช้าๆ เป็นคำตอบ เขาไม่อยากมีสิ่งใดมาขวางกั้นระหว่างเขาและเธอในห้วงเวลาที่สำคัญที่สุดเช่นนี้ เอกก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากของเธออย่างเนิ่นนาน ก่อนจะค่อยๆ ลากริมฝีปากและปลายจมูกลงมาตามลำคอระหง สูดดมความหอมกรุ่นที่ทำให้เขาแทบคลั่ง ฝนแหงนหน้าขึ้นรับสัมผัสจากเขา ปล่อยให้เอกไล่จูบลงมาตามเรือนร่างของเธออย่างช้าๆ ราวกับจะทำความรู้จักกับผิวทุกอณู

เขาหยุดลงที่สะดือเล็กๆ ของเธอแล้วประทับรอยจูบแสนร้อนแรงลงไป ฝนจิกปลายผมของเขาไว้ด้วยความตื่นเต้น เอกเข้าใจในทันที เขาหัวเราะในลำคออย่างพอใจ ก่อนจะคลอเคลียริมฝีปากและลิ้นอยู่รอบสะดือของเธออย่างยั่วยวนจนฝนเริ่มเคลิบเคลิ้มและคล้อยตามไปกับทุกสัมผัสของเขา

เขาค่อยๆ ลากริมฝีปากลงต่ำไปเรื่อยๆ จนถึงช่วงล่างของหญิงสาว เอกไม่รีบร้อนแต่เต็มไปด้วยความละมุนละไม เขาบรรจงประทับจูบแผ่วเบาลงบนปลายกลีบชมพู ฝนสะดุ้งเฮือกพร้อมกับเสียงครวญครางแสนหวานที่หลุดออกมาจากลำคอ ดวงตาของเธอปิดสนิท รับรู้เพียงสัมผัสที่อ่อนโยนและร้อนแรงในคราวเดียวกัน

"อือออ...พี่เอก..."

เสียงครวญครางที่แสนหวานนั้นยิ่งทำให้อารมณ์ของเอกหื่นกระหายเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว เขาใช้ลิ้นสอดแทรกเข้าไปในช่องทางที่แคบและอุ่นชื้น กระดกลิ้นเลียไปตามร่องอย่างชำนาญ ฝนจิกปลายนิ้วลงบนผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ เธอโคลงศีรษะไปมาด้วยความเสียวซ่านที่แล่นไปทั่วร่าง พยายามหายใจเข้าออกอย่างถี่กระชั้นแต่กลับไม่เป็นผล

เอกเร่งจังหวะให้เร็วและแรงขึ้นตามเสียงครวญครางของเธอที่ดังขึ้นเรื่อยๆ เขาบรรจงมอบสัมผัสที่ร้อนแรงและอ่อนโยนให้เธออย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง ไม่นานนักฝนก็ถึงจุดสูงสุด เธอเกร็งไปทั้งร่างก่อนจะปล่อยเสียงครางอันน่าหลงใหลออกมาจนขาดห้วง

เอกมองร่างบางที่นอนหอบหายใจอยู่ตรงหน้าด้วยความหลงใหล เขาดันตัวขึ้นมาแล้วทาบทับร่างของเธอไว้ ก่อนจะกระซิบเสียงพร่าข้างหูของเธอ "ความโรแมนติกยังไม่จบแค่นี้หรอกนะ...คนดี"

เอกดันร่างแกร่งกำยำของตัวเองเข้าทาบกับร่างบางของฝน เขาสอดขาเข้ามาในระหว่างเรียวขาของเธออย่างช้าๆ ก่อนจะก้มลงจูบและไซร้ตามซอกคอและเนินอกอวบอิ่มของเธออย่างหลงใหล

"พร้อมรึยังคนดีของพี่" เขาพึมพำด้วยเสียงแหบพร่า ลมหายใจอุ่นๆ ของเขาทำให้ฝนโอบรอบคอของเขาแน่นกว่าเดิม เป็นการบอกความต้องการที่ชัดเจนว่าเธอพร้อมแล้ว เอกเข้าใจในทันที เขาค่อยๆ โน้มตัวลงมาสบตาเธออีกครั้ง พร้อมกับรอยยิ้มอ่อนโยนที่แสนอบอุ่น ก่อนจะก้มลงไปจูบเธออย่างดูดดื่มเพื่อปลอบโยนและนำทาง

เมื่อจูบเริ่มร้อนแรงขึ้น เขาก็เคลื่อนตัวลงไป เขาค่อยๆ ดันแก่นกายอุ่นๆ เข้าไปในช่องทางที่อุ่นและคับแน่นของเธออย่างช้าๆ เพียงแค่ปลายสัมผัส ฝนก็ร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวด

"โอ๊ย....!!!"

"จะ...เจ็บ...พี่เอก...!"

"ฝนเจ็บ....!"

เสียงเธอโรยริ่วและขาดหายไป เอกชะงักทันที เขามองเธอด้วยความเป็นห่วงอย่างสุดหัวใจ

"เจ็บเหรอครับคนดี..." เขาถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนที่สุดในชีวิต ก่อนจะผละออกมาแล้วบรรจงจูบไปที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา แล้วจึงกลับมาจูบที่ริมฝีปากเพื่อปลอบประโลม ฝนหลับตาลงปล่อยให้เขาทำในสิ่งที่ต้องการ

เมื่อแน่ใจว่าเธอพร้อมแล้ว เอกก็ค่อยๆ ดันแก่นกายเข้าไปอย่างช้าๆ อีกครั้ง...และในที่สุด ทั้งสองก็หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันในห้วงเวลาที่เต็มไปด้วยความรัก

เอกมองไปยังใบหน้าหวานของหญิงสาวที่หลับตาพริ้ม มือของเธอกำผ้าปูเตียงจนยับยู่ยี่ ริมฝีปากสีชมพูถูกขบเม้มไว้ด้วยความอัดอั้นของอารมณ์ ภาพตรงหน้ายิ่งกระตุ้นความปรารถนาที่พลุ่งพล่านในตัวเขา จากความนุ่มนวลที่เคยมีก็เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความกระหายที่ร้อนแรง

"โอ๊ย...!"

"โอ๊ย...!!!"

ฝนร้องเสียงหลง เมื่อเอกใช้สองมือรวบเอวเธอแล้วกระแทกเข้ามาอย่างหนักหน่วงและรวดเร็ว

"พี่...พี่เอก...ฝนจุก...!" 

เสียงของเธอขาดห้วงและสั่นเครือ เอกชะงักทันทีเมื่อได้ยินคำนั้น เขามองเธอด้วยความห่วงใย ก่อนจะลดความแรงลงและเริ่มขยับเอวเข้าออกอย่างช้าๆ แต่ยังคงเน้นย้ำถึงความแข็งแกร่งของเขา

"ขอโทษนะคนดี..." เขาพึมพำเสียงพร่า ก่อนจะโน้มตัวลงไปจุมพิตที่ริมฝีปากของเธออย่างอ่อนโยน

เมื่อเห็นว่าฝนเริ่มปรับตัวเข้ากับจังหวะของเขาได้ เธอจึงเริ่มโยกเอวขึ้นและร่อนลงอย่างช้าๆ เพื่อรับสัมผัสจากเขา ในจังหวะนั้นเอง เอกก็พลิกตัวลงมาแล้วยกเธอขึ้นมาคร่อมไว้ด้านบนอย่างชำนาญ

ฝนมองเขาอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่เขากำลังจะทำ แต่เธอก็ไม่ปฏิเสธ เอกใช้มือจับไปที่เอวบางของเธอ แล้วค่อยๆ นำให้เธอโยกตัวขึ้นลงตามจังหวะช้าๆ ที่เขาต้องการ ฝนยังไม่ชำนาญนัก แต่การเคลื่อนไหวที่นุ่มนวลและเย้ายวนของเธอก็ทำให้เอกหลงใหลจนเหมือนตกอยู่ในภวังค์ มือของเธอกำแน่นอยู่ที่อกของเขา และยิ่งเธอจิกเล็บลงไปแรงเท่าไหร่ ก็เหมือนจะยิ่งบ่งบอกว่าความสุขสมกำลังจะมาถึง

ซี๊ดดด....!

"อื้อ...อ้า...!"

เสียงครางต่ำจากเอกทำให้ฝนพอใจ เธอเริ่มร่อนเอวเร็วขึ้นและแรงขึ้นตามเสียงของเขา

"พี่เอก...!"

"พี่่...!"

"อื้อ...อื้อ...!"

จนในที่สุด ร่างกายของเธอก็เกร็งกระตุกไปทั่วทั้งร่าง ปล่อยเสียงครางแผ่วออกมาอย่างน่าหลงใหล

"อ้า...!"

เมื่อเห็นว่าฝนถึงฝั่งฝันแล้ว เอกก็พลิกตัวกลับมาให้เธออยู่ด้านล่างอีกครั้งอย่างไม่รอช้า เขากระซิบเสียงพร่าข้างหูของเธอ "ถึงตาพี่แล้วนะคนดี"

เขาเริ่มขยับเอวเข้าออกอย่างหนักหน่วงและรวดเร็ว ฝนร้องครวญครางด้วยความสุขที่เขาบรรจงมอบให้ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

"ฝน...ฝน...ฝน... มีความสุขไหม....ฝนจ๋า...พี่มีความสุขเหลือเกิน..." เอกพร่ำเรียกชื่อเธอไม่หยุดหย่อน

"ฝน...ก็...มีความสุข..." เสียงของเธอโรยริ่วแต่ยังเต็มไปด้วยความสุข

"อ้าาาา...พี่เอก...!"

เอกเร่งจังหวะให้ถี่และแรงขึ้นอีกครั้ง เสียงร้องแห่งความสุขของทั้งคู่ดังประสานกันไปทั่วห้อง

"พี่จะไม่ไหวแล้ว..." เขาพึมพำกับตัวเอง แล้วก้มลงกระซิบข้างหูเธอ "สร้างครอบครัวกับพี่นะคนดี...อยู่กับพี่ตลอดไปนะ"

เขาใช้มือลูบผมของเธออย่างอ่อนโยน ฝนพยักหน้าพร้อมกับน้ำตาแห่งความสุขที่ไหลริน เอกก้มลงจุมพิตหน้าผากของเธอแล้วเริ่มขยับเอวอย่างหนักหน่วงอีกครั้ง ครั้งนี้เขาไม่มีอะไรมาขวางกั้นระหว่างเขาและเธอ และความสุขสมของทั้งคู่ก็มาถึงในเวลาไล่เลี่ยกัน

"ฝน...!"

"พี่...เอก...!"

"อ้าาาา...!"

ทั้งสองร่างเกร็งกระตุกในคราวเดียวกัน เอกปลดปล่อยความรักทั้งหมดเข้าสู่ภายในตัวเธอโดยไม่ได้สวมเกราะป้องกัน ทั้งคู่หอบหายใจโรยริน ก่อนที่เขาจะก้มลงจูบหญิงสาวอย่างอ่อนโยน

"ขอบคุณนะ..." เขาพึมพำ ก่อนจะดึงร่างของเธอเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขนที่เต็มไปด้วยความรัก แล้วฝังจมูกลงไปที่ซอกคอหอมกรุ่นของเธออย่างหลงใหล....