อาวุธลับจากโลกเซียน

 เธอเล็งและยิงออกไปอย่างต่อเนื่อง สังหารนักฆ่า ไปจนหมดสิ้นภายในเวลาอันรวดเร็ว  ทิ้งไว้เพียงร่างไร้วิญญาณ ที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นดิน  ความเงียบเข้าปกคลุมทั่วป่าหลังเสียงปืนนัดสุดท้ายสิ้นลง อ๋องอี้และองครักษ์ต่างก็มองหลิงเม่ยเม่ยด้วยแววตา ที่เต็มไปด้วยความสงสัยและตกตะลึงในเวลาเดียวกัน   พวกเขาไม่รู้ว่าหญิงสาวที่ดูบอบบางเช่นนี้ จะครอบครองอาวุธที่ร้ายกาจเช่นนี้ได้อย่างไร

"นี่... นี่มันคืออะไรกันคุณหนูหลิง"   อ๋องอี้ถามเสียงแผ่วเบา ดวงตาจับจ้องไปที่ปืนในมือของเธอ หลิงเม่ยเม่ยเก็บปืนกลับเข้าไปในระบบอย่างรวดเร็ว เธอรู้ว่าเธอต้องหาคำโกหกที่น่าเชื่อถือที่สุด   "ท่านอ๋อง... มันคืออาวุธประหลาดที่ข้าได้ซื้อมาจากพ่อค้าชาวตะวันตกเมื่อไม่กี่วันก่อนเพคะ"  เธอพยายามทำสีหน้า ให้เป็นธรรมชาติที่สุด

"พวกเขาบอกว่ามันเป็นเครื่องมือป้องกันตัวที่หาได้ยากยิ่ง  ข้าไม่คิดว่าจะได้ใช้มันในสถานการณ์เช่นนี้"  อ๋องอี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย    "พ่อค้าชาวตะวันตกอย่างนั้นหรือ."   เขาทบทวนในใจ เขาเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับพ่อค้าแปลกหน้า           ที่นำของแปลกๆ เข้ามาในแผ่นดินอยู่บ้าง แต่ไม่คิดว่าจะมีอาวุธที่ร้ายกาจถึงเพียงนี้  เขาเดินไปดูร่างของนักฆ่าที่ต่ยเกลื่อนด้วยอาวุธของเธอ   เขาสังเกตเห็นบาดแผลเล็กๆ ที่แม่นยำบนร่างของพวกมัน มันไม่ได้เกิดจากคมดาบหรือลูกธนู  

"ไม่เป็นไรแล้วท่านอ๋อง พวกเราปลอดภัยแล้วเพคะ" หลิงเหม่ยเม่ยกล่าวด้วยน้ำเสียง ที่พยายามจะให้เป็นปกติมากที่สุดอ๋องอี้มองหลิงเหม่ยเม่ยด้วยแววตา ที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นไปอีก  เขายังคงสงสัยในที่มา ของอาวุธนั้น แต่เขาก็เลือกที่จะไม่ซักไซร้ในเวลานั้น เขารับรู้ได้ถึงความสามารถและปริศนาที่ซ่อนอยู่ในตัว  หญิงสาวตรงหน้า  ยิ่งทำให้เขาอยากรู้จักเธอให้มากขึ้นกว่าเดิม  เขารู้สึกว่าเธอไม่ได้เป็นเพียงแม่ค้าผักดองหรือเจ้าของร้านบะหมี่ธรรมดาๆ อีกต่อไปแล้ว  เธอยังมีความลับที่น่าสนใจซ่อนอยู่มากมาย   และเขาก็พร้อมที่จะค้นหาคำตอบนั้น 

 หลังจากเหตุการณ์ซุ่มโจมตีอันน่าสะพรึงกลัว ขบวนของอ๋องอี้ ก็เดินทางกลับถึงเมืองหลวง อย่างปลอดภัย  แม้จะมีการสูญเสียองครักษ์ไปบ้าง แต่การที่อ๋องอี้ และหลิงเหม่ยเม่ย รอดชีวิตมาได้โดยไม่มีบาดแผลร้ายแรง

ถือเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์อย่างยิ่ง  ข่าวคราวการซุ่มโจมตีอ๋องอี้แพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวงอย่างรวดเร็ สร้างความแตกตื่นและกังวลใจให้กับเหล่าขุนนางและประชาชน แต่สิ่งที่สร้างความประหลาดใจและเป็นที่พูดถึงมากที่สุดคือ บทบาทของหลิงเหม่ยเม่ยในเหตุการณ์นั้น แม้จะไม่มีใครเห็นเธอใช้ "อาวุธประหลาด" อย่างชัดเจน

แต่ก็มีข่าวลือเล็ดลอดออกมาจากปากขององครักษ์บางนายที่รอดชีวิต ว่า  คุณหนูหลิงได้ใช้ ของวิเศษ บางอย่างที่ส่งเสียงดังสนั่นและสามารถสังหารนักฆ่าได้อย่างรวดเร็ว ทำให้เธอได้รับฉายาใหม่จากชาวบ้านว่า "คุณหนูหลิงผู้พิทักษ์" หรือ คุณหนูหลิงผู้มีของวิเศษ" ซึ่งยิ่งทำให้ชื่อเสียงของเธอโด่งดังและเป็นที่เคารพนับถือมากขึ้นไปอีก

ในขณะเดียวกัน เสนาบดีรั่วได้รับรายงานถึงความล้มเหลวของแผนการของเขา  เขากระแทกกำปั้นลงบนโต๊ะไม้เนื้อแข็งอย่างแรงด้วยความโกรธเกรี้ยว  ดวงตาเป็นประกายแดงก่ำด้วยความไม่พอใจ

"ไร้ประโยชน์! พวกเจ้ามันไร้ประโยชน์สิ้นดี!"   เสนาบดีรั่วตะโกนใส่สมุนที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้า "นักฆ่าฝีมือดีหลายสิบคน  กลับจัดการคนเพียงไม่กี่คน ไม่ได้ แถมยังถูกอาวุธประหลาดนั่นสังหารจนหมดสิ้น!  นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!"  สมุนคนหนึ่งตัวสั่นเทา  

"ท่านเสนาบดีบอรับ... พวกเราไม่เคยเห็นอาวุธเช่นนั้นมาก่อน มันส่งเสียงดังสนั่น และสามารถสังหารคนได้จากระยะไกลในชั่วริบตาเดียว... ราวกับเป็นอาวุธของปีศาจ"  เสนาบดีรั่วขบกรามแน่น "อาวุธของปีศาจอย่างนั้นรึ... หึ!  ดูเหมือนว่าคุณหนูหลิงผู้นี้จะมีความลับที่น่าสนใจซ่อนอยู่มากกว่าที่ข้าคิดไว้เสียแล้ว"   รอยยิ้มเย็นเยียบปรากฏขึ้น บนใบหน้าของเขา

 "ไม่เป็นไร..ในเมื่อวิธีตรงๆ ใช้ไม่ได้ผลเราก็ต้องใช้วิธีอื่น" เขาสั่งให้สมุนไปสืบหาข้อมูลเกี่ยวกับ "พ่อค้าชาวตะวันตก"    ที่หลิงเม่ยเม่ยอ้างถึงอย่างละเอียด รวมถึงหาทางสืบเรื่องราว เกี่ยวกับที่มาของความมั่งคั่ง  และของวิเศษต่างๆ ของเธอ เสนาบดีรั่วรู้ดีว่าการจะโค่นล้มอ๋องอี้ได้นั้น เขาจะต้องจัดการกับหลิงเหม่ยเม่ยผู้เป็นพันธมิตรคนสำคัญของอ๋องอี้เสียก่อน 

ในอีกด้านหนึ่ง หลิงเหม่ยเม่ยกลับมา ใช้ชีวิตตามปกติในเมืองหลวง เธอพยายามทำตัวให้เป็นธรรมชาติมากที่สุด แม้ในใจจะยังคงหวาดระแวง  และระมัดระวังตัวอยู่ตลอดเวลา  เธอรู้ว่าการใช้ปืนพกสั้น ในครั้งนี้สร้างความสงสัยให้กับอ๋องอี้อย่างมาก    และเธอจะต้องระมัดระวังในการใช้ระบบให้มากยิ่งขึ้นไปอีก ร้านบะหมี่   "บะหมี่มหัศจรรย์"   และร้านผักดองของเธอยังคงได้รับความนิยมอย่างล้นหลาม ชื่อเสียงของเธอในฐานะ 

 "แม่ค้าผักดองอัจฉริยะ  และคุณหนูหลิงผู้พิทักษ์"  ดังไปทั่วทุกหัวเมือง