45: นางร้ายปลายแถว [3]

“กรี๊ดดด เช่นนั้นก็เป็นเรื่องจริงน่ะสิที่ว่าท่านแม่ทัพมีภรรยาอยู่แล้ว ที่แท้ก็เป็นเจ้านี่เอง”

“เช่นนั้นข้าก็ไม่แปลกใจที่เจ้ามีของแปลกใหม่มาขายให้พวกเรา เป็นถึงฮูหยินแม่ทัพละก็คงได้ติดตามแม่ทัพหลี่ไปหลายที่พบผู้คนมากมายสินะ เจ้าคงได้ไปท่องเที่ยวมาเยอะล่ะซิ ข้าอิจฉาเจ้านัก”

“เจ้าเนี่ยปิดบังพวกเราไว้เงียบเชียวนะ”

คณิกาดาวเด่นทั้งสามต่างก็พากันคาดเดาและยิงคำถามไม่หยุด ไป๋เหลียนคิดจะอธิบายให้พวกนางเข้าใจสถานะของตนกับท่านแม่ทัพ แต่ก็คงไม่ทันเสียแล้ว ในเมื่อทุกคนคิดไปไกลคาดเดาไปเอง พูดอะไรไปคงไม่เข้าหูแล้วกระมัง

เช่นนั้นก็ปล่อยให้พวกนางคิดไปเถอะ ขอแค่อย่าให้ท่านแม่ทัพได้ยินก็พอ มิเช่นนั้นชีวิตนางคงอยู่ไม่รอดไปจนจบเป็นแน่ แค่คิดก็เสียวคอแล้วไหมเล่าหาเรื่องตายเร็วให้กันโดยแท้

“เจ้าค่ะ คือว่าพี่สาว ที่ข้ามาหาพวกท่านวันนี้คือข้าจะมาลาเจ้าค่ะ” หญิงสาวรีบเข้าเรื่องทันที ถ้าไม่พูดตอนนี้มีหวังคงได้พูดแต่เรื่องหลี่มู่กวาไม่หยุด

“มาลาหรือ เจ้าจะไปที่ใด ช่างน่าเสียดายนักเพิ่งจะสนิทกันแท้ ๆ ที่สำคัญเครื่องประทินผิวของเจ้าก็ดีมากเสียด้วย ไม่มีเจ้าแล้วพวกเราจะใช้ชีวิตต่ออย่างไร” ลู่ฮวารู้สึกใจหาย ไม่คิดว่าการมาครั้งนี้จะเป็นการจากลา เพิ่งพานพบแต่ก็ต้องจากกันเสียแล้วมิตรภาพดี ๆ ช่างไปเร็วเสียจริง

“ข้าจะย้ายตามท่านแม่ทัพไปอยู่เมืองหน้าด่านฉู่เจียงเจ้าค่ะ นอกจากจะมาลาข้าก็ตั้งใจจะพูดเรื่องเครื่องประทินผิวด้วยเจ้าค่ะ”

“ที่แท้ก็เพราะต้องย้ายตามท่านแม่ทัพนี่เอง เช่นนั้นพวกเราก็หายห่วงแล้ว ต่อจากนี้ขอให้เจ้าโชคดีนะ”

“มีโอกาสเจ้าก็แวะมาหาพวกเราบ้างนะไป๋เหลียน”

“เจ้าไปแล้วข้าคงคิดถึงเจ้ามากแน่ ๆ”

“ไม่ต้องเป็นห่วงเจ้าค่ะ ข้าไม่ขาดการติดต่อกับพวกท่านแน่นอน ส่วนเครื่องประทินผิวข้าก็ยังจะขายให้ท่านเช่นเดิม นี่เจ้าค่ะหนังสือแบบเครื่องประทินผิว เมื่อใดพวกพี่สาวต้องการสั่งซื้อก็แค่เลือกจากแบบที่ข้าให้ แล้วส่งจดหมายมาสั่งซื้อจากข้าได้ทุกเมื่อเจ้าค่ะ” ไป๋เหลียนยื่นแบบแค็ตตาล็อกให้ทั้งสามไว้เลือกหลายแบบสักหน่อย เมื่อใดที่ต้องการก็เพียงแค่ส่งจดหมายสั่งซื้อมา นางก็พร้อมส่งของให้ได้ทุกเมื่อ

“ว้าว... ดียิ่ง เช่นนั้นก็ไม่มีปัญหา” อวิ๋นซียิ้มกว้างดีใจที่ยังคงสามารถติดต่อกันได้ รวมไปถึงพวกนางยังคงซื้อขายเครื่องประทินผิวได้เช่นเดิม

“ข้าเพิ่งรู้ว่ามีแบบเยอะถึงเพียงนี้เชียว” จูถิงตาลุกวาว มีหลายสิ่งหลายอย่างที่นางยังไม่เคยใช้ เห็นทีต้องตั้งใจทำงานเสียแล้ว จะได้มีตำลึงเงินไว้ซื้อของพวกนี้อีกเยอะ ๆ

“สิ่งนี้ข้ายังไม่มีขอซื้อไว้ก่อนเลยได้หรือไม่” ลู่ฮวานั้นอยากลองของใหม่เสียจนอดใจไม่ไหว ก่อนไป๋เหลียนเดินทางนางก็ขอซื้อเก็บไว้ก่อน หากติดใจใช้ดีคราวหน้านางไม่พลาดแน่

“ไม่มีปัญหาเจ้าค่ะ ส่วนนี่ป้ายฝากเงินของข้า เวลาจ่ายค้าสินค้าก็เพียงแค่เอาไปฝากในชื่อของข้าก็พอเจ้าค่ะ แล้วก็ข้ามีเรื่องอยากขอร้องพี่สาวด้วยจะได้หรือไม่” หญิงสาวส่งสายตาไปยังสตรีข้างกาย หวังจะฝากฝังให้สามสาวดูแล

“มีอะไรหรือ ถ้าพวกเราทำได้ก็ยินดีจะช่วย” อวิ๋นซีผู้เป็นดั่งพี่ใหญ่ของกลุ่มรับปากอย่างไม่มีอิดออด ที่ตนปีนขึ้นมาได้ถึงจุดสูงสุดในวันนี้ได้ ไป๋เหลียนก็มีส่วนช่วยเช่นกันจะลืมบุญคุณได้อย่างไร

“ข้าอยากจะฝากเด็กคนนี้ให้พวกท่านดูแลได้หรือไม่เจ้าคะ”

“ซือซือข้าเห็นนางตั้งแต่เด็กอย่างไรก็เหมือนน้องสาวคนหนึ่ง เรื่องแค่นี้เองเจ้าไม่ต้องห่วงหรอก”

“พี่อวิ๋นซี เมื่อครู่ท่านว่านางชื่ออะไรนะเจ้าคะ”

“หื้อ... ซือซือ หลิวซือซือ”

คำพูดของอวิ๋นซีทำให้ไป๋เหลียนแทบจะลืมหายใจ ที่ท่านแม่ทัพไม่ให้เข้าไปยุ่งกับเรื่องชาวบ้านนางเพิ่งจะเข้าใจบัดนี้นี่เอง ไม่น่าหาเรื่องเจอตอเลย ทว่ามันกลับสายไปเสียแล้ว เมื่อเรื่องยุ่งยากกำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้า

ปึก!

“แม่นางไป๋เหลียนข้าขอติดตามรับใช้ท่าน ได้โปรดให้ข้าตอบแทนบุญคุณรับใช้แม่นาง ให้ข้าไปด้วยเถอะนะเจ้าค่ะ ไม่เช่นนั้นข้าจะ ข้าจะ....ฆ่าตัวตายตอนนี้เลย” หลิวซือซือที่เงียบอยู่นาน เมื่อรู้ว่าตนจะต้องอยู่ที่นี่ไม่ได้ติดตามไปด้วยดั่งหวัง นางจึงรีบคุกเข่าอ้อนวอนขอติดตามไปให้จงได้

ไป๋เหลียนกลืนน้ำลายอึกใหญ่ โอ้.... ความฉิบหายคราวซวยครั้งที่เท่าไรของข้ากันนะ นั่นน่ะนางร้ายตัวประกอบเชียวนะ แม้บทไม่มากแต่ก็นับว่าสร้างหายนะได้

ข้าทำอะไรลงปายยยยยย